Γεια σας φιλοι. 

Δεν ξέρω  αν θυμάστε, αλλά πέρυσι τους ξένους στο τέλος της σεζόν μερίδα του Τύπου τους είχε βγάλει σακάτηδες, μπερμπάντηδες, αδιάφορους, δολοφόνους , ατομιστές κλπ κλπ. Ο Χάκετ κάνει πολύ καλή χρονιά στην Μπάμπεργκ, ο Λοτζέσκι έχει ρόλο στον ΠΑΟ χωρίς να εντυπωσιάζει, ο Μπιρτς είναι παγκίτης στους Μάτζικ με σταθερά μικρό ρόλο και κάποιες εκλάμψεις, ο Γκριν σκοράρει στην Βαλένθια, όπου βέβαια δεν δίνει την μπάλα από το αριστερό στο δεξί. Ο Ολυμπιακός καλώς τους άλλαξε, εφ’οσον το ήθελε και έκρινε ωφέλιμο, αλλά αν μη τι άλλο η μετέπειτα πορεία τους δείχνει πως … ντάξει, καλοί παίκτες ήταν κι αυτοί, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Το μόνο συμπέρασμα από αυτή την ιστορία είναι πως δεν πρέπει να τρώμε κουτόχορτο και να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε αμιγώς μπασκετικά.  Στην τελική , πλέον δεν έχει καμία σημασία αν αυτοί που έφυγαν παίζουν καλά, αλλά εάν αυτοί που ήρθαν βοηθούν την ομάδα. 

Και γιατί τότε αυτή η εισαγωγή , θα μου πείτε; Ετσι , ήθελα κάπου να το βγάλω από μέσα μου, διότι τον Ιούνιο τα παπαγαλάκια παραλίγο να μας βγάλουν όλους ημίτρελους. Άμα εχεις προαποφασίσει ότι οι Ελληνες γαμάνε και οι άλλοι είναι για τα μπάζα, αυτό και θα λες. 

Τέλος πάντων… Για να δούμε πώς τα πάνε μέχρι στιγμής τα νέα αποκτήματα (+Μπόγρης), καθώς ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο 13-5, άρα γενικά κάτι πάει καλά, άσχετα αν υπάρχουν πράγματα που πρέπει να βελτιωθούν. 

Μπράιαν Ρόμπερτς (6,6 πόντοι, 1,7 ασίστ, 37,7% στα δίποντα και 36,6% στα τριποντα σε 20 λεπτά συμμετοχης). Καλώς ή κακώς, ο Ρόμπερτς κρίνεται αυστηρά, όχι τόσο γιατί είναι κακός παίκτης (δεν είναι), όσο γιατί ήρθε τελευταίος σε μια περιφέρεια που ήδη είχε πλήρη τα δικά του στοιχεία. Από την τέταρτη προσθήκη στην περιφέρεια περιμέναμε κάτι άλλο, το οποίο θα αναπλήρωνε κάποια έστω από τα πλεονεκτήματα του Χάκετ. Αντίθετα, τα προτερήματα του Μπράιαν κάπου τρακάρουν με αυτά του Στρέλνιεκς , χωρίς να προσθέτουν ούτε προσωπική φάση, ούτε ιδιαίτερα καλή άμυνα (δηλ. τα βασικά ζητούμενα). Επίσης, καθώς ο Ολυμπιακός παίζει και φέτος σε σχετικά χαμηλό ρυθμό (υπάρχει μια μικρή αύξηση) , οι φορές που θα παίξει όπως τον βολεύει είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Ο Ρόμπερτς θέλει ιδανικά ένα γρήγορο elbow screen και χώρο στο mid range σουτ, για να φτιάξει την δική του φάση.

Όπως αντιλαμβάνεστε, η μισή ντροπή είναι της ομάδας, όμως η άλλη μισή είναι δική του. Στα σχήματα (προ Σπανούλη) που έπαιζε ως ο μοναδικός γκαρντ ήπιε θάλασσα από την πίεση, στην οργάνωση τα έχει πάει πολύ μέτρια και το καλύτερο του παιχνίδι ως τώρα προήλθε από ασίστ των άλλων. Τέσσερα από τα πέντε τρίποντα που έβαλε στην Φενέρ ήταν spot up προσπάθειες. 

Γιάνις Στρέλνιεκς (7,9 πόντοι, 2,2 ασίστ, 38% στα τρίποντα, 47,7% στα δίποντα σε 22 λεπτά 

συμμετοχής). Η καλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού για τις 11 πρώτες αγωνιστικές της Ευρωλίγκα και πριν την αγωνιστική κάμψη των τελευταίων παιχνιδιών. Φανταστείτε ότι το 38% στα τρίποντα ήταν κάπου 50% μέχρι εκείνο το σημείο. Δεδομένου ότι έλειπε ο Σπανούλης, ο Λετονός ήταν ο καλύτερος γκαρντ της ομάδας στο δρόμο για το 8-2 του ξεκινήματος. 

Ο Στρέλνιεκς είναι στην καλύτερη ηλικία, 28 χρονών. Προφανώς ο Ολυμπιακός οφείλει να τον δει ως μακροπρόθεσμο όφελος και να του δώσει αρμοδιότητες. Ακόμη αυτό δεν έχει συμβεί, με τον ρόλο του να είναι κάπως μπερδεμένος και να περιορίζεται συχνά στο σουτ θέσης. Θα ήθελα να τον δω να παίρνει περισσότερες επιθέσεις πάνω του, καθώς στην crunch time δεν μασάει. Το στοίχημα είναι να κουμπώσει κάπως με τον Σπανούλη, δεν έχει συμβεί. 

Ρόμπερτς – Στρέλνιεκς μαζί: Πριν πάμε στα άλλα τρία αποκτήματα, αφήνω κάτι εδώ για συζήτηση στα σχόλια. Ο Ολυμπιακός, πριν την εισαγωγή του Σπανούλη στο rotation είχε ρεκόρ 8-2. Μετά από αυτήν, έχει ρεκόρ 5-3. Πριν τον Σπαν, Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς είχαν μαζί 18 πόντους και 4,8 ασίστ. Μετά την έλευση του αρχηγού έχουν 10 πόντους και 2,7 ασίστ. Η πτώση του διδύμου είναι ραγδαία, χωρίς μάλιστα να έχουν πέσει ιδιαίτερα τα λεπτά τους, καθώς ο Χόλις Τόμπσον είχε ενεργό ρόλο στο περιφερειακό παιχνίδι από την θέση 2 στις αρχές της σεζόν. Μιας και το έφερε η κουβέντα…

Χόλις Τόμπσον (7,2 πόντοι, 3,2 ριμπάουντ σε 18 λεπτά συμμετοχής). Άλλα έλεγε το scouting του ΝΒΑ, άλλα έχουμε δει ως τώρα. Ο Τόμπσον δεν φοβάται να πάει στις επαφές, να πάρει το drive, ενώ παίζει σαφώς καλύτερη άμυνα από τον προκάτοχο του , Λοτζέσκι. Όμως σουτάρει τούβλα από απόσταση (27,5%), όντας πολλές ελεύθερος. Επίσης, πολύ σπάνια βλέπει τους συμπαίκτες του, καθώς η μενταλιτέ του είναι κυρίως να σκοράρει. 

Συνολικά, έχει δείξει πολλές φορές κλάση και έχει βοηθήσει, ειδικά ως δεύτερος γκαρντ στα σχήματα ανάγκης με τους τρεις φόργουορντ. Όταν βγαίνει από pin down και πάει προς τα μέσα μου αρέσει πολύ. Ενδεχομένως να χρειάζεται κάποια συνεχόμενα λεπτά για να βρει ρυθμό, όμως είναι τετοιο το βάθος στα φόργουορντ, που αυτά δύσκολα θα τα βρει. Πιθανώς μια λύση για αργότερα στην σεζόν θα ήταν να ξαναπάει στην θέση 2, ειδικά αν ο Ρόμπερτς συνεχίσει τις ποικιλίες. 

Τζαμέλ Μακλίν (9,1 πόντοι, 4,7 ριμπάουντ, 58% στα διποντα σε 17 λεπτά συμμετοχης). Μια χαρα. Βάσει ρόλου ο σταθερότερος ξένος. Εχει κάνει ορισμένα εξαιρετικά επιθετικά παιχνίδια, ενώ κάποιες κακές επιδόσεις του στην πικ εν ρολ άμυνα δεν έχουν στοιχίσει. Το ματς του Μιλάνου είναι ενδεικτικό. Ο Μακλίν τα έβαζε όλα μπροστά και τα έτρωγε όλα πισω, ο Ολυμπιακός νίκησε, no problem. Το θέμα είναι το ισοζύγιο να ωφελεί την ομάδα, και αυτό συμβαίνει μέχρι στιγμής, καθώς η άμυνα είναι η καλύτερη στην διοργάνωση και οι πόντοι του Τζαμέλ πολύτιμοι μπροστά. Να πάσαρε και λιγο καλύτερα…..

Κάιλ Ουίλτζερ (4 πόντοι, 1.8 ριμπάουντ σε 9 λεπτά συμμετοχής, με 40% στα τρίποντα)  – Γιωργος Μπόγρης . Ο πρώτος ήρθε για να κλείσει τρύπες, να δώσει και κανα τριποντάκι. Τότε δεν είχε τραυματιστεί ο Αγραβάνης, κι ετσι ο κόουτς επέλεξε τον αδύναμο στο σώμα Καναδό, με το σκεπτικό να πάρει τις άμυνες του Τιλί ο σκληρός καργιόλης. Το σχέδιο χάλασε με τον τραυματισμό, κι έτσι ο Κάιλ πήρε έξτρα λεπτά, τα οποία τα τίμησε δεόντως. Κανένα παράπονο από εκείνον, όσο και από τον Μπόγρη, για τον οποίον δεν κατανοώ ακριβώς τον μίνι-ντόρο στο ΣΕΦ. Το χειροκρότημα μου άρεσε, οι ειρωνείες όχι. Το παιδι αποκτήθηκε για λίγα λεπτά, ο περιορισμός του Στίματς στην Πόλη έχει παντού το όνομα του, δεν ξερω καν γιατί ασχολούμαστε με τον Μπόγρη.

Πώς τα βλεπετε όλα αυτα; Αισθηση μου είναι πως η ομάδα δεν έχει αλλάξει το παιχνίδι της με τετοιον τρόπο, ώστε να παρει από την στελέχωση της το μάξιμουμ. Αντίθετα η στελέχωση έχει προσαρμοστεί στα θέλω του προπονητή και στην ήδη εγκαθιδρυμένη κουλτούρα. Κανονικά, όλα αυτά κάποια στιγμή πρέπει να συναντηθούν κάπου στην μέση, όμως θα ήθελα πριν πούμε οτιδήποτε παραπάνω, να λάβουμε υπόψη μας πως ο Ολυμπιακός έχει παίξει πλήρης για δυο όλα κι όλα παιχνίδια. Στο ένα νίκησε με 30 πόντους και στο άλλο έχασε με 30 πόντους. Από εδώ και πέρα θα αρχίσουμε να μιλάμε αλλιώς, είτε προς την μία, είτε προς την άλλη μπάντα.