Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Να ξηγηθούμε...

Καλημέρα παίδες.

Σβήνω και γράφω από το πρωί... Βασικά δε κοιμήθηκα και καλά χθες, χώρια του ότι όλη η
προηγούμενη εβδομάδα με πήγε... ας μη το πω. Νιώθω σε deja-vu τον τελαυταίο καιρό και ότι δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούργιο, πια. Ούτε κάτι τόσο δα... Δηλαδή τι σκατά πια να γράψουμε για να μη φανούμε προβλέψιμοι..? Η τραγική ειρωνεία εδώ, είναι ότι εμείς, ο κόσμος που ΠΟΝΑΕΙ που να πάρει και να σηκώσει αυτή την ομάδα και αυτό το πολύπαθο τμήμα, έχουμε το γνώθι να νιώθουμε "προβλέψιμοι", κάποιοι άλλοι όμως δεν έχουν την τσίπα να νιώσουν έστω και λίγο από το ίδιο συναίσθημα...Το να γράψεις ποστ γίνεται όλο και πιο δύσκολο... Δεν έχεις όρεξη, η στεναχώρια σε πλημμυρίζει όλο και περισσότερο και ένα πικρό "γιατί", έρχεται και σου τσακίζει τα νεύρα.


Πήξαμε από όψιμους Ολυμπιακάρες που τόσα χρόνια είχαν χεσμένο το μπασκετικό τμήμα και ξάφνου, έγιναν οι ενθερμότεροι των υποστηρικτών του Μπαρτζώκα και των Αγγελόπουλων. Λες και εμείς οι "κακοί", είμαστε εδώ μόνο για να κράζουμε και να κάνουμε τους έξυπνους...

Δε θα αναφέρω πια ούτε παραδείγματα, ούτε σκηνικά γιατί δεν έχω το κουράγιο. Οι μπασκετικοί Ολυμπιακοί (και είναι η πρώτη και τελευταία φορά που κάνω αυτό τον διαχωρισμό, το ξέρετε ότι είμαι φανατικός πολέμιος κάθε διαίρεσης), δεν έχουμε μάθει σε χρόνιους τίτλους και φιέστες. Ναι, ακόμη και εμείς που μεγαλώσαμε με Κόκκαλη και Ιωαννίδη. Έχουμε νιώσει στο πετσί μας δε και με κάθε τρόπο, την απαξίωση από τους "ποδοσφαιρικούς" που τόσα χρόνια κάνανε λόγο μέχρι και "για διάλυση του τμήματος της ντροπής"... Ενός τμήματος που ακόμη και τις πενιχρές και ΠΟΛΥ δύσκολες εποχές του Κορυδαλλού, θεωρούνταν (ω τι ειρωνεία!), "powerhouse" ακόμη από τους ξένους, αλλά όχι από τους ίδιους τους οπαδούς - φιλάθλους της ομάδας.

Γιατί όλη αυτή η παρόλα πρωινιάτικα? Γιατί για εμάς "τίτλος" είναι η μαγκιά και η υγεία του τμήματος και ας μη γράφεται στην ιστορία με κάποιο, πρωτάθλημα. Και ας ξεχαστεί από δημοσιογράφους και πολύ κόσμο. Και ας αποκλειστεί και ας φάει 30αρες στο κεφάλι η ομάδα. Αλήθεια πόσοι θυμούνται εκείνο το παιχνίδι του Κορυδαλλού με την Μπάρτσα πάντα κραταιά (εποχής Φούτσκα, Μποντιρόμπα, Γιασικεβίτσιους, Ναβάρο...) και 'μας με μπάτζετ, μικρότερο από πόλο (ΟΚ, σχήμα λόγου αλλά όχι και μακριά από την πραγματικότητα - με ρόστερ που είχε Χαρίση, Μάρκοβιτς, Έβανς, Ντε Μιγκέλ, Τόμιτς, Τζόνσον, Γιαννουζάκο και Μοράλες!), να της βγάζουμε το λάδι και για λίγο να χάνουμε το F4..? Πολύ λίγοι, εν συγκρίση με το μέγεθος που αποτελεί τον "κόσμο του Ολυμπιακού" είμαι σίγουρος και αυτό γιατί χάθηκε το τικετάκι... Κανείς δεν δείχνει να θυμάται πως φτάσαμε ως εκεί... Γιατί? Γιατί δε πήραμε τίτλο... Και για να προλάβω τους κακεντρεχείς, ΘΕΛΩ ΚΑΘΕ ΤΙ που μια ομάδα με ερυθρόλευκα από τον Πειραιά, συμμετέχει! Αλλά sorry κιόλας, δεν έχουν αυτά ΚΑΜΙΑ σχέση, με το τι ο Ολυμπιακός πρέσβευε στη φτωχολογιά του λιμανιού, εκεί στις αρχές, πριν γίνει trademark και μαγαζί γωνία... Συναισθηματικές μαλακίες? Μπορεί ρε μάγκες, μπορεί - έτσι με μάθανε όμως, έτσι με μεγαλώσανε και αυτό το σωματείο το λατρεύω έπειτα από 35 χρόνια ζωής, με πάθος τέτοιο, που να μη μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ ύστερα από ήττα λες και είναι το μόνο πρόβλημα που έχω στη ζωή μου...

Αυτά τα "χρυσά γράμματα" λοιπόν, τα έχουμε χεσμένα, κάποιοι. Οπότε κάθε απόπειρα όψιμων υποστηρικτών, μας αφήνει παγερά αδιάφορους, γιατί είναι περαστικοί και αν έρθουν ξανά τα δύσκολα χρόνια, θα εξαφανιστούν και πάλι όπως καλά γνωρίζουν πρώτα οι ίδιοι... Για αυτό και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να ψέξουμε ακόμη και χοντρά αν χρειαστεί, τους Αφους ή τον Μπαρτζώκα. Είτε αρέσει, είτε όχι, όλοι περαστικοί είμαστε, ο Ολυμπιακός όμως μένει και καλά θα κάνουν όσοι τον υπηρετούν, να βάζουν τον εγωισμό τους κάτω από το μεγαλείο του και την ιστορία του.

Λέγοντας αυτά, σαφέστατα και ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι δεν υπάρχει αναγνώριση σε όσα μέχρι στιγμής έχουν προσφέρει τα αδέρφια στον Ολυμπιακό. Αχάριστοι και Πειραιώτες δε γίνεται. Αλλά, όχι και μαλάκες... Έχουν αρχίσει και μου τη δίνουν ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ οι "φοβέρες" του στυλ "αν φύγουνε οι Αφοι, να δούμε τι θα κάνετε...". Μαλάκες, προσέχτε γιατί το δεύτερο πληθυντικό που χρησιμοποιείτε δεν είναι τυχαίο... Εμείς ΕΔΩ θα είμαστε ότι και να γίνει, εσείς θα εξαφανιστείτε πάλι... Τους Αγγελόπουλους εμείς τους γουστάρουμε μάγκες, ντόμπρους και κόντρα σε όλα, ακόμη και αν φαίνονται "μαλάκες" στη νεοελληνική νοοτροπία πολλών, όχι αλαζόνες όμως...

Νέτα - σκέτα, για την αποδόμηση μιας ομάδας/παρέας ονείρου για ΟΛΟΥΣ μας, έχουν τον πρώτο λόγο και αν είναι για το οικονομικό, ας βγούνε να μας το πούνε. Και ας βάλουν πλάνο, είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει γαύρος που να μη γουστάρει το παιδομάζωμα που με χαρά βλέπω και συνεχίζεται, σε ότι καλό κυκλοφορεί στην πιάτσα μας, οπότε ΚΑΝΕΙΣ μας δε θα χαλαστεί αν βγείτε και μας πείτε όμορφα και ωραία : "Ζούμε σε δύσκολες εποχές, βλέπετε τι γίνεται, δε μπορούμε να ξοδεύουμε όπως παλια." Αλλά, όχι κοροϊδία... Ούτε την αξίζουμε, ούτε την ανεχόμαστε. Με πορδές δε βάφονται αυγά, οπότε με Κόλινς και Σίμονς, δε πας για 3peat. Και επίσης, μη ρίχνετε λάσπη εσείς φερέφωνα, σε Χάινς, Πέρο, Παπ που δείχνουν έμπρακτα ότι ΠΟΝΑΝΕ την ομάδα, ΑΚΟΜΗ... Κανείς δε σας το ζήτησε, είμαι σίγουρος και σίγουρα όχι οι Αφοι...

Αυτά περί "στήριξης", τα ακούω βερεσέ. Εμείς πάντα ΕΚΕΙ είμαστε και ΠΑΝΤΑ εκεί θα είμαστε. Ό,τι και να γίνει. Αλλά είτε αρέσει, είτε όχι, εμείς επειδή ΠΟΝΑΜΕ αυτή την ομάδα και πληρώνουμε από το υστέρημά μας για αυτήν (aka δε πληρωνόμαστε από αυτήν), δεν έχουμε και ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ να είμαστε Yesmen και να κλείνουμε τα μάτια σε ό,τι στραβό...

Οι καλοί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους... Να το θυμάστε αυτό...

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Go to Guy...

Καλημέρα στο παρεάκι.
Δεν υπάρχει και πολύ όρεξη για αναλύσεις... Βασικά, τι να αναλύσεις που δεν έχει ειπωθεί ήδη
πολλάκις, εδώ και καιρό? Το ξεσκίσαμε και το ξεχειλώσαμε... Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα. Χωρίς διάθεση ειρωνείας, εξυπνακισμού, δε ξέρω 'γω τι άλλο - από τη στιγμή που και ο κουμπάρος μου όμως (έχει τόση σχέση με το μπάσκετ, όση ο Bradley Cooper με την υποκριτική, καμία δηλαδή) ανέγνωσε "κουλή" σχεδίαση (τι είπατε?!) από το πρώτο παιχνίδι του ΟΑΚΑ και μετά, με αποκορύφωμα τη έλευση Σέρμα και παραμονή Κόλινς, δεν υπάρχει λόγος να γράψουμε αυτά που οι περισσότεροι αίφνης, θυμήθηκαν...

Θα κάνω ένα μικρό αλλά χρεωστούμενο tribute-post, σε κάποιον που από τον Οκτώβρη σας (τα) έπρηζα και με έβγαλε (ευτυχώς) ασπροπρόσωπο! Κάποιον που δεν έχει κανένα πρόβλημα, να μην έχει προβολείς πάνω του (μάλλον το επιδιώκει) και που είναι στρατιώτης ρόλου όταν πρέπει, αλλά και όταν η περίσταση το ζητά, γίνεται πρώτο βιολί, χωρίς άγχη και χωρίς τυμπανοκρουσίες... Κάποιος που κάποιοι "έξυπνοι" το καλοκαίρι που μας πέρασε, θεωρούσαν εύκολη την αντικατάστασή του (δεν είναι τυχαίο που σε ένα μεγάλο ποσοστό, ήταν οι ίδιοι που θεωρούσαν το ίδιο με Άντιτς, αν και εδώ δηλώνουν συμπαθούντες -απλά- γιατί δεν έχει τα "καφριλίκια" του Πέρο)... Ευτυχώς έμεινε και ελπίζω και εύχομαι το ίδιο να συμβεί και φέτος που λήγει αν δε κάνω λάθος, το συμβόλαιό του...

Οι Αμερικάνοι έχουν κάποιες εκφράσεις σύντομες αλλά περιεκτικές, για περιπτώσεις σαν αυτή του Στράτου Περπέρογλου... "Go to guy", "Mr. Reliable", "Jack of all trades"... Ελπίζω να μείνεις φίλε στο Φάληρο, όσο ο Bill και ακόμη περισσότερο... Αν και δε μου περισσεύουν χρήματα, μόλις χρέωσα την πιστωτική μου 70 ευρώπουλα για αυτό που εδώ καιρό είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου... Ένα jersey με το νούμερό σου (από τα πλέον τυχερά μου, οι ημερομηνίες γέννησης των κανακάρηδών μου, το έχουν μέσα) και το όνομα σου στο πίσω πάνω μέρος...




Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Once Red, Always Red!

Καλημέρες!

Αν και έχω τιγκάρει στα κρασο-τσίπουρα, τα κοψίδια και τις γύρες στα περίχωρα του Τυρνάβου (είμαι μια κινούμενη χοληστερόλη αυτές τις μέρες, με μπόλικη από αλκοόλ για συμπλήρωμα...), σας διαβάζω ανελλιπώς από το κινητό μου. Τόσο μάλιστα, που η γυναίκα μου (ΟΚ, έχει ένα δίκαιο τώρα...) να με αποκαλεί από τα νεύρα της, "κολλημένο" και "εξαρτημένο"! "Πιο πολύ ασχολείσαι με τους άλλους τους τρελούς στο blog, παρά μαζί μας!"... Άντε τώρα να τις εξηγήσεις (και να θες και να καταλάβει...) ότι αυτό εδώ πέρα που έχουμε φτιάξει, δεν είναι ένα απλό gathering ξεχαρμανιάσματος, αλλά η ωραιότερη μπασκετό-γαυρη παρέα στο διαδίκτυο...

Στο παρασύνθημα τώρα, το επόμενο ποστ θα είναι εικονογραφημένο! Τι εννοώ? Θα δείτε (αν δε το έχετε ήδη κάνει - έστω κατά ένα μέρος) μια "ιστοριούλα" που έχει ΠΟΛΥ ενδιαφέρον είμαι σίγουρος, για όλους και κατά ένα τρόπο το blog μας "εμπλέκεται" σε αυτήν... Πάμε:

Καπάκι λοιπόν,  μετά το παιχνίδι με ManU, και ενώ χάζευα στο δρόμο για το σπίτι στο twitter, είδα το τιτίβισμα του Κάιλ στον Μπάλας Μέγερι και πάνω στην έξαψη απάντησα (πρώτος αν θυμάμαι καλά...) με αυτό:



Στις ειδοποιήσεις μετά από λίγο, είδα ότι τα παιδιά του Eurohoops, κάνανε Re-tweet το όλο σκηνικό... Μέχρι εδώ, καλά? Πάμε παρακάτω... Την επομένη περίμενα (όπως συνήθως κάνω μετά από κάθε ματς της ομάδας) το ποστ του Ν. Βαρλά για να δω και να διασταυρώσω πράγματα και καταστάσεις, που είχα στο μυαλό μου, μετά το παιχνίδι στην Τουρκία (σημειωτέον, κοιμήθηκα κατά τις 4 το πρωί από τα νεύρα μου, πάλι καλά που ο πεθερός μου με καταλαβαίνει και μου κάνει παρέα - χώρια που μου δίνει και αυτός "ψωμάκι" από αυτά που μαθαίνει). Σας έχω πει πάρα πολλές φορές, ότι τον Νικόλα τον εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια σε ό,τι δίνει στον αέρα και η ιστορία μέχρι στιγμής, τον έχει δικαιώσει, παρόλες τις "προστριβές"/"διαφωνίες" που μπορεί να έχουμε κάποιες φορές λόγω Παπαλουκά ή Σπαν πιο πρόσφατα...

Κάπου στο τέλος του κειμένου του λοιπόν, πετάει και την βόμβα...


Επειδή, ΤΙΠΟΤΑ δε γράφεται τυχαία, πόσο μάλιστα από ένα παιδί που ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΠΟΛΥ τι γράφει και λέει (σας το λέω γκαραντί αυτό...), λέω να τσιγκλίσω λίγο παραπάνω:


Κάντε ένα κόπο από εκείνο το σημείο και μετά και κοιτάχτε τις απαντήσεις του Νικόλα, σε όλες τις ερωτήσεις των παιδιών στο Eurohoops και κυρίως σε αυτές τις δυο από κάτω:






Η τύχη μας χαμογελά, για ακόμη μια φορά παίδες, είναι το μόνο σίγουρο... Είναι δύσκολο το όλο θέμα, μιας και ο Κάιλ δεσμεύεται από συμβόλαιο ενός ακόμη χρόνου με την Αρκούδα, αλλά κατά τη γνωστή ρήση, "δε μπορείς να κρατήσεις κάποιον που δε θέλει να μείνει" και όχι, δε πάει μόνο σε γκόμενες αυτό... Επιμένω, δε χάθηκε η χρονιά ακόμη, σε πείσμα της απογοήτευσης που έχει δημιουργηθεί στον κόσμο, με τις πανικόβλητες προσθαφαιρέσεις της ΚΑΕ ή του coach (βάζω διαζευτικό, αν και έχω αίσθηση ποιος φταίει για αυτές)... Αρκεί να υπάρξει ηρεμία και σωστή χρησιμοποίηση του ρόστερ... Εδώ που φτάσαμε, αναγκαστικά θα ρισκάρεις coach... Δε μπορείς να κάνεις αλλιώς... Θα πρέπει να κοιτάξεις και πιο βαθιά στον πάγκο, έχεις παίκτες που μπορούν να βοηθήσουν και πολύ, μάλιστα...

ΥΓ: Την Αρμάνι θα την πάρουμε, αυτό σας το υπογράφω...