Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Back To The Future!


Έλεγα να το επιχειρήσω μέρες τώρα, αλλά σταματούσα. Μετά και τα χθεσινά “χτυπήματα”, φαίνεται ότι μάλλον έπραξα καλά που το κωλυσιεργούσα. Πλέον, θεωρώ ότι έχουμε μια αρκετά καλή άποψη για το πως θα ξεκινήσει η σεζόν, για εμάς και για τους αντιπάλους μας - όσον αφορά τα roster, οπότε πάμε να δοκιμάσουμε να ρίξουμε μια πρώτη ψύχραιμη ματιά...

Όσο πέρναγε ο καιρός, έτεινα στο να ηρεμώ κάπως, είναι η αλήθεια. Μετά την απώλεια/πώληση του Παπανικολάου, έχασα αρκετή από την ψυχραιμία μου, όπως όλοι μας λίγο -πολύ, φαντάζομαι. Και φαντάζομαι με καθαρό μυαλό τώρα, ότι αυτό συνέβη, επειδή πιστέψαμε σε δυο πράγματα:

1. Ότι αν θα έφευγε ποτέ, θα ήταν μόνο για το ΝΒΑ.
2. Ότι δε θα γίνονταν αυτό, φέτος.

Προσωπικά δε χαλάστηκα για το ότι πήγε σε βασικό μας αντίπαλο και διεκδικητή (αυτό ισχύει σαφέστατα και για την περίπτωση του Hines). Έχω την αίσθηση ότι και οι δυο, δε θα είναι οι ίδιοι με αυτούς που βλέπαμε στον Ολυμπιακό. Αυτό το τελευταίο μάλιστα, πριν το γράψω, το έψαξα καλά μέσα μου, για να δω αν είναι κάτι ειλικρινές ή μια κρυμμένη οπαδική ευχή. Και κατέληξα εκεί σκεπτόμενος ότι η ομάδα που έφτιαξε ο Ντούντα και συνέχισε ο Μπαρτζώκας, είχε και θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσει να έχει, ένα βασικό χαρακτηριστικό που ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ. Χημεία! Αυτή την χημεία προσπαθούν και οι «άλλοι» πια να εξαγοράσουν ή έστω μέσω αυτής τους της κίνησης, να καταστρέψουν από τον B2B πρωταθλητή Ευρώπης. Και επειδή πάθαμε και μάθαμε, με τις πρώιμες νεόπλουτες (αλλά λογικές για αρχή...) λανθασμένες απόπειρες, δείχνουμε με τις χθεσινές υπογραφές των Αγραβάνη και Παπαπέτρου (κατά σειρά), ότι μάθαμε την συνταγή.

Το ξέρω, δε το παίζω έξυπνος, ούτε ξεχνώ τι έχω γράψει ή πει κατά καιρούς. Τούτο πίστευα, τούτο έγραφα. Και γω παρασύρθηκα από το συναίσθημα και είπα λόγια, αλλά όταν καθαρίζεις τις σκέψεις σου και βλέπεις ότι έσφαλες, πρέπει να το ομολογείς, όπως έχεις την απαίτηση όταν βλέπεις ότι σφάλει η διοίκηση για παράδειγμα ή προπονητής, να το αφουγκράζεται και να το διορθώνει, αντί να το ρίχνει κάτω από το χαλί. Οι “Βασιλικότερες του Βασιλέως” κορώνες, πολλών φιλάθλων/οπαδών μας, το μόνο που κάνουν σε τέτοιες στιγμές είναι, κακό.
Να 'ναι καλά και οι δυο τους λοιπόν, τους αγαπήσαμε ΠΟΛΥ, πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας μαζί τους, προσφέρανε και λάβανε ΠΟΛΛΑ, αλλά η ζωή συνεχίζεται και η ιστορία θα δείξει ποια πλευρά θα “δικαιωθεί”... Άλλωστε, ποιος μας λέει ότι δε μπορεί οι δρόμοι μας να ξανασυναντηθούν?

Στο δια ταύτα: Νομίζω την ομάδα πρέπει να την εξετάσουμε σε δυο μέρη: Αυτό των θέσεων 1-2 και το άλλο που καλύπτει από το 3 έως 5. Την "θεωρία μου" για το πως χτίζονται (στην περίπτωσή μας, παραμένουν) οι μεγάλες ομάδες, γύρω από μεγάλα guards, την ξέρετε ήδη φαρσί. Τόσο που όταν πρόσφατα την ξανάλεγα στις διακοπές στον πεθερό μου, γέλασε πονηρά και μου είπε μια από τις πολλές ιστορίες του, με ήρωα αυτή τη φορά τον Στηβ (τι πάει να πει, "ποιον Στηβ"? Ένας είναι ο Στηβ για τους Ολυμπιακούς!). Μου έλεγε λοιπόν ότι μια φορά, σε μια εκδήλωση, πιάσανε την κουβέντα για την καψούρα του (Γυμναστικό Λάρισας) αλλά και για έναν ψηλό φέρελπι ακόμη τότε, από γειτονική πόλη της Θεσσαλίας (ονόματα δε λέμε...). Ο Στηβ με το αμίμητο και γνωστό σε όλους στυλ του, του απάντησε: "Άκουσε φίλε μου... Οι ψηλοί είναι για να κρεμάνε κουρτίνες και όχι για να παίζουν basketball!!!" Όσο προβοκατόρικο και αν ακούγεται, φαντάζομαι ότι μπορώ να καταλάβω, τι εννοούσε το "λιοντάρι", ακριβώς γιατί αυτό πιστεύω και γω. Στην ιστορία του basketball είτε από την από εδώ πλευρά του Ατλαντικού, είτε την από εκεί, τα masterminds σε συντριπτικό ποσοστό, ήταν στα guards. Το play maker ως όρος από μόνος του, λέει πολλά. Σαφέστατα και οι ψηλοί παίζουν καθοριστικό ρόλο, σαφέστατα και οι καλοί ψηλοί είναι εκ των ων ουκ άνευ για μια ομάδα, όπως σαφέστατα υπήρξαν και ιδιοφυΐες στην κορυφογραμμή. Αλλά ρε παίδες, ας την δούμε και αλλιώς τη φάση. Αν πιστεύαμε αυτά που λέγονται, δυο χρόνια τώρα και ειδικά πέρυσι, θα έπρεπε να μην κατέβουμε Ευρωλίγκα... Απλά ανατρέξτε (αν δε θυμάστε), σε αυτά που φοβόμασταν, πριν τον ημιτελικό με CSKA...

Το κούρασα, αλλά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι με Σπαν, Law, Σλούκα, Μάντζαρη, Κατσίβελη και σίγουρα θεωρώ κάποια στιγμή στο 2, τον Λοτζέσκι, είμαστε ή δεν είμαστε το πιο δυνατό και έμπειρο backcourt της διοργάνωσης? Δηλαδή ποιανής ομάδας τα ασσό-δυα θεωρείτε καλύτερα ή εμπειρότερα, πόσο μάλιστα και τα δυο μαζί? Η Μπαρτσελόνα έβαλε έναν πολύ ταλαντούχο στην μηχανή της μεν (Jacob Pullen) - αλλά ας δούμε πρώτα τι και πως, την Ρεάλ την ξέρουμε, η CSKA πιστεύω έκανε λάθος και να βάλει δίπλα στον Θεοδόση τον Pargo (θα βάζουμε στοιχήματα για το ποιος θα κρατά περισσότερο τη σπυριάρα - για να μη ξεχάσω να σχολιάσω με κακία την επιλογή του να κρατήσει και τον Jackson!) και να τον κρατήσει (στερνή μου γνώση...), η Μακάμπι δείχνει να φτιάχνει ομοιογενές σύνολο, αλλά για την ώρα δεν την βλέπω για πάνω από τους “8” και τον βάζελο θα έχουμε την ευκαιρία να τον μάθουμε και από την καλή και από την ανάποδη, ούτως ή άλλως, παρόλο που ακόμη θεωρώ ότι δεν έχουν καλύτερα guard από εμάς (δε χάθηκε εκεί το πρωτάθλημα και όποιος θέλει, το συνεχίζουμε στα comments γιατί και πως).

Με τον Petway νιώθω πιο ασφαλής πια, μόνο και μόνο που ο Φλέμινγκ τον είχε στα πλάνα του (βρίστε με, αλλά κάποιες φορές δε μπορώ να εμπιστευθώ μόνο τα ματάκια μου και την Μπάμπεργκ την έχω για “μανούλα” σε κάτι τέτοια), με τον Λοτζέσκι, είμαι σχετικά σίγουρος ότι θα προσφέρει (θα σας εξηγήσω το γιατί, παρακάτω) και με την προσθήκη του Παπαπέτρου, το προηγούμενο feeling, μεγαλώνει πιο πολύ γιατί το “αύριο” είναι πιο σπουδαίο από το “σήμερα”! Αν πιστέψω (που δε θα το κάνω, για να είμαι πιο χαλαρός) γνώμες προπονητών και ανθρώπων που τον ξέρουν τον μικρό και κάνουν λόγο για “έτοιμο παίκτη”, θα έπρεπε να πετάω, αλλά θα μείνω προσγειωμένος για το γούρι! Πέρα από την πλάκα, καλό θα είναι όμως να μην περιμένουμε κάποιον αντι-Παπανικολάου, άμεσα τουλάχιστον και να στηρίξουμε επιλογή ομάδας και παίκτη, όπως κάναμε και με τον Κωστάκη. Πάντως αν λέει κάτι (που ΟΚ, δε λέει και πολλά), ότι βιντεάκι είδα από χθες στο youtube με τον Papi (και με Longhorns και με Εθνική), μου έδειξε ότι διαθέτει κρύο αίμα, το παλικάρι...

Ο Λοτζέσκι, έμαθα λοιπόν, ότι είναι το sure shot του coach. Δε ξέρω (όπως ισχύει πάντα σε αυτά), αν και πόσο ακριβές είναι αυτό ως πληροφορία, αλλά ξέρω ότι οι επιλογές του (για διάφορους λόγους) πέρυσι με τους Powell & Perkins, ήταν “ατυχείς” και μάλλον θα πρέπει να έχει σιγουρευτεί αρκετά για να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά για κάποιον “άγνωστο” 28άρη Αμερικανο-Βέλγο... Επειδή είχε καλό παρελθόν στις επιλογές ξένων (μη τις αναφέρουμε ξανά) και είμαι σε καλό mood, θέλω να πιστεύω ότι εδώ θα ρεφάρει χοντρά. Πάντως, χειρότερος του Γκέτσε αποκλείεται να είναι (πρέπει να είναι ο μόνος από αυτή την ομάδα, που κάθισε δυο χρόνια και δεν ανέβασε κασέ και μετοχές) και στο «3» πλέον, υπάρχει και άλλη επιλογή.

Στους “ψηλούς” λοιπόν, βλέπω τρία τέρατα. Ότι μας έλειψαν τέτοιες φιγούρες, είναι σιγουράκι. Το ότι έχουν μυρωδιά ήδη από Έλλάδα δυο από αυτά και αυτό στα bonus, συγκαταλέγεται. Εδώ νιώθω “μια έτσι μια – γιουβέτσι” όμως. Εδώ το στοίχημα μεγαλώνει γιατί αλλιώς δείξαμε ότι θέλαμε να κινηθούμε (Davis, Μαυροκεφαλίδης - είδατε, δεν έγραψα “λούζερ”, αυτό για τις φαρμακόγλωσσες που με βγάζουν εμπαθή! Ποιον? Εμένα...τσ-τσ-τσ-τς... ) και αλλιώς καταλήξαμε. Γιατί αν πούμε πως ο Μπέγκιτς, ήταν μια σίγουρη αναβάθμιση στο 7footer κομμάτι μας, στη θέση (ας πούμε) του συμπαθούς πολύ σε μένα Σερμαντίνι, με Dunston και Simmons, την κρατώ την πισινή μου. Ο μεν πρώτος πέρασε και δεν ακούμπησε από τον Άρη (αλλά και σίγουρα, όχι τυχαία, έφτιαξε όνομα στην Ιταλία - τα νούμερα δε λένε μόνο ψέματα...), ο δε δεύτερος κάνει ντεμπούτο με μεγάλη φανέλα, τώρα. Και οι δυο μαζί δε, δεν έχουν δει ποτέ jersey με πορτοκαλί σηματάκι Ευρωλίγκας στο πέτο, πόσο μάλιστα χρυσό, παρόλα αυτά δε το μαρκάρω ως αρνητικό, αλλά ως ερωτηματικό. Γιατί και ο Hines έτσι ήρθε και κατέληξε, αγαπημένος όλων, αλλά από την άλλη θα είμαστε τόσο τυχεροί για να πέσουμε μέσα πάλι? Whatever, ότι και να λέμε τώρα, είναι σχέδια επί χάρτου και μάλιστα από fans (εμάς)... Αν κάτσει αυτή η “χημεία” για την οποία φίλοι και εχθροί μιλάμε, όλα αυτά θα είναι κουραφέξαλα (που πιθανόν να είναι και ήδη, αλλά κάτι πρέπει να γράψω, χεχε).

Δε ξέχασα τον Γιώργαρο και τον Αγραβάνη, επίτηδες τους άφησα για το τέλος. Τον Πριντ τον πιστεύω. ΠΟΛΥ. Βασικά, θεωρώ ότι δεν υπάρχει άλλο 4αρι στας Ευρώπας, τόσο γρήγορο και τσαμπουκαλεμένο. Γιατί για κάθε φορά που κάποιος μου παραθέτει τις κακές εμφανίσεις των τελικών (λες και δεν ήταν ΟΛΟΙ, αλλού), έχω να παραθέσω δυο final four, κάμποσα ματς με βάζελο και άλλες διόλου ευκαταφρόνητες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, που έπαιζε μόνος του! Δείχνει να βρίσκει ξανά με την Εθνική πατήματα. Αν ποτέ τύχαινε να διαβάσει αυτό εδώ, δυο πράγματα θα του ζητούσα. Και επειδή το ένα ξέρω δε φεύγει (μα ΤΟΣΟ “σκυλάς” ρε αδερφέ?), το άλλο μπορεί άνετα. Μακριά από lifestyle-ίκια και Κωστόπουλους. Μακριά... Ο Αγραβάνης μου άρεσε στον Νιώνιο. Δε τρελαινόμουν, αλλά μου άρεσε. Αυτό το “Φώτσης” που κάπου διάβασα (συγχωρέστε με, πολύ πληροφορία τις τελευταίες μέρες), με βρίσκει σύμφωνο. Δείχνει να ‘χει αυτό το κάπως που έχει και ο Φώτσης σαν face, αλλά μου αρέσει το “με πρόσωπο” σουτ που έχει, μου αρέσει η διάπλασή του και ναι, λογικά αν δουλέψει, μπορεί να φτάσει στα επίπεδα του συμπαθούς Μπάτμαν (γιατί μη μου πει κανείς, ότι δε θα ‘θελε να 'χε τον 3 χρόνια πίσω, Φώτση, στον Ολυμπιακό)!

Κλείνοντας, για τον coach που τόσα έχει ακούσει από τον υπογράφοντα (και καλά όμως, έτσι? μη περνάει στο ντούκου...), είδε σε μια season την καριέρα να του να εκτοξεύεται, να γίνεται ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά Ευρωλίγκα (και μόνο για την ξενέρα που θα ‘φαγε ο Ιωαννίδης, ΧΙΛΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!) και να βάζει την τζίφρα του σε (έστω) ένα προσύμφωνο με 1 χαρτί Ευρώπουλα ως απολαβές, έχω να πω τα εξής: Εύχομαι φέτος χωρίς την αγχώνη της ντε και καλά επιτυχίας και την πιθανή ξενέρα της μη δικής του ομάδας (σχήμα λόγου, δε βρίσκω κάτι καλύτερο), να δώσει ακόμη περισσότερα, που είναι γνωστό ότι διαθέτει. Οι επιλογές φέτος και σε κάποιους που φύγαν και σε αυτούς που ήρθαν, είναι δικές του. Δε θα βαρεθώ να το επαναλάμβάνω: "Η επιτυχία της καριέρας του στο κάτω-κάτω, αφορά άμεσα την επιτυχία και καλή λειτουργία ενός τμήματος που κάποιοι από μας (αν όχι όλοι...) ΠΟΝΑΜΕ και δεν έχουμε αφήσει λεπτό, ξεκρέμαστο." Α και παρακαλώ, όχι άλλα οπαδιλίκια.

Καλή season στην ομάδα, το προπονητικό team, την διοίκηση (εσείς και αν θα ‘χετε “δουλειά”, με τον Εφευρέτη...) και όλους όσους πονάνε/-με λίιιιιιιγο παραπάνω, το μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού Πειραιά. Για να γίνω σα τη γιαγιά μου (πόσο δίκιο είχε και ας την δούλευα “ψιλό γαζί” την κακομοίρα), “Υγεία και όλα τα άλλα έρχονται”.
Αν κάποιος μας έλεγε τρία καλοκαίρια πίσω, ότι θα έχουμε την ευκαιρία αυτή τη στιγμή που μιλάμε (χωρίς άγχη) να σπάσουμε το σπουδαιότερο ρεκόρ σε συλλογικό επίπεδο, του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, θα τον βγάζαμε τρελό... Με την ευχή να μη μείνει ούτε ένας από εμάς λοιπόν, εκτός φρενοβλαβούς ασύλου κάπου εκεί στον Μάιο, εγκαινιάζουμε το πρώτο post της χρονιάς 2013-2014!

ΥΓ: Θέλω FIBA Intercontinental Cup... ΘΕΛΩ ΛΕΜΕ! Γιατί ως γνωστόν, "τρώγοντας ανοίγει η όρεξη!"

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

Εποχή του θέρους...

Καλημέρα.

Είπα να απέχω λίγο από την κουβέντα, για να δω πως θα πάει... Δέχομαι όλες τις γνώμες γιατί αυτό οφείλω ως "οικοδεσπότης", έμαθα να μην απαντώ άμεσα σε λόγια που με θυμώνουν, γιατί θα παρεξηγηθώ χωρίς λόγο (για τις καψούρες μας μιλάμε ρε αδέρφια, λογική είναι η ένταση!) και ως άνθρωπος που θεωρεί εαυτόν δημοκρατικό, να αφήνει βήμα πλήρους έκφρασης σε όσους κάνουν τα αυτονόητα (δε βρίζουν ή απειλούν)... Ουδέν κρυπτόν όμως, ρε παιδιά. Ειλικρινά σας μιλώ, κάνω μεγάλη προσπάθεια, από αρχής αυτού του blog να κρατώ ισορροπίες, να μη δείχνω ξερόλας και ως ένας ακόμη με "ελάτε σε μένα που έχω τις πηγές" νοοτροπία, λακαμάς. Έχω γίνει κουραστικός να επαναλαμβάνω και να επαναλαμβάνομαι, για να θυμίζω και να υπενθυμίζω, ποιος ο ρόλος αυτής της γωνιάς. Θα μπορούσα να φτιάξω ένα ακόμη μπασκετικό blog, που να διαλέγει την εύκολη λύση του stay in the game. Διάλεξα αυτόν τον diary τρόπο, για να θίγουμε και να μιλάμε επί παντός επιστητού, ακριβώς γιατί αυτό κάνουν οι φίλαθλοι/οπαδοί. Ξέρω τις πιθανότητες "χρεώματος", αλλά δε παραπονιέμαι, είναι επιλογή μου.

Για το αν έχω τελικά κάποιες πληροφορίες που ευσταθούν, το αφήνω σε εσάς για να (το) κρίνετε. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να βγάζω με το σταγονόμετρο και δια της πλαγίας, πράγματα που έχουν φτάσει στα αυτιά μου, όσο το δυνατόν πιο διασταυρωμένα και αυτό γιατί είμαι οπαδός αυτής της ομάδας και όχι κάποιος που βλέπει κάποιο όφελος. Νομίζω ότι έχω αποδείξει ότι δε με νοιάζουν τα κλικς, οι διαφημίσεις και η όποια "δημοσιότητα", αλλά πράγματα "χαζά" και "ρομαντικά", όπως η αρρώστια μου για αυτήν την ομάδα και ειδικά για αυτό το τμήμα... Επίσης, ΔΕ ΘΕΩΡΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΟ να φτάνουν στα δικά μου αυτιά, τέτοιες πληροφορίες... Γιατί άμα φτάνουν στα δικά μου, σκεφτείτε τι γίνεται σε αυτών που είναι δουλειά τους και μπορούν εύκολα να βλάψουν ή να κατευθύνουν...Τεσπά, θα δώσω ένα παράδειγμα πολύ πρόσφατο, μπας και να γίνω πιο κατανοητός: Στα σχόλια του προηγούμενου ποστ και με βάση μια ακόμη συνέντευξη του Μπαρτζώκα, τρεις μέρες μόλις πίσω, έκανα ένα σχόλιο που μάλλον δεν πήρατε στα σοβαρά, πιθανολογώ πιστεύοντας ότι είναι μια ακόμη "μουρμούρα" μου για αυτόν...

"Μιλά πάντα ωραία και σταράτα. Δεν αποφεύγει ποτέ να απαντήσει και δείχνει πολύ ισορροπημένος και μορφωμένος άνθρωπος, πράγμα που αυτόματα τον ανεβάζει στα μάτια μου. Το μόνο πρόβλημα που έχω, είναι ότι μιλάει συχνά όμως... Ο Πεδουλάκης, έδωσε μια συνέντευξη (ΟΚ, σε αμφιβόλου ποιότητας δημοσιογράφο, δεκτό!), στο All Star Basket αλλά δε χάιδευσε αυτιά! Επιτέθηκε στο σωρό των οπαδών της ομάδας του και δε πούλησε βαζελοφροσύνη, ούτε και μετά που 'ταν "καβάλα στο άλογο" και θα μπορούσε. Ξέρω ότι αυτό πάλι θα πιαστεί ως καλυμμένη επίθεση στο πρόσωπό του, αλλά δεν είναι έτσι. Θα 'θελα να τον δω να μιλά για τις μαλακίες των 150 που στέρησαν πολλά από την ομάδα και όχι μόνο ένα τίτλο. Θα 'θελα να λέει λιγότερο ότι είναι Ολυμπιακός (γενικώς, αυτούς που πουλούν οπαδιλίκι, δε τους εμπιστεύομαι) και να φτιάχνει τους παίκτες του και όχι τον κόσμο. Πολλά ζητάω ρε γαμώτο ή είμαι τόσο εμπαθής πια?"

Δεν είμαι μάντης, δεν είμαι και χθεσινός όμως. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω πράγματα που δε θεωρώ ότι είναι και δύσκολο να καταλάβει κάποιος που παρακολουθεί από κοντά τουλάχιστον... Τώρα αν σε κάποιους δεν αρέσουν, δε φταίω εγώ ρε αδέρφια... Πάντως δε χωρά αμφιβολία ότι με Ντούντα ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά, δεν έβγαινε στη φόρα, κανείς δεν ήξερε τι παιζόταν στα αποδυτήρια και επίσης, δεν έβλεπες πράγματα στο γήπεδο κραυγαλέα και ορατά δια γυμνού οφθαλμού όπως πέρυσι... Θυμάστε το σκηνικό με Μπουρούση? Όλοι φανταζόμαστε, κανείς ακόμη και τώρα δε ξέρει τι ακριβώς έγινε... Για να μη πιάσω τον Dorsey. Άλλο "βάρος" θα μου πείτε πολύ σωστά, πιθανόν. Αυτό όμως οι πρόεδροι δε το βλέπανε? Ναι, για αυτό το"βάρος" μιλώ.... Είναι πόσα χρόνια στο τιμόνι και συνεχίζω να βλέπω με στεναχώρια, ότι δε προστατεύουν επαρκώς την ομάδα. Θέλω να με πιστεύετε, δε γράφω ποτέ με εμπάθεια, αλλά δεν είναι εύλογο να αναρωτιέμαι, αν τις άλλες επιχειρήσεις τους, τις προσέχουν καλύτερα? Έτσι αφήνουν καλοθελητές και λασπολόγους να ρίχνουν, αβέρτα?

Και η "επικοινωνία", όσο και να λέμε δε μας νοιάζει (που μας νοιάζει και μας κόφτει, για αυτό και απαντάμε - βλέπε θέμα Hines, αν όχι το χθεσινό) παίζει μεγάλο ρόλο. Ρίξε λάσπη - ρίξε λάσπη, κάτι θα μείνει, γνωστά αυτά... Και αυτό δεν αρέσει στον κόσμο, πως να το κάνουμε? Γιατί να αφήσεις τον "γνωστό", να ρίξει λάσπη σε κάτι τόσο καθαρό όσο η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού? Γιατί αυτός ήξερε τι έκανε, από κυνηγημένος, έγινε "ηγέτης" και "Παναθηναϊκάρχης", στην πλάτη μιας ομάδας φόλα αντρίκειας! Αφήσανε με τη λογική του "καθαρός ουρανός..." τον ΔΓ να αλωνίσει, χωρίς παρέμβαση και με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Δηλαδή για να καταλάβω, από αυτά τα επικοινωνιακά τερτίπια, δεν έχει ειπωθεί από πλευράς μας ότι "χάλασε το μυαλό μας και χάθηκε και το πρωτάθλημα"? Sorry, αλλά εγώ αυτό καταλαβαίνω. Καθυστερήσανε χθες να απαντήσουν και όταν απαντήσανε, μπήκαν στην λογική της απάντησης - διευκρίνησης και όχι της αντεπίθεσης... Γιατί ρε γαμώτο? Δε γίνεται να αφήνεις το αντίπαλον δέος σε εφημερίδα να τους πληρώσει με το ίδιο νόμισμα και όχι εσύ, η ΚΑΕ, τι πιο απλό δηλαδή? "Ωραία, βγάλτε και τα υπόλοιπα συμβόλαια που ζητήσαμε"... Είναι κάτι που όλοι μας χθες λέγαμε και ας μην έχουμε σπουδάσει επικοινωνιολογία... Ξέρουμε από δρόμο, όμως. Δε μπορούμε απλά, να μη δίνουμε συνεντεύξεις? Τι είναι αυτό το πράγμα με τον coach? Μόνο σε εμένα δεν έχει δώσει ακόμη (και ούτε πρόκειται, είπαμε εγώ old school)... Πρέπει να καταλάβουμε γρήγορα, ότι από απέναντι δεν υπάρχει κυριλίκι και όσο τους αφήνεις, χάνεις. Απασφαλίστε όσο είναι καιρός... Μπήκαν στα χωράφια μας, ας βγούμε να θερίσουμε...

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Ο Παπαπέτρου, το νέο αίμα και ο Olympiacos BC

Καλημέρα στην παρέα και καλή εβδομάδα.

Το κακό με περιπτώσεις σαν και αυτή του Παπαπέτρου είναι ότι εγώ τουλάχιστον, δε μπορώ να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για να μπω σε διαδικασίες κουβέντας σοβαρής. Το παιδί από αυτή τη φουρνιά της Εθνικής, η οποία σημειωτέον δείχνει να 'χει μπόλικα ταλέντα προς ωρίμανση, κέρδισε με το σπαθί του τα φώτα της όποιας δημοσιότητας και μπράβο του, πάντως. Επίσης το γεγονός ότι σε μια ομάδα που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε λόγω Bucks και NBA drafts, όλα τα μάτια πάνω του, ο Παπαπέτρου ξέκλεψε κάμποσα από αυτά, είναι στα συν του παιδιού αυτού και μόνο. Δε θα μπω,
επίσης, σε ηλίθιες σκέψεις του στιλ "γιος βάζελου" και δε χρειάζεται να δικαιολογήσω το γιατί. Παρόλα αυτά αναρωτιέμαι αν αξίζει όλη αυτήν την μανούρα, το μελάνι και τα bytes που έχουν ως τώρα καταναλωθεί?

Μιλάμε για ένα άγουρο παίκτη ακόμη, που όντας ευρισκόμενος σε κολέγιο, είδε ξαφνικά μετοχές να ανεβαίνουν και media να ασχολούνται με την πάρτη του... Δεν είναι εύκολο ούτε για αυτόν ούτε για την οικογένειά του, φαντάζομαι, στο να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Με πάσα ειλικρίνεια σας μιλώ, αν ήταν ο γιος μου στη θέση του και ήθελε την γνώμη μου για κάτι παρόμοιο, θα του έλεγα να τελειώσει τις σπουδές του πρώτα και αν αξίζει στο μπάσκετ, δε θα υπήρχε περίπτωση να χαθεί είτε εκεί στο Αμέρικα, είτε στην από εδώ πλευρά... Γιατί όσο και να λατρεύω την ομάδα, όσο και να λατρεύω το basketball, η μόρφωση τα ξεπερνά και τα δυο. Επίσης ξέρετε και τη γνώμη μου για τα λεφτά, οπότε κάπου εδώ σταματώ.

Δεν γνωρίζω επίσης, πως και γιατί το θέμα πήρε τέτοιες διαστάσεις. Σίγουρα τα media ψάχνουν για κάτι τέτοια, πόσο μάλιστα όταν κατακαλόκαιρο και με τα ρόστερ των δυο αιωνίων κατά 95% "κλεισμένα", μια τέτοια υπόθεση φαντάζει ως 'μάνα εξ ουρανού'. Αλλά πολύ κακό για το τίποτα, ρε παίδες. Και αυτά τα "νέος Παπανικολάου", με κάνουν και ξερνώ. Αδικία και για το παιδί και για τον Παπ. Και να 'ταν μόνο αδικία, πάει στο διάολο... εδώ μιλάμε γα δημοσιογραφία του χειρίστου είδους! Τεσπά, καλά κάνουν οι Αφοί που προσπαθούν να ποντάρουν σε ένα παιδί σοβαρό (από όσο φαίνεται) και με προφανή potentials, καλά θα κάνει και αυτό να επιλέξει με γνώμονα το καλύτερο για το μέλλον του. Ακόμα και στους ακατανόμαστους να συνεχίσει, ποσώς με ενδιαφέρει... Με ενδιαφέρει όμως που από scouting δείχνουμε να είμαστε λίγο "αργοί" (είδατε πόσο κομψά το θέτω?)... Και με ενοχλεί, που ενώ από "αυτό" φτάσαμε εδώ που είμαστε και όχι από αστέρες τύπου Κλέιζα, Τσίλντρες, Παπαλουκά, αντί να συνεχίσουμε με ίδιους ρυθμούς, ίδια ζέση και να κάνουμε πρωταρχική ανάγκη μας την εύρεση και άνδρωση παικτών (που αποδεδειγμένα υπάρχουν σε αυτή την χώρα), το αφήσαμε στα χέρια των Άρη (αυτός από ανάγκη) και Πανιώνιου (αυτός από την πονηριά του Λιανού).

Δεν υπάρχουν και πολλά μπασκετικά blogs, αλλά είτε είναι "χρωματισμένα" σαν εμάς, είτε όχι, βλέπω ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι ο κόσμος, οι fans, ξέρουν περισσότερα από όσα δείχνουν να ξέρουν και οι ομάδες και οι ρεπόρτερ για τα "ταλεντάκια" αυτά. Μπορεί να γίνομαι ξερόλας, μπορεί να γίνομαι απαιτητικός, αλλά από την στιγμή που με κάθε επισημότητα, βγάζουμε ως club προς τα έξω, "το νέο επιτυχημένο οικονομικό μοντέλο", ποια άλλη επιλογή υπάρχει πέραν αυτής που σας αναφέρω με αυτό το ποστ? Διάβασα σε μερικά sites την εβδομάδα που μας πέρασε, ότι ο Λιανός έκλεισε τον Σταμάτη, για τον οποίο είχαμε και εμείς υποτίθεται ενδιαφερθεί κάποια στιγμή. Δεν είδα ανακοίνωση από πλευράς Πανιώνιου (εκτός αν μου ξέφυγε), αλλά όπου υπάρχει καπνός δεν υπάρχει και φωτιά? Πέρυσι έγινε serial ο Καββαδάς, φέτος ο Παπαπέτρου, του χρόνου ποιος ξέρει, αλλά δε τελειώνει εκεί η νέα γενιά, το νέο αίμα (ευτυχώς)... Ο Βεζένκοβ (μη τα ξαναλέμε, το παιδί ελληνική μπασκετική παιδεία διαθέτει) έχει τραβήξει βλέμματα από Ισπανία μεριά, Αμερική μέχρι και τον Ζοτς εμπλέξαν κάποιοι. Ο Μποχωρίδης έχει συμβόλαιο με Άρη, το ίδιο και ο Αγραβάνης με τον Πανιώνιο, που τα τελευταία δημοσιεύματα δείχνουν ότι κοιτάμε. Αν δε θέλουμε να πληρώνουμε "υπεραξίες" (όχι δική μου ορολογία) στον 'Αρη και στον Λιανό, δε θα έπρεπε να είχαμε προνοήσει, αντι να λέμε με στόμφο "ως εδώ φτάνουμε"?

Δείχνουμε να μην έχουμε καθορίσει πλάνο και πολιτική, πέραν αυτού που αφορά τα χρήματα και μόνο.. Και νομίζω ότι καλούμαστε πλέον να δράσουμε γρήγορα, όχι με την υπογραφή νέων παικτών απλώς, αλλά με την δημιουργία ενός τμήματος που θα ασχολείται ΣΟΒΑΡΑ με κάτι που αποδεδειγμένα μας αναγέννησε...


ΥΓ: Δε θυμάμαι πόσες φορές το έχω αναφέρει, σίγουρα κάποιες, αλλά όσο κουραστικό και να είναι, για μένα δείχνει ευδιάκριτα έναν από τους βασικούς λόγους που ο Ολυμπιακός είναι back to back Πρωταθλητής Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Από την φουρνιά του 2009 λοιπόν, εκείνη που πήρε το χρυσό στο αντίστοιχο Eurobasket και το ασημένιο στο Παγκόσμιο U19, χάνοντας με μονοψήφια διαφορά πόντων από τις ΗΠΑ το χρυσό, ο Ολυμπιακός ούτε λίγο ούτε πολύ απέκτησε πάνω από την μισή ομάδα: Κατσίβελης, Μάντζαρης, Σλούκας, Καραθανάσης, Παπανικολάου, Σαρικόπουλος, Γεωργάκης. Από αυτή την φουρνιά ο ΠΑΟ απέκτησε μόλις φέτος τους Γιάνκοβιτς - Παππά (με τον πρώτο να μην κατοικεί στα πέριξ του Φαλήρου, από όσο λέγεται, λόγω κακών σχέσεων με τον coach)... Μόνο εγώ βλέπω κάτι εδώ δηλαδή, όχι πέστε μου, ειλικρινά...

ΥΓ2: OK, ο Γιάννης για τον άλφα-βήτα λόγο, χάθηκε ή και να τον είχες, ίσως να μην μπορούσες να τον κρατήσεις. Δεν υπάρχουν τέτοια κορμιά και τέτοιες προϋποθέσεις για μεγάλο μπάσκετ, παγκοσμίως. Τον Θανάση όμως? Είμαστε τόσο large δηλαδή που τον αφήνουμε στις ορέξεις του Αγγέλου και του Λιανού? Και μην ακούσω για άγουρους παίκτες... Από την Α2 βρέθηκε στο ΝΒΑ ο μικρός. Κάτι ανάλογο αν θυμάμαι σωστά είχε συμβεί και με Νοβίτσκι. Και αν αυτές οι συγκρίσεις σας φαίνονται, άτοπες, εγώ ρωτώ ξανά? Πόσο δύσκολο είναι να ποντάρεις και να δουλέψεις πάνω σε αυτούς τους παίκτες, όντας ένα από τα πλέον ιστορικά και dominant clubs στο ευρωπαϊκό μπάσκετ?



Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Καρπενήσι Confidential

Με αυτά και με εκείνα πιάσαμε Αύγουστο, οπότε καλό μήνα σε όλους.

Οι μεταγραφές σε ένα μεγάλο κομμάτι, δείχνουν να έχουν κλείσει, εμείς φτάσαμε να ανακυκλώνουμε θέματα που επί της ουσίας, ουδεμία αξία έχουν τώρα (Μπαρτζώκας, Παπανικολάου κτλ.) και νομίζω είναι καιρός να αλλάξουμε λίγο πλεύση και να πάμε στην άλλη μεγάλη αγάπη/ασχολία όλων μας, που ακούει στο όνομα Εθνική Ελλάδας.

Είναι γνωστή η σχέση αγάπης/μίσους όλων των "σπυριάρηδων" με την Εθνική. Για μας λοιπόν, "εθνική" είναι μια, αυτή του μπάσκετ! Είτε αρέσει σε κάποιους - είτε όχι, είναι αυτή που μας έχει κάνει τις περισσότερες φορές από κάθε άλλη, περήφανους και που συγκαταλέγεται στις υπερδυνάμεις του αθλήματος (σε όλες τις ηλικίες) χωρίς "εάν" και "εφόσον". Που έχει δημιουργήσει "σχολή" και που έχει λόγο κάθε άρρωστος με την πορτοκαλί, να θεωρεί "ΔΙΚΗ ΤΟΥ". Τι και αν έχουμε στραβώσει άσχημα (και όχι άδικα, όλοι το ξέρουν) με τον Βαζελακόπουλο, τι και αν λέμε "έξω οι παίκτες μας" (βάλτε και μένα μέσα) σε ώρες αχαλίνωτου πάθους, η αλήθεια είναι ότι απλά: ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ!

Ψαχνόμαστε με την ίδια διάθεση για το ρόστερ της, όπως κάνουμε για τις ομάδες μας. Δείχνουμε την ίδια ζέση για τα παιχνίδια της και έχουμε τις ίδιες ακραίες αντιδράσεις, για κάθε επιτυχία και αποτυχία της. Δεν έχω προλάβει να διαβάσω κάπου, κάτι που να αφορά την μέρα πιθανής ανακοίνωσης της τελικής 12άδας από τον Τρινκερι, αλλά είναι σίγουρο ότι πλησιάζει αυτή η ώρα. Και με αυτή την Εθνική, ότι απώλειες και αν έχεις, όσο σπουδαίες και αν είναι αυτές (Καλάθης, Κουφός, Μάντζαρης, Σόφο), έχεις το δικαίωμα στο όνειρο της διάκρισης, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Γιατί τα 'παμε, εκεί μπορούμε όλοι να υπερηφανευόμαστε και χωρίς κανείς να μπορεί να αντικρούσει περί του αντιθέτου (άσε που δε χρειάζεται, γιατί δεν έχουν τέτοια κόμπλεξ έξω...), ότι "ανήκουμε εις την ΕΛΙΤ".

Πάμε λοιπόν να πιάσουμε την επικαιρότητα από άλλο μετερίζι και να ανοίξουμε το θέμα "Ευρωμπάσκετ", τώρα που έχουμε την άνεση.

Δε ξέρω τι γνώμη έχετε για τον Ιταλό coach, αλλά εμένα μου κάνει. Είναι κοσμοπολίτης, μορφωμένος, με ωραίο γούστο σε φαγητό (και από ότι άκουσα και σε γυναίκες). Έχει αξιοπρόσεκτη πορεία μέχρι στιγμής, έχει "μάτι" σε παίκτες που μετέπειτα γίνονται ονόματα και μια "φιλοσοφία" που ταιριάζει με τη δική μας, ειδικά όσον αφορά την άμυνα. Έχω καλό feeling και όσο και να μη θέλω να δώσω credits στον Βαζελακόπουλο, εδώ νομίζω έπεσε διάνα. Άκουγα για Κατσικάρη και με έπιανε σύγκρυο...Οπότε δε νιώθω άβολα, να πω ότι περιμένω πολλά. Η ιστορία θα δείξει βέβαια, αλλά αφού τα περιμένω, να μη το πω?

Τι θα θελα να δω? Σίγουρα η ομάδα να αποτελείται από 4 guards. Με ότι λιγότερο θεωρώ κάνουμε λάθος. Άρα εκεί θα διάλεγα: Σπανούλη, Ζήση, Σλούκα ως αδιαπραγμάτευτους και έναν εκ των Παππά/Κατσίβελη. Αν υπήρχε ο Καλάθης, νομίζω το κουμπαράκι του Μπίλαρου δε θα χώραγε, παρ' όλη την μεγάλη του εμπειρία... Τώρα όμως, δε μπορεί να γίνει αλλιώς. Τον Παππά σας είναι γνωστό ότι τον κάνω πολύ κέφι, αλλά μάλλον θα κατέληγα σε Κάτσι και αυτό γιατί νομίζω μετά την τεράστια απουσία του Μάντζαρη, είναι ο μόνος που απομένει με τάσεις kamikaze αμυντικά από τους υπολοίπους της θέσης. Σκορ, μπορούμε να βρούμε και από αλλού και σαφέστατα από τον Μπίλ.

Από εκεί και πέρα, θα 'θελα τον Μπράμο σα 2αρο-3αρο. Με τίποτα τον Βασιλειάδη που πέρα από σουτ, δε δείχνει να διαθέτει κάτι άλλο άξιο λόγου. Στο "καθαρό" 3, ο Παπανικολάου και ο Περπέρογλου νομίζω είναι και αυτοί στην κατηγορία των "αδιαπραγμάτευτων", όπως και σαν 3αρο-4αρο τον Καϊμακόγλου που αποτελεί και προσωπική συμπάθεια (τεράστια για να είμαι ειλικρινής). Στο 4, θα έκλεινα σε Πρίντ και Φώτση. Τον χρειάζεσαι τον Μπάτμαν, όσο μέτρια χρονιά και να ΄χει κάνε, μη λέμε ότι θέμε. Έχει καλή προϊστορία με την Εθνική, έχει πολύ τσαγανό, παρά το ράθυμο παρουσιαστικό και τόνους εμπειρίας. Απορώ πραγματικά πως κάποιοι σκέφτονται την ομάδα χωρίς αυτον μέσα? Ο Πρίντ, ΠΡΕΠΕΙ να ανεβεί κατακόρυφα και αυτή είναι ευκαιρία του, να βρει ρυθμό και ψυχολογία. Τον χρειαζόμαστε και πρέπει επιτέλους να συνέλθει...

Στα center δε τίθεται θέμα Λουκά... Μακριά και αλάργα! Δεν έχουμε που δεν έχουμε Σόφο και Κουφό, μένει ο Μπορούσης και ο Βουγιούκας για να τραβήξουν όλο το κουπί, οπότε... Οπότε και δε μπορώ να διανοηθώ τον Βουγιούκα να μένει έξω για τον λούζερ που ξαφνικά και διά μαγείας, απέκτησε φανς μέσα στην Ομοσπονδία...

Δε θα μπω στον κόπο να χαλάσω σάλιο (OK, bytes) και να κριτικάρω τις ηλιθιότητες του Στάλιν-Βαζελακόπουλου, όσον αφορά τα θέματα των "Αμερικανών" μας... Είναι δυο παιδιά που ενώ θα μπορούσαν να γράψουν εκεί που δε πιάνει μελάνι, την Εθνική μιας χώρας που μάθαν να αγαπούν μέσα από το σχολείο τους και τις ιστορίες των γονιών τους ή των παππούδων τους, έχουν δώσει και με το παραπάνω "τον οβολόν τους", την ώρα που "άλλοι" (μη θίξουμε υπολήψεις, όλοι ξέρουν σε ποιους αναφέρομαι) και μάλιστα γηγενείς, χαϊδεύτηκαν και αντιμετωπίζονται ως totems (για να μην αναφερθώ και εγώ, στα καραγκιοζιλίκια και τα χουνέρια που τους έκαναν νυν γκόμενοι middle aged τραγουδιάρων και wannabe προπονητές, τύπου Γιωργάκη "Ράμπο" Σιγάλα)....

Για ρίχτε τα (δωδεκάδες που θέλετε, γιατί και πως, σιχτίρια, γνώμες και γενικώς ότι έχετε ευχαρίστηση)!