Κάθε καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, όπως όλες οι ομάδες, καλείται να απαντήσει σε ένα βασικό δίλημμα σχετικά με τον μεταγραφικό σχεδιασμό του: κάλυψη αναγκών ή απόκτηση των καλύτερων διαθέσιμων παικτών; Με άλλα λόγια, οι κινήσεις της ομάδας πρέπει να στοχεύουν σε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία λείπουν από τα ρόστερ, ή στον εντοπισμό των πιο ολοκληρωμένων παικτών για τις θέσεις όπου υπάρχουν κενά;
Όσες ομάδες έχουν λεφτά για ξόδεμα μπορούν να υπερβαίνουν τέτοια διλήμματα. Όταν όμως το μπάτζετ δεν επιτρέπει πολλά ανοίγματα, οι επιλογές γίνονται πιο δύσκολες. Μέχρι πέρσι, ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να καλύψει ανάγκες. Άλλοτε επιτυχημένα (Λοτζέσκι για σουτ), άλλοτε αποτυχημένα (Μπέγκιτς για σκιάχτρο). Φέτος τα πράγματα άλλαξαν. Μετά την απόκτηση του Στρόμπερι και την φυγή του Σλούκα, η ανάγκη για την περιφέρεια ήταν σαφής: σουτ. Ο Σφαιρόπουλος, όμως, διάλεξε τον Ντάνιελ Χάκετ. Ένα γκαρντ που μέχρι τώρα στην καριέρα του έχει παίξει το ρόλο του Σπανούλη (Σιένα 13-14) και του Λο (Σιένα 12-13, Μιλάνο 13-14), αλλά σε καμία περίπτωση δεν σουτάρει με την αποτελεσματικότητα που είχε δείξει ο Σλούκας.
Από την άλλη, το ταβάνι του Χάκετ είναι υψηλότερο από οποιοδήποτε άλλο διαθέσιμο γκαρντ, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Σλούκα. Ο Ιταλοαμερικάνος στα καλά του πρωταγωνιστεί και στις δύο πλευρές του γηπέδου, ενώ έχει μάθει να συνυπάρχει με γκαρντ που θέλουν πολύ ώρα την μπάλα στα χέρια τους: Χίκμαν στο Πέζαρο, Μπόμπι Μπράουν στη Σιένα κι ένα σωρό κωλοτούμπες στο Μιλάνο. Επομένως δε θα έχει πρόβλημα ούτε να υποστηρίξει ούτε να αποφορτίσει τον Σπανούλη.
Αν δεν αποκτηθεί άλλος σουτέρ, ίσως υπάρξει θέμα spacing, αφού οι αντίπαλες άμυνες δε θα έχουν λόγο να ακολουθήσουν στην περιφέρεια. Ο Σφαιρόπουλος όμως, μοιάζει να στοιχηματίζει ότι η συνολική ποιότητα της ομάδας θα κάνει περιττή την όποια συζήτηση για επιμέρους ανάγκες. Η αφετηρία θα είναι και πάλι η άμυνα, με την τριάδα Μάντζαρη-Χάκετ-Στρόμπερι να εγγυάται πίεση ακόμα και επί σαράντα λεπτά, χωρίς να υπάρχουν διλήμματα μεταξύ των δύο πλευρών του γηπέδου, όπως συνέβαινε πέρσι όταν συνυπήρχαν στην πεντάδα Σπανούλης και Σλούκας. Επιπλέον, η διεισδυτικότητα των δύο νέων γκαρντ της ομάδας συνιστά αναβάθμιση σε σχέση με τα όσα έδιναν οι Λαφαγιέτ και Σλούκας όποτε επιχειρούσαν να φτάσουν μέχρι το καλάθι. Αρκεί φυσικά να υπάρχουν χώροι.
Και να μην υπάρχουν, όμως, η μετατροπή της καλής άμυνας σε περισσότερους αιφνιδιασμούς ίσως δώσει λύσεις. Προς το παρόν, ο Ολυμπιακός διατηρεί την ευελιξία του ως προς τη δόμηση του ρόστερ, αφού μια θέση ξένου είναι ανοιχτή. Αυτή μπορεί να καλυφθεί άμεσα από έναν σουτέρ ή να μείνει κενή για κάποια κίνηση μέσα στη χρονιά, ειδικά από τη στιγμή που η προσπάθεια για Περπέργλου δεν απέδωσε.. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα υπήρχε ένα επιπλέον ερωτηματικό στην άμυνα, αλλά η προσθήκη ενός παίκτη που μπορεί να καλύψει και τις δύο θέσεις των φόργουορντ στην επίθεση ίσως άξιζε το ρίσκο. Από δω και πέρα, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να υπολογίσει σοβαρά τόσο τον βαθμό ετοιμότητας του Παπαπέτρου για ένα σημαντικότερο ρόλο, όσο και τα περιθώρια βελτίωσης του Αγραβάνη, ειδικά όταν πρέπει να απειλήσει από μακριά.
Όλα αυτά, βέβαια, σημαίνουν ότι η χημεία του Ολυμπιακού δεν είναι δεδομένη. Ο αρχικός στόχος το φετινό καλοκαίρι ήταν να γίνουν όσο το δυνατό λιγότερες αλλαγές, αλλά στην πορεία η αγορά τρελάθηκε. Η διοίκηση δεν είχε καμία υποχρέωση να ματσάρει τις προσφορές που έγιναν σε Σλούκα και Ντάνστον (αν και για τον πρώτο μια εύλογη απορία είναι γιατί δεν έγινε πρόταση ανανέωσης μέσα στη χρονιά, όπως συνέβη με τον Λοτζέσκι). Ούτε ήταν υποχρεωμένη να ρισκάρει με τον φιλότιμο αλλά εύθραυστο Πέτγουεϊ. Η απόκτηση του Πάτρικ Γιανγκ αποτελεί μια ευκαιρία για ακόμα καλύτερη άμυνα εναντίον πικ εν ρολ, ενώ τα όσα έκανε στο πέρασμα του από την Γαλατασαράι δείχνουν ότι δε θα έχει πρόβλημα να τελειώνει φάσεις στη ρακέτα, είτε μετά από ασίστ, είτε μετά από επιθετικό ριμπάουντ. Και μπορεί για μια ακόμα χρονιά η μόνη πηγή δημιουργίας στη ρακέτα να είναι ο Πρίντεζης, αλλά στην περιφέρεια οι επιλογές μάλλον έχουν αυξηθεί, ειδικά αν ο Στρόμπερι ανταποκριθεί στον ρόλο του δεύτερου γκαρντ με την αποτελεσματικότητα που έδειξε στην Καρσίγιακα δίπλα στον Μπόμπι Ντίξον.
Σε κάθε περίπτωση, η ενσωμάτωση δύο νέων γκαρντ χρειάζεται χρόνο και δουλειά. Οι όποιες επιπλέον προσθήκες γίνουν δεν αλλάζουν αυτή την πραγματικότητα. Ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να φτιάξει μια πιο ισορροπημένη ομάδα. Για να ξεπεράσει, όμως, τις περσινές επιτυχίες οι μονάδες θα πρέπει να γίνουν σύνολο. Και αυτό είναι στο χέρι του Σφαιρόπουλου και των παικτών.
