Καλησπέρα παίδες!
Δε βγάζω επουδενί τον εαυτό μου στην απ’ έξω (έχω ούτως ή άλλως σαρώσει το διαδίκτυο αυτές τις ημέρες για κάθε όνομα που μπορεί να ‘χει προταθεί/εξετασθεί από την ΚΑΕ ή όχι) αλλά όπως λέει και η γνωστή ρήση: «Έχουμε αγώνα αύριο». Και μάλιστα δυσκολότατο, τον ένα από τους τρεις που λίγο-πολύ θα καθορίσουν την ψυχολογία της ομάδας για τη συνέχεια και τους στόχους της, οπότε...
Τα κεφάλια μέσα! Και όταν λέω μέσα, εννοώ, ΜΕΣΑ! Θα πρέπει ΤΩΡΑ που το κλίμα είναι στραβό, να ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ να το φάει και ο γάιδαρος.
ΠΛΑΤΗ μάγκες, όπως κάνουμε πάντα εμείς οι Γαύροι και παντού! Γιατί αν το ένα βασικό συστατικό του DNA μας είναι η γκρίνια και η μουρμούρα, το άλλο είναι ότι (ειδικά) στα δύσκολα γινόμαστε μπετόν αρμέ και αυτό το ξέρουν καλύτερα και από εμάς....«οι άλλοι». Ξέρω ότι όλα αυτά τώρα ακούγονται (διαβάζονται) σαν αποτυχημένες και χιλιοειπωμένες ρεκλάμες, αλλά δε μου βγαίνει αλλιώς, sorry. Το ΣΕΦ (από) αύριο θα πρέπει να είναι φίσκα, τίγκα και στην τσίτα. Να θες να πας για κατούρημα και να σκέφτεσαι ότι θα χάσεις 10 λεπτά από την ζωή σου στο περίμενε. Γιατί ΒΑΡΕΘΗΚΑ να διαβάζω για «Χάλα Πιονίρ», «ΟΑΚΑ» και «Γιαντ Ελιάου»... Αν είναι δυνατόν?! Να παίζει η ομάδα μας σε κάποιο μεγάλο θεσμό (πόσο μάλιστα να ‘ναι και ο Πρωταθλητής αυτού) και να αφήνουμε κάποια γατάκια να μιλάνε για «καυτές έδρες»... Αλλά ΕΜΕΙΣ φταίμε και κανείς άλλος. Το γιατί και πως είναι μεγάλη κουβέντα και όχι της παρούσης, με πολλές συνισταμένες πιθανόν αλλά και σφάλματα, τώρα όμως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνουμε κόλαση! Χωρίς μουρμούρες στην όποια στραβή, χωρίς άγχη και χωρίς βιασύνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όσοι κατηφορίσουμε για το Φάληρο αύριο και υπάρχει μόνο ένας τρόπος για αυτό, τον οποίο και τον ξέρουμε και θα τον πράξουμε.
Δε παίζουμε καλό μπάσκετ, είναι ηλίου φαεινότερον, αλλά κάτι πρέπει να γίνει ρε γαμώτο και μάλιστα ΤΩΡΑ. Το τι θα κάνει το τεχνικό τημ και οι Αφοι, τελειώνει για μας σε φιλολογικό επίπεδο. Άλλοι έχουν και τα γένια και τα χτένια. Εμείς πρέπει όμως να ‘μαστε στα νύχια μάγκες! Γιατί πολλές φορές είπαμε ότι είναι do or die η κατάσταση, αλλά τώρα ΟΛΟΙ μας το νιώθουμε ότι πραγματικά δεν υπάρχει αύριο. Μη κοροϊδευόμαστε. Ή θα τους κόψουμε τον βήχα ή θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε. Πρέπει πάση θυσία να θυμίσουμε στα παιδιά ότι όχι πολύ - ένα χρόνο πίσω, ήταν η ΟΜΑΔΑ που έπαιζε ξύλο για πλάκα, παντού και με οποιονδήποτε! Το fight club που ήξερες ότι για να περάσεις από πάνω του, θα έπρεπε να ΦΤΥΣΕΙΣ ΑΙΜΑ. Το club που ΚΑΝΕΙΣ δε γούσταρε να βρει στο διάβα του...
Δεν υπάρχει κάτι μπασκετικό να γράψω γιατί τώρα είναι άλλη φάση. Και εγώ προσωπικά και μόνο που θα ξαναπετύχουμε τους Μπατίστ και τον Σάτο, το βλέπω σα προεόρτιο των ματς που έρχονται με τις κοκόνες.
Πρέπει να την δούμε αλλιώς και αφού δεν υπάρχει Αγγέλου φέτος με εκείνα τα καυλωτικά πινακάκια, πρέπει να υπάρχουμε εμείς. Γιατί το νιώθω ρε πούστη μου, όσο ντεφορμέ και να είμαστε, όσο κακά και να παίζουμε, όσο και να μας έχουν γκαλμιριάσει και να μη τελειώνουν τα προβλήματα, όσες λάθος επιλογές και να κάναμε, υπάρχουν κάποιες σταθερές ΑΚΟΜΑ... Μπορούμε ΤΩΡΑ να κάνουμε ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ (ένα μόνο χρειάζεται, έ-ν-α-!) και να τα σπάσουμε όλα. Η ψυχολογία της ομάδας πρέπει να ανέβει και θα ανέβει, ΤΕΛΟΣ.
Δε βγάζω επουδενί τον εαυτό μου στην απ’ έξω (έχω ούτως ή άλλως σαρώσει το διαδίκτυο αυτές τις ημέρες για κάθε όνομα που μπορεί να ‘χει προταθεί/εξετασθεί από την ΚΑΕ ή όχι) αλλά όπως λέει και η γνωστή ρήση: «Έχουμε αγώνα αύριο». Και μάλιστα δυσκολότατο, τον ένα από τους τρεις που λίγο-πολύ θα καθορίσουν την ψυχολογία της ομάδας για τη συνέχεια και τους στόχους της, οπότε...
Τα κεφάλια μέσα! Και όταν λέω μέσα, εννοώ, ΜΕΣΑ! Θα πρέπει ΤΩΡΑ που το κλίμα είναι στραβό, να ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ να το φάει και ο γάιδαρος.
ΠΛΑΤΗ μάγκες, όπως κάνουμε πάντα εμείς οι Γαύροι και παντού! Γιατί αν το ένα βασικό συστατικό του DNA μας είναι η γκρίνια και η μουρμούρα, το άλλο είναι ότι (ειδικά) στα δύσκολα γινόμαστε μπετόν αρμέ και αυτό το ξέρουν καλύτερα και από εμάς....«οι άλλοι». Ξέρω ότι όλα αυτά τώρα ακούγονται (διαβάζονται) σαν αποτυχημένες και χιλιοειπωμένες ρεκλάμες, αλλά δε μου βγαίνει αλλιώς, sorry. Το ΣΕΦ (από) αύριο θα πρέπει να είναι φίσκα, τίγκα και στην τσίτα. Να θες να πας για κατούρημα και να σκέφτεσαι ότι θα χάσεις 10 λεπτά από την ζωή σου στο περίμενε. Γιατί ΒΑΡΕΘΗΚΑ να διαβάζω για «Χάλα Πιονίρ», «ΟΑΚΑ» και «Γιαντ Ελιάου»... Αν είναι δυνατόν?! Να παίζει η ομάδα μας σε κάποιο μεγάλο θεσμό (πόσο μάλιστα να ‘ναι και ο Πρωταθλητής αυτού) και να αφήνουμε κάποια γατάκια να μιλάνε για «καυτές έδρες»... Αλλά ΕΜΕΙΣ φταίμε και κανείς άλλος. Το γιατί και πως είναι μεγάλη κουβέντα και όχι της παρούσης, με πολλές συνισταμένες πιθανόν αλλά και σφάλματα, τώρα όμως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να το κάνουμε κόλαση! Χωρίς μουρμούρες στην όποια στραβή, χωρίς άγχη και χωρίς βιασύνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όσοι κατηφορίσουμε για το Φάληρο αύριο και υπάρχει μόνο ένας τρόπος για αυτό, τον οποίο και τον ξέρουμε και θα τον πράξουμε.
Δε παίζουμε καλό μπάσκετ, είναι ηλίου φαεινότερον, αλλά κάτι πρέπει να γίνει ρε γαμώτο και μάλιστα ΤΩΡΑ. Το τι θα κάνει το τεχνικό τημ και οι Αφοι, τελειώνει για μας σε φιλολογικό επίπεδο. Άλλοι έχουν και τα γένια και τα χτένια. Εμείς πρέπει όμως να ‘μαστε στα νύχια μάγκες! Γιατί πολλές φορές είπαμε ότι είναι do or die η κατάσταση, αλλά τώρα ΟΛΟΙ μας το νιώθουμε ότι πραγματικά δεν υπάρχει αύριο. Μη κοροϊδευόμαστε. Ή θα τους κόψουμε τον βήχα ή θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε. Πρέπει πάση θυσία να θυμίσουμε στα παιδιά ότι όχι πολύ - ένα χρόνο πίσω, ήταν η ΟΜΑΔΑ που έπαιζε ξύλο για πλάκα, παντού και με οποιονδήποτε! Το fight club που ήξερες ότι για να περάσεις από πάνω του, θα έπρεπε να ΦΤΥΣΕΙΣ ΑΙΜΑ. Το club που ΚΑΝΕΙΣ δε γούσταρε να βρει στο διάβα του...
Δεν υπάρχει κάτι μπασκετικό να γράψω γιατί τώρα είναι άλλη φάση. Και εγώ προσωπικά και μόνο που θα ξαναπετύχουμε τους Μπατίστ και τον Σάτο, το βλέπω σα προεόρτιο των ματς που έρχονται με τις κοκόνες.
Πρέπει να την δούμε αλλιώς και αφού δεν υπάρχει Αγγέλου φέτος με εκείνα τα καυλωτικά πινακάκια, πρέπει να υπάρχουμε εμείς. Γιατί το νιώθω ρε πούστη μου, όσο ντεφορμέ και να είμαστε, όσο κακά και να παίζουμε, όσο και να μας έχουν γκαλμιριάσει και να μη τελειώνουν τα προβλήματα, όσες λάθος επιλογές και να κάναμε, υπάρχουν κάποιες σταθερές ΑΚΟΜΑ... Μπορούμε ΤΩΡΑ να κάνουμε ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ (ένα μόνο χρειάζεται, έ-ν-α-!) και να τα σπάσουμε όλα. Η ψυχολογία της ομάδας πρέπει να ανέβει και θα ανέβει, ΤΕΛΟΣ.