Γειά σας παιδες!
Ξεκινώ να γράφω αυτό το πόστ την ώρα που το σκορ λέει 80-35 και 4:40 για το τέλος της τρίτης περιόδου... Είχα πεί μέσα μου, ότι θα ποστάρω μόνο αν συντρέχει σοβαρός λόγος και όχι σε κάθε ματς. Τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια από μόνα τους είναι σοβαρός λόγος, τα ελληνικά όμως?
Ναι μάγκες, ΝΑΙ! Και θα σας πώ το γιατί. Χθες, παρακολουθούσα εκείνο του ΚΑΟΔ με τη ζέλα. Το πως το πήραν, ούτε αυτοί το ξέρουν (ή μάλλον, το ξέρουν, αλλά το κάνουν γαργάρα). Που κολλάει αυτό με μας? Θα σας πω:
1. Σε δυο ομάδες που η δική μας (λογικά) διέσυρε και το πήραμε σα κάτι τόσο φυσιολογικό, όσο το κατούρημα μετά τις μπύρες, η μιά κέρδισε και η άλλη παρολίγο να κάνει το ίδιο στον "εξασφύριχτρο" τον μεγαλοπρεπή.
2. Αν ακόμα και η (κατά κοινή ομολογία - ναι και δική μου) προπέρσινη πολύ καλή ομάδα του ΠΟΑ είχε ένα ημίχρονο κοντά στους 70 πόντους, χωρίς Αγκωνίδη μέσα παρακαλώ, θα μας είχαν πρήξει τα... συκώτια οι "αντικειμενικοί" για τον "Αυτοκράτορα", την "κορυφαία ομάδα της χιλιετίας", τον "μάγο Ζοτς" κτλ.
Επειδή ΓΑΥΡΟΙ είμαστε και ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ και μουρμουράμε κάποιες φορές, γιατί ΠΑΝΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, καλά θα 'ναι όμως και κάποιες άλλες να τα βλέπουμε "από την άλλη με καθαρό το κεφάλι" και δε θα πρέπει ούτε να υπερεκτιμάμε ούτε να υποτιμάμε αυτά που κάνουμε. Και αν γουστάρω κάτι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις αράδες, είναι ότι παίζουμε χωρίς να ΥΠΟΤΙΜΑΜΕ ούτε τον αντίπαλο που λέγεται Καβάλα (ναι αυτή που βοήθησε πέρυσι για την πρωτιά στην κανονική περίοδο), ούτε κανέναν άλλο. Είμαστε στο 100-46 και βλέπω να πάιζουμε άμυνες γερές και όχι χαλαρές. Γιατί από ΑΥΤΑ τα παιχνίδια βλέπω τον Ολυμπιακό όπως θέλω να τον βλέπω! Γιατί δεν είναι μόνο οι τίτλοι που σε κάνουν μεγάλο, αλλά το DNA σου εν γένει. Και το δικό μας, σε όλα τα αθλήματα, αυτό προστάζει. Ξέρω ότι όλα αυτά ακούγονται πομπώδη αν όχι φανφάρες, σα κείμενο κομματικού οργάνου ένα πράμα, αλλά ειλικρινά ρε αδέρφια, δε μπορώ να το δώ και να το γράψω αλλιώς...
Τα ξαναλέμε καλώς εχόντων των πραγμάτων, την Παρασκευή, μιας και την Πέμπτη θα 'μαι ΣΕΦ για τον Φάρμαρ και την παρέα του και δε νομίζω ότι θα 'χω κουράγια για post. Ελπίζω να 'ναι γεμάτο μόνο, γιατί ΑΥΤΗ Η ΟΜΑΔΑ ΑΞΙΖΕΙ ΠΟΛΛΑ.

ΥΓ: Η καζούρα στον Γκαγκαλούδη και η τσαντίλα του για αυτή, δείχνει αυτό που σας έλεγα και πριν περί DNA... Αφού είχες μεγάλο στόμα βρε Γιαννάκη, σα τους περισσότερους από το σινάφι σου, τι θες τώρα δηλαδή?