Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

Darussafaka Tekfen Istanbul - Olympiacos Piraeus - December 27, 2018

Live Score Chat

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Στα γρήγορα και αφτιασίδωτα

Καλημέρα σε όλους.

Είναι φοβερά 
συγκινητικό όλο αυτό, γιατί ξέρω πρώτος από όλους, ότι έχουμε φτιάξει κάτι ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟ (από κοινού με όλους όσους έχουν περάσει, ακόμη και αυτούς που τελικά ούτε το εκτίμησαν και προσπάθησαν μετά με κάθε τρόπο, είτε να στήσουν μια κόπια του diaries - είτε να το συκοφαντήσουν).


Θα ήθελα να ξέρετε, ότι όλο αυτό ξεπέρασε και εμένα που το δημιούργησα. Χωρίς υπερβολή, ο χώρος είναι γνωστός στον Ολυμπιακό κόσμο για κάποια πράγματα που προσωπικά με κάνουν περήφανο πολύ και δεν είμαι από τους ανθρώπους (πιστέψτε με...) που παίρνουν στα σοβαρά και εύκολα, τις "καλές κουβέντες"...


Είμαστε αν όχι ο πρώτος διαδικτυακός τόπος, σίγουρα από τους πολύ πρώτους, που άφησαν ελεύθερα τα σχόλια, χωρίς κάποιος να περιμένει "έγκριση" και να χάνεται η αμεσότητα. Είμαστε, σίγουρα, από τους πρώτους (αν όχι ο πρώτος ερυθρόλευκος), που έσπασε το no 
politica και πήρε θέση σε πολλά που πιστεύω ότι έπρεπε να πάρουμε, κυρίως, γιατί έφτασε το no politica να μας γυρίσει boomerang. Όλοι οι όψιμοι "δημοκρατικοί" και "αντιφασίστες" με την επιλεκτική μνήμη, βρήκαν πάτημα πάνω σε αυτό ω τι ειρωνεία, λόγω αυτού φτάσαμε εδώ...


Επιτρέψτε μου να πω κάτι, που πολύς κόσμος δε το ξέρει. Το No 
politica επί της ουσίας δημιουργήθηκε για να μην υπάρχουν όλα αυτά για τα οποία κατηγορήθηκε, μετέπειτα, η Θύρα 7. Δημιουργήθηκε γιατί στο πέταλο ερχόντουσαν φτωχόπαιδα, από την παραδοσιακά κομμουνιστική Κοκκινιά και τα παραδοσιακά δεξιά Μανιάτικα. Γιατί ερχόντουσαν τα παιδιά των λίγων αστών του Πειραιά και κυρίως των πολλών φτωχοδιαβόλων του... Ακόμη και "γύφτους" είχαμε (που σαφέστατα και δεν ήταν προσβλητικό αυτό, απλά τότε δεν είχαμε τόσο political correctness γύρω μας, απλά πειράζαμε ο ένας τον άλλον και όλοι κάναμε χαβαλέ και τα πίναμε μαζί και στις χαρές και στις λύπες). 


Το ότι το εκμεταλλεύτηκαν κάμποσοι και θα συνεχίσουν να το κάνουν (βασικά το κάνουν ήδη στην ΠΑΕ), είναι δυστυχώς κάτι που όποιος δε το βλέπει, εθελοτυφλεί. Το ότι θέλησα να μη φιμώσω κανέναν εδώ μέσα, ακόμη και αν ο ίδιος διαφωνούσα κάθετα και οριζόντια με πολλά, ήταν πρώτα γιατί έχω τέτοια ηθική και επίσης πίστευα ότι έχουμε την ωριμότητα και το σθένος να το χειριστούμε. Ή έστω θα έχουμε κάποια στιγμή. Έκανα για πολλοστή φορά λάθος. Και κοίτα πλάκα, από υπέρμαχος του να πέσει το No 
Politica γιατί έπεφτε τζάμπα χρέωμα από αυτούς που όλοι ξέρουμε τη βρομιά τους, θα φτάσω να το ενστερνιστώ και να καταλάβω μέχρι κεραίας όλους αυτούς που τότε το δημιούργησαν... 


Η επισκεψιμότητα του χώρου, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Θα μπορούσα να βάλω μια δυο διαφημίσεις, από την 
google και όχι από όσους μου το πρότειναν straight - ώστε να κάνει μπαμ,και να βγάζω και κάτι (όπως κάνουν πολλά λαμόγια που κουνάνε και το δάχτυλο). Αλλά συνειδητά, ακόμη μια φορά έμεινα πιστός στην ξεροκεφαλιά μου. Γιατί χάρη σε αυτή μπορώ να κάνω κριτική σε όποιον μου γουστάρει. Υπαλληλίκια σε αυτόν εδώ τον τρελό και παλιομαλάκα, δεν έχει. 


Έπιασα από το υστέρημα, να βρω αν βγαίνουν τα φράγκα να στήσω κάτι πιο σύγχρονο και πιο όμορφο. Είδα ότι τα κουκιά δε βγαίνουν και πήγα στη λύση όσων προσπαθώ τόσα χρόνια να δείξω ότι 
πρεσβεύει το diaries. Μεταξύ μας και με προσωπική δουλειά. Βρέθηκε ο Μάνος και έφτιαξε κάτι ΠΟΛΥ όμορφο, που απλά περίμενε να έρθει το δώρο των Χριστουγέννων για να μπορέσει να ανέβει. Έφτασα στο σημείο να νιώθω άσχημα που και δεν έχει γίνει ακόμη το upgrade ή που δεν έχω το χρόνο να μπαίνω όπως παλιότερα. Να νιώθω άσχημα που δεν ανεβαίνουν κείμενα όπως παλιά. Τέλος πάντων, να νιώθω άσχημα για πολλά από όσα σας είχα πει ότι θέλω να κάνω... Αλλά να νιώσω άσχημα γιατί δε μπορούμε να συνεννοηθούμε, λυπάμαι μάγκες μου, δε θα νιώσω ποτέ ξανά. 


Επειδή είδα ότι για πολλούς, είναι κάτι παραπάνω από 
καυλάντα, το diaries, κάτι σα δεύτερο σπίτι (και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό, ειλικρινά και από τα βάθη της καρδιάς μου), θα δώσω μια γαμημένη τελευταία ευκαιρία. Το ξέρω ότι το έχω πει πολλές φορές, αλλά τώρα όντως θα είναι... Δε μου αρέσει ούτε να απειλώ, ούτε να με "παρακαλάνε". Το κάνω γιατί είναι τόσο δικό σας, όσο και δικό μου. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή τη φορά, όντως, θα νιώσουμε όλοι τι πήγαμε να χάσουμε... Αν δε τα καταφέρουμε και τώρα, καλή καρδιά. 

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

Olympiacos Piraeus - Anadolu Efes Istanbul - December 13, 2018

Live Score Chat

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

Zalgiris Kaunas - Olympiacos Piraeus - December 06, 2018

Live Score Chat

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

Olympiacos Piraeus - Buducnost VOLI Podgorica - November 30, 2018

Live Score Chat

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018

FC Bayern Munich - Olympiacos Piraeus - November 20, 2018

Live Score Chat

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2018

Olympiacos Piraeus - Fenerbahce Istanbul - November 15, 2018

Live Score Chat

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2018

Panathinaikos OPAP Athens - Olympiacos Piraeus - November 09, 2018

Live Score Chat

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2018

CSKA Moscow - Olympiacos Piraeus - November 01, 2018

Live Score Chat

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Olympiacos Piraeus - Maccabi FOX Tel Aviv - October 25, 2018

Live Score Chat

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Olympiacos Piraeus - AX Armani Exchange Olimpia Milan - October 19, 2018

Live Score Chat

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018

Μια πρώτη ανάγνωση...




Διαβάσαμε αυτό το καλοκαίρι τη λέξη , restart, αρκετές φορές αλλά πόσο αυτό ισχύει στην περίπτωση του Ολυμπιακού? 

Υπάρχει ένα αρχαίο πλέον ΙΤ ανέκδοτο, που λέει ότι αν η Microsoft κατασκεύαζε αυτοκίνητα, θα είχαν κλείσει τα συνεργεία, γιατί απλά θα βγαίναμε και θα ξαναμπαίναμε και θα ήταν όλα ΟΚ. Ακριβώς επειδή είναι ανέκδοτο και μιας και πιάσαμε όρους πληροφορικής, ας συνεχίσουμε έτσι, για την πρώτη ανάγνωση του diaries στις επιλογές των ερυθρόλευκων σε τεχνικό σταφ και παίκτες, αυτό το καλοκαίρι.

Οι developers του μπασκετικού Ολυμπιακού (Αφοι Αγγελόπουλοι), αποφάσισαν λοιπόν μια γενναία αλλαγή κώδικα στο project: Olympiacos BC, έπειτα από αρκετά χρόνια, με την επιλογή του Αμερικανο-Ισραηλινού coach, κρατώντας πρώτα και ως όφειλαν όμως τον βασικό αλγόριθμο επιτυχίας στην ομάδα (Σπανούλης) . Ξέρουν πολύ καλά ότι όσο και να πάλιωσε, άλλος στην πιάτσα τέτοιος δεν υπάρχει-έστω για την ώρα. Έμαθαν, όμως, επίσης (the hard way), ότι μόνος του πλέον δε φτάνει (και όχι δε μπορεί). 

Ο Μπλάτ, λοιπόν, στα δικά μου μάτια μοιάζει περισσότερο με service pack/update, από αυτά τα μεγάλα που κατεβάζουν οι συσκευές σας τον τελευταίο καιρό. Το restart θα έρθει με την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων, αλλά θα πρέπει να έχουμε όλοι κατά νου ότι το apply σε όλα όσα διαφορετικά θα θελήσει να φέρει στον οργανισμό, ίσως χρειαστούν χρόνο ανάλογο των updates μετά από restart που τρώνε και τα λάπτοπ σας...  Μαγικό ραβδάκι δεν υπάρχει πουθενά, πόσο μάλιστα στο μπάσκετ και την πληροφορική...

Θυμάμαι πόσο είχα πανηγυρίσει το Ευρωπαϊκό της Μακάμπι, εν τη απουσία μας, το 2014. Στα μάτια μου ήταν ένα ξεκάθαρο adaption της (τότε) πρωτοποριακής στελέχωσης που είχαμε εμείς εισαγάγει και κάνει μόδα, πανευρωπαϊκά, με «ρολίστες»  που κάνουν αυτά που πρέπει και μόνο, βάζοντας και φτιάχνοντας,  κάθε ένας  ξεχωριστά, μια ομάδα που η λέξη είχε εφαρμογή επί της ουσίας και όχι ως τίτλος μόνο. 

Αυτός λοιπόν ήταν και ο λόγος που ήθελα να έρθει ο Μπλάτ στον Ολυμπιακό, μετά την επιτυχημένη (για εμένα) 4ετία του coach Σφαιρόπουλου. Θέλεις pick & roll? Κανένα πρόβλημα, αλλά για να το θέλεις , έπρεπε να έχεις και δημιουργία και με τον Σπανούλη μόνο (μην ακούσω αηδίες για «γηρατειά») δε γινόταν αυτό πλέον. Βασικά δε γινόταν ποτέ, ο Σπαν όσο και να μοιάζει με τον ήρωα του Νίτσε, πάντα είχε και χρειάζονταν βοήθειες. Τα τελευταία χρόνια, επέλεξαν στον Ολυμπιακό να μη το κάνουν καλά με επιλογές σα τους Γκρίν και Ρόμπερτς (οπότε και επί της ουσίας, να μη το κάνουν καθόλου). Αν βάλεις στο μπλέντερ την κατακόρυφη πτώση του Μάντζαρη και  το φευγιό του Χάκετ, είχαμε πάρει guards που είχαν ευχέρεια στο σκοράρισμα, αντί να δημιουργούν... Δε ξέρω τι όνειρο είδαμε, αλλά το σίγουρο είναι ότι κατέληξε σε εφιάλτης. 

Ο Nigel William Goss είναι ένα guard που δείχνει να διορθώνει τα προηγούμενα καλοκαιρινά,  λάθη. Τα στατιστικά του δείχνουν έναν παίκτη που μπορεί, οπότε και φροντίζει να μοιράζει το χρόνο του στο παρκέ σχεδόν το ίδιο σε δημιουργία και εκτέλεση. Όσο και αν μοιάζουν με «στοιχήματα» οι νεοφερμένοι, θεωρώ ότι ειδικά στην περίπτωση του Goss, χτυπήσαμε φλέβα χρυσού και θα παρακαλάμε σε δυο χρόνια από τώρα, όπως άλλαξε η νοοτροπία στο χτίσιμο της ομάδας και το ιατρικό προσωπικό (επιτέλους, αν είναι δυνατόν δηλαδή...), να αλλάξει και η «ιστορία» όσον αφορά τις ανανεώσεις.

Έχω μια μόνο, αλλά έντονη σχετικά ένσταση, και αυτή αφορά την όποια αθλητικότητα της backcourt μας. Ναι ξέρω, θα αρχίσετε τώρα κάποιοι να μου λέτε να ξεκολλήσω επιτέλους το κεφάλι μου από τον Ντάνι, αλλά ρε γαμώτο, μόνο εγώ βλέπω ότι αμυντικά-περιφερειακά, θα είμαστε πάλι για διαφήμιση βουτύρου? Υπενθυμίζω ότι (για την ώρα ελπίζω και ας χάθηκε ο Χάκετ) η περιφέρεια έχει ως εξής:  Σπανούλης, Goss, Strelnieks, Μάντζαρης, Τολιόπουλος και Αρσενόπουλος. Ποιος από αυτούς θα δώσει πίεση στην μπάλα? Ποιος θα μαρκάρει κάποιον ψηλότερο αντίπαλο? 

Βέβαια, δείχνουμε να έχουμε γεμίσει το οπλοστάστιο στα forwards, με πολλά και αθλητικά κορμιά, που έχουν την άνεση (και τα πόδια) να μπορούν να κυνηγήσουν τους περιφερειακούς του αντιπάλου, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα πάμε πάλι στην πεπατημένη αλά Παπανικολάου? Δε ξέρω... Ο Πρίντεζης από την άλλη σίγουρα θα βρει τον απαραίτητο χρόνο για ξεκούραση (aka ποιοτικά λεπτά), φέτος. Οι  Timma και Βεζένκοβ, προσφέρουν και σε αυτόν και σε εμάς, μεγαλύτερη ασφάλεια για το μέλλον του και τα όποια/όσα σκαμπανεβάσματα που τόσο μας κόστισαν τα τελευταία δυο χρόνια. 

Στους ψηλούς η παραμονή του Μίλου, είναι για εμένα παραπάνω από ευχάριστη και ευπρόσδεκτη. Τον θεωρώ με διαφορά από τον δεύτερο, ως τον καλύτερο center αυτή την στιγμή στην Ευρώπη και ας πέσουν να με φάνε, φίλοι και εχθροί.  Τα χαρακτηριστικά του (παιχνίδι με πλάτη, δημιουργία κτλ) είναι  από τα πλέον δυσεύρετα, πανευρωπαϊκά, και αν ήταν απαραίτητος τα προηγούμενα χρόνια, νομίζω πλέον και με τον τρόπο που όλοι υποψιαζόμαστε ότι θα παίξει η ομάδα φέτος υπό τις οδηγίες του Μπλατ, θα εξελιχθεί σε υπερόπλο. Αρκεί να είναι υγιής...

Ο LeDay δείχνει, επίσης, να είναι αυτό που δεν ήταν και δε θα γίνει ποτέ, ο κατά τα άλλα συμπαθής Mc Lean. Rim Protector. Δε τον έχω δει τον παίκτη, δε θα πω ψέματα, αλλά τον έχει δει ο Blatt, οπότε σκάω και περιμένω. Το λέω και ας κοροϊδέψει όποιος θέλει, από τον Αγραβάνη περιμένω σπουδαία σεζόν. Και είμαι και σίγουρος ότι θα την κάνει, υγεία να έχει. Παρόλα αυτά, έχω και στους ψηλούς μια ένσταση για την έλλειψη αθλητικότητας με μόνο «ντούκι» μόνο τον LeDay, αλλά είναι μικρότερη από εκείνη που διατύπωσα πιο πριν, στα guard

Αυτό που πραγματικά μου ΑΡΕΣΕΙ, όμως, φέτος και επίτηδες το άφησα για το τέλος, είναι η διαφαινόμενη ευχέρεια της ομάδας πλέον και στη δημιουργία και στην εκτέλεση πίσω από τα 6.75. Πέρα των Σπανούλη/Goss (και την ελπίδα - αφού έμεινε - για ανάσταση του Μάντζαρη), έχουμε τους Strelnieks, Timma, Toupane, Πρίντεζη και Μίλου, που σίγουρα έχουν το μυαλό να δημιουργήσουν καταστάσεις επικίνδυνες για τον αντίπαλο, με τις πάσες τους και να ανεβάσουν τον πενιχρό λογαριασμό σε assists πέρυσι. 

Επίσης για το 3ποντο που μας είχε βγάλει την πίστη και την ψυχή (η χειρότερη ομάδα σε όλη τη διοργάνωση, με 33,3%...), μπορεί να μη πείραμε έναν KC Rivers (όπως ακουγόταν έντονα τον προηγούμενο μήνα), αλλά πλέον στους Σπανούλη, Strelnieks, Παπανικολάου και Πρίντεζη (που κυμαίνονταν πάντα σε επίπεδα, «δε τους αφήνεις ελεύθερους στην καμία»), προστέθηκαν οι Βεζένκοβ και Timma που έχουν ως κύριο γνώρισμα το σουτ πίσω από την εν λόγω γραμμή και βεβαίως τον αξιότιμο Ko Goss, ο οποίος και είχε πέρυσι τα διόλου ευκαταφρόνητα: 16/32 (50%) σε 9 παιχνίδια Eurocup, 30/65 (46,2%) σε 20 παιχνίδια της Αδριατικής Λίγκα και 19/36 (52,8%) σε 14 παιχνίδια του σερβικού πρωταθλήματος. Νομίζω ότι φέτος στο Φάληρο, θα δούμε περισσότερες βόμβες  με την ένδειξη «3Π», οι οποίες και θα ανοίξουν πολλές άμυνες που πέρυσι έδειχαν με άπαρτα φρούρια... 

Εν ολίγοις, το όλο upgrade που επιχειρείται, είναι και ενδιαφέρον και πιθανώς και αυτό που θα ξαναφέρει την ομάδα μας στα F4 και τους τίτλους... Αλλά υπενθυμίζω, θα χρειαστεί  ΣΙΓΟΥΡΑ ο απαραίτητος χρόνος για τις εφαρμογές ώστε να δουλέψουν. Η Ρώμη δε χτίστηκε σε μια μέρα και τα XP δεν έφτασαν στο peak τους πριν από τρία service packs. Καλή σεζόν να έχουμε. 

Προσθέστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.

ΥΓ: Δε δόθηκε το ανάλογο coverage, για κάποιο παράξενο λόγο, στην περίπτωση του
Κεστούτις Κεμζούρα ως "βοηθό προπονητή". Μην παρεξηγηθώ, τον Μίλαν τον λάτρευα και θα τον λατρεύω πάντα, αλλά και για αυτόν και για εμάς ήταν ό,τι καλύτερο η λύση της μακρόχρονης συνεργασίας μας, τη δεδομένη στιγμή. Ο δε Κεμζούρα, θα στέκονταν άνετα και ως 1ος προπονητής σε ομάδα Ευρωλίγκα. Νομίζω, ότι έχουμε να δούμε προπονητικό σταφ ανάλογο, από εποχής Ίβκοβιτς - Αγγέλου... 

ΥΓ2: Το ότι προσέχουμε τα τελευταία χρόνια, τις ακαδημίες μας, φαίνεται από πολλά και κυρίως από τον περσινό τίτλο. Παρόλα αυτά, απέχουμε, δυστυχώς, αρκετά από clubs όμοιας δυναμικής με εμάς στους άντρες... Με ενόχλησε πάρα πολύ η φυγή του Βούκο jr και δεν είμαι σίγουρος (παρόλο που τα συμπαθώ πολύ τα παιδιά, ξηγιέμαι) ότι με την πρόσληψη των Μπάρλου και Τσαλδάρη, θα επιτύχουμε το επιθυμητό κλείσιμο της ψαλίδας. Δε ξέρω για ποιο λόγο δεν έκατσε του Λημνιάτη, αλλά ήταν μια όχι ευχάριστη εξέλιξη. Για εμένα τουλάχιστον...


Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Ποιοι νόμοι? Ποιο μπάσκετ? Ποιο θέαμα? Ποιοι τελικοί?

Της Popova (αρθογραφεί στην Κατιούσα
Εσείς έχετε μπει σε mοοd για την σειρά τελικών του Basket League ?
Εγώ πάντως είμαι σε mood Βασιλακόπουλε έχεις σκεφτεί να κατέβεις για πρωθυπουργός ή για Πάπας της Ρώμης?
Τις τελευταίες μέρες γίναμε θεατές ενός τσίρκου που αν δεν ήτανε τόσο σοβαρό και ανήθικο θα το απολαμβάναμε έστω και αν προκαλεί μια αηδία σε μας που παρακολουθούμε μπάσκετ.
Οι δύο κορυφαίες ομάδες Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, αναμετρούνται στους τελικούς. Το σωστό θα ήτανε να ασχοληθείς με καθαρά μπασκετικά θέματα, συστήματα, απουσίες, ποια ομάδα είναι πιο έτοιμη, ποια πιστεύεις ότι θα νικήσει, αλλά οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών με τους μπασκετικούς παράγοντες να τερματίζουν κάθε είδους αξιοπιστίας του αθλήματος μόνο αποτροπιασμό προκαλεί.
Το ξεφτιλόμετρο δεν χτύπησε απλά κόκκινο, έσπασε!. 
Και εξηγώ: Ο διακατέχων ένας είδος Βοναπαρτισμού, Βασιλακόπουλος, παράνομα (η ΕΟΚ αρνείται να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του ΑΣΕΑΔ και τη μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων) αρνείται να συμπεριλάβει στις κληρώσεις των τελικών δύο διαιτητές που αγωνίζονται στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια της Euroleague χωρίς κάποιου είδους δικαιολογητικό, πέραν του αποφασίζω και διατάσσω. Οι δύο διαιτητές, μετά τη ένταση που προέκυψε στα γραφεία της ΕΟΚ κατέθεσαν μήνυση κατά των τεσσάρων μελών της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας και του προέδρου της Ομοσπονδίας, Γιώργου Βασιλακόπουλου. Μετά από αυτές τις εξελίξεις οι πρόεδροι της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος στέλνουν επιστολή στον Πρωθυπουργό, ζητώντας την παρέμβασή του. Να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του Παναθηναικού κ. Γιαννακόπουλος μετά την κόντρα του με τον Μπερτομέου (κόπυ πάστε που λέει και ο Πολάκης της άνωθεν κατάστασης) μέχρι σήμερα δεν έχει προβεί σε καμιά δήλωση. Ίσως φταίει η κούραση της κόντρας και του βγήκε αυτές τις μέρες. Ποιος ξέρει. Ο λαλίστατος και αποφασισμένος να αλλάξει τον βούρκο του επαγγελματικού αθλητικού κατά τα άλλα (βλέπε ποδόσφαιρο) υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης πετάει το μπαλάκι σε ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ με την ακόλουθη επιστολή:
«Αξιότιμοι κύριοι,
Σας διαβιβάζεται η από 31.5.2018 επιστολή της ΚΑΕ Ολυμπιακός η οποία μεταξύ άλλων καταγγέλλει παράνομο αποκλεισμό διεθνών διαιτητών και μη συμμόρφωση της Ομοσπονδίας σε απόφαση του Α.Σ.Ε.Α.Δ. και παρακαλώ όπως υποβάλλετε άμεσα τις απόψεις σας επί των διαλαμβανομένων στη συνημμένη επιστολή. Σας καλώ να προβείτε σε άμεσες ενέργειες εφόσον χρειάζεται για να διασφαλιστεί η ηρεμία στο άθλημα.
Ο υφυπουργός Αθλητισμού, Γιώργος Βασιλειάδης».
Δεν έχει ακούσει δεν έχει διαβάσει τίποτα αυτές τις μέρες. Δεν είναι κοντά και το Πάσχα να πεις ότι έχει και πρόχειρο τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
Μέσα σ΄αυτό το κακοπαιγμένο θεατράκι οι θεατές δηλ. όσοι αγαπάνε το άθλημα καλούνται αντί να ασχοληθούμε με το άθλημα να πάρουν θέση υπέρ της μιας ομάδας ή της άλλης και η ΕΡΤ υπέρ της κυβέρνησης. (σε πρωινή εκπομπή χλεύαζαν την επιστολή των πρόεδρων του Ολυμπιακού στον πρωθυπουργό).
Σε σύνδεση με την πολιτική γιατί όλα με την πολιτική συνδέονται, η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν είναι ξένη. Μελλοντικοί ψηφοφόροι πάρτε θέση ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ, (Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός) ΤΙΝΑ θεατές διαλέξτε στρατόπεδο. Ή με μας ή με τους άλλους. Εμπορευματοποιημένα οικοδομήματα και πολιτικά οφέλη της εκάστοτε κυβέρνησης. Παλιά του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και σήμερα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ποιο κεφάλαιο σήμερα μας στηρίζει - καθορίζουμε και τη στάση μας.
Ποιοι νόμοι ? Ποιο μπάσκετ ? Ποιο θέαμα ? Ποιοι τελικοί ?
Σουβλάκι και μπύρα να μετράς τα "non call" τα βήματα, τα φάουλ και τις τεχνικές ποινές.
Καλή τηλεθέαση..

Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

#SorryNotSorry

Επειδή δεν έχω ηρεμήσει (ποιος έχει?) ακόμη από εχθές, είπα να ξεσπάσω στο χαρτί (ΟΚ, στο word). Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός. Δε ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά θα το προσπαθήσω...

Για να μπορέσεις να κάνεις κριτική, πρέπει να δεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Γυμνό. Αν φοβάσαι να το κάνεις, ΟΚ, δεν είναι κακό. Κακό είναι, να βλέπεις τους δαίμονες να εμφανίζονται και εσύ να κάνεις πως δεν υπάρχουν όμως. Έχω κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μου ψυχανάλυση και μου είχε πει τότε η ψυχολόγος μου, ότι η παραδοχή στην ύπαρξη ενός προβλήματος είναι και η μισή του λύση. Όχι το πρώτο βήμα. Η μισή του λύση, η μισή διαδρομή.


Ο εύκολος στόχος (και ο προφανής) είναι ο coach. Πάντα ήταν. Δεν είναι αυτός όμως ο κύριος υπαίτιος αυτής της κατάστασης (που λυπάμαι αν σας το χαλάω, δεν είναι ούτε φετινή, ούτε περσινή). Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι λέει η παροιμία και εγώ κόντρα στο θυμόσοφο λαό, δε θα πάω. Σαφέστατα και έχει βασικές, βασικότατες ευθύνες, αλλά και πάλι, λυπάμαι αν σας το χαλάω(όχι δε λυπάμαι καθόλου, βασικά) ΔΕΝ είναι αυτός που εγώ τουλάχιστον θα αναζητήσω τις ευθύνες.
Οι όποιες στραβές του Σφαιρόπουλου, ξεκινάνε και σταματάνε στο ότι έπαψε να είναι ο εαυτός του. Ότι έπαψε να κοιτάει στον καθρέφτη του σπιτιού του και να βλέπει την φάτσα του. Καλή-κακή, αυτή ήταν. Αυτή διάλεξαν και αυτή πήρε μια παρτάλι ψυχολογικά ομάδα και την οδήγησε σε δυο b2b πρωταθλήματα και δυο τελικούς Ευρωλίγκα. Γιατί για κακή τους τύχη όλοι όσοι ξεχνάνε κάποια πράγματα που ΣΥΝΕΒΗΣΑΝ (ηθελημένα ή όχι, πούτσα μου), θα υπάρχω και θα είμαι πάντα εδώ να τους το θυμίζω. Όλοι οι όψιμοι υποστηρικτές του Μπαρτζώκα μπορούν να μου φιλήσουν τον κώλο και αν θέλουν περισσότερες εξηγήσεις, ας με βρουν στο ΣΕΦ.


Από τη στιγμή που ο Σφαιρόπουλος, λοιπόν, θέλησε να αλλάξει και να γίνει κάποιος άλλος, φταίει αυτός και μόνο αυτός. Φταίει που ξεκίνησε να ακούει γύρω του, αντί να κλείνει τα αυτιά του και να συνεχίζει. Φταίει που όσα ΑΥΤΟΣ έδιωξε από τις νοοτροπίες του Μπαρτζώκα, τώρα τα ενστερνίζεται. Δικαιολογίες για όλα πλέον, για την εκγύμναση, τη διαιτησία, τους τραυματισμούς... Φίλε, αν δε σου αρέσει κάτι στη σχέση σου ή δίνεις μάχη μέχρις εσχάτων να το αλλάξεις ή παίρνεις το κουβαδάκι σου και πας σε άλλη παραλία. Λυπάμαι (όχι δε λυπάμαι).


Από την άλλη, αυτοί που θα έπρεπε να ακούνε τον κόσμο και να φιλτράρουν όσα ΠΡΕΠΕΙ, είναι αυτοί που δε το κάνουν και έχουν πέσει και στα μαλακά τόσα χρόνια (όσο ΚΑΝΕΙΣ άλλος που έχει αναλάβει τα ηνία αυτής της ομάδας). Είναι αυτοί που μια χαρά καρπώνονται τα καλά (και ΔΙΚΑΙΩΣ), αλλά στα κακά κάνουν ΜΟΝΙΜΩΣ την πάπια και αφήνουν άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Αυτοί "που δε διοικούν από το Facebook", που έχουν αφήσει το σάπιο εγχώριο σύστημα να αναπνέει ακόμη-ενώ είναι ετοιμοθάνατο και θέλει απλά μια κλοτσιά, που αγοράζουν τον πρώτο από κάτω ΠΑΝΤΑ στις λίστες των προπονητών, που κρατάνε τους κομπογιαννίτες για γιατρούς (σε ειδικευόμενους να το είχαμε δώσει, λιγότερες γελοιότητες θα βλέπαμε), που-που-που, που τέλος πάντων, έχουν καβαλήσει ένα καλάμι από εδώ μέχρι τη Σκανδιναβία και συμπεριφέρονται ως Μαρίες Αντουανέτες. Όσοι αυλικοί και λοιποί πατατάκηδες, μπορούν επίσης να μου φιλήσουν τον κώλο και να με πουν "αχάριστο", στα αρχίδια μου. Τα έχω ξανακούσει και από τους αντίστοιχους κόλακες του Βαγγέλα.


Δε θέλω και δε θεωρώ πως πρέπει να γράψω κάτι αγωνιστικό. Με κάλυψε και με έσκιαξε συνάμα ο Σπαν με τη δήλωσή του στο ημίχρονο, χθες. "We keep making the same stupid mistakes we did in regular season. We haven't improved anything!" ΟΛΑ ΛΑΘΟΣ ρε πούστη μου, ΟΛΑ!! Αντί να έχουμε 4-5 ευρωπαϊκά τα τελευταία χρόνια, ξοδεύουμε τις πολύτιμες δυνάμεις του Σπανούλη και του Πρίντεζη σε πειράματα. Γιατί λυπάμαι (όχι δε λυπάμαι), αν ο Σπανούλης είναι αυτή τη στιγμή "ταύρος" στα 36 του, οφείλεται σε αυτόν και την απόφασή του να ακολουθήσει άλλο δρόμο από αυτόν που έχουν υποχρεώσει οι Αφοί με τις επιλογές τους την ομάδα.


Δε σας κρύβω, ότι είμαι φοβερά απογοητευμένος. Δε βλέπω πως μπορεί να αλλάξει κάτι τώρα? Μόνο να ελπίζω μπορώ, μήπως και έχει μείνει ακόμη κάτι από την ομάδα-βρυκόλακα που ακόμη δείχνουν όλοι να φοβούνται και να μη θέλουν στο F4 (έτσι δεν είναι Κε Βατούνιν?). Αυτήν, που ποτέ δε προστάτεψαν όπως έπρεπε οι Αφοί Αγγελόπουλοι.


Τα υπόλοιπα εν καιρώ.


Τετάρτη 21 Μαρτίου 2018

ΦΑΚΕΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΝΤΖΑΡΗΣ

Aφορμή για αυτό το ποστ είναι οι μυριάδες, πλέον, καφενειακού επιπέδου κουβέντες σε φόρουμ, γήπεδο και σόσιαλ μίντια, για τον Βαγγέλη Μάντζαρη. Μας προλάβανε οι "επαγγελματίες" του είδους, παρόλο που η ιδέα μας έχει συλληφθεί πολύ πιο πριν από τα εν λόγω δημοσιεύματα, όμως και πάλι αξίζει να αφιερώσετε 10 λεπτά από το χρόνο σας. Το concept, αρχικά, έλεγε να υπάρχουν τρεις διαφορετικές γνώμες. Ένας αρθρογράφος, θα έπαιζε το ρόλο της υπεράσπισης (σα σε δικαστήριο...), ένας άλλος του κατηγορητή και ένας τρίτος του δικαστή που θα αναλάμβανε και την ετυμηγορία. Περισσότερο ειρωνικά, βεβαίως. Με όλα όσα έχουν συμβεί και με όσα είδα να γράφουν οι guest μας, απέρριψα το τρίτο πρόσωπο (την αφεντομουτσουνάρα μου, δηλαδή) και θα αφήσω την κρίση στον καθένα από εσάς, ξεχωριστά.

Δεν ήθελα, επίσης, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ να μπούμε στα μη αγωνιστικά που συνήθως συνοδεύουν τις κουβέντες αυτές. Το αν επηρεάζουν ή όχι όλα αυτά τον Βαγγέλη, είναι μεγάλο θέμα από μόνο του, αλλά εμείς (θέλω να πιστεύω) μιλάμε με γνώμονα το μπάσκετ πρώτα, αν όχι πάντα, οπότε... Οπότε βρήκα δυο γνωστές μούρες, που συχνά - πυκνά τους κάνω χάζι στο Twitter, να διαφωνούν επί του θέματος και τους απείλησα να το αναπτύξουν όπως πρέπει για το Diaries (ευχαριστώ πολύ παίδες για το χρόνο σας και τη διάθεσή σας!). Το ότι εγώ αρκέστηκα σε αυτόν τον αμφιβόλου ποιότητας πρόλογο, είναι μόνο καλό, πιστέψτε με...

Του Evangelos Stellakis (Αρθογράφος στο )

Το ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά φέτος με τον Βαγγέλη Μάντζαρη, νομίζω πως είναι περιττό να το επισημάνουμε. Δεν χρειάζεται κάποια εξειδίκευση στα του μπάσκετ για να αντιληφθεί κανείς πως ο πλειμέικερ του Ολυμπιακού διανύει την λιγότερο αποδοτική σεζόν του, έπειτα από σχεδόν οκτώ χρόνια στο λιμάνι. Είναι ομολογουμένως μια μέτρια έως και κακή χρονιά για τον ίδιο, η οποία αποτυπώνεται τόσο με βάση τους αριθμούς του 28χρονου γκαρντ στην Ευρώπη (ιδίως με το χαμηλό ποσοστό στα τρίποντα, αλλά και τον Μ.Ο. πόντων του), όσο και με την εν γένει παρουσία του στο παρκέ. Τι φταίει όμως; Και πραγματικά, μπορεί η κατάσταση να αντιστραφεί στο κοντινό μέλλον, λίγες εβδομάδες προτού εισέλθουμε στην τελευταία καμπή της περιόδου; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η σεζόν δεν ξεκίνησε καλά για τον Μάντζα, καθώς από νωρίς τραυματίστηκε κι αντί να μείνει στα πιτς για να αναρώσει, αγωνιζόταν για σημαντικό διάστημα με ενέσεις, προκειμένου να ενισχύει ένα ανομοιογενές κι ελειπές backcourt, λόγω της παρουσίας νέων παικτών (Στρέλνιεκς και Ρόμπερτς), με διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους προηγούμενους, αλλά και της απουσίας του Βασίλη Σπανούλη.



Η συγκεκριμένη τακτική του κόστισε όχι μόνο σε αγωνιστικό ρυθμό, τον οποίο φανερά δυσκολευόταν να βρει, σε άμυνα κι επίθεση, αλλά και με επιπλέον καταπόνηση σε μια ήδη δύσκολη κατάσταση για τον ίδιο - είχε τραυματιστεί την 2η αγωνιστική της Basket League στην Κύμη. Ωστόσο, ακόμη κι όταν ξεπέρασε εντελώς το πρόβλημα του και ταυτόχρονα με την επιστροφή του Σπανούλη στην περιφέρεια, η εικόνα του δεν βελτιώθηκε ιδιαίτερα. Από τον Δεκέμβρη κι έπειτα, τα καλά παιχνίδια του Μάντζαρη δεν είναι πολλά. Μόνο κάποιες εκλάμψεις έχουμε να θυμόμαστε, όπως για παράδειγμα οι αναμετρήσεις με Μιλάνο, Βαλένθια και Άρη. Του λείπει προφανώς η σταθερότητα, η αμυντική στιβαρότητα που τον χαρακτήριζε, αλλά και η αξιοπιστία στο μακρινό σουτ. Μιλάμε για τους τρεις βασικότερους άξονες του παιχνιδιού του κι αυτό είναι που κάνει το πρόβλημα να φαίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Αποτέλεσμα; Ο έμπειρος περιφερειακός να μην έχει εσχάτως καλή ψυχολογία για να ανεβάσει ξανά την απόδοση του, κάτι που φαίνεται άλλωστε κι από την διστακτικότητα του σε αρκετές περιπτώσεις, όπως είδαμε και στην εντός έδρας ήττα από την Μπαρτσελόνα.



Ωστόσο, όλοι ξέρουμε τις δυνατότητες του συγκεκριμένου αθλητή που σχεδόν πάντα δηλώνει παρών στα μεγάλα παιχνίδια. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης έχει αποδείξει πολλάκις κατά το παρελθόν την ποιότητα του κι είναι αυτός που στην προημιτελική σειρά με τους Καταλανούς το 2015, έγραψε το μυθικό 90% στα τρίποντα, ενώ στο περσινό Final Four της Πόλης πραγματοποίησε ηγετικές εμφανίσεις. Επίσης, την ίδια σεζόν, αν και δεν έκλεισε καλά την regular season, στα playoffs κόντρα στην Έφες ήταν αυτός που έπρεπε, όταν τον χρειαζόταν η ομάδα. Ήταν ο παίκτης που στον 4ο τελικό του πρωταθλήματος το 2016, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, έστειλε με τρίποντο σε νεκρό χρόνο το ντέρμπι στην παράταση. Ήταν ο παίκτης που στο do-or-die παιχνίδι για το Top 16 προ διετίας, εκτέλεσε την Ρεάλ Μαδρίτης με 6/6 τρίποντα. Γενικά, λίγο - πολύ άπαντες νομίζω πως αναγνωρίζουν την προσφορά του Μάντζαρη στον Ολυμπιακό κι αν υπάρχει ένας σοβαρός λόγος για γκρίνιες, αυτός έχει να κάνει με τις απαιτήσεις που υπάρχουν. Το γιατί δεν έχει εξελίξει το παιχνίδι του την τελευταία τριετία είναι μια άλλη κουβέντα, αφού στην παρούσα φάση αυτό που μελετάμε και προσπαθούμε να εξηγήσουμε είναι βασικά γιατί δεν κάνει αυτά που ήδη έκανε από ικανοποιητικά έως πολύ καλά.



Ο (καλός) Μάντζαρης αποτελεί μια υπερπολύτιμη μονάδα για τον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου, ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο με εμπειρία και προσωπικότητα. Οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται γρήγορα πίσω τον Μάντζαρη που είχαν συνηθίσει, τον παίκτη δηλαδή που πάντα ήταν εκεί για να βοηθήσει τα μέγιστα, ακόμη και σε βραδιές όπου δεν σκόραρε. Με τις άμυνες του, με τον έλεγχο του τέμπο που έχουμε την τάση να υποτιμάμε, με το ασφαλές κατέβασμα της μπάλας που διευκόλυνε την δραστηριότητα του V-Span, αλλά και τις δημιουργικές πινελιές που πρόσθετε στην επίθεση. Κομβικός παράγοντας για να συμβεί αυτό, θα είναι να νιώσει ξανά... δυνατός. Στην δύσκολη αυτή περίοδο που διανύει, με ένα παρατεταμένο ντεφορμάρισμα που αποκτά πλέον ανησυχητική διάρκεια, το τεχνικό τιμ οφείλει να τον προστατεύσει, εάν βλέπει πως η "κοιλιά" εξακολουθεί να υφίσταται. Ο Μάντζαρης θέλει τον χρόνο του και χρειάζεται σαφώς από την πλευρά του να δώσει μια σειρά καλών εμφανίσεων για να ανακτήσει την χαμένη του ψυχολογία. Πρέπει να... ξεμπουκώσει επιθετικά σε ένα σημαντικό ματς κι αυτό να λειτουργήσει ως η αφετηρία του. Ας είναι λοιπόν αυτό ένα από τα επόμενα που ακολουθούν. Εάν αυτό συμβεί, τότε θα υπάρχει αισιοδοξία για τη συνέχεια. Προσωπικά, κλείνοντας, θεωρώ (για να μην πω πως είμαι βέβαιος) πως ο Μάντζαρης θα δηλώσει παρών όταν η μπάλα θα καίει.


Του Wonderchild (για τους φίλους, Κυριάκος - Εντός, εκτός και επί τα αυτά στα / )

Ναι ρε παιδιά, εντάξει, το ξέρω ότι ο Μάντζαρης είναι ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού κορμού της ομάδας εδώ και χρόνια (από το 2011 συγκεκριμένα). Το ξέρω ότι παίζει καλά στα playoffs συνήθως αλλά και στα Final Fours, τότε δηλαδή που «καίει» η μπάλα. Και μπράβο του, του παιδιού. Οι δυο ευρωλίγκες του δεν είναι λίγο πράγμα. Δεν το έχει ο πάσας ένας, να πεις. Παρόλα αυτά μου έχουν βγάλει το κακό όνομα τον τελευταίο καιρό όσον αφορά στο πρόσωπό του, χωρίς να φταίω, επιτρέψτε μου να προσθέσω. Τον αγαπάω ως φίλαθλος τον Βαγγέλη μας, πραγματικά. Θέλω να είναι καλά και να παίζει, και να μείνει στην ομάδα πολλά χρόνια και ας παίρνει όσα νομίζει αυτός και οι πρόεδροι. Κουμάντο στα λεφτά δεν κάνω κανενός, δεν είναι δικό μου (ή δικό μας) θέμα.

Αλλά να παίζει. Καλά.

Γιατί αυτό το πράγμα που βλέπουμε στο παρκέ φέτος (και πέρυσι θα προσέθετα εγώ ο εμπαθής) δεν είναι μπάσκετ. Δεν είναι Μάντζαρης, δεν είναι PG μιας από τις καλύτερες ομάδες της Ευρωλίγκας. Σε καμία περίπτωση. Ψάχνω να βρω τι κάνει καλά φέτος, να πιαστώ από κάπου, και δε βρίσκω τίποτα. Οργάνωση αδιάφορη, εκτέλεση ανύπαρκτη, drive επίσης, άμυνα μετριοπαθής. Είτε επωμίζεται το κατέβασμα της μπάλας, είτε έχει ρόλο off guard φέτος, το ίδιο και το αυτό. Υποτίθεται πως αμυντικά έχει ένα μέγεθος παραπάνω από τα υπόλοιπα γκαρντ των ερυθρολεύκων αλλά δυστυχώς διαφορά καμία.

Η απόδοσή του επιβεβαιώνει τη χειρότερη χρονιά της καριέρας του στον Ολυμπιακό:

11/22 δίποντα, 16/67 τρίποντα. Τελευταίος στην αναλογία φάουλ που έχει κάνει με φάουλ που έχει κερδίσει και μάλιστα με διαφορά, κάτι που μπορεί να επιβεβαιώσει την ατολμία του στην επιθετική πλευρά του γηπέδου. Τελευταίος σε Offensive Rating ανάμεσα σε παίκτες που έχουν παίξει τουλάχιστον 100 λεπτά σε αυτά τα 25 ευρωπαϊκά παιχνίδια. Πέμπτος απ’ το τέλος σε Defensive Rating αν εξαιρέσουμε Brown και Tillie για προφανείς λόγους. Συνολικό PIR 79, που είναι αρκετό για να τον κατατάξει πάνω από μόνο από τον… Wiltjer από όσους έχουν τουλάχιστον 100 λεπτά φέτος. 33,8% True Shooting Ratio, καλύτερο μόνο από Μπόγρη και Τολιόπουλο. Και τέλος 41 ασίστ για 21 λάθη, δηλαδή κάτι λιγότερο από 2 ασίστ ανά λάθος, τη στιγμή που είχε χρονιές με τον ίδιο λόγο να πλησιάζει στο 4. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως δεν περνάει καλές μέρες στο λιμάνι ο Βαγγέλης. Και μαζί του δεν περνάει και ο Βασίλης ο οποίος περνάει πολύ αγωνιστικό χρόνο μαζί του στο παρκέ. Αν η δημιουργία του Σπανούλη για τους άλλους, βρίσκει σε έναν τοίχο από τρίποντα ή δίποντα… τούβλα, η ομάδα πάσχει. Οι άμυνες μαζεύονται στη ρακέτα και αντίο (περιφερειακή) ζωή, έργο που έχουμε δει, δυστυχώς, πολλάκις φέτος.

Για του λόγου το αληθές, ο Μάντζαρης από τα 24 παιχνίδια που έχει παίξει φέτος, έχει 0 τρίποντα σε 11 από αυτά, 1 τρίποντο εύστοχο σε άλλα 10 και 2 τρίποντα σε τρία εναπομείναντα ματς (εντός εκτός με Αρμάνι, εντός με Χίμκι), ενώ υπάρχουν αγώνες που έχει εκτελέσει μέχρι και 6 ή 7 άστοχα! Στις συνολικές ήττες της ομάδας (8) έχει εκτελέσει με συνολικά 6/30 σουτ (στη μια ήττα ήταν απών)! Το overbasket.com μας λέει πως χωρίς τον Βαγγέλη, ο Ολυμπιακός φέτος εκτελεί 5% καλύτερα στα τρίποντα αλλά 5% χειρότερα στα δίποντα. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός πως όταν ο Μάντζαρης βγαίνει από το γήπεδο, ο Ολυμπιακός ενώ εκτελεί περισσότερα δίποντα και λιγότερα τρίποντα, παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό πόντων από προσπάθειες τριών πόντων! Επιπλέον, χωρίς αυτόν στο παρκέ, η ομάδα κάνει 27 αμυντικά plays (μπλοκς + κερδισμένα επιθετικά φάουλ + κλεψίματα) παραπάνω ανά 100 κατοχές! Είναι στο +32 σε πόντους χωρίς τον Μάντζαρη στις συνθέσεις της, οριακά στο +5 με εκείνον. Το μόνο ίσως θετικό είναι πως είναι τρίτος σε λάθη ανάμεσα σε όσους παίκτες μας έχουν τουλάχιστον 15’/ματς, πράγμα σημαντικό για έναν PG καθώς και το πολύ καλό ποσοστό του στις ελεύθερες βολές (81%, 4ος). Τέλος, συνοπτικά μπορείτε να δείτε και έναν πίνακα με στοιχεία που αντλήθηκαν από το overbasket.com και δείχνουν όλες τις χρονιές του Έλληνα PG στον Ολυμπιακό με αναγωγή των στατιστικών του σε 25 λεπτά παιχνιδιού ώστε να είναι και όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό:


Γενικότερα, μπορώ να σας κουράσω διαφωτίσω ακόμα περισσότερο από όσο τώρα με τα νούμερα, αλλά πραγματικά, αν θέλουμε να κάνουμε στην άκρη το συναισθηματισμό μας με τον Βαγγέλη και να δούμε την αλήθεια κατάματα, είναι ο μόνος τρόπος! Ο Μάντζαρης είναι ένα μάτσο χάλια αυτή τη στιγμή! Μακάρι να ανέβει για το υπόλοιπο της σεζόν γιατί η ομάδα πραγματικά τον χρειάζεται και να κάνει τα καλύτερα playoffs της ζωής του και να φτάσουμε Final Four και να το σηκώσουμε με buzzer beater δικό του! Μακάρι. Ο coach τον στηρίζει μέχρι κεραίας και αυτό μόνο καλό μπορεί να του κάνει, αν βάλει κι αυτός κάτω το κεφάλι και δουλέψει. Αν η ομάδα χάσει τους στόχους της, ο Μάντζαρης θα είναι -θεωρώ- σε δεινή θέση, όσο και αν τον αγαπάμε.