Καλημέρα!
Είναι 1:30 ακριβώς, είμαι ψόφιος από την κούραση και αν και αρχικά είπα ότι θα ποστάρω αύριο, σκέφτηκα ότι ειναι ήδη... "αύριο" και δε μπορώ να αφήσω τον Μορφέα να με νικήσει έτσι απλά και να την πέσω χωρίς κανα-δυο αράδες, οπότε.... Έλα όμως που τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, γιατί τι στο διάολο να γράψω πάλι? Και ποιητής να 'μουνα θα 'χα στερέψει! Και κατά πως φαίνεται θα πρέπει να κρατήσω καμμιά εξυπνάδα (aka μαλακία) για μετά, επειδή έχουμε δρόμο μάγκες, ΠΟΛΥ!
Σκέψεις και μπούρδες as usual, ατάκτως ειρημένες για μια ομάδα που νιώθω ότι έχει βάλει σκοπό να ξεχρεώσει 15 χρόνια πόνου, θλίψης, πίκρας και κατά καιρούς, άσχημου μπάσκετ - μονομιάς!
"Η επίθεση κόβει εισητήρια, αλλά η άμυνα δίνει τίτλους" ή κάπως έτσι τέλος πάντων λέει το Αμερικανικό ρητό για τα του μπάσκετ. Επειδή συμπαθάτε με, αλλά τους Αμερικάνους τους έχω πολύ ψηλά όσον αφορά τη σπυριάρα (και το rock & roll) δε γίνεται να μη συμφωνήσω μαζί τους. ΟΚ, δε θα πω ψέμματα, γούσταρα τρελλά και το run & gun της εποχής Κλέιζα - Τσίλντρες, αλλά τι να τω κάνω όταν έμενα με την ψυχή στο στόμα να πανηγυρίζω (που δε την πανηγύρισα, αλήθεια σας λέω αδέρφια) μια νίκη επί της Παρτιζάν του 1/25 budget? Εδώωωωωω, έτσιιιιιιι, τανάλια φίλε μου, να μην πέρνεις ανάσα, σα βόας που σφίγγει τα ποντίκια και μετά τα παρατάει! Όχι κύριοι, δε θα σας πάρουμε τη διαφορά, μην αγχώνεστε. Τι πάει να πει "γιατί?" Γιατί έτσι γουστάρουμε,  γούρι ρε αδερφέ, πω-πωωωωω! Θα σας αγχώσουμε και σας, σα και τους άλλους, αλλά θα μείνουμε δεύτεροι γιατί περιμένουμε και τις αγαπούλες τώρα στο Top 16 γιατί δεν αντέχουμε την προσμονή του μακρινού ανταμώματος των τελικών, χεχε!
Λοιπόν, αν με πίκρανε κάτι σήμερα ήταν το γήπεδο και το κοινό. Τι στολίδι ήταν αυτό ρε αδέρφια? Και τι ωραία ατμόσφαιρα! Αλήθεια λέω, ξενέρωσα να βλέπω που παίζουν οι Λιθουανοί και που εμείς... Ντροπή ρε πούστη μου, ντροπή! Αγγελόπουλοι, ξέρω ότι με γράφετε εκεί που δε πιάνει μελάνι, αλλά αν ποτέ κατά τύχη πέσει το μάτι σας σε αυτή  εδώ την ταπεινή cyber γωνιά, σας λέω τούτο: Ο Κόκκαλης δεν έγινε ο σπουδαιότερος ηγέτης ως τώρα, λόγω τίτλων (μόνο). Ούτε επειδή έσωσε την ομάδα από το στόμα του λύκου, αλλά επειδή της έφτιαξε ΣΠΙΤΙ! Έλα τώρα, μην ακούω παπαριές για γραφειοκρατίες και τέτοια. Αν έχετε θέμα εσείς, τι να πούμε και 'μεις..? Κάθε φορά που μπαίνω στο ΣΕΦ και κοιτώ αυτό το έκτρωμα που έχει για οροφή (μη πιάσω στο βρωμόστομό μου τα άλλα ...) εύχομαι να πέσει να με πλακώσει. ΝΤΡΟΠΗ να στεγάζεται αυτή η ομάδα εκεί. Ναι ξέρω, εύκολα τα λέω, αλλά ΝΑΙ, για εσάς όλα αυτά είναι βόλτα στο πάρκο.
Μμμμμμμ. Για το παιχνίδι δε μίλησα ακόμη, ε? Ε και? Πάρτε σβάρνα τα sites, χρωματισμένα και μη, και δείτε τα αυτονόητα. ΥΠΟΚΛΙΣΗ  Κύριοι! Και αν τα άλλα ήταν "καφενεία" αυτό εδώ τι ήταν, καφετέρια? Γουστάρω που επιτέλους ξεσπαθώνω για αυτό το τμήμα και δηλώνω πια απερίφραστα (όχι ότι δε το κανα και πριν, αλλά λίγοι με πιάναν τότε...) ότι είμαι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ! Λιακάδα στην καταχνιά, με μαγκιά Πειραιώτικη, παντελονάτη και...ξέρετε τι άλλο. Έχεις λόγο ρε αδερφέ να περιμένεις την επόμενη βδομάδα πια, και μάλιστα καλό! Διάβαζα τον Μελάγες χθες και ενώ με άγχωσε αρχικά με το όχι και τόσο καλό προαίσθημά του (ο κερατάς είχε κάνει κέντα στα προηγούμενα ματς), ηρέμησα με την εξής σκέψη: Αυτοί μας πήραν έτσι εύκολα μετά από το ντέρμπι με τη ζέλα, παίξανε το δικό τους τώρα, κερδίσανε και αυτοί (τη Λιέτουβος Ρίτας) τον δικό τους αιώνιο....ΟΚ, επανάληψη της ιστορίας από την ανάποδη! Το ΠΟΣΟ γουστάρω αυτές τις superstitious βλακείες, δε λέγεται, χεχε!  Τώρα που το σκέφτομαι έχετε δίκιο ρε αδέρφια, έχει πάει γούρι το blog, ε?
Άντε για το(ν) επόμενοοοοο!!!!