Καλημερίζω!
Ούτε θυμάμαι πια ήταν η τελευταία φορά που είχα όρεξη να γράψω ποστ. Για να πω την αλήθεια, μου έκατσε καλά το τρέξιμο που έχω ρίξει αυτόν τον καιρό με τη δουλειά, μιας και η ξενέρα με τα όσα επακόλουθα από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ, με βρήκε αρχικά θυμωμένο και με άφησε εν τέλει,
κατσουφιασμένο...
Δεν υπήρχε στον ορίζοντα προπονητής (σοβαρός) που να ήθελε να βάλει το κεφάλι στον ντορβά και κακά τα ψέματα, και λογικό ήταν αυτό και θεμιτό. Όσο και να σε εξιτάρει η θέση του head-coach στον Ολυμπιακό, δεν είσαι τρελός να πας εξαρχής με ένα ρόστερ που άλλος έφτιαξε...
Ο Μίλαν δεν έπιασε. Είναι από τις στιγμές που δε μου αρέσει να παραδέχομαι τις λάθος κρίσεις μου, αν και συνήθως δεν έχω τέτοια προβλήματα. Αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι η η σημαία δε μπορεί να γίνει τίποτα άλλο, από αυτό το που πραγματικά είναι: ΣΗΜΑΙΑ. Ψηλά, αλλά μόνη της. Μόνη της, αλλά ψηλά. Πιθανότατα και να μην ήθελε ούτε ο ίδιος να αναλάβει, παρόλα τα όσα αντίθετα έφταναν στα αυτιά μου...
Για τον Σφαιρόπουλο ήμουν ΚΑΘΕΤΑ αντίθετος. Δε ξέρω αν σας επηρέασα και σε ποιον βαθμό, αλλά στο poll που κάναμε (και επίτηδες έχω αφήσει), είναι προ-τελευταίος σε προτιμήσεις. Δε θα πω ψέματα, κρατάω πισινή ακόμη, όχι γιατί είμαι ξεροκέφαλος, αλλά γιατί στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό και μιας και είμαι γνωστός πλέον οπαδός της άποψης ότι "τίποτα δε μπορεί να είναι τόσο καλό ή τόσο κακό, τον Νοέμβριο", κάνω κράτει. Αλλά δε μπορώ να μη του πιστώσω τα οφθαλμοφανή:
1. Η ομάδα γύρισε (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) σε αυτό που την έκανε αγαπητή και role model όχι μόνο στον κόσμο της, αλλά και στο ευρωπαϊκό basket ball: AMYNA στο όριο του foul, με την απαραίτητη αυταπάρνηση και τις αμυχές στο τέλος της βραδιάς ως παράσημα και όχι ως κλαψουρίσματα.
2. Plays: Πόσο μας έλειψε αυτή η λέξη..? Βλέπεις μια ομάδα (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - ξανά!) να κοιτά πρώτα το ζωγραφιστό και όχι το μπουμπούνισμα από τα 6.75 - πράγμα που σημαίνει, ότι όλοι αυτοί που μας είχαν πρήξει τα ούμπαλα πως "ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, θα ζει και θα πεθαίνει πίσω από αυτή την απόσταση και δε μπορεί κάτι άλλο", ήταν ή άσχετοι ή γλείφτες και το κυριότερο, όχι εμείς τυφλοί!
3. Γκάζια (ελληνιστί pedal to the metal!): Ως φυσικό επακόλουθο της σκληροτράχηλης άμυνας και με το μαχαίρι στα δόντια διάθεσης από το πρώτο jumpball, βεβαίως-βεβαίως. Επιστροφή στα βασικά, θάνατος στα αφεντικά... Το κλασικό αναρχικό σύνθημα, ταιριάζει γάντι και το χθεσινό ξεκίνημα, ήταν ένας Ολυμπιακός από τα (όχι και πολύ) παλιά. Ρόλοι, μοιρασμένοι και to the detail μελετημένοι. "Pet, αγόρι μου έχεις κάτι ΠΟΛΥ καλό. Πηδάς στο Θεό, stick to this!", μοιάζει να έχει ειπωθεί στα άδυτα του ΣΕΦ και είδαμε ένα άλλον (πολύ πιο συμπαθή) Μπρεντ, εχθές. Αν συνηθίσει το ρόλο του τροχονόμου και εμείς θα γουστάρουμε και αυτός. Ο δε Βασίλης βούταγεγια χαμένες μπάλες εκεί στα πρώτα λεπτά... Και κάπου εκεί σηκώθηκα και πήγα να βάλω το κρασάκι μου. "Πολύ ήρεμο σε βλέπω", παρατήρησε η γυναίκα μου, που έχει συνηθίσει να 'ναι εμπόλεμη ζώνη το καθιστικό την ώρα του παιχνιδιού. Απλά χαμογέλασα. Δε κατάλαβε γιατί, δε πειράζει, κατάλαβα εγώ!
4. Μάντζαρης, Σλούκας - η Αναγέννηση: Πρέπει να πω κάτι παραπάνω ή όχι? Μάλλον όχι, ε? Και αν είναι αναγέννηση για τους Διόσκουρους, τότε τι σκατά είναι για Κατσίβελη και Αγραβάνη (εδώ θέλω credit)? Nuff Said, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθω και στο μέλλον.
5. Προς το τέλος του παιχνιδιού έγραψα αυτό το tweet: "O Duda δεν ήταν αυτός που πάντα μα πάντα κοίταζε το contrast μεταξύ assist/λαθών?" Τελειώσαμε το παιχνίδι με 26/6... Ε έτσι, δε χάνεις.
6. "Ψηλοί": Η ζωή τους και η ύπαρξή τους επιθετικά, είναι άμεσα εξαρτώμενη από τους "κοντούς", όπως αυτή των νεοσσών από την μάνα τους. Για την ώρα βλέπουμε, από plays και όχι από τύχη, να ταΐζονται ασύστολα και να καταπίνουν (αντιπάλους) αδιάκοπα. Ναι αυτό, για το οποίο έχει κάνει μάγκα ο (αχώνευτος μεν, παικταράς δε) Διαμαντίδης κάθε Μπατίστ και κάθε Λάσμε ανά την Ευρώπη (ειλικρινά πιστεύω, θα έπρεπε να του δίναν το μισό τους συμβόλαιο). Με έναν ακόμη το χειμώνα (ας είναι και ο tweener που ακούγεται), αλλάζεις ΠΟΛΛΑ.
7. Λαφαγέτ: Εδώ θα διαφωνήσω συμφωνώντας και το αντίθετο. Δε τον έχω δει ούτε μια φορά, να 'ναι μέτριος. Είναι valuable αμυντικά όπως και οργανωτικά, με ένα ανεκτό ως αξιοπρεπές ability στο τρίποντο. Ότι έχει και ο Μάντζαρης δηλαδή. Προφανώς και αποκτήθηκε όταν φάνηκε να στραβώνει η φάση με τον Βαγγέλη, αλλιώς δε μπορεί να δικαιολογηθεί η αγορά του... Παρόλα αυτά, νομίζω ότι θα έπρεπε να αντικατασταθεί το χειμώνα όχι γιατί δε βοηθά, αλλά γιατί δυο στο ίδιο στιλ είναι πολυτέλεια που δεν μπορούμε να διαθέτουμε, βάση μπάτζετ. ΟΚ, έχει το μπόνους του κοινοτικού διαβατηρίου, αλλά όσο και να δείχνει ο Σφαιρόπουλος ότι προσανατολίζεται στο να μοιράσει το σκορ και να σταματήσει το ξεζούμισμα του Βασίλη, θες (και) έναν Law-a-like. Και τέτοιοι υπάρχουν, έχουμε και εμείς αναφέρει εδώ μέσα περιπτώσεις πολλάκις, που sorry κιόλας, αλλά είναι και αντικειμενικά ΚΑΛΕΣ...
8. Κλείνοντας, θέλω να πω ότι ΕΠΡΕΠΕ με κάποιο τρόπο να γυρίσει το χαμόγελο και η ελπίδα στον (πολύ) κόσμο μας και αυτό (ευτυχώς) έγινε. Δε ξέρω αν είναι τυχεροί οι Αφοι ή έχουν μάτι που εμείς δε διαθέτουμε, αλλά ο Σφαιρό στα δικά μου μάτια έμοιαζε σα χαμένη ευκαιρία. Κάποτε ήταν (για όλους μας) ο rookie που όταν θα ξαναγυρίσει να αναλάβει ως 1ος και θα καθίσει πολλά χρόνια σε αυτό τον πάγκο. Στη συνέχεια άλλαξαν πολλά, για τα ποία ευθύνεται και αυτός αλλά και η τύχη... Αλλά η τύχη αυτή, δείχνει να τον αγαπά (εύχομαι και μας). Ο έξυπνος άνθρωπος, λέει μια παροιμία, μαθαίνει από τα λάθη όλων και όχι μόνο το δικά του... Ο Σφαιρόπουλος δείχνει να το έχει αυτό. Δε θυμάμαι από πότε (που θυμάμαι, αλλά δε θέλω να γίνω κακός...) είχα να δω τον Σπαν να ακούει και να φαίνεται αυτό δια γυμνού οφθαλμού, οδηγίες προπονητή... Βγάλε μας ψεύτες ρε Γιάννη και θα μας έχεις ΔΙΠΛΑ σου!
9. Το ότι λείπουν Πάπι, Πριντ, Λότζε και είμαστε στο 5-0, με τέτοιο μπάσκετ, γεμίζει ελπίδες. Βήμα, βήμα όμως ,όπως τότε... Παπαριές για F4 πέρα από μακρινές, είναι και long shot που λένε οι Αμερικάνοι. Γιατί εμείς δεν είμαστε γεννημένοι για να έχουμε, αλλά να διεκδικούμε...
10. Επειδή δεν έχετε όλοι λογαριασμό στο twitter, χθες αργά σε κουβέντα που είχαμε με τον sober και με βάση την πληροφορία του για ανανέωση του Λοτζέσκι είπαμε και κάποια πράγματα για τον Σλούκα. Ελπίζω και εύχομαι, πρώτα να ανακοινωθεί του μικρού... Όσο για το credit για το "ηγέτης" που έχω πει εδώ και χρόνια και έχω λοιδορηθεί για αυτό, θα το ζητήσω όταν έρθει η ώρα. Γιατί και αυτή θα έρθει... Χεχε!
Αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.
Ούτε θυμάμαι πια ήταν η τελευταία φορά που είχα όρεξη να γράψω ποστ. Για να πω την αλήθεια, μου έκατσε καλά το τρέξιμο που έχω ρίξει αυτόν τον καιρό με τη δουλειά, μιας και η ξενέρα με τα όσα επακόλουθα από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ, με βρήκε αρχικά θυμωμένο και με άφησε εν τέλει,
κατσουφιασμένο...
Δεν υπήρχε στον ορίζοντα προπονητής (σοβαρός) που να ήθελε να βάλει το κεφάλι στον ντορβά και κακά τα ψέματα, και λογικό ήταν αυτό και θεμιτό. Όσο και να σε εξιτάρει η θέση του head-coach στον Ολυμπιακό, δεν είσαι τρελός να πας εξαρχής με ένα ρόστερ που άλλος έφτιαξε...
Ο Μίλαν δεν έπιασε. Είναι από τις στιγμές που δε μου αρέσει να παραδέχομαι τις λάθος κρίσεις μου, αν και συνήθως δεν έχω τέτοια προβλήματα. Αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι η η σημαία δε μπορεί να γίνει τίποτα άλλο, από αυτό το που πραγματικά είναι: ΣΗΜΑΙΑ. Ψηλά, αλλά μόνη της. Μόνη της, αλλά ψηλά. Πιθανότατα και να μην ήθελε ούτε ο ίδιος να αναλάβει, παρόλα τα όσα αντίθετα έφταναν στα αυτιά μου...
Για τον Σφαιρόπουλο ήμουν ΚΑΘΕΤΑ αντίθετος. Δε ξέρω αν σας επηρέασα και σε ποιον βαθμό, αλλά στο poll που κάναμε (και επίτηδες έχω αφήσει), είναι προ-τελευταίος σε προτιμήσεις. Δε θα πω ψέματα, κρατάω πισινή ακόμη, όχι γιατί είμαι ξεροκέφαλος, αλλά γιατί στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό και μιας και είμαι γνωστός πλέον οπαδός της άποψης ότι "τίποτα δε μπορεί να είναι τόσο καλό ή τόσο κακό, τον Νοέμβριο", κάνω κράτει. Αλλά δε μπορώ να μη του πιστώσω τα οφθαλμοφανή:
1. Η ομάδα γύρισε (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) σε αυτό που την έκανε αγαπητή και role model όχι μόνο στον κόσμο της, αλλά και στο ευρωπαϊκό basket ball: AMYNA στο όριο του foul, με την απαραίτητη αυταπάρνηση και τις αμυχές στο τέλος της βραδιάς ως παράσημα και όχι ως κλαψουρίσματα.
2. Plays: Πόσο μας έλειψε αυτή η λέξη..? Βλέπεις μια ομάδα (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - ξανά!) να κοιτά πρώτα το ζωγραφιστό και όχι το μπουμπούνισμα από τα 6.75 - πράγμα που σημαίνει, ότι όλοι αυτοί που μας είχαν πρήξει τα ούμπαλα πως "ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, θα ζει και θα πεθαίνει πίσω από αυτή την απόσταση και δε μπορεί κάτι άλλο", ήταν ή άσχετοι ή γλείφτες και το κυριότερο, όχι εμείς τυφλοί!
3. Γκάζια (ελληνιστί pedal to the metal!): Ως φυσικό επακόλουθο της σκληροτράχηλης άμυνας και με το μαχαίρι στα δόντια διάθεσης από το πρώτο jumpball, βεβαίως-βεβαίως. Επιστροφή στα βασικά, θάνατος στα αφεντικά... Το κλασικό αναρχικό σύνθημα, ταιριάζει γάντι και το χθεσινό ξεκίνημα, ήταν ένας Ολυμπιακός από τα (όχι και πολύ) παλιά. Ρόλοι, μοιρασμένοι και to the detail μελετημένοι. "Pet, αγόρι μου έχεις κάτι ΠΟΛΥ καλό. Πηδάς στο Θεό, stick to this!", μοιάζει να έχει ειπωθεί στα άδυτα του ΣΕΦ και είδαμε ένα άλλον (πολύ πιο συμπαθή) Μπρεντ, εχθές. Αν συνηθίσει το ρόλο του τροχονόμου και εμείς θα γουστάρουμε και αυτός. Ο δε Βασίλης βούταγεγια χαμένες μπάλες εκεί στα πρώτα λεπτά... Και κάπου εκεί σηκώθηκα και πήγα να βάλω το κρασάκι μου. "Πολύ ήρεμο σε βλέπω", παρατήρησε η γυναίκα μου, που έχει συνηθίσει να 'ναι εμπόλεμη ζώνη το καθιστικό την ώρα του παιχνιδιού. Απλά χαμογέλασα. Δε κατάλαβε γιατί, δε πειράζει, κατάλαβα εγώ!
4. Μάντζαρης, Σλούκας - η Αναγέννηση: Πρέπει να πω κάτι παραπάνω ή όχι? Μάλλον όχι, ε? Και αν είναι αναγέννηση για τους Διόσκουρους, τότε τι σκατά είναι για Κατσίβελη και Αγραβάνη (εδώ θέλω credit)? Nuff Said, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθω και στο μέλλον.
5. Προς το τέλος του παιχνιδιού έγραψα αυτό το tweet: "O Duda δεν ήταν αυτός που πάντα μα πάντα κοίταζε το contrast μεταξύ assist/λαθών?" Τελειώσαμε το παιχνίδι με 26/6... Ε έτσι, δε χάνεις.
6. "Ψηλοί": Η ζωή τους και η ύπαρξή τους επιθετικά, είναι άμεσα εξαρτώμενη από τους "κοντούς", όπως αυτή των νεοσσών από την μάνα τους. Για την ώρα βλέπουμε, από plays και όχι από τύχη, να ταΐζονται ασύστολα και να καταπίνουν (αντιπάλους) αδιάκοπα. Ναι αυτό, για το οποίο έχει κάνει μάγκα ο (αχώνευτος μεν, παικταράς δε) Διαμαντίδης κάθε Μπατίστ και κάθε Λάσμε ανά την Ευρώπη (ειλικρινά πιστεύω, θα έπρεπε να του δίναν το μισό τους συμβόλαιο). Με έναν ακόμη το χειμώνα (ας είναι και ο tweener που ακούγεται), αλλάζεις ΠΟΛΛΑ.
7. Λαφαγέτ: Εδώ θα διαφωνήσω συμφωνώντας και το αντίθετο. Δε τον έχω δει ούτε μια φορά, να 'ναι μέτριος. Είναι valuable αμυντικά όπως και οργανωτικά, με ένα ανεκτό ως αξιοπρεπές ability στο τρίποντο. Ότι έχει και ο Μάντζαρης δηλαδή. Προφανώς και αποκτήθηκε όταν φάνηκε να στραβώνει η φάση με τον Βαγγέλη, αλλιώς δε μπορεί να δικαιολογηθεί η αγορά του... Παρόλα αυτά, νομίζω ότι θα έπρεπε να αντικατασταθεί το χειμώνα όχι γιατί δε βοηθά, αλλά γιατί δυο στο ίδιο στιλ είναι πολυτέλεια που δεν μπορούμε να διαθέτουμε, βάση μπάτζετ. ΟΚ, έχει το μπόνους του κοινοτικού διαβατηρίου, αλλά όσο και να δείχνει ο Σφαιρόπουλος ότι προσανατολίζεται στο να μοιράσει το σκορ και να σταματήσει το ξεζούμισμα του Βασίλη, θες (και) έναν Law-a-like. Και τέτοιοι υπάρχουν, έχουμε και εμείς αναφέρει εδώ μέσα περιπτώσεις πολλάκις, που sorry κιόλας, αλλά είναι και αντικειμενικά ΚΑΛΕΣ...
8. Κλείνοντας, θέλω να πω ότι ΕΠΡΕΠΕ με κάποιο τρόπο να γυρίσει το χαμόγελο και η ελπίδα στον (πολύ) κόσμο μας και αυτό (ευτυχώς) έγινε. Δε ξέρω αν είναι τυχεροί οι Αφοι ή έχουν μάτι που εμείς δε διαθέτουμε, αλλά ο Σφαιρό στα δικά μου μάτια έμοιαζε σα χαμένη ευκαιρία. Κάποτε ήταν (για όλους μας) ο rookie που όταν θα ξαναγυρίσει να αναλάβει ως 1ος και θα καθίσει πολλά χρόνια σε αυτό τον πάγκο. Στη συνέχεια άλλαξαν πολλά, για τα ποία ευθύνεται και αυτός αλλά και η τύχη... Αλλά η τύχη αυτή, δείχνει να τον αγαπά (εύχομαι και μας). Ο έξυπνος άνθρωπος, λέει μια παροιμία, μαθαίνει από τα λάθη όλων και όχι μόνο το δικά του... Ο Σφαιρόπουλος δείχνει να το έχει αυτό. Δε θυμάμαι από πότε (που θυμάμαι, αλλά δε θέλω να γίνω κακός...) είχα να δω τον Σπαν να ακούει και να φαίνεται αυτό δια γυμνού οφθαλμού, οδηγίες προπονητή... Βγάλε μας ψεύτες ρε Γιάννη και θα μας έχεις ΔΙΠΛΑ σου!
9. Το ότι λείπουν Πάπι, Πριντ, Λότζε και είμαστε στο 5-0, με τέτοιο μπάσκετ, γεμίζει ελπίδες. Βήμα, βήμα όμως ,όπως τότε... Παπαριές για F4 πέρα από μακρινές, είναι και long shot που λένε οι Αμερικάνοι. Γιατί εμείς δεν είμαστε γεννημένοι για να έχουμε, αλλά να διεκδικούμε...
10. Επειδή δεν έχετε όλοι λογαριασμό στο twitter, χθες αργά σε κουβέντα που είχαμε με τον sober και με βάση την πληροφορία του για ανανέωση του Λοτζέσκι είπαμε και κάποια πράγματα για τον Σλούκα. Ελπίζω και εύχομαι, πρώτα να ανακοινωθεί του μικρού... Όσο για το credit για το "ηγέτης" που έχω πει εδώ και χρόνια και έχω λοιδορηθεί για αυτό, θα το ζητήσω όταν έρθει η ώρα. Γιατί και αυτή θα έρθει... Χεχε!
Αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.