Εμού του ιδίου 

Διαβάσαμε αυτό το καλοκαίρι τη λέξη , restart, αρκετές φορές αλλά πόσο αυτό ισχύει στην περίπτωση του Ολυμπιακού? 

Υπάρχει ένα αρχαίο πλέον ΙΤ ανέκδοτο, που λέει ότι αν η Microsoft κατασκεύαζε αυτοκίνητα, θα είχαν κλείσει τα συνεργεία, γιατί απλά θα βγαίναμε και θα ξαναμπαίναμε και θα ήταν όλα ΟΚ. Ακριβώς επειδή είναι ανέκδοτο και μιας και πιάσαμε όρους πληροφορικής, ας συνεχίσουμε έτσι, για την πρώτη ανάγνωση του diaries στις επιλογές των ερυθρόλευκων σε τεχνικό σταφ και παίκτες, αυτό το καλοκαίρι.

Οι developers του μπασκετικού Ολυμπιακού (Αφοι Αγγελόπουλοι), αποφάσισαν λοιπόν μια γενναία αλλαγή κώδικα στο project: Olympiacos BC, έπειτα από αρκετά χρόνια, με την επιλογή του Αμερικανο-Ισραηλινού coach, κρατώντας πρώτα και ως όφειλαν όμως τον βασικό αλγόριθμο επιτυχίας στην ομάδα (Σπανούλης) . Ξέρουν πολύ καλά ότι όσο και να πάλιωσε, άλλος στην πιάτσα τέτοιος δεν υπάρχει-έστω για την ώρα. Έμαθαν, όμως, επίσης (the hard way), ότι μόνος του πλέον δε φτάνει (και όχι δε μπορεί). 

Ο Μπλάτ, λοιπόν, στα δικά μου μάτια μοιάζει περισσότερο με service pack/update, από αυτά τα μεγάλα που κατεβάζουν οι συσκευές σας τον τελευταίο καιρό. Το restart θα έρθει με την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων, αλλά θα πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου ότι το apply σε όλα όσα διαφορετικά θα θελήσει να φέρει στον οργανισμό, ίσως χρειαστούν χρόνο ανάλογο των updates μετά από restart που τρώνε και τα λάπτοπ σας...  Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει πουθενά, πόσο μάλιστα στο μπάσκετ και την πληροφορική...

Θυμάμαι πόσο είχα πανηγυρίσει το Ευρωπαϊκό της Μακάμπι, εν τη απουσία μας, το 2014. Στα μάτια μου ήταν ένα ξεκάθαρο adaption της (τότε) πρωτοποριακής στελέχωσης που είχαμε εμείς εισαγάγει και κάνει μόδα, πανευρωπαϊκά, με «ρολίστες»  που κάνουν αυτά που πρέπει και μόνο, βάζοντας και φτιάχνοντας,  κάθε ένας  ξεχωριστά, μια ομάδα που η λέξη είχε εφαρμογή επί της ουσίας και όχι ως τίτλος μόνο. 

Αυτός λοιπόν ήταν και ο λόγος που ήθελα να έρθει ο Μπλάτ στον Ολυμπιακό, μετά την επιτυχημένη (για εμένα) 4ετία του coach Σφαιρόπουλου. Θέλεις pick & roll? Κανένα πρόβλημα, αλλά για να το θέλεις , έπρεπε να έχεις και δημιουργία και με τον Σπανούλη μόνο (μην ακούσω αηδίες για «γηρατειά») δε γινόταν αυτό πλέον. Βασικά δε γινόταν ποτέ, ο Σπαν όσο και να μοιάζει με τον ήρωα του Νίτσε, πάντα είχε και χρειάζονταν βοήθειες. Τα τελευταία χρόνια, επέλεξαν στον Ολυμπιακό να μη το κάνουν καλά με επιλογές σα τους Γκρίν και Ρόμπερτς (οπότε και επί της ουσίας, να μη το κάνουν καθόλου). Αν βάλεις στο μπλέντερ την κατακόρυφη πτώση του Μάντζαρη και  το φευγιό του Χάκετ, είχαμε πάρει guards που είχαν ευχέρεια στο σκοράρισμα, αντί να δημιουργούν... Δε ξέρω τι όνειρο είδαμε, αλλά το σίγουρο είναι ότι κατέληξε σε εφιάλτης. 

Ο Nigel William Goss είναι ένα guard που δείχνει να διορθώνει τα προηγούμενα καλοκαιρινά,  λάθη. Τα στατιστικά του δείχνουν έναν παίκτη που μπορεί, οπότε και φροντίζει να μοιράζει το χρόνο του στο παρκέ σχεδόν το ίδιο σε δημιουργία και εκτέλεση. Όσο και αν μοιάζουν με «στοιχήματα» οι νεοφερμένοι, θεωρώ ότι ειδικά στην περίπτωση του Goss, χτυπήσαμε φλέβα χρυσού και θα παρακαλάμε σε δυο χρόνια από τώρα, όπως άλλαξε η νοοτροπία στο χτίσιμο της ομάδας και το ιατρικό προσωπικό (επιτέλους, αν είναι δυνατόν δηλαδή...), να αλλάξει και η «ιστορία» όσον αφορά τις ανανεώσεις.

Έχω μια μόνο, αλλά έντονη σχετικά ένσταση, και αυτή αφορά την όποια αθλητικότητα της backcourt μας. Ναι ξέρω, θα αρχίσετε τώρα κάποιοι να μου λέτε να ξεκολλήσω επιτέλους το κεφάλι μου από τον Ντάνι, αλλά ρε γαμώτο, μόνο εγώ βλέπω ότι αμυντικά-περιφερειακά, θα είμαστε πάλι για διαφήμιση βουτύρου? Υπενθυμίζω ότι (για την ώρα ελπίζω και ας χάθηκε ο Χάκετ) η περιφέρεια έχει ως εξής:  Σπανούλης, Goss, Strelnieks, Μάντζαρης, Τολιόπουλος και Αρσενόπουλος. Ποιος από αυτούς θα δώσει πίεση στην μπάλα? Ποιος θα μαρκάρει κάποιον ψηλότερο αντίπαλο? 

Βέβαια, δείχνουμε να έχουμε γεμίσει το οπλοστάστιο στα forwards, με πολλά και αθλητικά κορμιά, που έχουν την άνεση (και τα πόδια) να μπορούν να κυνηγήσουν τους περιφερειακούς του αντιπάλου, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα πάμε πάλι στην πεπατημένη αλά Παπανικολάου? Δε ξέρω... Ο Πρίντεζης από την άλλη σίγουρα θα βρει τον απαραίτητο χρόνο για ξεκούραση (aka ποιοτικά λεπτά), φέτος. Οι  Timma και Βεζένκοβ, προσφέρουν και σε αυτόν και σε εμάς, μεγαλύτερη ασφάλεια για το μέλλον του και τα όποια/όσα σκαμπανεβάσματα που τόσο μας κόστισαν τα τελευταία δυο χρόνια. 

Στους ψηλούς η παραμονή του Μίλου, είναι για εμένα παραπάνω από ευχάριστη και ευπρόσδεκτη. Τον θεωρώ με διαφορά από τον δεύτερο, ως τον καλύτερο center αυτή την στιγμή στην Ευρώπη και ας πέσουν να με φάνε, φίλοι και εχθροί.  Τα χαρακτηριστικά του (παιχνίδι με πλάτη, δημιουργία κτλ) είναι  από τα πλέον δυσεύρετα, πανευρωπαϊκά, και αν ήταν απαραίτητος τα προηγούμενα χρόνια, νομίζω πλέον και με τον τρόπο που όλοι υποψιαζόμαστε ότι θα παίξει η ομάδα φέτος υπό τις οδηγίες του Μπλατ, θα εξελιχθεί σε υπερόπλο. Αρκεί να είναι υγιής...

Ο LeDay δείχνει, επίσης, να είναι αυτό που δεν ήταν και δε θα γίνει ποτέ, ο κατά τα άλλα συμπαθής Mc Lean. Rim Protector. Δε τον έχω δει τον παίκτη, δε θα πω ψέματα, αλλά τον έχει δει ο Blatt, οπότε σκάω και περιμένω. Το λέω και ας κοροϊδέψει όποιος θέλει, από τον Αγραβάνη περιμένω σπουδαία σεζόν. Και είμαι και σίγουρος ότι θα την κάνει, υγεία να έχει. Παρόλα αυτά, έχω και στους ψηλούς μια ένσταση για την έλλειψη αθλητικότητας με μόνο «ντούκι» μόνο τον LeDay, αλλά είναι μικρότερη από εκείνη που διατύπωσα πιο πριν, στα guard. 

Αυτό που πραγματικά μου ΑΡΕΣΕΙ, όμως, φέτος και επίτηδες το άφησα για το τέλος, είναι η διαφαινόμενη ευχέρεια της ομάδας πλέον και στη δημιουργία και στην εκτέλεση πίσω από τα 6.75. Πέρα των Σπανούλη/Goss (και την ελπίδα - αφού έμεινε - για ανάσταση του Μάντζαρη), έχουμε τους Strelnieks, Timma, Toupane, Πρίντεζη και Μίλου, που σίγουρα έχουν το μυαλό να δημιουργήσουν καταστάσεις επικίνδυνες για τον αντίπαλο, με τις πάσες τους και να ανεβάσουν τον πενιχρό λογαριασμό σε assists πέρυσι. 

Επίσης για το 3ποντο που μας είχε βγάλει την πίστη και την ψυχή (η χειρότερη ομάδα σε όλη τη διοργάνωση, με 33,3%...), μπορεί να μη πείραμε έναν KC Rivers (όπως ακουγόταν έντονα τον προηγούμενο μήνα), αλλά πλέον στους Σπανούλη, Strelnieks, Παπανικολάου και Πρίντεζη (που κυμαίνονταν πάντα σε επίπεδα, «δε τους αφήνεις ελεύθερους στην καμία»), προστέθηκαν οι Βεζένκοβ και Timma που έχουν ως κύριο γνώρισμα το σουτ πίσω από την εν λόγω γραμμή και βεβαίως τον αξιότιμο Ko Goss, ο οποίος και είχε πέρυσι τα διόλου ευκαταφρόνητα: 16/32 (50%) σε 9 παιχνίδια Eurocup, 30/65 (46,2%) σε 20 παιχνίδια της Αδριατικής Λίγκα και 19/36 (52,8%) σε 14 παιχνίδια του σερβικού πρωταθλήματος. Νομίζω ότι φέτος στο Φάληρο, θα δούμε περισσότερες βόμβες  με την ένδειξη «3Π», οι οποίες και θα ανοίξουν πολλές άμυνες που πέρυσι έδειχαν με άπαρτα φρούρια... 

Εν ολίγοις, το όλο upgrade που επιχειρείται, είναι και ενδιαφέρον και πιθανώς και αυτό που θα ξαναφέρει την ομάδα μας στα F4 και τους τίτλους... Αλλά υπενθυμίζω, θα χρειαστεί  ΣΙΓΟΥΡΑ ο απαραίτητος χρόνος για τις εφαρμογές ώστε να δουλέψουν. Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα και τα XP δεν έφτασαν στο peak τους πριν από τρία service packs. Καλή σεζόν να έχουμε. 

Προσθέστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.

ΥΓ: Δε δόθηκε το ανάλογο coverage, για κάποιο παράξενο λόγο, στην περίπτωση του

Κεστούτις Κεμζούρα ως "βοηθό προπονητή". Μην παρεξηγηθώ, τον Μίλαν τον λάτρευα και θα τον λατρεύω πάντα, αλλά και για αυτόν και για εμάς ήταν ό,τι καλύτερο η λύση της μακρόχρονης συνεργασίας μας, τη δεδομένη στιγμή. Ο δε Κεμζούρα, θα στέκονταν άνετα και ως 1ος προπονητής σε ομάδα Ευρωλίγκα. Νομίζω, ότι έχουμε να δούμε προπονητικό σταφ ανάλογο, από εποχής Ίβκοβιτς - Αγγέλου... 

ΥΓ2: Το ότι προσέχουμε τα τελευταία χρόνια, τις ακαδημίες μας, φαίνεται από πολλά και κυρίως από τον περσινό τίτλο. Παρόλα αυτά, απέχουμε, δυστυχώς, αρκετά από clubs όμοιας δυναμικής με εμάς στους άντρες... Με ενόχλησε πάρα πολύ η φυγή του Βούκο jr και δεν είμαι σίγουρος (παρόλο που τα συμπαθώ πολύ τα παιδιά, ξηγιέμαι) ότι με την πρόσληψη των Μπάρλου και Τσαλδάρη, θα επιτύχουμε το επιθυμητό κλείσιμο της ψαλίδας. Δε ξέρω για ποιο λόγο δεν έκατσε του Λημνιάτη, αλλά ήταν μια όχι ευχάριστη εξέλιξη. Για εμένα τουλάχιστον...

Ναι ρε παιδιά, εντάξει, το ξέρω ότι ο Μάντζαρης είναι ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού κορμού της ομάδας εδώ και χρόνια (από το 2011 συγκεκριμένα). Το ξέρω ότι παίζει καλά στα playoffs συνήθως αλλά και στα Final Fours, τότε δηλαδή που «καίει» η μπάλα. Και μπράβο του, του παιδιού. Οι δυο ευρωλίγκες του δεν είναι λίγο πράγμα. Δεν το έχει ο πάσας ένας, να πεις. Παρόλα αυτά μου έχουν βγάλει το κακό όνομα τον τελευταίο καιρό όσον αφορά στο πρόσωπό του, χωρίς να φταίω, επιτρέψτε μου να προσθέσω. Τον αγαπάω ως φίλαθλος τον Βαγγέλη μας, πραγματικά. Θέλω να είναι καλά και να παίζει, και να μείνει στην ομάδα πολλά χρόνια και ας παίρνει όσα νομίζει αυτός και οι πρόεδροι. Κουμάντο στα λεφτά δεν κάνω κανενός, δεν είναι δικό μου (ή δικό μας) θέμα.

Αλλά να παίζει. Καλά.

Γιατί αυτό το πράγμα που βλέπουμε στο παρκέ φέτος (και πέρυσι θα προσέθετα εγώ ο εμπαθής) δεν είναι μπάσκετ. Δεν είναι Μάντζαρης, δεν είναι PG μιας από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας. Σε καμία περίπτωση. Ψάχνω να βρω τι κάνει καλά φέτος, να πιαστώ από κάπου, και δε βρίσκω τίποτα. Οργάνωση αδιάφορη, εκτέλεση ανύπαρκτη, drive επίσης, άμυνα μετριοπαθής. Είτε επωμίζεται το κατέβασμα της μπάλας, είτε έχει ρόλο off guard φέτος, το ίδιο και το αυτό. Υποτίθεται πως αμυντικά έχει ένα μέγεθος παραπάνω από τα υπόλοιπα γκαρντ των ερυθρολεύκων αλλά δυστυχώς διαφορά καμία.

Η απόδοσή του επιβεβαιώνει τη χειρότερη χρονιά της καριέρας του στον Ολυμπιακό:

11/22 δίποντα, 16/67 τρίποντα. Τελευταίος στην αναλογία φάουλ που έχει κάνει με φάουλ που έχει κερδίσει και μάλιστα με διαφορά, κάτι που μπορεί να επιβεβαιώσει την ατολμία του στην επιθετική πλευρά του γηπέδου. Τελευταίος σε Offensive Rating ανάμεσα σε παίκτες που έχουν παίξει τουλάχιστον 100 λεπτά σε αυτά τα 25 ευρωπαϊκά παιχνίδια. Πέμπτος απ’ το τέλος σε Defensive Rating αν εξαιρέσουμε Brown και Tillie για προφανείς λόγους. Συνολικό PIR 79, που είναι αρκετό για να τον κατατάξει πάνω από μόνο από τον… Wiltjer από όσους έχουν τουλάχιστον 100 λεπτά φέτος. 33,8% True Shooting Ratio, καλύτερο μόνο από Μπόγρη και Τολιόπουλο. Και τέλος 41 ασίστ για 21 λάθη, δηλαδή κάτι λιγότερο από 2 ασίστ ανά λάθος, τη στιγμή που είχε χρονιές με τον ίδιο λόγο να πλησιάζει στο 4. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως δεν περνάει καλές μέρες στο λιμάνι ο Βαγγέλης. Και μαζί του δεν περνάει και ο Βασίλης ο οποίος περνάει πολύ αγωνιστικό χρόνο μαζί του στο παρκέ. Αν η δημιουργία του Σπανούλη για τους άλλους, βρίσκει σε έναν τοίχο από τρίποντα ή δίποντα… τούβλα, η ομάδα πάσχει. Οι άμυνες μαζεύονται στη ρακέτα και αντίο (περιφερειακή) ζωή, έργο που έχουμε δει, δυστυχώς, πολλάκις φέτος.

Για του λόγου το αληθές, ο Μάντζαρης από τα 24 παιχνίδια που έχει παίξει φέτος, έχει 0 τρίποντα σε 11 από αυτά, 1 τρίποντο εύστοχο σε άλλα 10 και 2 τρίποντα σε τρία εναπομείναντα ματς (εντός εκτός με Αρμάνι, εντός με Χίμκι), ενώ υπάρχουν αγώνες που έχει εκτελέσει μέχρι και 6 ή 7 άστοχα! Στις συνολικές ήττες της ομάδας (8) έχει εκτελέσει με συνολικά 6/30 σουτ (στη μια ήττα ήταν απών)! Το overbasket.com μας λέει πως χωρίς τον Βαγγέλη, ο Ολυμπιακός φέτος εκτελεί 5% καλύτερα στα τρίποντα αλλά 5% χειρότερα στα δίποντα. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός πως όταν ο Μάντζαρης βγαίνει από το γήπεδο, ο Ολυμπιακός ενώ εκτελεί περισσότερα δίποντα και λιγότερα τρίποντα, παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό πόντων από προσπάθειες τριών πόντων! Επιπλέον, χωρίς αυτόν στο παρκέ, η ομάδα κάνει 27 αμυντικά plays (μπλοκς + κερδισμένα επιθετικά φάουλ + κλεψίματα) παραπάνω ανά 100 κατοχές! Είναι στο +32 σε πόντους χωρίς τον Μάντζαρη στις συνθέσεις της, οριακά στο +5 με εκείνον. Το μόνο ίσως θετικό είναι πως είναι τρίτος σε λάθη ανάμεσα σε όσους παίκτες μας έχουν τουλάχιστον 15’/ματς, πράγμα σημαντικό για έναν PG καθώς και το πολύ καλό ποσοστό του στις ελεύθερες βολές (81%, 4^ος). Τέλος, συνοπτικά μπορείτε να δείτε και έναν πίνακα με στοιχεία που αντλήθηκαν από το overbasket.com και δείχνουν όλες τις χρονιές του Έλληνα PG στον Ολυμπιακό με αναγωγή των στατιστικών του σε 25 λεπτά παιχνιδιού ώστε να είναι και όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό:

Γενικότερα, μπορώ να σας κουράσω διαφωτίσω ακόμα περισσότερο από όσο τώρα με τα νούμερα, αλλά πραγματικά, αν θέλουμε να κάνουμε στην άκρη το συναισθηματισμό μας με τον Βαγγέλη και να δούμε την αλήθεια κατάματα, είναι ο μόνος τρόπος! Ο Μάντζαρης είναι ένα μάτσο χάλια αυτή τη στιγμή! Μακάρι να ανέβει για το υπόλοιπο της σεζόν γιατί η ομάδα πραγματικά τον χρειάζεται και να κάνει τα καλύτερα playoffs της ζωής του και να φτάσουμε Final Four και να το σηκώσουμε με buzzer beater δικό του! Μακάρι. Ο coach τον στηρίζει μέχρι κεραίας και αυτό μόνο καλό μπορεί να του κάνει, αν βάλει κι αυτός κάτω το κεφάλι και δουλέψει. Αν η ομάδα χάσει τους στόχους της, ο Μάντζαρης θα είναι -θεωρώ- σε δεινή θέση, όσο και αν τον αγαπάμε.