Χαιρετώ!
Ξεκινάμε, δε περίμενα τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο χθες. Τουλάχιστον στις πρώτες
περιόδους, που είμαστε νευρικοί (ιδίως οι νέοι παίκτες). Γιατί δε μπορώ να αποδώσω σε κάτι άλλο, πέραν του άγχους, φάσεις σαν αυτές του Simmons που έχανε σα να 'χε μανταλάκια στα δάκτυλα rebounds που είχε ήδη κατεβάσει ή τα άσκοπα fouls του Dunston για παράδειγμα, που δείξαν να εκνευρίζουν και να αγχώνουν το Μπαρτζώκα. Ακόμη και η διστακτικότητα του Λοτζέσκι σε κάποιες φάσεις, για μένα στο άγχος πρέπει να αναζητηθεί η "αιτία". Και τα εισαγωγικά, μπαίνουν βέβαια, γιατί αυτή την εποχή αν ψάχνεις για αιτίες, μάλλον δε το 'χεις και πολύ...
Περίμενα και το άγχος από πλευράς μας λοιπόν, αλλά και το βαθμό δυσκολίας που θα μας έβαζε η Μάλαγα. Μη τα ξαναλέμε, γιατί και πως. Αυτό που δε περίμενα και με γέμισε χαμόγελα όμως, είναι το ότι παρά τις αλλαγές, η ομάδα δείχνει εμφανώς να κρατά το "δε θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη" attitude, που με κόπο και μόχθο δυο χρόνια τώρα, έκτισε. Τρεις-τέσσερις φορές δείχναν χθες βράδυ, να ξεφεύγουν οι Ισπανοί και όλες τις μαζέψαμε. Και όταν έπρεπε, περάσαμε μπροστά με τον ίδιο σπαστικό και "έχει καταντήσει αηδία πια" τρόπο.
Τις στιγμές που η ομάδα έβρισκε ρυθμό (από την άμυνα βέβαια και όχι από την επίθεση που όσο το ψάχναμε έτσι, τρώγαμε τα μούτρα μας), ήταν σε transition έξαψη και με σκηνές από τα "προσεχώς". Δε θα βαρεθώ να το λέω, ενέχει πολύ ρίσκο και κίνδυνο αυτό που θέλησε να φτιάξει ο Μπαρτζώ φέτος, αλλά άμα βγει, θα τρίβουμε τα μάτια μας. Και με χαρά διαπιστώνω, ότι για 'κει πάει το πράμα...
Τα δυο πρώτα "πρέπει", κερδήθηκαν. Και κερδήθηκαν με Σπαν από παντού κλεισμένο, τραυματία, κουρασμένο και άδειο από ενέργεια, ελέω (και) Ευρωμπάσκετ... Ναι, ακριβώς αυτό το ίδιο που έπαθε και ο Μητσογκάλης, που έτρεχε στις Κίνες και τα νησιά (ναι ρε, λαϊκίζω άγρια τώρα και στα παπάκια μου για αυτό, είπε κανείς ότι είμαι ή θέλω να είμαι "αντικειμενικός"?). Γιατί και αυτό το διαβάσαμε χθες... Αλλά εκεί, πάλι το άσπρο/μαύρο. Απόλυτο μηδενικό ο ασπρομάλλης, αλλά "με clutch ικανότητες"... Μη τυχόν και δε γράψουμε κάτι καλό για τον Πλούταρχο, αλλά στον Σπαν, κριτικές χωρίς να παίρνουμε υπόψιν αυτά που (αντικειμενικά) πρέπει. Στον έναν χάιδεμα, στον άλλο μη τυχόν και δε παίζει στο 100% συνεχώς, τι σκατά, ένα σκασμό λεφτά παίρνει, θέλει να 'μαστε και ανεκτικοί ο "βλάχος"? Συνεχίστε έτσι ρε...
Ο Σλούκας, παίρνει μαθήματα δίπλα του και όσο και να μου λέτε ότι δε του μοιάζει, εγώ σα ξεροκέφαλος που είμαι, θα πηγαίνω κόντρα. Το παιδί είναι από άλλη πάστα και αυτό το χαμηλό βαρομετρικό που προς το παρόν έχει ο Σπαν, σε συνδυασμό με τον ανέτοιμο Law, αντί για τροχοπέδη, μοιάζει για ευκαιρία που αρπάζεται από τα μαλλιά. Και τις ευκαιρίες στα δύσκολα, παντού και όχι μόνο στα sports, τις αρπάζουν αυτοί που ανάμεσα στα πόδια τους έχουν πολλά κιλά καρύδια και που χρειάζονται κανα-δυο από δίπλα, να τους τα κρατάνε. Ο Βαγγελάκης, είναι ακόμα "κρύος" και θα είναι για λίγο ακόμα, δε πέρασε και λίγα το παιδί. Χωρίς να σημαίνει ότι ήταν αρνητικός... Εγώ τον πήρα στο Fantasy (που καταποντίστηκα!!!) στη θέση του Pullen και μαζί θα ανέβουμε ξανά! ;Ρ
Για τον Πριντ θα πω κάτι που έχει άμεση σχέση με τον coach (μη ξεχνιόμαστε, παραγράφω καλά για αυτόν τον τελευταίο καιρό και φοβάμαι μη χαλάσει το γούρι...χεχε). Δείχνει να του χαλάει το ρυθμό (που έχει και παραέχει αυτόν τον καιρό) η απαίτηση του rotation για να βρει εκείνον και ο Πετ, που χθες όμως πέτ-αγε! Μη κοιτάμε μόνο τα μαλλιά του και τις καγκουριές του, ο Γιώργης έχει φάει πολύ κριτική (όχι άδικα), αλλά θα πρέπει να του αναγνωρίζονται και κάποια πράγματα. Όχι χαριστικά, αυτά που του πρέπουν και του αξίζουν όμως...
Μας έλειψε πολύ ο Μπέγκιτς. Αλλά θα μπει και αυτός, δεν ανησυχώ. Για Παπαπέτρου/Αγραβάνη είμαι μαζί με Μπαρτζώ, δε μπορείς να τους βάλεις στην Ευρωλίγκα, σε παιχνίδι πρεμιέρας που δείχνει ότι στραβώνει. Γιατί αυτό δεν είναι απλά ρίσκο, είναι τζόγος και ακόμη και οπαδός των Motorhead να 'σαι (σα και του λόγου μου), αυτό παραπάει. Θέλω όμως να δω τον Πάπι, να παίρνει χρόνο σε Α1 που και νομίζω ότι θα γίνει, άμεσα. Ο Κατσίβελης, παραμένει το μεγαλύτερο ερωτηματικό μέχρι στιγμής... Πληροφορίες που φτάσαν στα αυτιά μου, κάνουν λόγο για "περισσότερες απαιτήσεις". Το κακό είναι, ότι μου ήρθαν από πηγή που δε μου 'χει πει ποτέ αρλούμπες... Μιλάμε για έναν παίκτη που το καλοκαίρι, έκανε όχι τυχαία ντόρο, λόγω της Εθνικής. Δυο απανωτά stop από coach, φαίνονται σαν κίτρινη κάρτα, κάτι θα ξέρει και δε το λέω ειρωνικά... Παρακολουθούμε από κοντά...
Overall, ξεκινάμε καλά. Και στο τέλος ειδικά, μας έμεινε η γλυκιά γεύση της νίκης και της ανατροπής, πράγμα διόλου ευκαταφρόνητο (τι να πουν και οι "απέναντι"?). Είναι αρχή (για όλους) και θα χρειασθεί υπομονή, γιατί μέχρι να δέσουμε, θα έχουμε και άσχημες βραδιές. Ευτυχώς που ο όμιλός μας, είναι "ταμάμ", για μια ομάδα που κατά το ήμισυ αναδιοργανώνεται. Περιμένω με αγωνία, να δω σιγά-σιγά το inside game μας, που μέχρι στιγμής, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Δικαιολογίες υπάρχουν και πολλές και καλές, αλλά η ουσία παραμένει... Πάντως, χωρίς καμιά διάθεση υπερεκτίμησης, βλέπω με χαρά, ότι το DNA του refuse to lose, παραμένει στο Φάληρο και αυτό να είναι και το πιο σπουδαίο νέο, για τη χρονιά που έρχεται... Μήνυμα προφανές εντός και εκτός των τειχών, ότι ο αυτά τα μαδερφάκια, θα πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους και φέτος... Λόγος ικανός να είμαστε περήφανοι και να στηρίζουμε την ομάδα, σα και χθες. Μπορούμε και καλύτερα, αλλά έμεινα ικανοποιημένος από την προσέλευση του κόσμου (αν βάλω και κάποιους σα και την πάρτη μου, που ήταν "σίγουροι" και την τελευταία στιγμή τους στράβωσε για να δώσουν το παρόν).
Ευκαιρίας δοθείσης και από το τελευταίο που έγραψα, περί υψηλού κόστους πώλησης τομαριού ημών των ιδίων δηλαδή, να δώσω και τα power rankings μου για τη φετινή Ευρωλίγκα (αν και το έχουμε κάνει λίγο-πολύ και στις συζητήσεις μας, αυτόν τον καιρό):
1. CSKA: Ακλόνητο φαβορί, αρκεί με κάποιο τρόπο να αποκλείσουν την δική μας συμμετοχή, στο F4 του Μιλάνου (έχουν και τα μέσα και τις "φιλίες" πια...). Αν δε το πάρουν και φέτος, θα πρέπει να πάνε να φουντάρουν (ή να ζητήσουν εξαίρεσή μας από τη διοργάνωση).
2. Barcelona: Σπουδαίες αλλαγές, με γνώμονα την αποδυνάμωση οχτρών και vice/versa δική τους εξύψωση. Ο Παπ ξέρει από ανατροπές, αλλά φτάνει μόνος του? Ξεκίνησε καλά, αλλά θα έχει κάποιον να του ταΐζει την ψυχολογία, ότι αυτή θα πάρει τα κάτω της? Θα δείξει. Ο Ναβάρο, νομίζω σιγά-σιγά, θα πρέπει να σκέφτεται την υστεροφημία του, γιατί όσο περνά ο καιρός, δε βλέπεται. Ο Τόμιτς στα δύσκολα, θα είναι κότα (όπως πάντα) και ο Ντόρσι είναι αυτός που έχω στοιχηματίσει ότι αργά ή γρήγορα θα τινάξει συθέμελα, το οικοδόμημα. Θα ήταν ευχής έργον, αυτό να γίνει όσο πιο αργά γίνεται για να μη μπορούν να βρουν αντικαταστάτη. Ναι, τόσο σίγουρο το έχω... Και αυτοί υποψήφιοι για F4.
3. Real Madrid: Δε τους πάω μία! Τους θεωρώ αντίστοιχο του βάζελου, φλούφληδες και με βρομερή ιστορία... Αλλά τους βλέπω πολύ ψωμωμένους και φέτος και δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι, δε τους υπολογίζουν τόσο... To Μιλάνo, δείχνει πολύ κοντά και για αυτούς...
4. Olympiacos BC: Θέλει και ρώτημα, γιατί? Αγχώνομαι να 'μαστε καλά και απλά να κάνουμε check in. Μετά, θα είμαι cool... Πολύ cool όμως!
5. Fenerbahce Ulker: Το μεγάλο ερωτηματικό για φέτος... Πήραν τον καλύτερο, δε βρήκε όμως τα υλικά που είχε συνηθίσει να 'χει σε γηγενείς, στις προηγούμενες ομάδες του. Το συνονθύλευμα από stars, ξενίζει, αλλά αν αυτός δεν μπορεί, τότε ποιος? Αλλάζει τη διοργάνωση με την παρουσία του και μόνο!
6. Panathinaikos BC - Maccabi Tel-Aviv: Κλείνω τις δυνατές (φαινομενικά έστω) παρουσίες με δυο κλασικές ομάδες της Ευρωλίγκα. Πέρα από την πλάκα τώρα, δε θεωρώ ότι ο βάζελος θα 'χει τα χάλια που έχει τώρα (εννοείται). Ο Πεδουλάκης είναι γάτα, αν χρειαστεί και αλλαγές θα κάνει και αντι-μπάσκετ θα παίξει (δε το λέω προσβλητικά, οι κούπες μετράνε, κακά τα ψέματα - δείτε πόσοι από μας δε κοιτάξαμε το "πως" πήρε το double εδώ, αλλά ότι το πήρε...) και ο βάζελος είναι ομάδα που δε γίνεται και δεν πρέπει να υποτιμήσεις. Άλλο να σιχαίνεσαι τον "εχθρό" σου, άλλο να μη τον σέβεσαι. Και καλά θα κάνουμε να αφήσουμε την έλλειψη σεβασμού, για τον ανεκδιήγητο πρόεδρό τους. Αυτά γυρνάνε boomerang και θα το πληρώσουν, αν συνεχίσει έτσι... Οι Μακαβαίοι, εκτός του ότι και αυτοί είναι classic club, έχουν σπουδαίο coach και πολύ ωραίο roster. Μοναδική παραφωνία στα μάτια μου ο Σοφοκλής και όχι ο Ingles όπως πολλοί υποστηρίζουν... Θέλουν και αυτοί χρόνο, οψόμεθα...
7. Η ομάδα που θα κλείσει την 8άδα μου, απλά δε μου βγαίνει τώρα... Η EA7 Milan έχει coach που (ως γνωστόν) κάνω πολύ κέφι και εξαιρετικό ρόστερ, αλλά θέλει πολύ δουλειά και είναι και 'δω, νωρίς για συμπεράσματα. Η Anadolu Efes μάλλον δείχνει να κερδίζει προς στιγμής, την ψήφο μου, μιας και κινήθηκε σε πιο μπασκετικά και λογικά μονοπάτια φέτος και αυτό μου αρέσει. Πήρε Πλάνινιτς και άφησε Φάρμαρ, έβαλε Βασιλειάδη που είναι μια πολύ πιο φτηνή και ίσως και αξιόπιστη επιλογή (σίγουρα, αν τοπάμε σε απόδοση/τιμή). Savanovic, Jamon, Gonlum, Erden, Dragicevic και με Μαχμούτι προπονητή που και μια χαρά είναι και μεγαλωμένος σε Γιούγκο καταστάσεις... Δε ξέρω μάγκες, εμένα μου κάνει πολύ αυτό που βλέπω...
Ξεκινάμε, δε περίμενα τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο χθες. Τουλάχιστον στις πρώτες
περιόδους, που είμαστε νευρικοί (ιδίως οι νέοι παίκτες). Γιατί δε μπορώ να αποδώσω σε κάτι άλλο, πέραν του άγχους, φάσεις σαν αυτές του Simmons που έχανε σα να 'χε μανταλάκια στα δάκτυλα rebounds που είχε ήδη κατεβάσει ή τα άσκοπα fouls του Dunston για παράδειγμα, που δείξαν να εκνευρίζουν και να αγχώνουν το Μπαρτζώκα. Ακόμη και η διστακτικότητα του Λοτζέσκι σε κάποιες φάσεις, για μένα στο άγχος πρέπει να αναζητηθεί η "αιτία". Και τα εισαγωγικά, μπαίνουν βέβαια, γιατί αυτή την εποχή αν ψάχνεις για αιτίες, μάλλον δε το 'χεις και πολύ...
Περίμενα και το άγχος από πλευράς μας λοιπόν, αλλά και το βαθμό δυσκολίας που θα μας έβαζε η Μάλαγα. Μη τα ξαναλέμε, γιατί και πως. Αυτό που δε περίμενα και με γέμισε χαμόγελα όμως, είναι το ότι παρά τις αλλαγές, η ομάδα δείχνει εμφανώς να κρατά το "δε θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη" attitude, που με κόπο και μόχθο δυο χρόνια τώρα, έκτισε. Τρεις-τέσσερις φορές δείχναν χθες βράδυ, να ξεφεύγουν οι Ισπανοί και όλες τις μαζέψαμε. Και όταν έπρεπε, περάσαμε μπροστά με τον ίδιο σπαστικό και "έχει καταντήσει αηδία πια" τρόπο.
Τις στιγμές που η ομάδα έβρισκε ρυθμό (από την άμυνα βέβαια και όχι από την επίθεση που όσο το ψάχναμε έτσι, τρώγαμε τα μούτρα μας), ήταν σε transition έξαψη και με σκηνές από τα "προσεχώς". Δε θα βαρεθώ να το λέω, ενέχει πολύ ρίσκο και κίνδυνο αυτό που θέλησε να φτιάξει ο Μπαρτζώ φέτος, αλλά άμα βγει, θα τρίβουμε τα μάτια μας. Και με χαρά διαπιστώνω, ότι για 'κει πάει το πράμα...
Τα δυο πρώτα "πρέπει", κερδήθηκαν. Και κερδήθηκαν με Σπαν από παντού κλεισμένο, τραυματία, κουρασμένο και άδειο από ενέργεια, ελέω (και) Ευρωμπάσκετ... Ναι, ακριβώς αυτό το ίδιο που έπαθε και ο Μητσογκάλης, που έτρεχε στις Κίνες και τα νησιά (ναι ρε, λαϊκίζω άγρια τώρα και στα παπάκια μου για αυτό, είπε κανείς ότι είμαι ή θέλω να είμαι "αντικειμενικός"?). Γιατί και αυτό το διαβάσαμε χθες... Αλλά εκεί, πάλι το άσπρο/μαύρο. Απόλυτο μηδενικό ο ασπρομάλλης, αλλά "με clutch ικανότητες"... Μη τυχόν και δε γράψουμε κάτι καλό για τον Πλούταρχο, αλλά στον Σπαν, κριτικές χωρίς να παίρνουμε υπόψιν αυτά που (αντικειμενικά) πρέπει. Στον έναν χάιδεμα, στον άλλο μη τυχόν και δε παίζει στο 100% συνεχώς, τι σκατά, ένα σκασμό λεφτά παίρνει, θέλει να 'μαστε και ανεκτικοί ο "βλάχος"? Συνεχίστε έτσι ρε...
Ο Σλούκας, παίρνει μαθήματα δίπλα του και όσο και να μου λέτε ότι δε του μοιάζει, εγώ σα ξεροκέφαλος που είμαι, θα πηγαίνω κόντρα. Το παιδί είναι από άλλη πάστα και αυτό το χαμηλό βαρομετρικό που προς το παρόν έχει ο Σπαν, σε συνδυασμό με τον ανέτοιμο Law, αντί για τροχοπέδη, μοιάζει για ευκαιρία που αρπάζεται από τα μαλλιά. Και τις ευκαιρίες στα δύσκολα, παντού και όχι μόνο στα sports, τις αρπάζουν αυτοί που ανάμεσα στα πόδια τους έχουν πολλά κιλά καρύδια και που χρειάζονται κανα-δυο από δίπλα, να τους τα κρατάνε. Ο Βαγγελάκης, είναι ακόμα "κρύος" και θα είναι για λίγο ακόμα, δε πέρασε και λίγα το παιδί. Χωρίς να σημαίνει ότι ήταν αρνητικός... Εγώ τον πήρα στο Fantasy (που καταποντίστηκα!!!) στη θέση του Pullen και μαζί θα ανέβουμε ξανά! ;Ρ
Για τον Πριντ θα πω κάτι που έχει άμεση σχέση με τον coach (μη ξεχνιόμαστε, παραγράφω καλά για αυτόν τον τελευταίο καιρό και φοβάμαι μη χαλάσει το γούρι...χεχε). Δείχνει να του χαλάει το ρυθμό (που έχει και παραέχει αυτόν τον καιρό) η απαίτηση του rotation για να βρει εκείνον και ο Πετ, που χθες όμως πέτ-αγε! Μη κοιτάμε μόνο τα μαλλιά του και τις καγκουριές του, ο Γιώργης έχει φάει πολύ κριτική (όχι άδικα), αλλά θα πρέπει να του αναγνωρίζονται και κάποια πράγματα. Όχι χαριστικά, αυτά που του πρέπουν και του αξίζουν όμως...Μας έλειψε πολύ ο Μπέγκιτς. Αλλά θα μπει και αυτός, δεν ανησυχώ. Για Παπαπέτρου/Αγραβάνη είμαι μαζί με Μπαρτζώ, δε μπορείς να τους βάλεις στην Ευρωλίγκα, σε παιχνίδι πρεμιέρας που δείχνει ότι στραβώνει. Γιατί αυτό δεν είναι απλά ρίσκο, είναι τζόγος και ακόμη και οπαδός των Motorhead να 'σαι (σα και του λόγου μου), αυτό παραπάει. Θέλω όμως να δω τον Πάπι, να παίρνει χρόνο σε Α1 που και νομίζω ότι θα γίνει, άμεσα. Ο Κατσίβελης, παραμένει το μεγαλύτερο ερωτηματικό μέχρι στιγμής... Πληροφορίες που φτάσαν στα αυτιά μου, κάνουν λόγο για "περισσότερες απαιτήσεις". Το κακό είναι, ότι μου ήρθαν από πηγή που δε μου 'χει πει ποτέ αρλούμπες... Μιλάμε για έναν παίκτη που το καλοκαίρι, έκανε όχι τυχαία ντόρο, λόγω της Εθνικής. Δυο απανωτά stop από coach, φαίνονται σαν κίτρινη κάρτα, κάτι θα ξέρει και δε το λέω ειρωνικά... Παρακολουθούμε από κοντά...
Overall, ξεκινάμε καλά. Και στο τέλος ειδικά, μας έμεινε η γλυκιά γεύση της νίκης και της ανατροπής, πράγμα διόλου ευκαταφρόνητο (τι να πουν και οι "απέναντι"?). Είναι αρχή (για όλους) και θα χρειασθεί υπομονή, γιατί μέχρι να δέσουμε, θα έχουμε και άσχημες βραδιές. Ευτυχώς που ο όμιλός μας, είναι "ταμάμ", για μια ομάδα που κατά το ήμισυ αναδιοργανώνεται. Περιμένω με αγωνία, να δω σιγά-σιγά το inside game μας, που μέχρι στιγμής, είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Δικαιολογίες υπάρχουν και πολλές και καλές, αλλά η ουσία παραμένει... Πάντως, χωρίς καμιά διάθεση υπερεκτίμησης, βλέπω με χαρά, ότι το DNA του refuse to lose, παραμένει στο Φάληρο και αυτό να είναι και το πιο σπουδαίο νέο, για τη χρονιά που έρχεται... Μήνυμα προφανές εντός και εκτός των τειχών, ότι ο αυτά τα μαδερφάκια, θα πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους και φέτος... Λόγος ικανός να είμαστε περήφανοι και να στηρίζουμε την ομάδα, σα και χθες. Μπορούμε και καλύτερα, αλλά έμεινα ικανοποιημένος από την προσέλευση του κόσμου (αν βάλω και κάποιους σα και την πάρτη μου, που ήταν "σίγουροι" και την τελευταία στιγμή τους στράβωσε για να δώσουν το παρόν).
Ευκαιρίας δοθείσης και από το τελευταίο που έγραψα, περί υψηλού κόστους πώλησης τομαριού ημών των ιδίων δηλαδή, να δώσω και τα power rankings μου για τη φετινή Ευρωλίγκα (αν και το έχουμε κάνει λίγο-πολύ και στις συζητήσεις μας, αυτόν τον καιρό):
1. CSKA: Ακλόνητο φαβορί, αρκεί με κάποιο τρόπο να αποκλείσουν την δική μας συμμετοχή, στο F4 του Μιλάνου (έχουν και τα μέσα και τις "φιλίες" πια...). Αν δε το πάρουν και φέτος, θα πρέπει να πάνε να φουντάρουν (ή να ζητήσουν εξαίρεσή μας από τη διοργάνωση).
2. Barcelona: Σπουδαίες αλλαγές, με γνώμονα την αποδυνάμωση οχτρών και vice/versa δική τους εξύψωση. Ο Παπ ξέρει από ανατροπές, αλλά φτάνει μόνος του? Ξεκίνησε καλά, αλλά θα έχει κάποιον να του ταΐζει την ψυχολογία, ότι αυτή θα πάρει τα κάτω της? Θα δείξει. Ο Ναβάρο, νομίζω σιγά-σιγά, θα πρέπει να σκέφτεται την υστεροφημία του, γιατί όσο περνά ο καιρός, δε βλέπεται. Ο Τόμιτς στα δύσκολα, θα είναι κότα (όπως πάντα) και ο Ντόρσι είναι αυτός που έχω στοιχηματίσει ότι αργά ή γρήγορα θα τινάξει συθέμελα, το οικοδόμημα. Θα ήταν ευχής έργον, αυτό να γίνει όσο πιο αργά γίνεται για να μη μπορούν να βρουν αντικαταστάτη. Ναι, τόσο σίγουρο το έχω... Και αυτοί υποψήφιοι για F4.
3. Real Madrid: Δε τους πάω μία! Τους θεωρώ αντίστοιχο του βάζελου, φλούφληδες και με βρομερή ιστορία... Αλλά τους βλέπω πολύ ψωμωμένους και φέτος και δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι, δε τους υπολογίζουν τόσο... To Μιλάνo, δείχνει πολύ κοντά και για αυτούς...
4. Olympiacos BC: Θέλει και ρώτημα, γιατί? Αγχώνομαι να 'μαστε καλά και απλά να κάνουμε check in. Μετά, θα είμαι cool... Πολύ cool όμως!
5. Fenerbahce Ulker: Το μεγάλο ερωτηματικό για φέτος... Πήραν τον καλύτερο, δε βρήκε όμως τα υλικά που είχε συνηθίσει να 'χει σε γηγενείς, στις προηγούμενες ομάδες του. Το συνονθύλευμα από stars, ξενίζει, αλλά αν αυτός δεν μπορεί, τότε ποιος? Αλλάζει τη διοργάνωση με την παρουσία του και μόνο!
6. Panathinaikos BC - Maccabi Tel-Aviv: Κλείνω τις δυνατές (φαινομενικά έστω) παρουσίες με δυο κλασικές ομάδες της Ευρωλίγκα. Πέρα από την πλάκα τώρα, δε θεωρώ ότι ο βάζελος θα 'χει τα χάλια που έχει τώρα (εννοείται). Ο Πεδουλάκης είναι γάτα, αν χρειαστεί και αλλαγές θα κάνει και αντι-μπάσκετ θα παίξει (δε το λέω προσβλητικά, οι κούπες μετράνε, κακά τα ψέματα - δείτε πόσοι από μας δε κοιτάξαμε το "πως" πήρε το double εδώ, αλλά ότι το πήρε...) και ο βάζελος είναι ομάδα που δε γίνεται και δεν πρέπει να υποτιμήσεις. Άλλο να σιχαίνεσαι τον "εχθρό" σου, άλλο να μη τον σέβεσαι. Και καλά θα κάνουμε να αφήσουμε την έλλειψη σεβασμού, για τον ανεκδιήγητο πρόεδρό τους. Αυτά γυρνάνε boomerang και θα το πληρώσουν, αν συνεχίσει έτσι... Οι Μακαβαίοι, εκτός του ότι και αυτοί είναι classic club, έχουν σπουδαίο coach και πολύ ωραίο roster. Μοναδική παραφωνία στα μάτια μου ο Σοφοκλής και όχι ο Ingles όπως πολλοί υποστηρίζουν... Θέλουν και αυτοί χρόνο, οψόμεθα...
7. Η ομάδα που θα κλείσει την 8άδα μου, απλά δε μου βγαίνει τώρα... Η EA7 Milan έχει coach που (ως γνωστόν) κάνω πολύ κέφι και εξαιρετικό ρόστερ, αλλά θέλει πολύ δουλειά και είναι και 'δω, νωρίς για συμπεράσματα. Η Anadolu Efes μάλλον δείχνει να κερδίζει προς στιγμής, την ψήφο μου, μιας και κινήθηκε σε πιο μπασκετικά και λογικά μονοπάτια φέτος και αυτό μου αρέσει. Πήρε Πλάνινιτς και άφησε Φάρμαρ, έβαλε Βασιλειάδη που είναι μια πολύ πιο φτηνή και ίσως και αξιόπιστη επιλογή (σίγουρα, αν τοπάμε σε απόδοση/τιμή). Savanovic, Jamon, Gonlum, Erden, Dragicevic και με Μαχμούτι προπονητή που και μια χαρά είναι και μεγαλωμένος σε Γιούγκο καταστάσεις... Δε ξέρω μάγκες, εμένα μου κάνει πολύ αυτό που βλέπω...