Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Αβεβαιότητες και δυνατότητες...

Έκτακτος RodHig7, αποκλειστικά στο Diaries και λίγο μόλις πριν από το ντέρμπι, που συνηθίζει να φέρνει ανακατωσούρες και να ξεσηκώνει πάθη! Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου (ναι, για τη σπυριάρα μιλάμε)...

                                 **************************************************

Στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκα, δεν έχει υπάρξει ομάδα που να ξεκίνησε τη χρονιά με έναν προπονητή, να την τελείωσε με άλλο και να κέρδισε τον τίτλο. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι το μέλλον για τον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου θα είναι υποχρεωτικά δυσοίωνο. Συχνά άλλωστε η ιστορική εξέλιξη περνάει μέσα από τομές. Το παρελθόν δε λέει ότι ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος, αλλά ότι προπονητής και παίκτες έχουν μπροστά τους ένα πολύ δύσκολο έργο. Όλες οι ομάδες που κυνηγάνε τίτλους χρειάζονται χρόνο (ενίοτε η ιστορία γράφεται με κλισέ). Η δουλειά ενός προπονητή δεν φαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη - όποιος κόβει δρόμο το χειμώνα βρίσκει μπροστά του άλυτα προβλήματα την άνοιξη.


Ο Σφαιρόπουλος είναι υποχρεώμενος ως ένα βαθμό να κόψει δρόμο. Οι προσθήκες στο παιχνίδι της ομάδας δεν είναι εύκολη υπόθεση όταν υπάρχουν δύο παιχνίδια την εβδομάδα. Εξίσου δύσκολη, όμως, είναι η εκτίμηση για την εικόνα του Ολυμπιακού στο τοπ-16. Οι αριθμοί δε βοηθάνε ιδιαίτερα. Όχι μόνο γιατί το δείγμα των επτά ευρωπαϊκών αγώνων είναι μικρό, αλλά και εξαιτίας των τραυματισμών. Αυτή τη στιγμή οι αριθμοί λένε ότι ο Ολυμπιακός έχει μια πολύ καλή άμυνα και μια μέτρια επίθεση. Χωρίς τον Πρίντεζη και τον Λοτζέσκι, όμως, είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις βάσει στατιστικών. Ειδικά όταν οι απουσίες τόσο σημαντικών παικτών συνδυάζονται με την προσπάθεια υιοθέτησης νέων αρχών στο παιχνίδι της ομάδας.


Οι ξεκάθαρες ιδέες - και στις δύο πλευρές του γηπέδου - δεν λείπουν. Περισσότερες επιθέσεις με σημείο αναφοράς τη ρακέτα, περισσότερο επιθετική άμυνα. Η αποτελεσματική εφαρμογή τους, όμως, έχει αποδειχτεί σε αρκετά ματς ιδιαίτερα περίπλοκη. Αυτή η πολυπλοκότητα δεν αποτυπώνεται πάντοτε στα αποτελέσματα ή τους αριθμούς. Για παράδειγμα, στην επιβλητική εντός έδρας νίκη επί της Γαλατασαράι, το παθητικό της ομάδας στην άμυνα ήταν ικανοποιητικό. Παρόλα αυτά, οι Τούρκοι είχαν αστοχήσει σε αρκετά ελεύθερα τρίποντα. Στη Βιτόρια, εναντίον της Λαμποράλ Κούτσα, είδαμε το ίδιο έργο από την ανάποδη. Η εικόνα του Ολυμπιακού στην επίθεση ήταν φρικτή, αλλά η αστοχία σε πολλά περιφερειακά σουτ υπό καλές προϋποθέσεις δε συνιστούσε λόγο για πανικό.


Αυτά τα δύο παραδείγματα δεν είναι τυχαία. Η συζήτηση για τα θέματα που πρέπει να λύσει ο Σφαιρόπουλος εν όψει top 16 έχει ως αφετηρία την περιφέρεια. Αμυντικά, ο Ολυμπιακός της κανονικής περιοδού προσπαθούσε να βγάλει τον αντίπαλο από το σύστημά του όσο το δυνατό γρηγορότερα. Η πίεση συχνά απλωνόταν σε όλο το γήπεδο, οι ψηλοί δοκίμαζαν πολλές δυναμικές εξόδους για να μην επιτρέψουν στο χειριστή της μπάλας να δει γήπεδο και οι αμυντικοί της αδύνατης πλευράς έφταναν μέχρι το κέντρο της ρακέτας προκειμένου να αποτρέψουν κοντινές πάσες προς τον σκρίνερ όταν ρόλαρε στο καλάθι.



Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Σφαιρόπουλος προσπαθεί να υποχρεώσει τον αντίπαλο σε πολλές μακρινές πάσες προς την αδύνατη πλευρά, αποτρέποντας τόσο τη διείσδυση, όσο και την άμεση συνεργασία ψηλού-κοντού. Αυτή η προσπάθεια δεν εγκαταλείπεται ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός αμύνεται με αλλαγές μαρκαρισμάτων, κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά, ειδικά στα τελευταία δευτερόλεπτα μιας κατοχής ή όταν στο πικ εν ρολ το σκριν στήνεται από το αντίπαλο τεσσάρι. Το ρίσκο αυτής της επιλογής είναι προφανές - αμαρκάριστα τρίποντα, αφού η άμυνα του Ολυμπιακού γέρνει προς την πλευρά της μπάλας, όπως συνέβη εναντίον της Νεπτούνας:



Στη συγκεκριμένη φάση ο Σλούκας ουσιαστικά αγνοεί τον παίκτη του, στην αριστερή γωνία, για να καλύψει την πλάτη του Χάντερ, ο οποίος κυνήγησε τον γκαρντ της Νεπτούνας κυριολεκτικά μέχρι τη σέντρα. Ο Πέτγουεϊ βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αντιπάλους. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι ότι ο σέντερ της Νεπτούνας έχει δύο εξαιρετικές επιλογές πάσας (ελεύθερο τρίποντο από το τεσσάρι στις 45 μοίρες ή λέι άπ από το δυάρι που κόβει προς το καλάθι). Αυτό που θα έπρεπε να ανησυχεί τον Σφαιρόπουλο είναι ότι ακόμη κι αν δεν πέρναγε η πάσα προς τον σκρίνερ, ο Πέτγουεϊ θα είχε ακριβώς το ίδιο δίλημμα, το οποίο συνήθως οδηγεί σε αμαρκάριστο τρίποντο - είτε από το τεσσάρι, μετά από πάσα του γκαρντ, είτε από τη γωνία.



Ο προπονητής του Ολυμπιακού φαίνεται να στοιχηματίζει ότι η πίεση στην μπάλα θα δώσει αρκετό χρόνο στον Πέτγουεϊ να κλείσει το πρώτο σουτ, στον Σλούκα να σταματήσει το δεύτερο και στον Χάντερ να επιστρέψει στον παίκτη του. Η αποτελεσματική προσωπική άμυνα των Μάντζαρη, Λαφαγιέτ και Κατσίβελη είναι λόγος αισιοδοξίας. Τα πολλά φάουλ με τα οποία φορτώνεται ο Χάντερ (συχνά πολύ μακριά από το καλάθι) και το μέτριο footwork του Ντάνστον είναι λόγοι προβληματισμού. Ένα δεύτερο θέμα είναι τα χαμένα ριμπάουντ, ωστόσο τα χαμηλά σχήματα που υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει ο Σφαιρόπουλος λόγω τραυματισμών και το γενικότερο θέμα που έχει ο Ντάνστον σε αυτό τον τομέα δεν επιτρέπουν σοβαρά συμπεράσματα για την επίδραση της τακτικής σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.



Συνολικά δεν υπάρχει λόγος πανικού. Ο Ολυμπιακός υποχρεώνει τους αντιπάλους του σε πολλά λάθη και τους κρατάει σε χαμηλά ποσοστά. Στο top 16, όμως, όλες οι ομάδες θα είναι πιο έτοιμες για την αντιμετώπιση αυτής της άμυνας. Επομένως ίσως είναι υποχρεωτική η εφαρμογή μιας περισσότερο συντηρητικής τακτικής. Άλλωστε το παράδειγμα της Ζαλγκίρις του Πλάθα, η οποία είχε μια εξαιρετική άμυνα στην κανονική περίοδο του 2012-13 και μια μέτρια άμυνα στο top 16, όταν οι αντίπαλοι σταμάτησαν να ψαρώνουν από τα hedge out των ψηλών, είναι πολύ πρόσφατο.



Επιθετικά, η βασική προσαρμογή επί Σφαιρόπουλου δεν είναι τα περισσότερα συστήματα με επιλογή ποσταρίσματος, αλλά η αλλάγη στην εκτέλεση των πικ εν ρολ. Οι χειριστές περιμένουν περισσότερο τον σκρίνερ, προκειμένου ο τελευταίος να πάρει θέση κοντά στο καλάθι και ψάχνουν με μεγαλύτερη συχνότητα τις πάσες προς τη ρακέτα. Είναι κι αυτός ένας τρόπος ώστε η ομάδα να μη “ζει και πεθαίνει με τα τρίποντα” ΄(κι άλλο κλισέ). Το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι επί Μπαρτζώκα η ομάδα όχι απλά ζούσε, αλλά έχαιρε άκρας υγείας με τα τρίποντα στην επίθεσή της.



Φυσικά ο Ολυμπιακός δεν έχει εγκαταλείψει το περιφερειακό σουτ - αν ο Λοτζέσκι δεν είχε χάσει τόσα ματς, αυτό θα φαινόταν περισσότερο, ενώ και τα εμφανώς πεσμένα ποσοστά της ομάδας θα ήταν καλύτερα. Υπάρχει, όμως, μια σαφής πρόθεση τέτοια σουτ να βγαίνουν αφού η μπάλα ακουμπήσει στο ποστ, κάτι που δεν προβλεπόταν στα περισσότερα συστήματα του Μπαρτζώκα. Είναι αμφίβολο αν οι ψηλοί του Ολυμπιακού μπορούν να πασάρουν αρκετά καλά για να λειτουργήσει αυτή η προσαρμογή, ενώ αρκετά συχνά η ρακέτα μοιάζει μποτιλιαρισμένη:

Από την άλλη, αν στην παραπάνω φάση τη θέση του Πέτγουεϊ έπαιρνε ο Πρίντεζης, ο Ολυμπιακός θα ήταν περισσότερο απειλητικός. Επίσης η αμυντική βελτίωση δίνει περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει σε ρυθμό που ταιριάζει στο ρόστερ της. Καλό θα ήταν όμως το πινακάκι του Μπαρτζώκα να μην πιάσει αράχνες. Άλλωστε η επθετική βελτίωση του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν αμφισβητείται.



‘Ενα ακόμα δυσοίωνο στατιστικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι καμία ομάδα δεν έχει κερδίσει την Ευρωλίγκα με πρωτοεμφανιζόμενο στη διοργάνωση προπονητή. Ο Σφαιρόπουλος, όμως, έχει τις παραστάσεις για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που αναλύθηκαν παραπάνω. Επίσης, σύντομα θα έχει και ένα πλήρες ρόστερ. Αβεβαιότητες υπάρχουν αρκετές, όπως συμβαινεί σε κάθε μεταβατική περίοδο. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και σημαντικές δυνατότητες.



Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Άγιε Βασίλη...


Καλησπέρα και χρόνια πολλά στην παρέα του Diaries και τις οικογένειές μας πρώτιστα και μετά σε όλο τον κόσμο! Να είμαστε καλά παίδες να σχολιάζουμε και να μουρμουράμε, όλα τα άλλα έρχονται.

Όπως θα έχετε πάρει γραμμή, τον τελευταίο καιρό έχουν αραιώσει τα post μου και οι σχολιασμοί μου λόγω φόρτου εργασίας, αλλά επουδενί δεν έχει φύγει το μεράκι και η αγάπη για την ομάδα και την παρέα που έχουμε φτιάξει εδώ μέσα τρία χρόνια τώρα (αν θυμάμαι καλά - με τα καλά της και τα στραβά της). Χαίρομαι αφάνταστα που έχει ζωή και εν τη απουσία μου ο χώρος, αλλά όσο να 'ναι με κάνει και νιώθω άσχημα που δε δύναμαι να γράφω όσο πριν ή έστω όσο συχνά θα ήθελα... Για να σας δώσω να καταλάβετε και τούτες εδώ τις αράδες, τις γράφω στα κλεφτά και από το γραφείο, ενώ αναγκάστηκα να πω όχι για την ώρα και στην διαδικτυακή εκπομπή των παιδιών από το NonCall (Κωστή sorry για άλλη μια φορά, φίλε).

Τεσπά, μετά τους guest writers που έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς (και δε θα εξαφανισθούν ούτε και αυτοί από τις σελίδες μας), ήρθε η ώρα να πάρετε το λόγο και εσείς στο πιο επίσημο, οπότε κατά καιρούς να ελέγχετε τα email σας (εφόσον το επιθυμείτε βέβαια)... Η αρχή έγινε με τον sober μιας και βλέπω ότι έχει ρεύμα και κοινό! ;-)

Να τον ευχαριστήσω και επίσημα που δέχθηκε να βοηθήσει και όλους σας, που έχουμεκάνει το Diaries μια ειλικρινή σελίδα για τον μπασκετικό (κυρίως) Ολυμπιακό. 

Καλές γορτές να έχουμε παίδες και με προσοχή οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα!!!

ΥΓ: Στις 27/12 θα δούμε και θα δούνε αυτοί που πρέπει... Ελπίζω να μην είναι αργά.

                                           ----------------------------------------

Πριν μερικές μέρες μου ήρθε ένα προσωπικό μήνυμα στο twitter  από τον Μιχάλη…Μου πρότεινε να βάλω το χεράκι μου σε αυτόν εδώ τον χώρο, όποτε μου κάνει κέφι…

Όταν άρχισα να συμμετέχω ενεργά, δε μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού θεωρώ τον εαυτό μου αντι-blogger, με την έννοια της άρθρωσης και δομής του γραπτού λόγου…

Για να μην τα πολυλογώ και κουράζω, δε χρειάστηκε να το σκεφτώ καθόλου…Αφήστε που η πρότασή του έγινε ανήμερα των γενεθλίων μου χωρίς να το γνωρίζει…Σημαδιακό; Θα δείξει…

Μάικ σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή…

Μέρες που είναι λέω να αφιερώσω το πρώτο μου ποστ στον Άγιο Βασίλη που έρχεται…Τι θέλετε να μας φέρει για το νέο μπασκετικό Ολυμπιακό έτος;

Ξεκινάω με 15 πράγματα που θέλω να μας φέρει ο Άγιος και φυσικά συμπληρώνετε και εσείς…Μόνο για τον Ολυμπιακό και πέρα από τα σημαντικά της καθημερινής ζωής όλων μας…Μην ξεχνάτε…Ότι ευχόμαστε τέτοιες μέρες και προέρχονται μέσα από την καρδιά μας, αυξάνονται οι πιθανότητες να πραγματοποιηθούν…Πάμε λοιπόν…

Καλέ μου Άγιε Βασίλη, πέρυσι ήμασταν καλά παιδιά…Γι αυτό λοιπόν σου ζητάμε:

1.    Υγεία και κανέναν τραυματισμό με τις επιστροφές του Γιώργου και του Ιωάννη…Ας δούμε μία σεζόν αυτή την ομάδα πλήρη για το τι μπορεί να πετύχει…

2.    Έναν ξένο ψηλό από το πρώτο, άντε δεύτερο, ράφι…

3.    Έναν ξένο που να θυμίζει τον Λο μας…Βολευόμαστε και με τον Λαφαγιέτ, αρκεί να του εμφυτεύσεις πράγματα που δεν τα έχουμε δει μέχρι τώρα…

4.    Να εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι για να σκάσει ο τράκης από το κακό του…

5.    Να πάρουμε το Πρωτάθλημα…

6.    Να μας πας στο φ4…Εκεί μπορείς να ξεκουραστείς, αφού θα αναλάβει ο συνονόματός σου…

7.    Να μας φέρεις πίσω τον Κάιλ μας το καλοκαίρι…

8.    Να ανανεώσεις τον Σλούκα…

9.    Να δώσεις σύνταξη στον Βασιλακόπουλο…

10.  Να  βάλεις στο ΣΕΦ τις πτυσσόμενες θέσεις…

11.  Να αποκλείσει ο Ερυθρός τον Παναθηναικό στο τοπ16…

12.  Να έχει το ΣΕΦ ατμόσφαιρα όπως στον αγώνα με τον Ερυθρό, σε κάθε παιχνίδι…

13.  Να κερδίσουμε τον Παναθηναικό σε όλα τα ματς που θα δώσουμε στη σεζόν από εδώ και πέρα…
 
14. Να αποκλείσουμε τη Ρεάλ είτε στους 8, είτε στο F4…

15. Να κάνεις την ΚΑΕ Ολυμπιακό κερδοφόρα εταιρεία σαν αυτή του παναθηναικού…χο χο χο…


Αυτά τα 15 πραγματάκια μου ήρθαν πρόχειρα… Άμα καθίσω και σκεφτώ θα μου έρθουν άλλα 50, γι’ αυτό σταματώ εδώ… Συνεχίζετε εσείς…

Υ.Γ. Καμία ενημέρωση στο θέμα προσθήκης παίκτη…Απλά να υπενθυμίσω ότι ο Σερμαντίνι την πρώτη φορά, ανακοινώθηκε τέτοιες μέρες λίγο πριν την έναρξη του τοπ16 και αφού δεν είχε ακουστεί τίποτα…Οπότε μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα, διότι ίσως να είναι καλύτερο έτσι το δώρο…

Υ.Γ2. Να προσέξετε τι θα ευχηθείτε…Κατάρες για τους άλλους, επιστρέφονται…

Υ.Γ3. Καλές γιορτές σε όλους…Υγεία παιδιά και όλα τα άλλα τα βρίσκουμε…

sober



Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Reset!

Καλημερίζω!

Ούτε θυμάμαι πια ήταν η τελευταία φορά που είχα όρεξη να γράψω ποστ. Για να πω την αλήθεια, μου έκατσε καλά το τρέξιμο που έχω ρίξει αυτόν τον καιρό με τη δουλειά, μιας και η ξενέρα με τα όσα επακόλουθα από το παιχνίδι του ΟΑΚΑ, με βρήκε αρχικά θυμωμένο και με άφησε εν τέλει,
κατσουφιασμένο...

Δεν υπήρχε στον ορίζοντα προπονητής (σοβαρός) που να ήθελε να βάλει το κεφάλι στον ντορβά και κακά τα ψέματα, και λογικό ήταν αυτό και θεμιτό. Όσο και να σε εξιτάρει η θέση του head-coach στον Ολυμπιακό, δεν είσαι τρελός να πας εξαρχής με ένα ρόστερ που άλλος έφτιαξε...

Ο Μίλαν δεν έπιασε. Είναι από τις στιγμές που δε μου αρέσει να παραδέχομαι τις λάθος κρίσεις μου, αν και συνήθως δεν έχω τέτοια προβλήματα. Αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι η η σημαία δε μπορεί να γίνει τίποτα άλλο, από αυτό το που πραγματικά είναι: ΣΗΜΑΙΑ. Ψηλά, αλλά μόνη της. Μόνη της, αλλά ψηλά. Πιθανότατα και να μην ήθελε ούτε ο ίδιος να αναλάβει, παρόλα τα όσα αντίθετα έφταναν στα αυτιά μου...

Για τον Σφαιρόπουλο ήμουν ΚΑΘΕΤΑ αντίθετος. Δε ξέρω αν σας επηρέασα και σε ποιον βαθμό, αλλά στο poll που κάναμε (και επίτηδες έχω αφήσει), είναι προ-τελευταίος σε προτιμήσεις. Δε θα πω ψέματα, κρατάω πισινή ακόμη, όχι γιατί είμαι ξεροκέφαλος, αλλά γιατί στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό και μιας και είμαι γνωστός πλέον οπαδός της άποψης ότι "τίποτα δε μπορεί να είναι τόσο καλό ή τόσο κακό, τον Νοέμβριο", κάνω κράτει. Αλλά δε μπορώ να μη του πιστώσω τα οφθαλμοφανή:

1. Η ομάδα γύρισε (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) σε αυτό που την έκανε αγαπητή και role model όχι μόνο στον κόσμο της, αλλά και στο ευρωπαϊκό basket ball: AMYNA στο όριο του foul, με την απαραίτητη αυταπάρνηση και τις αμυχές στο τέλος της βραδιάς ως παράσημα και όχι ως κλαψουρίσματα.

2. Plays: Πόσο μας έλειψε αυτή η λέξη..? Βλέπεις μια ομάδα (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - ξανά!) να κοιτά πρώτα το ζωγραφιστό και όχι το μπουμπούνισμα από τα 6.75 - πράγμα που σημαίνει, ότι όλοι αυτοί που μας είχαν πρήξει τα ούμπαλα πως "ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, θα ζει και θα πεθαίνει πίσω από αυτή την απόσταση και δε μπορεί κάτι άλλο", ήταν ή άσχετοι ή γλείφτες και το κυριότερο, όχι εμείς τυφλοί!

3. Γκάζια (ελληνιστί pedal to the metal!): Ως φυσικό επακόλουθο της σκληροτράχηλης άμυνας και με το μαχαίρι στα δόντια διάθεσης από το πρώτο jumpball, βεβαίως-βεβαίως. Επιστροφή στα βασικά, θάνατος στα αφεντικά... Το κλασικό αναρχικό σύνθημα, ταιριάζει γάντι και το χθεσινό ξεκίνημα, ήταν ένας Ολυμπιακός από τα (όχι και πολύ) παλιά. Ρόλοι, μοιρασμένοι και to the detail μελετημένοι. "Pet, αγόρι μου έχεις κάτι ΠΟΛΥ καλό. Πηδάς στο Θεό, stick to this!", μοιάζει να έχει ειπωθεί στα άδυτα του ΣΕΦ και είδαμε ένα άλλον (πολύ πιο συμπαθή) Μπρεντ, εχθές. Αν συνηθίσει το ρόλο του τροχονόμου και εμείς θα γουστάρουμε και αυτός. Ο δε Βασίλης βούταγεγια χαμένες μπάλες εκεί στα πρώτα λεπτά... Και κάπου εκεί σηκώθηκα και πήγα να βάλω το κρασάκι μου. "Πολύ ήρεμο σε βλέπω", παρατήρησε η γυναίκα μου, που έχει συνηθίσει να 'ναι εμπόλεμη ζώνη το καθιστικό την ώρα του παιχνιδιού. Απλά χαμογέλασα. Δε κατάλαβε γιατί, δε πειράζει, κατάλαβα εγώ!

4. Μάντζαρης, Σλούκας - η Αναγέννηση: Πρέπει να πω κάτι παραπάνω ή όχι? Μάλλον όχι, ε? Και αν είναι αναγέννηση για τους Διόσκουρους, τότε τι σκατά είναι για Κατσίβελη και Αγραβάνη (εδώ θέλω credit)? Nuff Said, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθω και στο μέλλον.

5. Προς το τέλος του παιχνιδιού έγραψα αυτό το tweet: "O Duda δεν ήταν αυτός που πάντα μα πάντα κοίταζε το contrast μεταξύ assist/λαθών?"  Τελειώσαμε το παιχνίδι με 26/6... Ε έτσι, δε χάνεις.

6. "Ψηλοί": Η ζωή τους και η ύπαρξή τους επιθετικά, είναι άμεσα εξαρτώμενη από τους "κοντούς", όπως αυτή των νεοσσών από την μάνα τους. Για την ώρα βλέπουμε, από plays και όχι από τύχη, να ταΐζονται ασύστολα και να καταπίνουν (αντιπάλους) αδιάκοπα. Ναι αυτό, για το οποίο έχει κάνει μάγκα ο (αχώνευτος μεν, παικταράς δε) Διαμαντίδης κάθε Μπατίστ και κάθε Λάσμε ανά την Ευρώπη (ειλικρινά πιστεύω, θα έπρεπε να του δίναν το μισό τους συμβόλαιο). Με έναν ακόμη το χειμώνα (ας είναι και ο tweener που ακούγεται), αλλάζεις ΠΟΛΛΑ.

7. Λαφαγέτ: Εδώ θα διαφωνήσω συμφωνώντας και το αντίθετο. Δε τον έχω δει ούτε μια φορά, να 'ναι μέτριος. Είναι valuable αμυντικά όπως και οργανωτικά, με ένα ανεκτό ως αξιοπρεπές ability στο τρίποντο. Ότι έχει και ο Μάντζαρης δηλαδή. Προφανώς και αποκτήθηκε όταν φάνηκε να στραβώνει η φάση με τον Βαγγέλη, αλλιώς δε μπορεί να δικαιολογηθεί η αγορά του... Παρόλα αυτά, νομίζω ότι θα έπρεπε να αντικατασταθεί το χειμώνα όχι γιατί δε βοηθά, αλλά γιατί δυο στο ίδιο στιλ είναι πολυτέλεια που δεν μπορούμε να διαθέτουμε, βάση μπάτζετ. ΟΚ, έχει το μπόνους του κοινοτικού διαβατηρίου, αλλά όσο και να δείχνει ο Σφαιρόπουλος ότι προσανατολίζεται στο να μοιράσει το σκορ και να σταματήσει το ξεζούμισμα του Βασίλη, θες (και) έναν Law-a-like. Και τέτοιοι υπάρχουν, έχουμε και εμείς αναφέρει εδώ μέσα περιπτώσεις πολλάκις, που sorry κιόλας, αλλά είναι και αντικειμενικά ΚΑΛΕΣ...

8. Κλείνοντας, θέλω να πω ότι ΕΠΡΕΠΕ με κάποιο τρόπο να γυρίσει το χαμόγελο και η ελπίδα στον (πολύ) κόσμο μας και αυτό (ευτυχώς) έγινε. Δε ξέρω αν είναι τυχεροί οι Αφοι ή έχουν μάτι που εμείς δε διαθέτουμε, αλλά ο Σφαιρό στα δικά μου μάτια έμοιαζε σα χαμένη ευκαιρία. Κάποτε ήταν (για όλους μας) ο rookie που όταν θα ξαναγυρίσει να αναλάβει ως 1ος και θα καθίσει πολλά χρόνια σε αυτό τον πάγκο. Στη συνέχεια άλλαξαν πολλά, για τα ποία ευθύνεται και αυτός αλλά και η τύχη... Αλλά η τύχη αυτή, δείχνει να τον αγαπά (εύχομαι και μας). Ο έξυπνος άνθρωπος, λέει μια παροιμία, μαθαίνει από τα λάθη όλων και όχι μόνο το δικά του... Ο Σφαιρόπουλος δείχνει να το έχει αυτό. Δε θυμάμαι από πότε (που θυμάμαι, αλλά δε θέλω να γίνω κακός...) είχα να δω τον Σπαν να ακούει και να φαίνεται αυτό δια γυμνού οφθαλμού, οδηγίες προπονητή... Βγάλε μας ψεύτες ρε Γιάννη και θα μας έχεις ΔΙΠΛΑ σου!

9. Το ότι λείπουν Πάπι, Πριντ, Λότζε και είμαστε στο 5-0, με τέτοιο μπάσκετ, γεμίζει ελπίδες. Βήμα, βήμα όμως ,όπως τότε... Παπαριές για F4 πέρα από μακρινές, είναι και long shot που λένε οι Αμερικάνοι. Γιατί εμείς δεν είμαστε γεννημένοι για να έχουμε, αλλά να διεκδικούμε...

10. Επειδή δεν έχετε όλοι λογαριασμό στο twitter, χθες αργά σε κουβέντα που είχαμε με τον sober και με βάση την πληροφορία του για ανανέωση του Λοτζέσκι είπαμε και κάποια πράγματα για τον Σλούκα. Ελπίζω και εύχομαι, πρώτα να ανακοινωθεί του μικρού...  Όσο για το credit για το "ηγέτης" που έχω πει εδώ και χρόνια και έχω λοιδορηθεί για αυτό, θα το ζητήσω όταν έρθει η ώρα. Γιατί και αυτή θα έρθει... Χεχε!

Αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.



Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Έχουμε αγώνα σήμερα...

Πολλά ειπώθηκαν και πολλά θα ειπωθούν (είμαι σίγουρος) και στο μέλλον, όσον αφορά το θέμα προπονητή. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ όμως ΔΕΝ ήταν παράξενο και μη αναμενόμενο το σκηνικό που ζούμε εδώ και μια εβδομάδα και ευτυχώς τα γραπτά μένουν...

Όχι δε μου αρέσει να κουνώ το χέρι επιδεικτικά και να λέω "Τα έλεγα", αλλά έλα που (σας) τα έλεγα όμως... Που να πάρει και να σηκώσει δε θέλω να επιβεβαιώνομαι σε τέτοια... Φτάσαμε και πάθαμε όλα όσα είχαμε κουβεντιάσει ουκ ολίγες φορές (και) από εδώ μέσα εμείς οι προπονητές του καφενέ, αλλά βλέπω διάθεση για τις ίδιες !@#@! (ας μη το πω...) από πλευράς διοίκησης και μερίδας του κόσμου μας. Όχι και πάλι, δεν είμαι ειδήμονας, το έχω πει και το έχω αποποιηθεί πολλάκις, αλλά είδα και τα χαμπέρια (που θα έλεγε και η γιαγιά μου), αυτών που είναι...

Τεσπά, έχω απευθυνθεί ήδη σε παιδιά που τείνουν να γίνουν guest writers συχνά-πυκνά πλέον στο blog μας, για το θέμα αυτό - θέλοντας και εγώ και η υπόλοιπη φράξια του diaries να δει και κάτι άλλο ως γνώμη (αν το δει τελικά)... Αλλά θα περιμένουμε δυο πράγματα ακόμη για αυτό το ποστ. Το ΚΟΜΒΙΚΟΤΑΤΟ (δε χρειάζεται να πούμε γιατί) σημερινό παιχνίδι και τον αντικαταστάτη (αν υπάρξει) του coach B...

Μέχρι τότε, δίπλα όπως πάντα στην ομάδα - αλλά χωρίς τις οσφυοκαμπτικές θέσεις κάποιων άλλων (όπως πάντα επίσης)...
προπονητή. Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ όμως, ΔΕΝ ήταν παράξενο και μη αναμενόμενο το σκηνικό που ζούμε εδώ και μια εβδομάδα και ευτυχώς τα γραπτά μένουν...

Καλή αρχή να έχουμε!

ΥΓ: Ραντεβού όπως πάντα το βράδυ για σχολιασμό κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα.

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Τηλεοπτικό πρόγραμμα Ολυμπιακού στην 1η φάση της Ευρωλίγκα

 


1η αγωνιστική
16/10, 22:00 Βαλένθια - Ολυμπιακός, ΝΕΡΙΤ

2η αγωνιστική
24/10, 21:30 Ολυμπιακός – Λαμποράλ Κούτσα, Nova

3η αγωνιστική
31/10, 19:00 Νεπτούνας – Ολυμπιακός, ΝΕΡΙΤ

4η αγωνιστική
7/11, 20:00 Ερυθρός Αστέρας - Ολυμπιακός, Nova

5η αγωνιστική
13/11, 21:30 Ολυμπιακός - Γαλατασαράι, ΝΕΡΙΤ

6η αγωνιστική
20/11, 21:30 Ολυμπιακός – Βαλένθια, Nova

7η αγωνιστική
27/11, 21:30 Λαμποράλ Κούτσα - Ολυμπιακός, ΝΕΡΙΤ

8η αγωνιστική
5/12, 202130 Γαλατασαράι - Ολυμπιακός, ΝΕΡΙΤ

9η αγωνιστική
12/12, 21:30 Ολυμπιακός – Ερυθρός Αστέρας, ΝΕΡΙΤ

10η αγωνιστική
18-12/12, ΤΒΑ, Γαλατασαράι - Ολυμπιακός, Nova

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Μια πρώτη σούμα...

Καλησπέρα στην παρέα!

Με τόσες guest εμφανίσεις, ούτε θυμάμαι από πότε έχω να στρώσω κώλο και να γράψω κάτι ως post. Το ότι κλείσαμε κατά 90% (δεν αφήνω τυχαία αυτό το 10άρι, ναι ακόμη...) το roster μας, δε σημαίνει ότι έχουμε και κάτι επί της ουσίας να προσθέσουμε. Το recruiting δείχνει αρκετά καλό και αρκετά στοχευμένο και παρόλες τις διαφωνίες μου σε κάποια θέματα, είναι σίγουρα σε upgrade η ομάδα σε σχέση με πέρυσι. Ο Λαφαγέτ δεν είναι επουδενί Λο, αλλά απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί "γέμισμα". Έχει εμπειρία στην Ευρωλίγκα, έχει αδιαμφισβήτητες και γνωστές σε όλους ικανότητες, έχει ένα πακέτο εν ολίγοις, που θα δώσει τις απαραίτητες βοήθειες που πέρυσι στερηθήκαμε. Όλοι θέλαμε κάτι "καλύτερο" εκεί, αλλά άλλοι ως γνωστόν έχουν τα γένια και τα χτένια.

Και αυτή την γεύση έχω και για τις περιπτώσεις των Ντάρντεν και Χάντερ. Ρολίστες μεν, από τους καλούς δε. Και επειδή ως σινεφίλ έχω σε μεγάλη υπόληψη τους εκεί ρολίστες, θα έχω και εδώ (είπαμε έχω καλή διάθεση). Ο Ολυμπιακός του Ντούντα δημιουργήθηκε με συγκεκριμένο πρωταγωνιστή, δεύτερους ρόλους, wannabe stars και τους προαναφερθέντες... ρολίστες.  Πέρυσι πήγαμε σε πολλά στοιχήματα και την πάθαμε. Φέτος πάμε σε (για το βαλάντιο μας) ενδεδειγμένες λύσεις. Ας είναι, μπορεί να έχει αλλάξει ο σκηνοθέτης και αυτός που επιλέγει το cast, αλλά αυτόν έχουμε, αυτόν θα εμπιστευθούμε και φέτος.... Από τη στιγμή που ανανεώθηκαν Μάντζαρης, Πρίντεζης και Σλούκας (έρχεται αργά ή γρήγορα), το μόνο που μένει είναι να πάρουμε κάποιους ακόμη ως είθισται (έγινε η αρχή με Μουράτο), να έχουμε καλή διαχείριση στο θέμα των μικρών και εκεί κατά το χειμώνα να ανανεώσουμε και τον Dunston... Θέλω να πιστεύω ότι δε θα ξανα-έχουμε περιπτώσεις Hines...

Καλή διαχείριση στο θέμα των junior σημαίνει (για μένα), ιεράρχηση προτεραιοτήτων και πλάνο. Αν έχουμε σκοπό να φτιάξουμε καλά τμήματα υποδομής (γιατί ΔΕΝ έχουμε τώρα - σας έχω πει και στο παρελθόν ότι έχω σχέσεις με την "πλατεία" και δεν τους πλησιάζουμε καν...), έχει καλώς αλλιώς δανεικοί σε ομάδες Α1/Α2 με στενή παρακολούθηση και όρους. Γιατί αν δε μπορεί μια ομάδα με τρεις Ευρωλίγκες να βάλει όρους, ας το κλείσουμε το μαγαζί...

Μαθαίνω ας πούμε (και μακάρι να 'ναι αλήθεια) ότι ενώ ο Μπαρτζώ δεν υπολογίζει τον Κατσίβελη (σωωωωωώπα!), το κάνουν οι Αφοι (σταυροκοπιέμαι αν και αγνωστικιστής). Εδώ παίζει κάποιο conflict που όμως δεν είναι γνώρισμα των δικών μας μόνο προέδρων και όχι δε τους δικαιολογώ τώρα... Το καλό για μας όμως παραμένει και είναι ότι όπως έχουν δείξει και στο παρελθόν (περίπτωση Σλούκα), σε θέματα νέων έχουν άλλη άποψη και πατάνε πόδι ως "αφεντικά", κάτι που εμένα μου κάνει! Άρα? Άρα γιατί να μην ανανεώσεις τον Κάτσι τώρα και να τον δώσεις σε μια ομάδα που μπορείς να έχεις πολλαπλά κέρδη μελλοντικά (είμαι σίγουρος όλοι καταλάβατε)...? Γιατί να μην πάρει και άλλες παραστάσεις ο Αγραβάνης (που όλοι είδατε με την Εθνική γιατί τον κάνω κέφι και τον πιστεύω...) ή ο Χριστοδούλου σε ένα club σαν την Κηφισιά, που αποδεδειγμένα έχουμε καλές σχέσεις και δείχνει σοβαρό?  Θα έβαζα και τον Νιώνιο μέσα, αλλά ακόμη ψάχνουμε να βρούμε ποιοι είναι στην διοίκηση για να συζητήσουμε... Γιατί ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ και δε πρέπει να καπελώνεις τον coach που έχεις, αλλά ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ πρέπει να κάνεις και σχέδια για το μέλλον της ομάδας που όπως μας έχει δείξει και πολλάκις η ιστορία, δεν είναι συνυφασμένη τον κάθε προπονητή... Καλά δε λέω?

Mόνο μελανό σημείο στο φετινό σχεδιασμό, οι δηλώσεις για F4. Κόψε κάτι... Έπεσε πολύ χρήμα στην πιάτσα από Ρωσία και Τουρκία και δε θα μείνει κάποιος από τους κουμπάρους εκτός νυμφώνος, δεύτερη χρονιά σερί, είμαι σίγουρος... Δε λέω επουδενί ότι δεν είμαστε για διεκδικήσεις, αλλά ας βάζουμε τους στόχους σκαλί-σκαλί, μέρα με τη μέρα, όπως κάναμε και τότε που τους πετύχαμε και ας αφήσουμε τα παχιά λόγια για άλλους... Εκτός αν έχει άλλη πρακτική το τεχνικό σταφ, από το "τεχνοκρατικό"... Για μενα πρέπει (και φέτος) να ξεκινήσουμε από τα εγχώρια. Έχουμε κάνει μάγκα τον Τράκη με κάθε τρόπο και μέσο, νισάφι δηλ...



ΥΓ: Τυχαίνει σήμερα, ένα χρόνο πάνω/κάτω από τους περσινούς λίβελους πίκρας μου για τον Κώστα, να μαθαίνω ότι πάει να συναντήσει τον Dorsey εκ νέου (αυτοκόλλητοι ρε φίλε - 3/3 έχουν) καθώς και τον Pat Beverley στο Houston. Χαίρομαι διπλά, γιατί είναι γνωστό ότι υπήρξε ο πλέον αγαπημένος μου νιούφης, από την εποχή που στούμπαγε την σπυριάρα στον (α)Ρούλη και μου πήρε πολύ μέχρι να τον συνηθίσω με άλλη φανέλα... Και χαίρομαι διπλά γιατί αφενός πετυχαίνει νωρίς όλους τους στόχους του (τίτλους σε Ελλάδα, Ισπανία και Ευρώπη, λεφτά, φήμη) και αφετέρου γιατί βγήκα "λάδι" που πήρα το μέρος των Αφων πέρυσι και επέμεινα και στη διάρκεια της χρονιάς, ότι δε κάνανε λάθος χειρισμούς στην περίπτωσή του. Έπεσα ΤΟΣΟ μέσα στα παραδείγματά μου μάλιστα, που αν το έπαιζα στοίχημα, μπορεί και από Δευτέρα να δήλωνα παραίτηση από τη δουλειά... Οι "μπλαουγκράνα" δώσανε 1.5 σε εμάς, 1.8 στον Παπ και βρίσκονται ένα χρόνο μετά, Αύγουστο μήνα με 1 μύριο ΜΟΝΟ επιστροφή στα ταμεία τους (χασούρα 2.3!!!) και στη γύρα για 3άρι... Πως το λέει η διαφήμιση? "Το 'βλεπες... Το 'παιξες"?

ΥΓ2: Θα λείψει από την Εθνική, για να μη λείψει από εμάς... Σε αντίθεση με όσα έλεγαν οι Κασσάνδρες μετά τους τελικούς, ο Βασίλης μένει εδώ να σηκώνει ομάδα και κούπες και στο μέλλον... Without whom...



Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Η βάση και η υπέρβαση

Ας αρχίσουμε από το προφανές: οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από τη λογική της απόκτησης του Οθέλο Χάντερ από τον Ολυμπιακό πρέπει να λαμβάνει υπόψη τον προβληματικό σχεδιασμό ο οποίος κατέληξε σε αυτή την κίνηση. Ο Χάντερ δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Προέκυψε ως λύση ανάγκης όταν η διοίκηση, ο προπονητής και το ιατρικό τιμ έπεσαν από τα σύννεφα με τα προβλήματα που έδειξαν οι εξετάσεις του Ποπς Μένσα Μπόνσου (ποιος να περίμενε μια τόσο απροσδόκητη εξέλιξη;).

Παρόλα αυτά, ίσως αποδειχτεί η καλύτερη από τις διαθέσιμες λύσεις για τη θέση του δεύτερου σέντερ. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν καλύτεροι ψηλοί - ακριβότεροι ή φθηνότεροι. Απλά με δεδομένα αφενός το ποσό που ήθελε να διαθέσει η διοίκηση, αφετέρου το τρίπτυχο που προσδιορίζει τους μεταγραφικούς στόχους της ομάδας (προτάσεις μάνατζερ - παίκτες ομάδων που αντιμετώπισε πρόσφατα ο Ολυμπιακός - προσωπικές εισηγήσεις του εκάστοτε προπονητή), ο Χάντερ μοιάζει να είναι η πιο σίγουρη επιλογή.

Το βιογραφικό του έχει αρκετά θετικά σημεία. Μέχρι το 2010 προσπαθούσε να καθιερωθεί ως τεσσάρι στο ΝΒΑ. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει φτάσει το ταβάνι του ως σέντερ στην Ευρωλίγκα. Η σταθερή πρόοδος που σημείωσε κατά τη διάρκεια της περσινής χρονιάς είναι μια ακόμα ένδειξη για τα περιθώρια βελτίωσης που υπάρχουν. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από την εμπιστοσύνη την οποία έχουν δείξει στο πρόσωπό του ομάδες με αποτελεσματικό σκάουτινγκ, όπως η Σάσαρι, η Σιένα, ακόμα και ο Ηλυσιακός. Από τη στιγμή που δεν έχουν αναφερθεί θέματα χαρακτήρα, το ρίσκο της μεταγραφής του Χάντερ είναι μάλλον χάμηλο.

Βέβαια εκτός από χαμηλό ρίσκο, ο Ολυμπιακός ψάχνει και υψηλές αποδόσεις. Με μια πρώτη ματιά οι αριθμοί του Χάντερ στη Σιένα δεν εντυπωσιάζουν. Ωστόσο υπάρχουν αρκετά στοιχεία που αφήνουν υποσχέσεις. Στην περσινή Ευρωλίγκα μόλις τρεις παίκτες βρέθηκαν ταυτόχρονα στην πρώτη δεκάδα των κορυφαίων ριμπάουντερ (σε άμυνα και επίθεση) και των κορυφαίων μπλοκέρ ανά λεπτό συμμετοχής. Ο Χάντερ ήταν ένας από αυτούς (Φουρκάν Αλντεμίρ και Τζόι Ντόρσεϊ οι άλλοι δύο). Επομένως, μπορεί να προσφέρει καλύτερη ισορροπία στην άμυνα του Ολυμπιακού. Ο Ντάνστον είναι εξαιρετικός μπλοκέρ, αλλά επιδιώκει να βγάλει τις περισσότερες άμυνες στον αέρα, με αποτέλεσμα συχνά να μην έχει σωστές τοποθέτησεις και να χάνει αμυντικά ριμπάουντ. Ο Χάντερ παίρνει καλύτερες θέσεις, βγάζει με άνεση δύο καλά άλματα στην ίδια φάση (πάνω στο σουτ και στη διεκδίκηση του ριμπάουντ), δεν τρώει εύκολα προσποιήσεις και κάνει σωστά μπλοκ άουτ.

Σε δείγμα 11 παιχνιδιών την περσινή χρονιά (η σειρά των πλέι οφ με τη Ρόμα, ένας τελικός με τη Μιλάνο, το νοκ άουτ ματς κυπέλλου με τη Σάσσαρι και τέσσερα ματς στην Ευρωλίγκα με Ολυμπιακό, Γαλατασαράι - εντός και εκτός έδρας - και Μάλαγα), οι προσωπικοί αντίπαλοι του Χάντερ - μεταξύ των οποίων ιδιαίτερα ικανοί ριμπάουντερ όπως ο Ποπς, ο Φουρκάν και ο Τρέβορ Εμπάκουε - μάζεψαν 16 επιθετικά ριμπάουντ, η άλλιώς κάτι παραπάνω από ένα σε κάθε ματς. Αυτό το νούμερο είναι μάλλον ενθαρρυντικό, με δεδομένο ότι η αντιμετώπιση των πικ εν ρολ συχνά εμποδίζει τους σέντερ να κάνουν σωστά μπλοκ άουτ. Επομένως, ο Χάντερ θα βοηθήσει σε έναν τομέα όπου ο Ολυμπιακός πέρσι είχε σημαντικά προβλήματα, όχι μόνο μαζεύοντας ο ίδιος ριμπάουντ, αλλά κρατώντας και τους αντιπάλους του μακριά από τις διεκδικήσεις.

Τα νούμερα του Χάντερ στα επιθετικά ριμπάουντ είναι εξίσου εντυπωσιακά, ειδικά αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η Σιένα επιχειρούσε σχετικά λίγα σουτ μέσα στη ρακετά. Με δεδομένο ότι τέτοιες προσπάθειες οδηγούν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είδος σουτ σε ανανεώσεις επιθέσεων, ο νέος σέντερ του Ολυμπιακού θα έχει την ευκαιρία να ακολουθεί τις διεισδύσεις του Σπανούλη και να βρίσκει εύκολους πόντους, όχι μόνο μετά από ασίστ, αλλά και με επιθετικά ριμπάουντ. Συνολικά, η επιθετική συνεισφορά του Χάντερ θα βασιστεί στο πικ εν ρολ. Στα 11 ματς που παρακολούθησα, εκδήλωσε 20 επιθέσεις παίζοντας με πλάτη στο καλάθι και έβαλε 19 πόντους. Προφανώς αυτή η παραγωγικότητα δεν αρκεί ώστε να αναδειχτεί σε έναν βασικό πόλο δημιουργίας. Από την άλλη, ο μηχανισμός στο περιφερειακό του σουτ δύσκολα θα επιτρέψει στον Μπαρτζώκα να του δώσει πολλές προσπάθειες μακριά από το καλάθι - το 40% στα τρίποντα που είχε με τη Βαγιαδολίδ στην Ισπανία μοιάζει με την εξαίρεση στον κανόνα.

Επομένως, ο Χάντερ θα ζει και θα πεθαίνει στις συνεργασίες του με τους περιφερειακούς. Και αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το παιχνίδι με πλάτη είναι ελαφρά αναχρονιστικό και μάλλον υπερτιμημένο όσον αφορά την αποτελεσματικότητά του, ειδικά αν ο παίκτης που ποστάρει δεν είναι καλός πασέρ - και ο Χάντερ μπορεί να βλέπει αρκετά καλά το γήπεδο, αλλά είναι ασταθής ως δημιουργός για τους συμπαίκτες του. Πέρσι ο Ολυμπιακός είχε ως αυτοσκοπό να βρει έναν ψηλό που θα παίζει καλά σε τέτοιες καταστάσεις. Η μεταγραφή του Μπέγκιτς ήταν παταγώδης αποτυχία, αλλά η επιθετική παραγωγικότητα της ομάδας επηρεάστηκε ελάχιστα. Ακόμα και ο ίδιος ο Χάντερ μπορεί να επιβεβαιώσει αυτή την πραγματικότητα, με βάση την εμπερία του ως αμυντικός. Στο δείγμα των  11 ματς της Σιένα, οι προσωπικοί του αντίπαλοι επιχείρησαν να επιτεθούν με πλάτη στο καλάθι μόλις 12 φορές - ένα ποστάρισμα ανά παιχνίδι! Ακόμα χειρότερα γι’αυτούς, οι συγκεκριμένες επιθέσεις απέφεραν μόνο έξι πόντους. Αυτά τα νούμερα δείχνουν ότι ο Χάντερ δεν είναι σοφτ μέσα στο καλάθι, ενώ επιβεβαιώνουν τόσο την ένδεια “παραδοσιακών” ψηλών, όσο και την περιορισμένη αποτελεσματικότητα τέτοιων επιθέσεων σε σχέση με το πικ εν ρολ.

Οι αδυναμίες του απόφοιτου του Ohio State ως σκρίνερ έχουν ήδη αναφερθεί από εγκυρότερους αναλυτές. Ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει τις φάσεις είναι πιο μυστήρια ιστορία. Τα καλά νέα είναι ότι μπορεί να σκοράρει και με τα δύο χέρια. Τα άσχημα νέα είναι ότι πολλές φορές αστοχεί εξ επαφής όταν η ρακέτα έχει κόσμο, ενώ λιγότερο συχνά (αλλά αρκετές φορές ώστε να το προσέξει κάποιος) χάνει κάποια λέι απ αμαρκάριστος. Υπάρχουν όμως αρκετοί λόγοι προκειμένου να αναμένεται βελτίωση στον Ολυμπιακό. Η Σιένα παραδοσιακά χρησιμοποιούσε τα πικ εν ρολ προκειμένου να βγάλει ελεύθερα τρίποντα στην περιφέρεια, με τον σκρίνερ στον άχαρο ρόλο του δολώματος. Επιπλέον, ο Ντάνιελ Χάκετ στην αρχή της χρονιάς και ο Μαρκίζ Χέινς στη συνέχεια δε λειτουργούσαν καλά σε τέτοιες συνεργασίες, ψάχνοντας περισσότερο προσωπικές φάσεις. Οι ασίστ των γκαρντ του Ολυμπιακού αναμένεται να κάνουν ευκολότερη τη ζωή του Χάντερ, η παραγωγικότητα του οποίου πέρσι βελτιωνόταν όσο προχωρούσε η χρονιά. Πέρα από τους τελικούς με το Μιλανό, τα νούμερα του ανά λεπτό συμμετοχής εναντίον της Ρόμα ήταν καλύτερα από αυτά του πολυδιαφημισμένου - και ακριβότερου -  Εμπάκουε: περισσότεροι πόντοι, λιγότερα λάθη, περισσότερα ριμπάουντ.

Το πρόβλημα ήταν ότι ο Χάντερ έπαιζε 16 λεπτά και ο Εμπάκουε 31. Ο βασικός λόγος για αυτή τη διαφορά είναι η ροπή του πρώτου στα φάουλ. Ο Χάντερ δεν κάνει χαζά φάουλ τύπου Πέτγουεϊ. Όταν αντιμετωπίζει τα πικ εν ρολ έχει σωστές τοποθετήσεις, ενώ ξέρει να σταματάει την μπάλα μακριά από το καλάθι και να επιτρέπει στον παίκτη του. Εκεί που μπλέκει είναι στις αλλαγές ψηλού-κοντού (ειδικα εναντίον της Ρόμα ο Τζίμι Μπάρον του δημιούργησε πολλά προβληματα) και όταν μένει μέσα στη ρακέτα, περιμένοντας την κίνηση του περιφερειακού. Σε τέτοιες καταστάσεις έχει την κακή συνήθεια να παίζει άμυνα με τα χέρια, ενώ δεν ακολουθεί σωστά τις αλλαγές κατεύθυνσης του χειριστή, με αποτέλεσμα να κάνει φάουλ με το σώμα. Βέβαια όλα αυτά διορθώνονται με δουλειά στις προπονήσεις.

Και αυτή η δουλειά, όχι μόνο σε ατομικό, αλλά και σε ομαδικό επίπεδο είναι που θα καθορίσει το ταβάνι του Χάντερ. Ο νεός σέντερ του Ολυμπιακού ξεπερνούσε τους μέσους όρους του στα πραγματικά μεγάλα ματς της Σιένα - είτε μιλάμε για τον τελικό εναντίον της Μάλαγα με έπαθλο μια θέση στο τοπ-16, είτε για νοκ άουτ ματς στο τοπ-8 του ιταλικού κυπέλλου, είτε για τα πλέι οφ του πρωταθλήματος. Επίσης έπαιζε πάντοτε με αξιοσημείωτη ενέργεια, παρότι η προσπάθεια του δεν ανταμειβόταν πάντοτε με πάσες από τους συμπαίκτες του. Αυτά είναι θετικά σημάδια. Και δείχνουν ότι ο Χάντερ μπορεί να αποτελέσει κομμάτι της βάσης του ρόστερ, πάνω στο οποίο θα πατήσουν οι παίκτες που πρέπει να κάνουν τη διαφορά. Για να υπερβεί αυτό το επίπεδο, θα πρέπει αφενός να συνεχίσει να εξελίσσεται, αφετέρου να έχει την ανάλογη βοήθεια από όλη την ομάδα.

Όλα τα σταστιστικά στοιχεία είναι από το www.in-the-game.org

Ένα κείμενο του rodhig για λογαριασμό του RWBBDiaries.
Many thanks man (και ας μη σ'αρέσουν οι "αμερικανιές")!!!


Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Να δεις τι σου 'χω για μετά...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα...

Ουδέν νεότερο από το μέτωπο... Είτε αυτό λέγεται Delaney, είτε Μάντζαρης, είτε αντί-Mensah Bonsu... Υπάρχουν δυο αλήθειες για την ώρα, έτσι όπως τα βλέπω εγώ, παίδες... Η μια που λέει ότι θέλουμε δυο προσεκτικότατες κινήσεις σε guard και center, οπότε no hurry και η άλλη που μιλά για παραπάνω μιας και δε ξέρουμε και τι μέλλει γενέσθαι με τις ανανεώσεις, άρα και τα όρια του budget... Ψιλοκουλουβάχατα η φάση και δεν είμαι και πολύ σίγουρος τι και που φταίει η κατάσταση και που φταίμε εμείς (βλ. περίπτωση Μενσά).

Θα 'ναι ΠΟΛΥ παράξενο το φετινό καλοκαίρι πάντως... Οι ανακατάξεις πολλές. Αλλού εύλογες, αλλού όχι. Μπήκε ο Ντούντα στο παιχνίδι και επίσημα λοιπόν, ο Ζέλικο θα θελήσει να διορθώσει πολλά από τα περσινά στραβά και οι δυο σέρβικες καραβάνες έχουν από πίσω (πέρα από γνώσεις και "κονέ") πολύ χρήμα για να φέρουν σημαντικές αλλαγές στο ευρωπαϊκό status quo (τουλάχιστο σε επίπεδο μετακινήσεων)... Η CSKA του Ιτούδη, θα είναι μια CSKA εκτός από διαφορετική και φαντάζομαι ορθολογιστική και μια που μας χαλάει κάποια από τα σχέδια... Πάει ο Hines, πάει και ο Καϊμακόγλου (αν ίσχυαν τα όποια σενάρια)...

Στο Μιλάνο ο πλέον πρωταθλητής Μπάνκι, έχει δείξει κάποια στοιχεία για τις επόμενες σκέψεις του και αρκετά από τα βαριά (σε όνομα και χρήμα) χαρτιά της Αρμάνι, θα πάρουν την άγουσα, ένα από αυτά καθώς φαίνεται και ο φερόμενος για εμάς στόχος του Lawal. Στο δε Tel-Aviv, κοσμογονία... Τέτοια που φαντάζομαι στον Πειραιά ή στην Αθήνα, θα είχε γίνει της !@#$... Πάει ο coach, πάνε κατά πως φαίνεται και παίκτες "κλειδιά", συμπεριλαμβανομένου και του MVP, Tyrese Rice που η κατά τους έλληνες δημοσιογράφους πέρυσι τέτοια εποχή, διαλυόμενη Khimki, μάλλον κάνει δικό της... Να μη πιάσουμε τις περιπτώσεις των Hickman, James κτλ... Να παρακαλάμε να πάρουν τον Πετ..?

Στην Ισπανία φαινόταν ο Πασκουάλ να έχει το πρόβλημα, ο Λάσο την έπαθε για τα καλά... Γιατί μεγάλο κάζο δεν είναι να χάσεις τίτλους με τέτοιο budget.... αλλά να σου πάρει την θέση ο Κατσικάρης!!! Και από εκεί θα υπάρξει μεγάλη κίνηση και μπες/βγες... Ακούγεται για παράδειγμα, ότι ο αγαπημένος πολλών εδώ μέσα (και δικός μου) Νοτσιόνι, έχει τάσεις μετοίκισης για Μαδρίτη... Πάντως οι Τούρκοι (παλαιοί και νέοι στο κουρμπέτι) είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν από ότι μου λένε ΤΙΣ υπεραξίες, ειδικά για wannabe αστεράκια από Ιταλία μεριά (φοριέται πολύ από πέρυσι), κάτι που ΔΕΝ είναι με τίποτα οι δικοί μας σύλλογοι (και μεταξύ μας, καλά κάνουν).

Το τελευταίο δε σημαίνει βέβαια ότι πρέπει να πάμε με την ξιπασιά που είχαμε άλλες φορές, αλλά πάλι ρε μάγκες, δε ξεκινήσαμε και καλά... Ή για να είμαι δίκαιος, είμαστε στο "ανάμικτο" για την ώρα... Καλή κίνηση ο Λαφαγέτ, αλλά συμπληρώνει ή αντικαθιστά κάποιον? Είναι κλεισμένος ο Ντιλέινι ή όχι τελικά? Σα πολλά νέα να μου 'ρχονται εδώ και λίγες μέρες για Τζέρελς... Ο Μενσά με είχε φτιάξει, γιατί πίστευα ότι είμαστε αρκετά σοβαρό club να έχουμε ελέγξει πριν ανακοινώσουμε, αλλά... Αλλά! Τι να πει και ο βάζελος, από την άλλοι θα μου πείτε, αλλά θα διαφωνήσω. Αυτός ξηγήθηκε. Μας πήρε με ψέματα 2 νταμπλ και πάει για ανανέωση.... Τεσπά, μακρύ καλοκαίρι και καλά να είμαστε, θα τα συζητήσουμε όλα... Αρκεί να βάλαμε μυαλό και να μην έχουμε τίποτα εκπλήξεις... Γιατί και πέρυσι υπολογίζαμε τον Κωστάκη, αλλά η χρονιά τον βρήκε να σηκώνει κούπα στην Βαρκελώνη...


Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Ένας άσος, ένας σέντερ, για ένα επίπεδο πιο πάνω

Εισαγωγή: Το κείμενο αυτό είναι γραμμένο από το Slam N' Roll (κάποιοι ήδη έχετε ακούσει την ιντερνετική εκπομπή) και μου παρεδώθη μια ώρα αφότου είχα ποστάρει εγώ το προηγούμενο, δικό μου στις αρχές της εβδομάδας. Με τις εξελίξεις ούτος ή άλλως να είναι σε σημείο εμβρυακό ακόμη, είναι σα να γράφτηκε σήμερα και όχι τρεις μέρες πριν. 
Είναι η συνέχεια στην προσπάθεια που ξεκίνησε το blog μας ώστε να φέρει και άλλες ερυθρόλευκες (και κυρίως) μπασκετικές φωνές μπροστά στο κοινό του diaries. Σε δικά τους λόγια: "Το μπασκετικό πόρταλ Slam N' Roll (www.slamnroll.com) βρίσκεται στα σκαριά και σύντομα θα ολοκληρωθεί προσφέροντας σωστή ενημέρωση και ιδιαίτερη άποψη για το ευρωπαικό μπάσκετ. Μέχρι τότε η εκπομπή Slam N' Roll εκπέμπει κάθε Τετάρτη στη συχνότητα του Radio Mundosports (www.mundosports.eu) 21:00 με 23:00. Μιλάμε για μπάσκετ. Μόνο."

                                             *********************************

Η σεζόν 2013/2014 έφτασε στο τέλος της και το ταμείο για τον Ολυμπιακό είναι... μείον. Αποκλεισμός από τον τελικό κυπέλλου, αποκλεισμός 3-2 από το Final Four απέναντι σε μια υπερταλαντουχα ομάδα και απώλεια ενός πρωταθλήματος που μετά τον τρίτο τελικό, δεν περίμενε κανείς. Ούτε οι περισσότεροι οπαδοί της ομάδας που τελικά το κατέκτησε. Συνήθως μετά από μια αποτυχημένη σεζόν, όλοι λένε πως "κοιτάμε μπροστά". Καλά λένε. Αρκεί να μην ξεχάσουν τι έγινε... πίσω.

Μια αποτυχημένη σεζόν μόνο ένα καλό μπορεί να φέρει σε μια ομάδα, την αυτοκριτική. Συνήθως η ευεργετική αυτοκριτική δεν ψάχνει για δικαιολογίες*,όποιες και να είναι αυτές, μιας και οδηγούν μαθηματικά στη μείωση των ευθυνών και κατά συνέπεια στο να μειώνονται και οι προοπτικές βελτίωσης της ομάδας. Στο τέλος, μάλιστα, θα φτάσεις στο σημείο να πεις "μα όλα καλά τα έκανα", κάτι που σίγουρα δεν ισχύει στην περίπτωση του Ολυμπιακού.


Και στον Ολυμπιακό πολλά "δεν έγιναν καλά". Ειδικά στο θέμα του ρόστερ.

Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά ένα όνομα αρκεί για να κάνουμε την αρχή στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ένα όνομα του οποίου η μεταγραφή ξεκίνησε ένα πολύ αρνητικό ντόμινο εξελίξεων. Δεν υπερβάλω και θα εξηγήσω το γιατί.

Το όνομα αυτό είναι: Μίρζα Μπέγκιτς. Ο πρώην σέντερ τόσο της Ρεάλ όσο και του Ολυμπιακού, πλέον, δεν είχε καμία θέση στην ομάδα εξαρχής. Ακριβός, σε βαθμό δυσανάλογο με την μπασκετική του αξία, ήρθε στο Φάληρο επειδή "είναι σέντερ φιναλιστ Ευρωλίγκας", σύμφωνα με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, και γιατί έκανε καλά παιχνίδια απέναντι στον Άντε Τόμιτς στους περσινούς τελικούς του ισπανικού πρωταθλήματος. Μέσα της σεζόν αποφασίστηκε πως ο Μπέγκιτς δεν κάνει και πως αξίζει να έρθει ο Σερμαντίνι. Ο Γεωργιανός σέντερ ποτέ δεν μπήκε στο κλίμα της ομάδας, δεν απέκτησε ρυθμό στο πλαίσιο της και έτσι παροπλίστηκε στα κρισιμότερα παιχνίδια. Τι είχαν σαν αποτέλεσμα τα παραπάνω; Ο Ολυμπιακός να αναγκαστεί να παίξει με δυο σέντερ, ουσιαστικά έναν, τον Ντάνστον. Και αυτό γιατί ο Σίμονς που ήρθε για τρίτος σέντερ στο rotation, ήταν απλά... ο τρίτος σέντερ! Ο τρίτος σέντερ, σε μια ισορροπημένη ομάδα, δίνει λύσεις στον λεγόμενο "garbage time". 5-10 λεπτά, τα οποία θα ξεκουράσουν τους δυο κύριους ψηλούς και θα τους αποτρέψουν από το να φθαρούν με φάουλ γρήγορα. Κάπως έτσι ο Ντάνστον επιφορτίστηκε με επιπλέον χρόνο συμμετοχής και ευθύνες σε άμυνα/επίθεση που απορρόφησαν την ενέργειά του με χαρακτηριστική ευκολία. Κάτι ανάλογο που είχε γίνει πέρυσι με τον Χάινς στο τέλος, πάλι, της σεζόν και ενώ είχε μεσολαβήσει και το Final Four.

Με όλα τα παραπάνω, ο Ολυμπιακός και έμεινε χωρίς ψηλούς ουσιαστικά αλλά και σπατάλησε ένα σεβαστό ποσο χρημάτων στο απόλυτο... τίποτα. Χρήματα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος μιας πιο αξιόπιστης μεταγραφής point guard (ένα κλικ καλύτεροι να ήταν οι Σλούκας/Μάντζαρης στους τελικούς και δεν θα είχε χρειαστεί καν να... διακριθεί ο Κόλινς).

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα δεδομένα φέτος το καλοκαίρι δυο λάθη πρέπει να αποφευχθούν όσον αφορά το ρόστερ: πρώτον, να αποκτηθούν δυο σέντερ που θα σηκώσουν ισόποσα την ομάδα στις πλάτες τους. Το δίδυμο Ντανστον/Χαινς με έναν ψηλότερο σέντερ σαν τρίτο, είναι σχεδόν ιδανικό. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί ο Χάινς πρέπει να επιστρέψει στον Ολυμπιακό, νομίζω πως είναι ξεκάθαρο σε όλους.

Μια αρκετά καλή περίπτωση τρίτου σέντερ, θα μπορούσε να είναι αυτή του Βλάντιμιρ Στίματς της Μάλαγα. Δυναμικός, παθιασμένος στο παιχνίδι του, πάρα πολύ ικανός rebounder, καλό παιδί (γιατί έχει σημασία), ταπεινός και παίκτης που άμα του πεις "κοίτα φίλε, θα είσαι τρίτος σέντερ", δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Επίσης ο συγκεκριμένος παίκτης θα γούσταρε πάρα μα πάρα πολύ να παίξει στον Ολυμπιακό (είναι και οπαδός του Ερυθρού Αστέρα).


Η δεύτερη διόρθωση αφορά τη μεταγραφή ενός ΚΑΛΟΥ γκαρντ. Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δεν υπάρχει παίκτης "αντι-Λο". Ο αγαπημένος μας Έισι είναι ένας και μοναδικός για τα ευρωπαικά δεδομένα. Πρέπει να ξεπεράσουμε τη λογική του να ψάξουμε κάποιον point guard που να έχει ακριβώς τα στοιχεία του. ΟΚ; Από εκεί και πέρα, ο Ολυμπιακός έχει κάνει ήδη πρόταση για τον Μάλκομ Ντιλέινι έναν άσο ο οποίος καθαρά μπασκετικά έχει όλο το πακέτο που χρειάζονται οι ερυθρόλευκοι. Ο (πρώην) γκαρντ της Μπάγερν διαθέτει τρομερό πρώτο βήμα (και κατά συνέπεια drive), άψογη ισορροπία στον αέρα, καλό σουτ και δεν πιάνεται στον αιφνιδιασμό. Άμα έρθει στον Ολυμπιακό και αποδεχτεί τον ρόλο του στην ομάδα θα προσφέρει πολλά και στον ΟΣΦΠ αλλά και στον ίδιο σαν παίκτη. Κάτι μου λέει πως ο Πέσιτς θα τον συμβουλέψει σωστά για το πως θα πρέπει να συμπεριφερθεί σαν μέλος μιας ομάδας σαν τον Ολυμπιακό.


Άμα γίνουν αυτές οι δυο μεταγραφές κλειδιά (Ντιλέινι, Χάινς) τότε ο Ολυμπιακός ανεβαίνει πολύ ποιοτικά, άμα δε ο Παπαπέτρου εκμεταλλευτεί τον έξτρα χρόνο συμμετοχής του και ανταπεξέλθει των ευθυνών του, τότε η ομάδα θα είναι σχετικά πλήρης. Αλλά αρκετά για τώρα, το καλοκαίρι έχει πολύ "ψωμί" και θα τα ξαναπούμε (ιδιοκτήτη του blog θέλοντος!)
 

www.twitter.com/slamnrollradio

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Η επόμενη μέρα...

Καλημέρα.

Σκεφτόμουν καιρό ένα τέτοιο ποστ, άλλα πάντα κάτι συνέβαινε στην επικαιρότητα και το άφηνα. Χθες το βράδυ και με αφορμή την κουβέντα μας (για πολλοστή φορά), για Λοβέρν, είπα να το ξαναπιάσω εν αναμονή απαντήσεων, κινήσεων και επίσημων ανακοινώσεων...


Δε θα κάνω τον κόπο να αναφέρω κάτι, για την χρονιά που μόλις τέλειωσε. Δεν υπάρχει λόγος, πόσο μάλιστα όταν όλα όσα συνέβησαν, έχουν αναφερθεί πολλάκις on time και όχι κατόπιν εορτής όπως πολλοί μετά Χριστόν προφήτες, προσφάτως και έπραξαν... Περσινά, ξινά (κυριολεκτικά όμως) σταφύλια. Πάμε για άλλα. Δε θα κακιώσω τους Αφους για την επιλογή παραμονής του Μπαρτζώκα. Αν και είμαι σίγουρος, δεν έχουμε το ίδιο σκεπτικό, έχει την ίδια όμως κατάληξη... Ακόμη και γω που δεν με λες και φαν του Μπαρτζώκα ακριβώς (χεχε...), αντιλαμβάνομαι (και το έγραφα και πριν τους τελικούς) ότι δεν είναι εύκολη απόφαση κάτι τέτοιο, όταν όλη η Ευρώπη ψάχνεται... Δεν υπάρχει ο chosen one, αυτός που κάνει μπαμ, όπως κάποτε ο Ζέλικο για παράδειγμα... Όλοι ψάχνονται (δες CSKA/Ιτούδης ή κάτι που ψιθυρίζεται στην Ισπανία για Barca και Κατσικάρη), μιας και κανείς δε δείχνει να έχει "όλο το πακέτο".


Τι κάνουμε? Ότι κάναμε πάντα, παίδες. Στηρίζουμε και ελπίζουμε για καλύτερη τύχη και καλύτερη διαχείριση. Όπερ και σημαίνει: Καλύτερο recruiting. Γιατί αυτό κάποτε αποδεδειγμένα υπήρχε στον Κο Μπαρτζώκα. Και αν υπάρχει ακόμη, αλλά δε μπορεί να κάνει και πολλά λόγω μπάτζετ ας πούμε, ας φτιάξουμε (επιτέλους) ένα σοβαρό scouting τμήμα. Φτάσαμε να σκεφτόμαστε παραμονή του (κατά τα άλλα συμπαθή) Μάρντι, με όλα όσα ζήσαμε πέρυσι... Για κριτική δε το αναφέρω καν, γιατί είναι ευνόητο... Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος, που θα έλεγε και ο Μπλεκ?


Δε κάνω τα στραβά μάτια, εννοείται, στην περίπτωση των Αγγελόπουλων. Το "ψάρι βρομάει από το κεφάλι" μου έλεγε η γιαγιά μου. Και αν στην περίπτωσή μας το "βρομάει" δε χτυπάει καλά, τότε μεταφράστε το σε ευθύνες... ΠΟΛΛΕΣ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ. Κρατώ και εδώ τη διαφαινόμενη διάθεση για to the point επιλογές και συνεχίζω την παρόλα μου, περιμένοντας να (μπας και?) επαληθευθούν.


Τι μένει? Να προτείνω τι πιθανόν θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε, με βάση το δικό μου αφελές σκεπτικό (δε το λέω ειρωνικά)... Δε θα μπω σε διαδικασία, "πάρτε κύριε λαχεία" σωρηδόν, αλλά με βάση (νομίζω) την νοοτροπία στην οποία ποτιστήκαμε όλοι μας από εκείνο το καλοκαίρι "αποχώρησης" των Αφών η οποία και δούλεψε αλλά και έμελλε να αλλάξει τις ισορροπίες στην Ευρώπη, τρία χρόνια τώρα (μη ξεχνάμε και την Maccabi, που ποτέ δεν έκρυψε ότι πάνω στα δικά μας μέτρα και σταθμά, έχτισε το δικό της φετινό "θαύμα"). Βασικά κακά τα ψέματα, είναι και ιντριγκαδόρικη, μιας και όλη η ομορφιά του b-ball είτε εδώ στας Ευρώπας είτε στις ΗΠΑ, βρίσκεται πάνω στο χτίσιμο μύθων και σχολών.


Η πλέον αγαπητή σε όλους τους μπασκετόφιλους (ναι ακόμη και σε μένα που δηλώνω ακραιφνής φαν του Ερυθρού Αστέρα), είναι αυτή της Παρτίζαν. "Το DUKE της Ευρώπης" το οποίο και αν θυμάμαι καλά το είχα πρωτο-διαβάσει από την πένα (ΟΚ, πληκτρολόγιο) του Δ. Κατσιώνη και από τότε το έχω κλέψει και το χρησιμοποιώ και 'γω. Φέτος έφτασε στο χείλος του γκρεμού και αφού δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ο αδερφός Αστέρας για κλοπές τέτοιου είδους, θα είμαστε @#$! να μη το κάνουμε εμείς για "χάρη τους"! Οπότε και προτείνω να αφήσουμε στην άκρη, ότι άφησε ο δικός μας "αιώνιος" και να κοιτάξουμε προς Βελιγράδι μεριά που και πιο φτηνά είναι, αλλά και πιο ουσιώδη τα πράγματα.


Όταν αποκτήθηκε ο Acie Law, δεν υπήρχε αυτή εδώ η γωνιά. Αλλά σε αυτή που σύχναζα και γω τότε, πέταγα τη σκούφια μου λόγω δυο χαρακτηριστικών του (εννοείται ήταν ζήτημα αν τον είχα δει δυο-τρεις φορές να παίζει-παρόλο που το έπαιζα ιστορίας)... Το CV στο NCAA και ότι εδώ τον έφερε η Παρτίζαν! ΟΚ, το παραδέχομαι ρε μάγκες - όχι ότι πιο σοβαρό σα τρόπος σκέψης, αλλά έλα όμως που είχε και έχει ΒΑΣΙΜΕΣ υποψίες ακόμη, κάτι που προέρχεται από το club του τρελό-Βουγιόσεβιτς!


Πέρυσι το καλοκαίρι είχα φάει σκάλωμα με τον Jacob Pullen και τον Davis Bertrans, για όσους θυμούνται. Φέτος με Bogdan Bogdanovic και Joffrey Lauvergne (χωρίς να ξεχνώ τον Λετονό και φέτος)... Ειλικρινά λοιπόν, δε μπορώ να κατανοήσω τον λόγο για τον οποίο ακόμη δεν έχουμε στρέψει κεφαλή προς τα εκεί, μιας και ταιριάζει με τα χνότα μας η όλη φάση (οικονομικά, ύφος και νοοτροπία)? Το πωλητήριο έχει μπει εδώ και καιρό από τα πλέον επίσημα χείλη, αυτά του Σάσα Ντανίλοβιτς και το μόνο που χρειάζεται είναι να το τολμήσουμε.


J. Lauvergne:
Μάλλον αυτό που χρειαζόμαστε στις θέσεις 4/5, αλλά το ξέρετε όλοι. Το συζητάμε από το περασμένο Νοέμβριο-Δεκέμβριο το όνομά του. Το παιδί είναι ταυρί από τα λίγα, με mentality που κάνει ταμάμ, με το warrior soul spirit που η ομάδα είχε τις εποχές B2B και πρέπει απεγνωσμένα να ξαναβρεί... 1ος rebounder σε Ευρωλίγκα (πόσο πολύ μας έλειψε αυτό...) και μέλος της καλύτερης πεντάδας σε ΑΒΑ, χώρια το ειδικό βάρος του να 'σαι ο πρώτος ξένος αρχηγός στην ιστορία ενός τέτοιου club...


Davis Bertrans:
Μεγάλη μου συμπάθεια από πέρυσι που και ο τραυματισμός που είχε, τον πήγε αρκετά πίσω. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Stretch 4άρι χάσαμε στην περίπτωση του Πέρο, stretch 4άρι βρίσκουμε και εδώ! Αν και αναφέρεται ως winger, το παλικάρι απέδειξε ότι το 3 το έχει για ψωμοτύρι και στο 4 εκτός του ότι βρίσκεις ακόμη καλύτερο σουτ από εκείνο που είχαμε με Πέρο, έχεις και άπλετο χώρο made in Davis για να κάνει τις μπούκες του ο Σπαν και όποιος μπει κατά πως φαίνεται στα παπούτσια του Law. Δεν είναι τυχαία η συμπάθεια του για ακόμη μια φορά από χθες (τα συγχαρήκια μας!!!) πρωταθλητή ΝΒΑ, Γκρεγκ Πόποβιτς... Με κλειστά μάτια και τον Αγραβάνη δανεικό να μας τον εξελίξουν! Τούμπες θα κάνει ο Ντούλε.


Bogdan Bogdanovic:
Χμμμμ... Δε ξέρω γιατί τον αναφέρω. Μάλλον γιατί το παιδί είναι παικτάρα από τις λίγες... Πρόκειται ΣΙΓΟΥΡΑ για το πιο hot όνομα αυτή τη στιγμή στην ηλικία του και όχι άδικα! Βρίστε με, αλλά μου κάνει ότι έχει κάτι από Φάνη "Μπέμπη" Χριστοδούλου. Μου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να παίξει ΠΑΝΤΟΥ το ίδιο καλά, έχοντας και παρόμοια αλητεία! Και αφού ο Φάνης ήταν πάντα το απωθημένο μου και δε τον χάρηκα στα ερυθρόλευκα (εδώ καλά-καλά δε τον χαρήκαν οι βάζελοι, στα πράσινα...), λέω να τον αναφέρω μπας και παρελπίδα, το πάρει κανά αυτί εκεί στην ΚΑΕ.... Επίσης, το συ-ζητάει από ότι ακούω η Ρεάλ και η CSKA για Λότζε... Κορδέλα και την επομένη στο Βελιγράδι για τα χαρτιά και άσε τους κουμπάρους να κουρεύονται!


Πάμε τώρα και σε μερικά ακόμη, σύμφωνα με τα rumours που ακούστηκαν τις τελευταίες ώρες...


Lasme: Μακριά και αλάργα! Εκτός του ότι δε μου είναι συμπαθής (ΟΚ χεστήκατε, αλλά τι να κάνω, να μη το πω?), έχει προβλήματα στα πόδια του, τα λέγαμε ένα χρόνο πίσω ακριβώς και επιβεβαιωθήκαμε (μου αρέσει να μιλώ σε πρώτο πλυθηντικό κάποιες φορές, είναι πολύ "και καλά"...). Εν σχέση με την πρώτη διαστημική σχεδόν χρονιά του, φέτος ήταν μια μετριάτζα! Τόσο "χρυσή" μάλιστα, που οι ίδιοι οι βάζελοι συμφωνούν με τις κινήσεις του Εφευρέτη σε σεβαστό ποσοστό από ότι παρατηρώ, για μείωση μισθού ή δρόμο... Θα μας πιάσουν κώτσο, προειδοποιώ...

Hines: Τι να λέμε τώρα? Θέλει και ρώτημα? Μας το χαλάει η φάση "Ιτούδης" από ότι υποψιάζομαι, αλλά ποντάρω στο ότι δε θέλει να μείνει με τίποτα άλλη μια χρονιά εκεί στα κρύα... Επίσης (εύχομαι και) ποντάρω στο ότι δε θα την φάμε πάλι από Μίσκο με κάποιο τρόπο και καταλήξει στην αγκαλιά των Ντούντα/Αγγέλου. Γιατί και εκεί μια χαρά καιρό έχει...

Lawal: Γα-μώ-! Όχι όμως για παραπάνω από 650 βία 700, τα λεφτά του Μπέγκιτς δηλαδή. Φοβερό δίδυμο με Ντάνστον στην κούτρα μου, όχι καλύτερο από εκείνο όμως Ντάνστον/Χάινς (σίγουρα καλύτερο από  Ντάνστον/Λασμέ).


Davis: Νομίζω μένει "ελεύθερος" φέτος. Αν είναι να δώσεις 1 χαρτί, γιατί δε πας εκεί? Η frontline σου αυτόματα θα γίνει πιο "υδραυλική" και με ένα τρίτο center της τάξης  O.D. Anosike, σκοτώνεις!


Brown
: Ιδανικός, αλλά τσουχτερός... Όχι δικές μου οι τσέπες, οπότε... Κοίτα από πάνω γιατί πρότεινα και τα τεκνά της Παρτίζαν!


Nocioni: Ακόμη πιο ιδανικός, αλλά επίσης τσουχτερός. Βασικά ό,τι και να έχει ακουστεί εκτός από παραμονή Πετ, μου κάνει... Τόσο απελπισμένος είμαι (σκέψου ο Πρίντεζης)!


Delaney: Το συζητάμε? Φήμες που έρχονται αυτή τη στιγμή μιλάνε για κλεισμένη συμφωνία... Αμήν!!! Θα μου λείψει ΠΟΛY όμως ο κερατάς ο Law, είχα να αγαπήσω τόσο κάποιον από την εποχή του Rivers...


Βεζένκοβ: Αν όντως τελικά δε "χωθούμε" για την περίπτωσή του, είμαι σίγουρος ότι θα το χτυπάμε το κεφάλι μας, πόσο μάλιστα αν ευσταθούν και κάποιες φήμες για τους απέναντι... Θα το σπάσουμε σας λέω, όμως! Μαζί με Μπόγκντα, ότι πιο καυτό στο Ευρωπαϊκό στερέωμα για τα επόμενα 3 χρόνια και ας μην έχει παίξει σε υψηλό επίπεδο. Τον κάνω πολύ κέφι λέμε...


Και κάτι ακόμη για το τέλος. Ειλικρινά πρέπει να είμαι ο μόνος μπασκετόγαυρος που ξέρω να επιμένει έτσι για Κατσίβελη. Δε ξέρω τι έχει παιχτεί με την περίπτωσή του. Ειλικρινά... Υποψιάζομαι όπως όλοι σας κάποια πράγματα, αλλά την αλήθεια την ξέρουν φαντάζομαι μόνο όσοι βρίσκονται εντός των τειχών της ομάδας. Έχουμε πέσει με τα μούτρα πάνω στην υπόθεση "Μάντζαρης" και καλά κάνουμε, αλλά δεν είναι να μας τον φάει ο βάζελος... Βασικά δεν είναι να τον χάσουμε γενικώς... Μουρμουράω πρώτος από όλους για αυτές τις υποθέσεις όπως πιθανόν θυμάστε και δε το υπενθυμίζω τώρα για να βαυκαλιστώ, αλλά για να κρούσω κώδωνες.... Και τους κρούω ξανά... Ελπίζω την επόμενη φορά που θα αναφερθούμε στον μικρό, να μη χρειαστεί να σας το συνοδεύσω με την φράση "σας τα έλεγα εγώ, είχε μαλλιάσει η γλώσσα μου...".


Τα σέβη μου!


Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα....

Καλησπέρα στην παρέα.

Αφήνω σάλτσες, αφήνω γεγονότα που κράτησαν πίσω ένα πλήρες post, αφήνω σκηνικά σε προσωπικό επίπεδο που με ταρακούνησαν και πάω στο ψητό... Δε ξέρω τι έχετε συζητήσει αυτές τις ημέρες και τι όχι. Δεν είχα μυαλό για πολλά... Τεσπά, εδώ είμαστε και πιθανότατα να έχουν φτάσει ήδη πληροφορίες στα αυτιά σας, για παραμονή Μπαρτζώκα... Εγώ από την άλλη όμως μαθαίνω ότι πρώτα θα μιλήσουν με Βασίλη οι Αφοί,  με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει ή να συνεπάγεται... Την γνώμη μου την ξέρουν άπαντες και για τον coach και για τους Αφους και τα λάθη τους (μh την βγάζουν καθαρή αυτοί, έτσι?). Είμαστε σε τέλμα... Γιατί αν είναι να αλλάξεις τον Μπαρτζώκα για κάποιον που να είναι στα ίδια μέτρα και σταθμά, φασκελοκουκούλωστα.  Ώσπου να μάθει, θα έχει πετάξει και η επόμενη σεζόν. Το θέμα είναι πως κρατάς έναν coach που δυστυχώς (για όλους πια, ακόμη και για τους υποστηρικτές του) , έχει κλονίσει εμπιστοσύνη... Μπλέξαμε...
Δε θέλω να πω περισσότερα. Κουράστηκα και κουραστήκατε. Είμαστε σε ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ σταυροδρόμι όμως και καλά θα κάνουν οι Αγγελόπουλοι φέτος, να το δουν αλλιώς αν θέλουμε να παραμείνουμε στα top clubs.

Αυτά για την ώρα...

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Και τώρα, οι δυο μας... Μέρος 9ον

Να 'μαστε πάλι, με μια διάθεση comme ci comme ça (πάρτε και ένα γαλλικό έτσι για την ποικιλία), όπως ακριβώς ελπίζαμε ή προβλέπαμε, πριν τους ημιτελικούς της περασμένης Παρασκευής για το Final Four στο Μιλάνο. Το σηκώσαν λοιπόν οι Μακαβαίοι με (αν όχι) ακριβώς τον ίδιο τρόπο με μας, σίγουρα έχοντας στο μυαλό τους, εμάς. Το δηλώναν και οι ίδιοι μέσω του Μιζράχι (τι ανέκφραστο ον ρε φίλε?) από την αρχή της σεζόν με το στοχευμένο μπάτζετ και το ακόμη πιο στοχευμένο recruiting. Δεν είμαι σε διάθεση διερεύνησης αυτή τη στιγμή, αλλά κάπου πήρε το μάτι μου, νομίζω στο twitter (και εύχομαι να μην είναι αλήθεια...), ότι ήταν χαμηλότερο από το δικό μας και του βάζελου...

Κάτι που για μενα σημαίνει στεγνά (όχι ότι περιμένουμε και κάτι άλλο - σημ: δεν είναι μομφή), ότι θα κινηθούμε και φέτος, στα γνωστά πλέον οικονομικά επίπεδα, με εκείνα των και περασμένων ετών. Το θέμα είναι όμως, ποιες χρονιές θα βάλουν εκεί στην ΚΑΕ ώς ταβάνι? Γιατί αυτή που διανύουμε και πάει να κλείσει, έχει 0/2 μέχρι ώρας, κάκιστες επιλογές (προσωπική πάντα άποψη, που όμως δε θα αλλάξει ακόμη και αν πάρουμε το πρωτάθλημα) και budget που ξεπέρασε κατά πολύ τα αρχικά, αλλά δουλειά δεν έκανε (δεν ήμουν εγώ αυτός που έβαλε στόχο το 3peat)... Μέσα τα ελαφρυντικά των τραυματισμών, μέσα και ό,τι άλλο δικαιολογήσιμο θέλετε, αλλά τα κάναμε μαντάρα και δε νομίζω ότι επιδέχεται κουβέντας αυτό... Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι αράδες, νιώθω ότι μπορούμε να χαρούμε μόνο γιατί το ότι δε το σήκωσαν οι μυξιάρικες τιτίκες της Μαδρίτης και μόνο... Πέσαμε περήφανα και μαχόμενα μεν, αλλά πέσαμε...

Do or Die ήταν λοιπόν η φάση πριν το γύρο με τους Μαδριλένους (και τα πήγαμε καλά, αν αναλογιστούμε τα χιλιο-ειπωμένα), Do or Die είναι και η σειρά των τελικών που ξεκινά εντός ολίγου με τα «φιλαράκια» μας. Φέτος σκέφτηκα να μην επαναλάβω σε ποστ, όσα έχουμε συζητήσει κάμποσες φορές ήδη, αλλά να δώσω τη σκυτάλη σε ανθρώπους που μου αρέσει να διαβάζω και γω με τη σειρά μου, αλλά είμαι σίγουρος και εσείς. Τα παιδιά που ακολουθούν, δεν είναι άγνωστα στο παρεάκι του Diaries.  Μόλις το pick nscroll σας, ξεκινήσει – θα το διαπιστώσετε και ιδίοις όμμασι. Βάλτε παγωμένη μπυρίτσα ή καφεδιά, αράξτε και ξεκινήστε το διάβασμα! Θέλω να τους ευχαριστήσω όχι τυπικά, αλλά επί της ουσίας μιας και όλοι τους έχουν δικούς τους χώρους να εκφραστούν, αλλά δεν είπαν όχι στην πρόσκληση που τους απέστειλα. H οποία μάλιστα, έγινε μόλις το περασμένο Σάββατο έχοντας deadline για σήμερα, ώστε να προλάβουμε να ανάψουμε την κουβέντα μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη, που αν δε κάνω λάθος θα κάνουμε την πρώτη προσπάθεια για το πολυπόθητο prison-break του ΟΑΚΑ... Μόνο αυτό δεν έχουμε πετύχει τρία χρόνια τώρα, άρα ήρθε η ώρα και για αυτό.

Επειδή δεν ήθελα να βάλω πλαίσια και ερωτήσεις, ώστε να οδηγήσω τους guests μας στα δικά μου «θέλω», τους το έκανα πιο δύσκολο. Κάτι σαν αυτό το «ελεύθερο θέμα» που μας βάζανε στο σχολείο κάποτε και μου γύριζαν τα μυαλά από τα νεύρα (χεχε...).  «Ένα γενικό point of view για τους τελικούς» τους σούταρα και περίμενα να ακούσω από μερικά μπινελίκια, μέχρι το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου, αλλά τη γλίτωσα καθώς  φαίνεται... Η παρουσίαση έχει γίνει αλφαβητικά, με βάση το nickname του κάθε καλεσμένου μας – για ευνόητους λόγους, αν και είμαι σίγουρος, λίγο τους νοιάζει... Many thanks παίδες, για ακόμη μια φορά! Τιμή μας!!





By Giorgos Panou (http://giorgospanou.blogspot.gr/)

Η αξία των πραγμάτων

Τα πράγματα από μόνα τους δεν έχουν αξία, παρά παίρνουν αυτή που τους δίνουμε. Ετσι είναι καμμιά φορά και με τα πρωταθλήματα. Εδώ και 6-7 χρόνια τον εγχώριο τίτλο του μπάσκετ διεκδικούν σταθερά δυο ομάδες, πριν και από αυτά τον διεκδικούσε όλη κι όλη μία. Μεγάλες δυνάμεις του παρελθόντος έχουν περάσει είτε στην παρακμή (Αρης, ΠΑΟΚ, Πανιώνιος) , είτε στη λήθη (Περιστέρι, Ηρακλής, ΑΕΚ). Το τι βαρύτητα θα επιλέξει συνεπώς να δώσει κάποιος σε μια ανοιξιάτικη παρτίδα της οποίας τα χαρτιά είναι σημαδεμένα από το Σεπτέμβριο είναι δικό του θέμα.

Τη φετινή σεζόν μάλιστα, το σημάδεμα στην τράπουλα έγινε ολόκληρη μούντζουρα. Οταν στο πρωτάθλημα των δύο ο ένας ξεκινά κατά αρχή δύο τεράστια βήματα πίσω, τότε το πλεονέκτημα έδρας του Παναθηναικού δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Οι νόμοι έχουνε γράμμα με σκοπό να υπηρετεί το πνεύμα, την αόρατη δηλαδή και διαχρονική αξία η οποία υποτίθεται υπάρχει για να εξασφαλίζει τους ίσους όρους του παιχνιδιού. Στη δική μας φετινή περίπτωση, το γράμμα υπερίσχυσε του πνεύματος. Και αν δεχτούμε τις δοξασίες που θέλουν το δεύτερο να κατεβαίνει με μορφή περίστερου, τότε μάλλον το ξεπουπούλιασε για τα καλά.

Ξανά συνεπώς λοιπόν, η αξία του τίτλου που μέσα σε «πόλεμο» θα διεκδικήσουν οι αιώνιοι είναι στην κρίση του καθενός. Στον Παναθηναικό έκαναν πέρυσι το λάθος να την εκτιμήσουν ψηλότερα και φέτος το πλήρωσαν. Διατήρησαν ατόφια τη συνταγή που τους οδήγησε στη δίκαιη επικράτηση ενός υπεφίαλου αντιπάλου και φέτος βρέθηκαν να αναρωτιούνται τις πταίει για το αποκρουστικό όσο και αναποτελεσματικό μπάσκετ που παρουσίασαν στο γήπεδο. Την ώρα που οι μεγάλες ευρωπαικές ομάδες έριχναν βάρος στο τρέξιμο, την αθλητικότητα, τις αποστάσεις και την προσωπική φάση, οι πράσινοι πορεύτηκαν με τακτικές από το παρελθόν. Αμυνα, μακρές επιθέσεις, πληθώρα βετεράνων στη γραμμή κρούσης, υπερβολική εξάρτηση από το «κάθετο» και καθαρό πικ εν ρολ. Αφού επετεύχθη η νίκη επί του αιώνιου και πρωταθλητή Ευρωπης, δεν μπορούσε, αυτό θα ήταν το μονοπάτι της επιτυχίας.

Στον Ολυμπιακό, δεν πρέπει να πέσουν στην ίδια παγίδα. Το απαξιωμένο ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένας τίτλος που έχει τις ίδιες πιθανότητες να κερδηθεί με εκείνες που έχει να χαθεί.

Εδώ και τρία χρόνια, οι ερυθρόλευκοι έχουν μια πορεία χτισμένη πάνω σε γερές και σύγχρονες βάσεις. Drive, ευέλικτοι ψηλοί, νεαροί παίκτες γεμάτοι ενέργεια, γρήγορη επίθεση κίνησης, transition και καλή άμυνα. Ακόμη και φέτος, παρά το γεγονός οτι δεν μπόρεσαν να φτάσουν μεχρι το Μιλάνο, η αισθηση μετά και από αυτό το final four είναι πως μάλλον δικαιούνταν θέση στη μεγάλη γιορτή του ευρωπαικού μπάσκετ. Την Ρεάλ σε 5 παιχνίδα φέτος δεν θα την πέρναγε κανένας.

Η συνέχεια της ομάδας και οι αρχές του παιχνιδιού του Ολυμπιακού διατηρήθηκαν λοιπόν σε γενικές γραμμές ατόφιες, παρά τα λάθη στο μεταγραφικό (επανα)σχεδιασμό και κάποιες αμυντικές παραφωνίες που έφεραν με τη σειρά τους κάποιους λιγότερους αιφνιδιασμούς. Η λογική επιτάσσει πως αν οι ερυθρόλευκοι βγάλουν τα χαρίσματα τους στο γήπεδο τις μέρες που έρχονται, τότε θα επικρατήσουν του Παναθηναικού. Είναι καλύτερη ομάδα, πιο μοντέρνα και πιο «μπασκετική».

Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάθε σύνολο έχει και τη Νέμεση του. Στη δεκαετία του 90, όταν το σύνολο του Ιωαννίδη σάρωνε τα πάντα στο πέρασμα του (τουλάχιστον μέχρι τα final four), υπήρχε μια ομάδα που δεν μπορούσε ποτέ να κερδίσει. Και αυτή δεν ήταν άλλη από την καταστροφική Λιμόζ του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Για όσους το θυμούνται, οι Λιμουζό όρθωναν επί χρόνια αξεπέραστο τείχος στους ερυθρόλευκους αστέρες, ακόμα και όταν οι διαφορές των ομάδων ήταν χαώδεις. Ο πρόσφατος και φετινός Παναθηναικός αποτελεί μέχρι τώρα μια αντίστοιχη περίπτωση. Μπορεί και φέτος να αποσυντονίσει την ερυθρόλευκη μηχανή, μπορεί και πάλι να βγάλει τακτικά τρικ από το καλάθι και απρόσμενους ήρωες. Μπορεί, εν τέλει, να κερδίσει μια σειρά έναντι ενός καλύτερου.

Όμως το πράγμα δεν αλλάζει, και οι δυο φιναλίστ της φετινής ευρωλίγκας μας δείχνουν το δρόμο της επιτυχίας. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Ολυμπιακός βαδίζει εδώ και τρία χρόνια πάνω του, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τον έχει ο ίδιος χαράξει. Το αν θα χάσει ή θα κερδίσει τον τίτλο που έρχεται , έχει στο μυαλό μου μικρή σημασία. Ο,τι συμπεράσματα ήταν να βγουν, θα πρέπει να βγήκαν μετά από 28 ευρωπαικούς αγώνες. 


Ένα χρόνο μετά τους περσινούς καταστροφικούς για τον Ολυμπιακό τελικούς της Α1 τα δεδομένα είναι αρκετά διαφορετικά.
Ο Παναθηναικός είναι αυτός που έχει πλέον το πανίσχυρο (για εκείνον μόνο) πλεονέκτημα έδρας και μαζί, από ότι φαίνεται, διαθέτει και το μπούσουλα για να μπλοκάρει τον Ολυμπιακό στις τελευταίες αναμετρήσεις.

Ο Ολυμπιακός είναι περισσότερο υποψιασμένος από πέρσι και μάλλον θα παρουσιαστεί και καλύτερα προετοιμασμένος, το περσινό Final four του Λονδίνου ξόδεψε αρκετή από τη σωματική ενέργεια και τη πνευματική συγκέντρωση της ομάδας πριν από τους τελικούς.
Το timing δείχνει καλύτερο για τον Ολυμπιακό, ο Παναθηναικός παίζει (ύποπτα) άσχημα στους ημιτελικούς με τον ΠΑΟΚ αλλά αν κάποιος πιστέψει ότι ο Παναθηναικός θα εμφανιστεί το ίδιο κακός και στους τελικούς τότε μάλλον  του αξίζει να ξαναπάθει το περσινό.

Υπάρχουν αρκετά διδάγματα, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία, από τους τελικούς της Α1 και όλα αυτά μαζί έχουν δείξει ότι ο Ολυμπιακός σαν club δυσκολεύεται να διαχειριστεί ανάλογες σειρές. Δεν έχει πολύ ουσία να επαναλαμβάνουμε τα ίδια…
Εκείνο όμως που a priori πρέπει να κερδηθεί, για να υπάρχουν ελπίδες, είναι η μάχη μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ. Δεν υπάρχει δικαιολογία πια, έχει ξεθωριάσει μαζί με το περσινό πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού που είχαν οι πράσινοι.
Το τεχνικό τιμ του Ολυμπιακού είναι υποχρεωμένο να παρουσιάσει ένα αγωνιστικό πλάνο που θα έχει σχεδιαστεί με λεπτομέρεια αξιοποιώντας όλη τη συσσωρευμένη εμπειρία από τα παιχνίδια του τελευταίου χρόνου εναντίον τον Παναθηναικού.

Ξεκινώντας μια μικρή αγωνιστική αναφορά, στην άμυνα είναι πολύ σημαντικό να αποκοπεί ο δημιουργικός ομφάλιος λώρος που συνδέει τον Δημήτρη Διαμαντίδη με τους υπόλοιπους παίχτες του Παναθηναικού.
Η flat τοποθέτηση του ψηλού του Ολυμπιακού στα πράσινα pick nroll μαζί με το over πέρασμα του περιφερειακού, αναγκάζει τον Διαμαντίδη να κάνει κάτι που δεν του αρέσει, να πηγαίνει μέχρι βαθιά στη ρακέτα του Ολυμπιακού.  
Ο αρχηγός του Παναθηναικού σκόραρε φέτος στην Ευρωλίγκα μόνο 27 δίποντα σε 29 παιχνίδια, λιγότερο από 1 δίποντο ανα ματς. Ταυτόχρονα επιχειρούσε μόλις  1 δίποντο ανά 2.5 τρίποντα φανερώνοντας ότι η περιοχή που νοιώθει πιο άνετα σαν σκόρερ είναι έξω από τα 6.75.
Η μη εμπλοκή των υπόλοιπων παιχτών του Ολυμπιακού στο pick nroll εξασφαλίζει τον λιγότερο δυνατό κίνδυνο από πάσες στην weakside για σουτς τριών πόντων αλλά αυτό είναι μόνο το ένα σκέλος.
Το άλλο είναι ότι ο δικός μας ψηλός που εμπλέκεται στο pick nroll θα πρέπει να προσέξει περισσότερο τα υψώματα του Διαμαντίδη προς τον screener, αλλιώς θα έχει γίνει η μισή μόνο δουλειά, πράγμα που πρακτικά φαίνεται από το γεγονός ότι το 40% των ασίστς του αρχηγού του Παναθηναικού είναι προς Λάσμε και Μπατίστ.
Η γνώμη μου είναι ότι το κυνήγι της τάπας στο drive του Διαμαντίδη οδηγεί σε χαμένα αμυντικά ριμπάουντς ή ολοκληρωμένα pick n rolls για τον Παναθηναικό άρα το ρίσκο της διακριτικής  παρακολούθησης του drive είναι μια κατάσταση που θα την επέλεγα. Με άλλα λόγια θα προτιμούσα τον Διαμαντίδη να προσπαθεί να τελειώσει φάσεις στο drive και τον ψηλό του Ολυμπιακού να τον τσεκάρει μόνο στο τέλος της προσπάθειας.

Την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός πρέπει να κάνει παρόμοιες επιλογές σε πολλά επίπεδα, πχ. το under του περιφερειακού μας στο σκριν πάνω στο Ράιτ είναι μια από αυτές.
Οι pick npop συνεργασίες που καταλήγουν στα χέρια του Μαυροκεφαλίδη πρέπει να προσεχθούν όπως και η δράση του x-factor Ούκιτς.
Μια τελευταία αμυντική πρόβλεψη είναι ότι θα δούμε για πρώτη φορά μέσα στο ΟΑΚΑ από τον Ολυμπιακό τις παγίδες με το 4 στο κατέβασμα της μπάλας σε μια προσπάθεια να μπερδέψει τους χρόνους επίθεσης του Παναθηναικού ή ακόμα και για κάποια κλεψίματα που θα μεταφραστούν σε πόντους στο ανοιχτό γήπεδο.

Ναι, είναι δύσκολο να ανοίξεις τον ρυθμό κόντρα σε μια ομάδα που το αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι, αποστολή που γίνεται δυσκολότερη εκτός έδρας, όμως όσοι πόντοι έρθουν θα είναι bonus στο σακούλι της παραγωγικότητας του Ολυμπιακού.  
Μια παραγωγικότητα που θα αυξηθεί αναζητώντας γρήγορα plays στα πρώτα δευτερόλεπτα της επίθεσης, πριν η άμυνα του Παναθηναικού στηθεί, σε μια προσπάθεια που ο Ολυμπιακός πρέπει να επιμείνει περισσότερο από τις προηγούμενες φορές στο ΟΑΚΑ.

Εναντίον οργανωμένης άμυνας είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να χτίσει γρήγορα και από νωρίς τις επιθέσεις του, μετατρέποντας τα αμυντικά switches του Παναθηναικού σε υπέρ του μισματς, αξιοποιώντας το ανανεωμένο παιχνίδι στο ποστ που είδαμε μετά τον Γενάρη. Αυτός όμως είναι μόνο ο ένας τρόπος από τους πολλούς…

Θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο το ρολάρισμα του screener για το οποίο ο Παναθηναικός συνήθως αδιαφορεί ή να επιδιωχθεί καλύτερη δημιουργία πάνω στα close outs (κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα με τον Ολυμπιακό να σουτάρει αρκετά τρίποντα) από παίχτες σαν τους Σλούκα, Μάντζαρη, Λοτζέσκι και Περπέρογλου. 
Δεν θα επεκταθώ ξανά σε επιθετικές αλχημείες, μου αρκεί να δω μια σοβαρή προσπάθεια αλλαγής πραγμάτων που απέτυχαν στα προηγούμενα παιχνίδια.

Στη Ρωμαική αρένα των τελικών της Α1 αυτός που, με κάθε μέσο επικρατεί, είναι ο τελικός θριαμβευτής της χρονιάς και αυτός που χάνει βυθίζεται στην εσωστρέφεια. Είναι έτσι η μοίρα αυτών των παιχνιδιών που κρίνουν τις εντυπώσεις και ορίζουν την επιτυχία (ή την αποτυχία) της χρονιάς εδώ και χρόνια, η τελευταία εντύπωση δεν λένε ότι μένει;

Η ομάδα οφείλει πάνω στο παρκέ να δείξει ότι είναι έτοιμη για αυτή τη σειρά, τα υπόλοιπα….; Αλλουνού παππά Ευαγγέλιο…



Οι τελικοί της Α1 ξεκινούν σε λίγα 24ώρα και ο Ολυμπιακός βρίσκεται μπροστά σε μια πρόκληση, να πάρει το πρωτάθλημα κερδίζοντας τουλάχιστον μια φορά τον αντίπαλο του σε μια έδρα που μοιάζει με απόρθητο φρούριο βάση της παράδοσης.

 Οι παραδόσεις όμως δημιουργούνται για να σπάνε και συνάμα αποτελούν πρόκληση για όποιον τεθεί κόντρα σε αυτές. Ο μεγάλος Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε πει κάποτε πως η τύχη είναι με τους μάγκες, δηλαδή τους τολμηρούς, αυτούς που αψηφούν τα δεδομένα και θα δώσουν τα πάντα, θα νικήσουν όλα τα εμπόδια, θα δείξουν καρδιά και χαρακτήρα για να αποδείξουν στον αντίπαλο τους ότι θέλουν περισσότερο την νίκη.

 Θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με θέματα εκτός παρκέ, τα ξέρουμε όλοι, έχουν συζητηθεί άπειρες φορές συνεπώς δεν έχει νόημα να επαναλαμβανόμαστε. Δεν ταιριάζει άλλωστε σε μια ομάδα που έχει κάνει την Ευρώπη να παραμιλά τα δυο προηγούμενα χρόνια να μένει σε τέτοια θέματα.

 Κρίνοντας από την αγωνιστική παρουσία της ομάδας τον τελευταίο μήνα θεωρώ πως ο Ολυμπιακός είναι σε καλύτερη κατάσταση από τον αντίπαλο του. Τα παιχνίδια με αντίπαλο την Ρεάλ Μαδρίτης η οποία ισοπέδωσε στον ημιτελικό του Final Four, την κατά πολλούς φαβορί Μπαρτσελόνα, απέδειξαν πως αυτή η ομάδα, παρά τις ελλείψεις, παρά τα λάθη και παρά τα σκαμπανεβάσματα που είχε στην απόδοση της έχει και παρόν και μέλλον, μα πάνω απ’ όλα έχει τα «κάκαλα» να τα βάλει με τον οποιονδήποτε.

  Το ζητούμενο για τον κόουτς Μπαρτζώκα και τους παίκτες του είναι να διατηρήσουν στο ακέραιο την συγκέντρωση τους και να μην παρασυρθούν από τις «σειρήνες»  που παρουσιάζονται την μορφή δημοσιευμάτων, επικοινωνιακών τρυκ και άλλων προκλήσεων.  Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια, έχει μάθει να ζει με τον όρο του απόλυτου αουτσαϊντερ και να αντλεί δύναμη μέσα από το πάθος των παικτών του για να ανατρέψουν τα προγνωστικά.

 Αυτό είναι το πιο ισχυρό ατού του Ολυμπιακού και παράλληλα το μεγαλύτερο στοίχημα των παικτών, της διοίκησης και του τεχνικού επιτελείου, το πως δηλαδή θα καταφέρουν να μείνουν συγκεντρωμένοι στον στόχο και να διατηρήσουν αναλλοίωτη την πηγή δύναμης της ομάδας.


By Rod Higgins (http://www.in-the-game.org/author/rod-higgins/)

Η ανάλυση κάθε σειράς τελικών μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού συνοδεύεται παραδοσιακά από ορισμένα κλίσε. Επομένως, τις επόμενες μέρες, κάπου ανάμεσα στις γνωστές ατάκες για φαβορί που δεν υπάρχει (ή υπάρχει και είναι οριακά ο Παναθηναϊκός λόγω έδρας), για τον νικητή που θα είναι εκείνος που το θέλει περισσότερο (ή που γυαλίζει το μάτι του σε μια πιο λυρική εκδοχή) και για τα μυστικά που δεν υπάρχουν, θα διαβάσουμε και για την περίφημη “μάχη των πάγκων” (εναλλακτική εκδοχή: η παρτίδα σκάκι μεταξύ των δύο προπονητών).

Παρότι κάθε κλισέ περιέχει μια δόση αλήθειας, ο Ολυμπιακός θα ήθελε να μην ισχύει το τελευταίο από αυτά. Μετά από πέντε ματς εναντίον του αιώνιου αντιπάλου (κλισέ, το ξέρω) τη φετινή χρονιά, οι ερυθρόλευκοι θα έπρεπε να επιδιώξουν αυτό που συνήθως συμβαίνει σε μια σειρά αγώνων: ο αγώνας να ξεφύγει από τον τακτικό έλεγχο, των προπονητών, η κάθε ομάδα να βρει λύσεις τόσο στο αρχικό πλάνο όσο και στις προσαρμογές της άλλης - άλλωστε η δυνατότητα για τέτοιες προσαρμογές δεν είναι απεριόριστη - και ο φετινός τίτλος να κριθεί στο ταλέντο, την προσωπικότητα και την ικανότητα εκτέλεσης των συστημάτων.

Εκεί ο Ολυμπιακός μάλλον υπερέχει. Και ειδικά στο τελευταίο κριτήριο, η συνεισφορά του προπονητή του είναι καθοριστική. Το πρόβλημα για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και του παίκτες του είναι ότι επί 200 αγωνιστικά λεπτά δεν έχουν βρει λύσεις απέναντι στους βασικούς τακτικούς προσανατολισμούς του Αργύρη Πεδουλάκη. Οι αλλαγές ψηλού-κοντού με τις οποίες ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τα πικ εν ρολ με κύριο εκφραστή τον Σπανούλη δεν έχουν οδηγήσει σε αξιοποίηση των μις ματς. Ο ρυθμός δεν έχει ανέβει και οι πόντοι στο ανοιχτό γήπεδο είναι ελάχιστοι. Η αδύνατη πλευρά δεν προσφέρει τα ελεύθερα σουτ στα οποία βασίζεται μεγάλο κομμάτι της επίθεσης του Ολυμπιακού.

Αυτή τη στιγμή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να αναλυθούν οι λόγοι για τους οποίους τα ντέρμπι της φετινής (και της περσινής..) χρονιάς μένουν καθηλωμένα σε αυτό το αρχικό στάδιο, με τον Παναθηναϊκό να υποχρεώνεται σε ελάχιστες μεταβολές της συνταγής που εμφανίστηκε στους τελικούς του 2013. Φταίει ο Μπαρτζώκας, φταίει ο Σπανούλης, φταίει η απουσία του Λο, φταίει η κακή κατάσταση του Πρίντεζη. Στους τελικούς Λο δε θα υπάρχει (ο Κόλινς ήδη τρώει ωμές μπριζόλες για να δαγκώνει καλύτερα), αλλά οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές έχουν το μομέντουμ με το μέρος τους ώστε να αλλάξουν αυτά τα δεδομένα.

Ο Παναθηναϊκός του Αλβέρτη είναι ελαφρά διαφορετική ομάδα: προσπαθεί να τρέξει περισσότερο, δεν αμύνεται με την ίδια συνέπεια και βασίζεται περισσότερο στον Μαυροκεφαλίδη. Το τελευταίο σημείο δημιουργεί ευκαιρίες και κινδύνους: υπάρχει ένας ψηλός τον οποίο ο Ολυμπιακός μπορεί (ή μάλλον υποχρεούται) να σημαδέψει στα πικ εν ρολ, αλλά και ένα βαρύ σχετικά τεσσάρι, που ξέρει να παίζει με πλάτη και θα δοκιμάσει την ικανότητα των Πρίντεζη και Πέτγουεϊ να αμύνονται σωστά σε αυτές τις καταστάσεις. Κατά τα λοιπά ο Ολυμπιακός δοκιμάζει περισσότερες αλλαγές ψηλού-κοντού στην άμυνα του. Αν αυτές λειτουργήσουν όπως στη σειρά με τη Ρεάλ, τότε θα μειωθούν οι περιστροφές και οι ευκαιρίες για ελεύθερα περιφερειακά σουτ τα οποία αποτελούν κλειδί για την επίθεση του Παναθηναϊκού.

Από κει και πέρα όλα είναι θέμα επαλήθευσης ορισμένων άλλων κλισέ: καρδιά, αποφασιστικότητα, συγκέντρωση. Αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να ξεκινάνε από τη διοίκηση και να φτάνουν μέχρι τον τελευταίο παίκτη. Κυριακή κοντή γιορτή.