Καλημέρες! Πάει και αυτό... Μετά από κοντά 7000 comments, μπόλικα γούρια που τηρήθηκαν με θρησκευτική ευλάβεια και πολλές προστριβές (μια τυπική μέρα στο Diaries δηλ, αν όχι μια τυπική μέρα σε οποιαδήποτε παρέα γαύρων), είμαστε στη δυσάρεστη θέση να πιάσουμε τα πράγματα χωρίς το σύνηθες εισιτήριο στα χέρια μας για το F4, όπως γίνονταν τα τελευταία 2 χρόνια... Αλλά μήπως δεν είναι τόσο άσχημα η φάση, τελικά;

ΟΚ, το παραδέχομαι, ίσως είμαι παράξενος τύπος. Εννοώ, μανουριάζω και βρίσκω ένα κάρο λάθη όταν όλα παίζονται και όταν όλα τελειώνουν, είμαι ασυνήθιστα χαλαρός για την περίσταση... Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά για μενα σώθηκαν πολλά με αυτή τη σειρά, για τα οποία δεν έβλεπα φως εμπρός, τόσο καιρό...

Το ότι πουλήσαμε πολύ ακριβά το τομάρι μας, αυτό το DIE HARD που μου άρεσε να τουιτάρω ή να λέω σε κάθε ευκαιρία, εμένα μου έδωσε αυτή την γλυκόπικρη θυμωμένη χαρμολύπη του "κουφάλες, χαρείτε τώρα που μπορείτε, γιατί θα μας ξαναβρείτε στο δρόμο σας και τότε θα είναι αλλιώς"... και ναι, μου κάνει για κλείσιμο μιας φάσης... Δε περίμενα για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου πρώτα, ότι θα το πάμε τόσο στην τσίλια. Επίσης, όσο και να λέμε ότι δε παίζουν μπάσκετ τα εκατομμύρια, μια χαρά παίζουν... Αλλιώς δε θα έκανε ο Μπίλυς όσο όλη η άλλη ομάδα... Δε λέω να την δούμε Τούρκοι ή ακόμη χειρότερα, Ρώσοι... (γιατί να μου το θυμηθείτε, αυτή η CSKA ούτε με ατελείωτο σπρώξιμο, θα πάρει κάτι). Αλλά οι ελλείψεις για τις οποίες όλοι μαλώσαμε και γκρινιάξαμε, ήταν αυτές που κάναν και τη διαφορά... Όπως έγινε εις βάρος μας η διαφορά με τον τραυματισμό του Σπαν και για ένα παιχνίδι μόνο, χάθηκε το πλεονέκτημα έδρας...

Ας είναι, "κάθε εμπόδιο σε καλό", λέει ο λαός μας. Αρκεί να μαθαίνεις από τα λάθη, θα ήθελα να προσθέσω εγώ... Και των άλλων, αλλά κυρίως τα δικά σου. Γιατί ναι, αν έπαιζε ο Σπαν σε ένα παιχνίδι από αυτά που χάθηκαν τζάμπα, ίσως είμαστε στο Μιλάνο τώρα. Και για να το πάω ακόμη πιο μακριά, ίσως και να τους τρελαίναμε όλους για 3η φορά καπάκι, αλλά έτσι θα ρίχναμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί παίδες και να είχαμε ντράβαλα μελλοντικά, που τώρα μπορούμε να τα διορθώσουμε έγκαιρα.

Πρέπει να ακούς τους "εχθρούς" κάποιες φορές... Το πιο ωραίο μου το 'πε ένα φιλαράκος βάζελος. "Φίλε, μακάρι να 'χε βρει σίδερο ο Φώτσης στο ΟΑΚΑ... Θα 'χαμε γλιτώσει την ξεφτίλα! Και ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα; Εμείς χωρίς Διαμαντίδη πεθαίνουμε αργά και σταθερά... Καμιά πολιτική για ελληνόπουλα όπως εσείς, κανένα σταθερό καλό συμβόλαιο, ξεφτίζουμε και θέλουμε από την αρχή χτίσιμο... Εσείς παρά τα χίλια-μύρια λάθη, με δυο κινήσεις (ΟΚ, τρεις μίνιμουμ λέω εγώ αλλά δε του το χάλασα), είστε έτοιμοι για νέες περιπέτειες"... Δεν είχε άδικο ο μπαγάσας...

Δεν είναι κακός ο αποκλεισμός παιδιά, αρκεί να σκύψουμε το κεφάλι, να δούμε τα δεδομένα και τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να αξιολογήσουμε το μέλλον ρεαλιστικά και χωρίς ονειρώξεις. Έλεγα το καλοκαίρι για know how που δείχνουμε να αποκτάμε, κάπου στο Γενάρη το επανεξέτασα και τώρα φτάνω στο συμπέρασμα, ότι θα φανεί ξεκάθαρα το καλοκαίρι που μας έρχεται. Αν πάμε σε μπαλώματα, θα έχουμε μια από τα ίδια ή και χειρότερα και θα είναι κρίμα για μια ομάδα με τόσο μέλλον. Με ψέματα (και ας πονά η λέξη) δε κάνεις κάτι. Με παραμύθια, δε πείθεις κανέναν επίσης...

Δε χρειάζονται οικονομικές υπερβάσεις που να πάρει και να σηκώσει, αλλά δε γίνεται συνάμα να είσαι στα top clubs, με κάθε καλοκαίρι μείωση του μπάτζετ... Εκεί που είμαστε τώρα όμως και με σοβαρό scouting και recruiting, επανερχόμαστε για τα καλά... Αν έκανε κάτι (που δείχνει δυστυχώς μη σωστά αξιολογήσιμο από την ΚΑΕ) ο Ντούντα είναι, ότι όταν δεν έχεις λεφτά, πρέπει να έχεις γάτους... Που να ξέρουν την πιάτσα σα την παλάμη τους. Αυτό κάναμε και αυτό ζηλέψανε. Οι έχοντες χρήμα, πήραν παίκτες (Μπάρτσα, Ρεάλ, CSKA). Οι έχοντες γάτους, πήραν το σκπετικό μας και βρίσκονται στη θέση μας (Μακάμπι). Γι αυτό και θέλω να το σηκώσουν πρώτα αυτοί και μετά η Μπάρτσα, που και μισητή αντίπαλος των Μαδριλένων είναι και έχει δυο δικά μας παιδιά στο ρόστερ της...

Δε νομίζω ότι έχω (διάθεση) να πω ή να προσθέσω κάτι extra. Το ξεχειλώσαμε που λέει και ο κολλητός μου. Κουκιά μετρημένα η κατάσταση. Οι πληροφορίες που έρχονται εδώ και καιρό, ευτυχώς από πολλές διαφορετικές μεριές, κάνουν λόγο για κατανόηση των λαθών και προεργασία στόχων από τώρα... Μακάρι, αλλά αν δε δω, δε πιστεύω ως άλλος κυνικός. Στόχος απαραίτητος το πρωτάθλημα. Εκ των ων ουκ άνευ δηλαδή... Αν είναι να κλείσεις μια χρονιά "παράξενη", κάντο με τον καλύτερο τρόπο... Πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ! Όλες οι παραδόσεις είναι για να σπάνε και μιας και δεν αφήσαμε τίποτα σύξυλο τρία χρόνια τώρα, πάμε να τσακίσουμε και την τελευταία που μας έμεινε!

Εδώ και τρία χρόνια ζω, προσωπικά μιλώντας, ένα όνειρο μάγκες. Είδα το αγαπημένο τμήμα της ομάδας μου, από την πλήρη απαξίωση στην πλήρη αποθέωση. Να πω ότι δε το ευχαριστήθηκα, θα είναι ψέματα. Αλλά αυτά τα roller-coaster φέρνουν ζαλάδες και οι ζαλάδες, πτώσεις... Επειδή ξέρω (και 'σεις πια) ότι έχουμε φτιάξει μια φωνή, δυνατή ή όχι μικρή σημασία έχει, ας ελπίσουμε να μας ακούσουν... Ειδήμονες δεν είμαστε επουδενί, αλλά που να πάρει, όλο και κάτι βλέπουμε και εμείς...


ΥΓ: Την ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ του να πέφτεις μαχώμενος και ακόμη και αυτοί που σε μισούν, κατά βάθος να σε σέβονται, δε θα την νιώσεις ΠΟΤΕ ρε ξεφτίλα, Μπουρούση! Ο καθένας παίρνει στη ζωή αυτά που του αξίζουν. Εσύ χρήμα, εμείς τίτλους. Εσύ πρόσκαιρες χαρές, εμείς αιώνιες και γραμμένες με χρυσά γράμματα. Βλάκα Γιάννη, κοίτα το ταβάνι (και αυτό θα κάνεις κάθε μα κάθε φορά που θα έρχεσαι από το Φάληρο)...

ΥΓ2: Και κάτι ακόμη ρε πανίβλακα! Άλλο Αθήνα, άλλο Πειραιάς, χιλιάδες χρόνια τώρα...

Καλημέρα στο παρεάκι του Diaries.

Έλεγα από γούρι να συνεχίσω να μη γράφω post (μου 'χει καθήσει ότι όταν τα χώνω σε Μπαρτζώκα και ΚΑΕ, πάει καλά το πράμα!), αλλά δε γίνεται.

Τα δέοντα αρχικά στον Μπαρτζώκα που δείχνει να ηρεμεί. Δε ξέρω αν είναι δικαιολογημένος ή όχι (για μένα το δεύτερο, αν και δε φοβάμαι να ξαναπώ ότι ΝΑΙ, είχε κάποιες καλές δικαιολογίες να πει - και δυστυχώς τις είπε), ξέρω όμως ότι μέσα από τον κυριολεκτικά, πόλεμο, της φάσης του Top 16 της Ευρωλίγκα (kudos to Jordi), τα κατάφερε και κέρδισε τους "τελικούς" που έπρεπε η ομάδα να πάρει, παρόλες τις απουσίες των Σπαν, Πρίντεζη και Περπέρογλου. Και όπως πιστώνεται τα βατόμουρα, θα πιστώνεται και τις δάφνες.

Όχι σκεφτείτε το ξανά, με ηρεμία τώρα που μπορούμε να την έχουμε. Ειλικρινά, δε ξέρω πόσες ομάδες top επιπέδου, θα κατάφερναν κάτι τέτοιο! Εδώ δεν έλειπε ο ηγέτης σου απλά. Έλειπε ο Νο1 παίκτης εκτός ΝΒΑ... Η Μπάρτσα που πήγαινε τρένο πριν από λίγα χρόνια και έδειχνε ή ήταν βασικά ασταμάτητη, έχασε τον Μάικλ και έχασε και τον κόσμο κάτω από τα πόδια της... Και σα να μην έφτανε αυτό - με το που γυρνά, χάνεις και αυτούς που σε κρατάγανε όρθιο εν τη απουσία του... Δηλαδή έλεος, δε ξέρω αν πρέπει στο Φάληρο να τα βάζουν (βασικά, βάζουμε) με την τύχη τους/μας, αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα μόνο, ατελείωτης γκαντεμιάς...

Και εκεί κρύβεται η ένσταση ενός μεγάλου συνόλου μελών του Diaries (αν όχι όλων). Σαφέστατα και ξέραμε τι συμβαίνει, αν είναι δυνατόν, είμαστε κάθε μέρα δίπλα στην ομάδα και φαίνεται. Ζούμε και αναπνέουμε με αυτήν σα να μην υπάρχουν άλλα προβλήματα και σκοτούρες στη ζωή μας, αλλά οι δικαιολογίες είναι για καφενειακού επιπέδου συζητήσεις (σα τις δικές μας) και όχι για το staff που έχει θέση οδηγού, στην ομάδα. Με το που μπήκε η πλάτη στον τοίχο για τα καλά και τα δύσκολα και οι ατυχίες σε χτυπάγαν από παντού, σταματήσαν οι δικαιολογίες σε media και κόσμο και στρώσαμε κώλο. Ευτυχώς. Και ήρθαν τα αποτελέσματα... και η ηρεμία... και η σιγουριά ότι άλλοι θα έχουν το πρόβλημα τώρα, όχι εμείς...

ΟΚ, επέστρεψε και ο Σπαν, αλλά αλήθεια χρειάζεται να αναφέρουμε τα αυτονόητα? Χμμμμ, τελικά μάλλον χρειάζεται... Η επίδραση του Λαρισαίου στην ομάδα είναι πολλαπλή και σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιστικά και ψυχολογικά, ανεβαίνουν οι συμπαίκτες του και σε αντίθετους δρόμους κινούνται τα συναισθήματα και οι κινήσεις στο court των αντιπάλων. Μπορώ να δεχτώ κριτική πάνω του (ναι και σκληρή, είπαμε κλισέ μεν - αλήθεια δε, κανείς πάνω από τον Ολυμπιακό όμως!), αλλά υποθέσεις του ύφους "δώσαμε πάλι πολλά, έπρεπε να αφήναμε τον Σπαν και να τσιμπάγαμε με τα λεφτά του, άλλους", sorry, αλλά εκ του αποτελέσματοις κρίνονται ανεπαρκείς και όχι ρηξικέλευθες. Ο Βασίλης, είτε αρέσει είτε όχι, είναι το σύμβολο αλλαγής πορείας του τμήματος στα νεότερα χρόνια, η κίνηση που άλλαξε την ιστορία στο ελληνικό και ευρωπαϊκό χάρτη και ο λόγος που ο Ολυμπιακός σα trademark ξανανέβασε μετοχές...  Επειδή έχω την τύχη να μιλάω με πολλά παιδιά ανά την Ευρώπη, δε πάει το μυαλό σας μάγκες τι λένε και πως αναφέρονται για τον Spanoulis. Δεν είναι τα βιντεάκια με πιτσιρικάδες Ισπανούς με jerseys του Ολυμπιακού, δεν είναι τα standing ovations, δεν είναι μόνο αυτά... Γιατί "αυτά" είναι εκείνα που φαίνονται... Εκείνα που δε φαίνονται, είναι η "ζήλεια" ή η ζήλεια (για τους καλοπροαίρετους τα εισαγωγικά, για τους κακοπροαίρετους το άλλο), που ο Μούσιας όπως έχουμε μάθει να λέμε εδώ μέσα, φέρνει σε αυτούς που τον βλέπουν στα ερυθρόλευκα... Αν θα πρέπει να ευγνωμονούμε για κάτι τους Αγγελόπουλους (ΟΚ, είναι πολλά αυτά) αλλά πρέπει να αναφέρουμε μόνο ένα, η ψήφος μου πάει στην έλευση Σπανούλη στο λιμάνι. Nuff Said.

Δε θα πιάσω το παιχνίδι με τον βάζελο καθόλου και δε θα αναφερθώ επίσης, στους πιθανούς αντιπάλους μας. Το πρώτο είναι win win situation για πολλούς λόγους και έρχεται σε συγκοιρία εξαιρετική (καλή ψυχολογία, όχι πίεση) για να (ξε)πληρώσουμε και με το ίδιο νόμισμα κάποια γραμμάτια... Για το δεύτερο έχω μια ιδέα που ελπίζω να έχει γρήγορες απαντήσεις, αν δε το καταφέρω τώρα λόγω χρονικής πίεσης, θα γίνει αργότερα, η σημασία δε θα χαθεί... Θα ζητήσω και ελπίζω να τα 'χω λοιπόν, μέχρι την άλλη εβδομάδα, γραπτώς, γνώμες ξένων οπαδών και δημοσιογράφων για το τελικό ζευγάρωμα της ομάδας. Σας λέω εκ των προτέρων όμως και όχι για λόγους οπαδικού βαυκαλίσματος, ότι αν είναι να έχει κάποιος το πρόβλημα πλέον, αυτοί ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα είμαστε εμείς...

Όπως πάντα, αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.

ΥΓ: ΠΟΛΛΑ μπράβο στου 250-300 μάγκες που βρέθηκαν στην Πόλη! "Όπου πας εσύ, θα 'μαι πάντα εγώ, να σου τραγουδώ!"