Τσεντεβίτα - Ολυμπιακός (62-84)

Καλησπέρα παιδιά!

Σήμερα με πιάνετε (σχεδόν) αδιάβαστο μιας και χθες λόγω της γιορτής του μεγάλου μου γιού, κατέστη αδύνατη η παρακολούθηση του αγώνα. ΟΚ, κατάφερνα που και που να τη σκαπουλάρω και να ρίχνω κάποιες κλεφτές ματιές, αλλά δε μπορώ επουδενί να εκφέρω άποψη. Ο λόγος θα περάσει σε εσάς και από τα σχόλιά σας θα πάρω ουσιαστικά μυρωδιά για το τι συνέβη στην Κροατία. Παρόλα αυτά δεν άντεξα πριν ξαπλώσω (πολύ) αργά το βράδυ, να μη κάνω μια περατζάδα σε sites και κυριώς να διαβάσω σχόλια ‘εχθρών’ και φίλων.

Διάβασα λοιπόν, ότι η ομάδα για άλλη μια φορά χειροκροτήθηκε σε αντίπαλη έδρα. Πράγμα που σημαίνει ότι έχει εγκαθιδρύσει ήδη στο Ευρωπαϊκό μπασκετικό κοινό (οι Κροάτες και οι Λιθουανοί, είναι και κατεξοχήν αλλά και με ΠΑΙΔΕΙΑ μπασκετική, ‘ακροατήρια’) το συναίσθημα του επιβλητικού Πρωταθλητή Ευρώπης. Δεν είναι ούτε κόμπλεξ, ούτε κάτι άλλο, το ότι δε θυμάμαι καμμιά άλλη Ελληνική ομάδα να απολαμβάνει κάτι τέτοιο. Τον Παναθηναϊκό δε, όσα απύθμενα και να μας χωρίζουν, τον σεβόμουν πάντα και κυρίως τον Ομπράντοβιτς. Αλλά ειλικρινά κάτι τέτοιο δε θυμάμαι! ΟΚ, είναι νωρίς αλλά έχουμε την τύχη η ομάδα μας να παίζει και ωραίο μπάσκετ (το λιγότερο...) και αποτελεσματικό.

Διάβασα επίσης ότι ο  Law για ακόμη μια φορά, ήταν στα αμυντικά του καθήκοντα φοβερός! Το ότι φτάσαμε να συγκρίνουμε αμυντικά τον Βαγγελάκη μας με τον Acie, είναι μια έξτρα φετινή παράμετρος που μας κάνει ‘διαφορετικούς’ και παραπάνω επικίνδυνους. Μετρήστε διαφορές με πέρυσι που ήδη μας κάνουν πιο δύσκολα αντιμετωπίσημους, κατεμέ πάντα:

1. Έξτρα αμυντικές βοήθειες, από παίκτες κυρίως ‘επιθετικά’ προσανατολισμένους σαν τον Law.
2. Έξτρα πόντους στο ζωγραφιστό από τον Powell που σημειωτέον ούτε αμυντικά υστερεί και κάνει την απουσία-φόβητρο του (περυσινού καλού) Ντόρσι, μέχρι στιγμής, αμελητέα!
3. Η ‘αλλαγή’ του Σπαν από σκόρερ, σε combo δυναμίτιδα που μοιράζει τόσες assists όσες ο Διαμαντίδης και ο Τεόντοσιτς, μαζί!
4. Τα γρήγορα, αλλά όχι βιαστικά plays που βγάζουμε.
5. Το επίσης γρήγορο passing game μας, ιδίως σε σετ άμυνες.
6. Το ότι ο Μπαρτζώκας κάνει εδώ και ένα μήνα (κατά την ταπεινή μου άποψη), καλύτερη διαχείριση των time outs, ακόμη και σε σχέση με τον Ντούσαν (και ας φανώ βλάσφημος).

Δυο ανησυχίες έχω, τις καταγράφω και ο λόγος σε σας αδέρφια που είδατε τον αγώνα. Ένα είναι οι ανανεώσεις που δε νομίζω ότι είναι νωρίς να τις σκεφτόμαστε. Και αν η περίπτωση του Σπαν ‘αναγκαστικά’ θα έχει ‘πολύ ψωμί’, του Χάινς και του Παπ, νομίζω ότι θα πρεπε να είχαν κλείσει εδώ και καιρό... Είμαι σίγουρος ότι τα αδέρφια το μπορούν, αλλά φοβάμαι ότι (η κατά κοινή ομολογία, μέχρι στιγμής επιτυχημένη οικονομικά συνταγή τους) δύσκολα θα αλλάξει... Μακάρι να βγω ψεύτης όμως, γιατί τρέμω στην ιδέα του να χαθούν βασικοί πυλώνες από αυτή η ομάδα, ΤΡΕΜΩ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ! Και δύο, ότι όσο και να πιστεύω και γω, ότι ακόμα όντως δεν έχουμε φορτσάρει, μέχρι να το δω και επί της πράξης εκεί γύρω στο Μάρτιο-Απρίλιο, θα ζω με το άγχος...

Για πείτε λοιπόν...