Νομίζω είμαστε σε ένα καλό σημείο στο να εξετάσουμε με σχετική ασφάλεια, κάποια πράγματα για τον Ολυμπιακό του 2013-14, πλέον. Είδαμε τα φιλικά της Πόλης, είδαμε και τα παιχνίδια του διηπειρωτικού οπότε και να θέλουμε να δούμε κάτι περισσότερο σε φάση "μοντάρισμα", αυτό θα γίνει μέσω επίσημου προγράμματος το οποίο δε το λες και εύκολο, μιας και περιλαμβάνει ένα ακόμη υπερατλαντικό ταξίδι επιστροφής, παιχνίδι κυπέλλου και το opening της αγωνιστικής περιόδου στη φαρσοκωμωδία που λέγεται Α1, με τον βάζελο.

Και μιας και μίλησα για Α1, είδαμε (και) χθες από τους γνωστούς δημοσιογραφίσκους, να κάνουν το άσπρο - μαύρο για το καλόπαιδο τον Διαμαντίδη, καθώς επίσης και τον Τόμι (που όταν θέλει είναι μακράν ο καλύτερος referee, αλλά ΔΕΝ θέλει) να κάνει στα στραβά μάτια και να μη γράφει κάτι στο φύλλο αγώνος. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια όμως, έκπληξη καμία και πάμε να διεκδικήσουμε ένα τρόπαιο που δε φτάνει που πρέπει να φτύσεις αίμα για να αποκτήσεις και το ξέρεις εκ των προτέρων, βάλανε και καμιά 200αριά αχαρακτήριστοι "δικοί μας" το χεράκι τους για αυτό...

Έχω πει πολλές φορές σε κουβέντες μας το τελευταίο χρονικό διάστημα, ότι μου άρεσε το recruiting του coach B και της διοίκησης, αυτό το καλοκαίρι. Είχα τις ενστάσεις μου, αλλά δε μπορούσε να γίνει αλλιώς. Οι όσες απώλειες-ειδικά του Hines, όσο και να εμπεριέχουν ευθύνη χειρισμών αρχικά, απέδειξαν εν συνεχεία ότι άμα ήθελαν να μείνουν οι παίκτες, θα έμεναν, άρα δεν υπάρχει λόγος να ξαναγυρνάμε σε κάτι που στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, μοιάζει ήδη μακρινό. Και αυτό είναι είναι μεγάλη μαγκιά σε όσους φέρουν το βάρος των επιλογών. Νιώθω ευχαριστημένος σε μεγάλο βαθμό και το ακόμα καλύτερο είναι, ότι νιώθω επίσης να υπάρχει και μια σχετική άνεση διορθωτικών (αν χρειαστεί), στην περίοδο των χειμερινών μετακινήσεων. Υγεία να έχουμε και άστους να κουρεύονται. ΟΚ, θα μου μείνει απωθημένο ο Moss, αλλά με την Khimki στα pits, εγώ θα ονειρεύομαι Davis μέχρι αποδείξεως του εναντίου...

Το σχεδόν απίθανο (για πολλούς) σενάριο, της τρίτης συνεχόμενης Ευρωλίγκας, φαντάζει πιο εύκολο από τον εγχώριο τίτλο και προσωπικά χέστηκα αν θα πάρουμε τα δυο παιχνίδια της κανονικής περιόδου με βάζελο. Στο κάτω-κάτω, ότι είναι να γίνει και να μετρήσει, είναι εκεί στο τέλος, οπότε η (εντελώς) ασόβαρη και γραφική σκέψη από πλευράς μου, για κατέβασμα της εφηβικής/2ης και ξεκούραση της αντρικής, εν μέσω πλήρους απαξίωσης, θα ήταν και πράξη αν είχα τα γκέμια της ομάδας (έχω μεγαλώσει με Κόκκαλη, πειράζει?), αλλά μάλλον ευτυχώς που δε τα 'χω (αυτογνωσία my ass...).

Στο διά ταύτα και σε update όσων είχα γράψει το καλοκαίρι και καπάκι μετά την ανακοίνωση των Παπαπέτρου και Αγραβάνη. Βγαίνουν αληθινοί αυτοί που είχαν μάτια στις προπονήσεις της ομάδας και μου μιλούσαν για κίνηση που θα αλλάξει πολλά, όσον αφορά τον Λοτζέσκι. Είναι "κρύος" ακόμη, με εμφανέστατα τα σημάδια της προσαρμογής σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό άλλου επιπέδου από αυτόν που είχε συνηθίσει, αλλά το τυπάκι μοιάζει να 'ναι αυτό που ψάχναμε. Έχει καλό touch με τον Σπαν, αμυντικά βοηθά καλά με τα μακριά του χέρια, έχει τσαγανό (βλέπε τελευταίο καλάθι στο Rixos και εν γένει εμφάνιση), καλό play making συν τη σταθερά (και το γράφω από τώρα, γιατί για στανταράκι το κόβω αυτό) των όχι τραβηγμένων αλλά σίγουρων προσπαθειών. Ειδικά αυτοί που βγάζαν φλύκταινες με Πέρο και την “βαράω αβέρτα τρίποντα” προσέγγισή του! Σε αυτή τη θέση (αντί του Γκέτσε δηλαδή και όχι του Παπ) δε μιλάμε για περίπτωση service pack παίδες, αλλά για αλλαγή λειτουργικού. Ένας tweener για το 2-3 που θα γίνει συμπάθεια όλων, βιάζομαι να πω (αν δεν έχει γίνει ήδη).

Ο Στράτος δείχνει φέτος να μην είναι μπερδεμένος. Γιατί εκεί εστιάζω το περσινό σκαμπανέβασμά του, στην απόδοση πια. Σα να περίμενε την ώρα που θα αναλάβει "βασικό 3άρι", ένα πράμα. Με σίγουρα πατήματα, σίγουρες κινήσεις και ποιότητα την οποία ζηλεύαμε όταν δεν έπαιζε για πάρτη μας. Θα βοηθήσει τον rookie Παπαπέτρου σε πολλά και θα έχει τις ανάλογες ανάσες από Λοτζέσκι, μέχρι να αρχίσει να πατάει καλύτερα (γιατί καλά πατάει ήδη), ο μικρός. 

Από τους ψηλούς μου αρέσουν όλοι, με προεξέχοντα τον Dunston που έχουν βαλθεί κάποιοι να βαφτίσουν αντι-Hines. Δείχνει να έχει μπει καλύτερα από τους Simmons/Begic (ΟΚ, ο τελευταίος είναι απόλυτα δικαιολογημένος) στην ομάδα και ήδη δίνει σε επίθεση και rebounds. Δε καταλαβαίνω καθόλου για να είμαι ειλικρινής, τον σκεπτικισμό που υπάρχει για Simmons από κάποιους. Αν θυμηθούμε για ποιο λόγο αποκτήθηκε και τι έχει βγάλει ήδη στο παρκέ, είναι να αφήνουμε την κουβέντα στην τελεία που ακολουθεί. Η λέξη κλειδί για την περίπτωσή του είναι, "ρόλος" και δείχνει να μπορεί μέρα με τη μέρα να τον παίξει όλο και καλύτερα. Χώρια που τον κάνω κέφι σαν φυζίκ, τρελλά όμως! Ο Begic, θα κλείσει χώρους που πέρυσι ο κακομοίρης ο Hines έκανε τον Τιραμόλα για να προλάβει και δε μπορούσε να ανταπεξέλθει 100% ο συμπαθής Σερμαντίνι. Όποιος ασχολείται με το basketball, ξέρει τι να περιμένει από αυτόν και τι όχι. Έγραψε κάτι χθες ο rodhig7 στο twitter που με βρίσκει 1000% σύμφωνο ("If Begic is used as a pnr center he might break Josh Powell's +/- records. Just feed him on the post and hope he can find the open shooters."). Αν τον δουλέψεις σαν pick & roll ψηλό, με τα φτερά που έχεις πλέον και τον μάθεις να "βλέπει γήπεδο", εγώ είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε Νύχτες  Αγ. Βαρθολομαίου κατ' επανάληψη (μη μου πείτε ότι δεν έχετε προσέξει ένα σταθερά καλό ποσοστό στα 3π έως τώρα). Μόνιμο ερωτηματικό (εξαρχής), ο Πέτγουεϊ, που δείχνει να αργεί να βρει πατήματα σε σχέση με του υπόλοιπους καινούργιους (χθες για παράδειγμα, πήδαγε σε λάθος χρόνο 9/10 φορές, είτε ήταν για rebound είτε για block). Ο Μελάγες είχε γράψει ότι όλα αυτά είναι λόγω του μυικού όγκου που πήρε πρόσφατα και δε μπορεί ακόμη να συνηθίσει (εύχομαι να 'χει δίκαιο). Ο Πριντ θα κάνει πολύ καλή χρονιά, κόβω το... κεφάλι μου, πόσο μάλιστα αν βρει και βοήθειες στο 4.

Τα guard δε τα πιάνω καν! Δε κουνάω ρούπι από τη θεωρία μου ότι είναι με διαφορά το καλύτερο line-up στην Ευρώπη και προκαλώ κάποιον με αντίθετη άποψη, να μου την καταθέσει. Ο Βαγγελάκης δείχνει λίγο μουδιασμένος/φοβισμένος, αλλά ποιος δε θα 'ταν στη θέση του? Ακόμη και έτσι όμως, είναι προσθήκη που ΕΛΕΙΨΕ και που θα άλλαζε πολλά. Και αυτά θα τα ξαναθυμηθούμε με το καλό... Για τον Law, δεν έχω να πω κάτι. Προφανώς και λόγω συχνών τραυματισμών (με ολίγη από τεμπελιά καθώς λέγεται), δε στέριωσε ΝΒΑ, οπότε να κάνουμε το σταυρό μας να τον έχουμε καλά (δε ξέρω αν μπορεί να κάνει κάτι ως πρόλειψη το ιατρικό team), όταν και πραγματικά θα τον χρειαζόμαστε... Δε θα αντέξω τρίτη χρονιά σερί τελικών, με Law εκτός ή ανέτοιμο... Ο Σλούκας αν και με εκνεύρισε στα παιχνίδια του Intercontinental, είναι εμπειρότερος και μεστότερος (μην αναφέρουμε και ‘μεις τα κλισέ που γράφονται για το παιδί), ο Κάτσι πιο σίγουρος και πιο έμπειρος ύστερα από το περσινό ξαφνικό κάλεσμα για μάχη (χώρια την κλήση του στην Εθνική και τον ντόρο που έγινε όταν κόπηκε) και ποιος μας έμεινε να πιάσουμε στο βρωμόστομό μας...? Α, αυτός που δικαίως δώθηκε η μεγαλύτερη μάχη να παραμείνει και ηγείται της αναγέννησης του τμήματος. Αυτός που δικαιωματικά λατρεύεται και μισείται από φίλους και εχθρούς, αυτός που αλλάζει όλες τις ισορροπίες και βουλώνει στόματα, αυτός που δεν αφήνει κατσαρόλι για κατσαρόλι που να μη βάλει στο μάτι, αυτός που (ευτυχώς) είναι μονίμως ανικανοποίητος, αυτός που βρήκε λιμάνι για να δείξει όσα κατέχει και το λιμάνι βρήκε σε αυτόν, τον ηγέτη που έχει τα παπάρια να φέρει την ευθύνη μιας φανέλας ΠΟΛΥ βαρυάς! Και σε όσους αυτό το τελευταίο ακούγεται κάπως, τα κουβαδάκια τους και σε άλλη παραλία...

Εν κατακλείδι, hats off αρχικά σε Αφους και Μπαρτζώκα για το to the point (με βάση τα οικονομικά) recruiting, σε μια τόσο δύσκολη περίοδο γενικώς και όχι μόνο για την ομάδα η οποία και δείχνει να αλλάζει τόσο όσο χρειάζεται για να μην είναι προβλέψιμη επιθετικά (αλήθεια, με πόσους τρόπους πλέον μπορούμε να σκοράρουμε, έχετε αναλογιστεί?), χωρίς να χάσει το ζόρικο DNA της που την έχει στην κορυφή του εκτός ΝΒΑ κόσμου, τα τελευταία δυο χρονια... Είπα κορυφή κόσμου? Κοίτα να δεις που και αυτό το τρόπαιο αίφνης έγινε “της πλάκας” για κάποιους (και δεν αναφέρομαι σε αντίπαλους οπαδούς τώρα, αλλά στους γυμνοσάλιαγκες ρουφιάνους, που το παίζουν δημοσιογράφοι)... Γιατί όσο "τουρλουμπούκι" και να ‘ταν η Πινέιρος, όσο και αν απέχει ακόμη το Λατινοαμερικάνικο μπάσκετ από το Ευρωπαϊκό, όσο “ανορθόδοξα” και να παίζανε, αυτή η ομάδα είναι επιπέδου Eurocup μίνιμουμ. Και εδώ είναι η πλάκα, γιατί είναι κάτι “μάγκες” που διατείνονται ότι μάθανε μπάσκετ τόσα χρόνια, δίπλα στον Ομπράντοβιτς, αλλά αντί να έχουν πάρει μυρωδιά, γίναν μυρωδιάδες... 

Η Χημεία δεν ήταν αγαπημένο μου μάθημα, ανέκαθεν προτιμούσα τη Φυσική (και ακόμη πιο πολύ τα καλλιτεχνικά, που είχαμε μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ κορμάρα για καθηγήτρια, ζωγράφιζε μιλάμε κυριολεκτικά και μεταφορικά!) αλλά, αυτή η λέξη θα είναι το «Α» και το «Ω» για όλη τη (σχεδόν μεταβατική) χρονιά. Θέλει υπομονή από όλους, άλλωστε κανείς δε πήρε τίτλο τον Νοέμβρη. Είναι ΠΟΛΥ ενδιαφέρον αυτό που έχει κατά νου και θέλει να παρουσιάσει ο coach και αν την προηγούμενη χρονιά με βρίσκατε 9/10 φορές απέναντι, μάλλον φέτος θα γίνει το αντίθετο. Το κατα πόσο γρήγορα (και έαν) θα κολλήσουν τα νέα μέλη, θα δείξει και η πορεία που θα διαγράψουμε. Κάτι σας είπα τώρα, έτσι? Ε να μη το πω και γω? Αλλά κάτι μου λέει, ότι θα πάει καλά...