Καλημέρα!
Θα μπώ στο "ψητό" κατευθείαν αδέρφια. Τρία ευτυχώς έρχονται στο μυαλό μου για το χθεσινό αγώνα:
1. Ευτυχώς που είχα δουλειά μέχρι αργά το βράδυ και δε μπόρεσα να πάω ΣΕΦ για να ζήσω αυτό το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ σκηνικό από κοντά, με τον Μπουρούση. Δε μου 'ναι συμπαθής καθόλου, αλλά για αγωνιστικούς λόγους καθαρά και όχι γιατί έβρισε τα αφεντικά του, σε υποκλαπείσα τηλεφωνική και ιδιωτική συνομιλία. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω και όποιος κατάλαβε - κατάλαβε. Και ναι, δε με νοιάζει αν τα αφεντικά αυτά λέγονται Αγγελόπουλοι. Ντροπή απλά. Είμαι "της θεωρίας της γκόμενας" σε αυτά τα πράγματα. Αν σε ενοχλεί ακόμη, την βρίζεις. Αν την έχεις γραμμένη εκεί που δε πιάνει μελάνι, απλά δεν ασχολείσαι...
2. Ευτυχώς δεν κάναμε άλλη μια υπερηχητική εμφάνιση και επιτέλους το πειραγμένο μυαλό μου ηρέμησε για το αν είμαστε σε full φόρμα ή όχι. ΟΥΦ!
3. Ευτυχώς "πέσαμε" σε όμιλο που θα μας κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά λογικά και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα μας κρατήσει σε εγρήγορση και στα χιαστί της 8-άδας θα συναντήσουμε τα "μεγαθήρια" (που όπως λέει το άκρως αντικειμενικό gazzetta.gr....) θα πρέπει να βρει τον τρόπο "η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη την τελευταία χιλιετία" να αποκλείσει, αν θέλει να συνεχίσει στην Ευρωλίγκα...χεχε! Άμα λάχει, σας περιμένουμε εκεί ρε "αυτοκράτορες", μη μας την κάνετε πάλι και μετά εκ του ασφαλούς μας λέτε πάλι ότι τη "γλιτώσαμε"...
Το παιχνίδι ήταν κακό από πλευράς μας, δε βγάλαμε ενέργεια στην άμυνα ποτέ, οπότε φυσιολογικά δε βρήκαμε ποτέ ρυθμό (με εξαίρεση ίσως το ξέσπασμα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου) και ακόμη πιο φυσιολογικά φτάσαμε στους 81 πόντους παθητικό, που για αυτή την ομάδα και από τα παλτά του Αρμάνι ειδικά, είναι να απορείς αν απλά διαβάσεις το αποτέλεσμα και δεν έχεις δεί φάση από το ματς για το τι έγινε στα 40 λεπτά του.... Το θέμα είναι ότι κερδίζουμε πια λόγω φανέλας και DNA, που ήταν και κάτι που ζήλευα στους ακατανόμαστους όλα αυτά τα χρόνια λειψυδρίας.
Χάινς, Λώ, Πάπ και Σπάν μακράν οι κορυφαίοι και χθες, με το σερί να σταματά για αυτή τη φάση στο 7-0... Όχι άσχημα, έτσι?
Για τους ομίλους τώρα, δε νομίζω ότι χωρά αμφιβολία ποιος είναι ο πιο δύσκολος? Με εξαίρεση την Μπάρτσα, δε θεωρώ φόβητρο κανέναν άλλο αντίπαλο όμως. Εδώ που τα λέμε ούτε τους Καταλανούς πρέπει να θεωρεί 'φόβητρο' ο Πρωταθλητής Ευρώπης.... Ούτε η Μακάμπι μου γεμίζει το μάτι αυτή τη στιγμή. Κλασικό club, πάντα επικίνδυνο, με καλό προπονητή και πιθανόν καλύτερη ομάδα από πέρυσι (όχι ρόστερ, μη τα μπερδεύουμε) αλλά ως εκεί, όχι τόση όση χρειάζεται για να μας κάνει ζημιά, με την απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια να παίξουμε όπως ξέρουμε και μπορούμε - δαιμονισμένα!
Παραθέτω και γω σε φωτό, χάριν ευκολίας τους ομίλους όπως επίσημα διαμορφώθηκαν και πάμε να ξεκινήσουμε την κουβέντα όπως εσείς αδέρφια γουστάρετε να την πάμε.
1. Ευτυχώς που είχα δουλειά μέχρι αργά το βράδυ και δε μπόρεσα να πάω ΣΕΦ για να ζήσω αυτό το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ σκηνικό από κοντά, με τον Μπουρούση. Δε μου 'ναι συμπαθής καθόλου, αλλά για αγωνιστικούς λόγους καθαρά και όχι γιατί έβρισε τα αφεντικά του, σε υποκλαπείσα τηλεφωνική και ιδιωτική συνομιλία. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω και όποιος κατάλαβε - κατάλαβε. Και ναι, δε με νοιάζει αν τα αφεντικά αυτά λέγονται Αγγελόπουλοι. Ντροπή απλά. Είμαι "της θεωρίας της γκόμενας" σε αυτά τα πράγματα. Αν σε ενοχλεί ακόμη, την βρίζεις. Αν την έχεις γραμμένη εκεί που δε πιάνει μελάνι, απλά δεν ασχολείσαι...
2. Ευτυχώς δεν κάναμε άλλη μια υπερηχητική εμφάνιση και επιτέλους το πειραγμένο μυαλό μου ηρέμησε για το αν είμαστε σε full φόρμα ή όχι. ΟΥΦ!
3. Ευτυχώς "πέσαμε" σε όμιλο που θα μας κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά λογικά και καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα μας κρατήσει σε εγρήγορση και στα χιαστί της 8-άδας θα συναντήσουμε τα "μεγαθήρια" (που όπως λέει το άκρως αντικειμενικό gazzetta.gr....) θα πρέπει να βρει τον τρόπο "η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη την τελευταία χιλιετία" να αποκλείσει, αν θέλει να συνεχίσει στην Ευρωλίγκα...χεχε! Άμα λάχει, σας περιμένουμε εκεί ρε "αυτοκράτορες", μη μας την κάνετε πάλι και μετά εκ του ασφαλούς μας λέτε πάλι ότι τη "γλιτώσαμε"...
Το παιχνίδι ήταν κακό από πλευράς μας, δε βγάλαμε ενέργεια στην άμυνα ποτέ, οπότε φυσιολογικά δε βρήκαμε ποτέ ρυθμό (με εξαίρεση ίσως το ξέσπασμα στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου) και ακόμη πιο φυσιολογικά φτάσαμε στους 81 πόντους παθητικό, που για αυτή την ομάδα και από τα παλτά του Αρμάνι ειδικά, είναι να απορείς αν απλά διαβάσεις το αποτέλεσμα και δεν έχεις δεί φάση από το ματς για το τι έγινε στα 40 λεπτά του.... Το θέμα είναι ότι κερδίζουμε πια λόγω φανέλας και DNA, που ήταν και κάτι που ζήλευα στους ακατανόμαστους όλα αυτά τα χρόνια λειψυδρίας.
Χάινς, Λώ, Πάπ και Σπάν μακράν οι κορυφαίοι και χθες, με το σερί να σταματά για αυτή τη φάση στο 7-0... Όχι άσχημα, έτσι?
Για τους ομίλους τώρα, δε νομίζω ότι χωρά αμφιβολία ποιος είναι ο πιο δύσκολος? Με εξαίρεση την Μπάρτσα, δε θεωρώ φόβητρο κανέναν άλλο αντίπαλο όμως. Εδώ που τα λέμε ούτε τους Καταλανούς πρέπει να θεωρεί 'φόβητρο' ο Πρωταθλητής Ευρώπης.... Ούτε η Μακάμπι μου γεμίζει το μάτι αυτή τη στιγμή. Κλασικό club, πάντα επικίνδυνο, με καλό προπονητή και πιθανόν καλύτερη ομάδα από πέρυσι (όχι ρόστερ, μη τα μπερδεύουμε) αλλά ως εκεί, όχι τόση όση χρειάζεται για να μας κάνει ζημιά, με την απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια να παίξουμε όπως ξέρουμε και μπορούμε - δαιμονισμένα!
Παραθέτω και γω σε φωτό, χάριν ευκολίας τους ομίλους όπως επίσημα διαμορφώθηκαν και πάμε να ξεκινήσουμε την κουβέντα όπως εσείς αδέρφια γουστάρετε να την πάμε.
