Να 'μαστε λοιποοοοοοοοόν!

Δυο μέρες πριν από το πρώτο jump-ball των τελικών που γουστάρουν και περιμένουν όλοι οι μπασκετικοί ανά την Ευρώπη (τουλάχιστον) και δε ξέρω πως να βάλω τις σκέψεις μου σε μια τάξη. Τις τελευταίες δέκα μέρες δε, έχω ρίξει ΤΟΣΟ τρέξιμο (σε πολλά επίπεδα), που απορώ πως μπορώ αυτή τη στιγμή να (σας) γράφω αυτές τις δυο αράδες...

Είμαι τόσο μπερδεμένος με κάποια πράγματα (διαφαινόμενη απουσία Law, από το πρώτο κομβικό παιχνίδι) και τόσο ξενερωμένος από κάποια άλλα (οι "ομορφιές" του Γιαννακόπουλου Jr που κάνει τα πάντα ώστε να στρέψει αλλού την προσοχή του κοινού, κυρίως του δικού του - όχι ότι πέφτω από τα σύννεφα βέβαια...), που απλά ανοίγω το ποστ και αφήνω όλους εσάς να πείτε, αυτά που θέλετε.

Όχι, δε βαριέμαι να γράψω, το αντίθετο. Αν αφήσω τον εαυτό μου, θα με βρει το ξημέρωμα... Αλλά επειδή δε θεωρώ "δικό μου" αυτό το blog, αλλά "μας", είπα να κάνω πράξη μια σκέψη που δε ξέρω τι αντίκρισμα θα έχει για να πω του λόγου το αληθές, αλλά πάντα ήθελα να δοκιμάσω... Αν δε το επιχειρήσεις, δε θα μάθεις λένε, οπότε ο λόγος σε εσάς!

Θέλω λοιπόν αυτή φορά και σε αυτό το ΠΟΛΥ κρίσιμο σημείο (μη ξεχνάμε ποιος ήταν ο αρχικός και πρώτος τη τάξη στόχος μας...) να βάλετε εσείς αδέρφια, τα points που πιστεύετε ότι πρέπει να μαρκαριστούν, πριν μπούμε για τα καλά στον χορό από την Παρασκευή και μετά. Ο χώρος υπάρχει, περιορισμός κανείς, ειδήσεις άφθονες, οπότε μπουκάρετε και ρίχτε στο τραπέζι, αυτά που έχετε κατά νου. Κανείς μας δεν είναι ειδήμονας αλλά και κανείς μας άσχετος, οπότε...blog-άρετε ασύστολα, σα να είχατε εσείς το γενικό πρόσταγμα! Πείτε ότι το Red & White Basketball Diaries σας ανήκει (που σας ανήκει δηλαδή...φαντάζομαι καταλαβαίνετε τι θέλω να πω, χεχε) και κάντε το ποστ που εσείς θέλετε, όσο μακροσκελές ή όχι και αν είναι!!

Η assist σε εσάς...

ΥΓ: Αρχηγέ, να σας ζήσει ο παλίκαρος! Πάντα υγιής και τυχερός να είναι!!