Καλημερίζω την παρέα του Diaries!
Λοιπόν, είμαστε
στη φάση του «ρεπό» μιας εβδομάδας, με τη σούμα να λέει 3-2 ή 2-3 για 5 από τις
8 ομάδες του ομίλου και τον Ολυμπιακό να έχει πετύχει, αυτό που όλοι
ευχόμασταν... Να κερδίσουμε δηλαδή χρόνο και ηρεμία, για την απαραίτητη
ανασύνταξη. Από δω και πέρα ελπίζω και εύχομαι, διοικούντες και προπονητής να
έχουν συγκεκριμένο πλάνο για το πως θα κερδηθούν ακόμη περισσότερα, από αυτό το
break για την διαφαινόμενα,
δύσκολη συνέχεια.
Ο Acie νομίζω χθες και επίσημα «χαιρέτησε» και
μένει να δούμε τον χρόνο αποθεραπείας του και ιδίως τις σκέψεις της ΚΑΕ για το
αν θα τον θεωρεί μέλος της ομάδας και για το μέλλον (προσωπική άποψη, δύσκολα).
Στο διά ταύτα: Θα
πάμε άραγε σε νέα αλλαγή guard? Εμένα ως γνωστόν, εδώ και πολύ καιρό, αυτό με καίει και με κόφτει για
τους λόγους που έχουν χιλιοειπωθεί αν και είναι ευνόητοι πια, νομίζω. Αν ναι,
ελπίζω ο στόχος όποιος και αν είναι αυτός, να έχει λοκαριστεί/προσεγγισθεί ήδη
και να περιμένουμε εξελίξεις και αφίξεις, άμεσα. Το ακόμη περισσότερο σπουδαίο
όμως, είναι να υπάρχει plan b και σχέδιο δράσης σε περίπτωση που κάτι
"κολλήσει". Το θέμα τώρα είναι να εκμεταλλευτούμε ακόμα και το
τελευταίο sec, αυτού του
διαλείμματος.
ΟΚ, δε λέω ότι
πλέον είναι εύκολη υπόθεση μια ακόμη αντικατάσταση για την όλη λειτουργία της
ομάδας. Όποιος έχει παίξει κάποιο ομαδικό άθλημα σοβαρά, ακόμη και
ερασιτεχνικά, σαφέστατα και το γνωρίζει καλά αυτό. Παρόλα αυτά, ο Law ήταν ένας κρίκος που ανέβαζε σε
δυσθεώρητα για όλους τους άλλους ύψη την backcourt. Ο Κόλινς όσο και να είναι συμπαθής ή δυνατός,
όσο και να δείχνει ότι το παλεύει, είναι φανερό ότι ΔΕΝ μπορεί να μπει στα
παπούτσια ενός σα τον Acie
και να προσφέρει άμεσα, τι να λέμε τώρα? Αυτά που έδινε ο Τεξανός και όλοι
είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πια, συνοψίζονται σε δυο λέξεις με το «αλλαγή
επιπέδου».
Αν υπάρχει κάτι?
Οφθαλμοφανές τουλάχιστον, όχι. Παίκτης που να γνωρίζει από Ευρώπη και να
κολλάει με μιας στο στιλ μας, ήταν μόνο ο Χάκετ. Αλλά αυτόν είτε για λόγους
οικονομικούς, είτε για κάτι άλλο, δε τον κοιτάξαμε καν από όσο είμαι σε θέση να
γνωρίζω... Πήγε στο Μιλάνο και μαζί τον Λαβάλ, δείχνουν να έχουν δώσει, ότι ο
Λο και ο Ντόρσι σε μας, δυο διοργανώσεις πίσω. Άμεσο ανέβασμα επιπέδου,
επικινδυνότητα σε μέγιστο βαθμό με κίνητρα ουκ ολίγα...
Τι κάνουμε? Δε
ξέρω... Αν πάρουμε ως πρώτο δείγμα τη διαρροή για Darius Morris, νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Είναι παίκτης που έχει στοιχεία αντι-Law, όσο και αν δε μου αρέσει αυτός ο όρος.
Είναι καλύτερος αμυντικός, με εξαιρετικό ball handling και αν και NBA-er, παίκτης που έχουμε συνηθίσει να λέμε «ομάδας» και όχι στατιστικών. Έχει μάθει
να είναι το point που κάνει
τη βρόμικη δουλειά και δεν έχει και κανένα πρόβλημα με αυτό. Πολύ καλό body control και drive παρόμοιο, αν
όχι ίδιο με του αγαπημένου μας Τεξανού. Αρκετά εξοικειωμένος με pick & roll καταστάσεις, με προφανή ευχέρεια στις assists και από βιντεάκια που χάζεψα, δείχνει να
έχει πάντα το κεφάλι ψηλά, δείγμα και καλού χειρισμού όπως είπα αλλά και timing στο να βγει η φάση. Δείχνει λίγο πιο
αργός από τον Acie, αλλά δεν
είναι με τίποτα αργός, εν γένει. Σε αυτό που δείχνει στα δικά μου μάτια ίδιος
όμως, είναι αυτά τα πουλήματα πάνω στο transition που έκανε και ο Law κάποιες φορές. Καλή περίπτωση για την ώρα, πάντως. Το αν θα
πετύχει είναι άλλη ιστορία, αλλά εδώ που φτάσαμε, πάμε για λαχείο ούτος ή
άλλως... Ας είναι τουλάχιστον ένας λαχνός με αρκετές πιθανότητες...
Ας μη πιάσω τώρα,
το θέμα rotation, γιατί θα
γίνω κακός... Και όχι δεν έχω στο μυαλό μου πρώτιστα τον Παπαπέτρου, αν και
ίσως θα έπρεπε... Μιλώ για τον Κατσίβελη. Βλέπω δειλά-δειλά ψύγματα επαναφοράς
εμπιστοσύνης ή είναι η ιδέα μου? Λοιπόν, επειδή δεν είναι η ιδέα μου, μήπως
τελικά ισχύει αυτό που λέμε εμείς οι «κακοί», για τον coach? Ότι δηλαδή είναι εξαιρετικός recruiter (προσωπικά τον κατατάσσω στους
κορυφαίους), πολύ καλός προπονητής, αλλά σε θέματα ψυχολογίας πάσχει και θέλει
δουλειά?
Ο Κάτσι για
πολλοστή φορά θα το γράψω, είναι ΣΠΟΥΔΑΙΟ περιουσιακό στοιχείο της ομάδας και
που και αυτός (όπως σαφέστατα και άλλοι), θέλουν χρόνο και εμπιστοσύνη για να
«δώσουν» (βλέπε Μπέγκιτς – μήπως είναι λίγο καλύτερος τώρα τελευταία και αυτός
ή μου φαίνεται? Αφού τον έχουμε, ας τον χρησιμοποιήσουμε επιτέλους!). Δε
γίνεται να είναι όλοι Σπαν και με μιας να μπαίνουν και να παίζουν, πόσο μάλιστα
όταν απέχουν σε εμπειρία και ψυχολογία λόγω του νεαρού της ηλικίας τους. Πέρυσι
τον ανασύραμε «αναγκαστικά» λόγω τραυματισμού του Μάντζαρη και έλλειψης
εμπιστοσύνης στον Πέρκινς (ο οποίος παρεπιπτόντως και είναι κλάσεις ανώτερος
του Μάρντι, αλλά βλέπω τουμπεκασιόν ψιλοκομμένο από τους δημοσιογράφους,
τώρα...). Φέτος, βλέπω να γίνεται το ίδιο λόγω του θέματος με Law. Sorry, αλλά δε πάει έτσι. Δε μπορείς να έχεις
απαιτήσεις από κάποιον παίκτη, όταν τον έχεις τόσο καιρό στον πάγο. Το δις
εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...
Με Παπαπέτρου τι
γίνεται ακριβώς? Είναι ΤΟΣΟ πίσω πια, που δε μπορεί να προσφέρει ούτε 10 λεπτά
σε Ευρωλίγκα και κυρίως σε Α1, που τίποτα δεν έχεις εκεί, να χάσεις? Εκτός αν
μας νοιάζουν οι ήττες από Ηλυσιακούς και Άρηδες... Γιατί εκτός του ότι δε
γίνεται να χάσουμε το εισιτήριο για τους εγχώριους τελικούς, θα κερδίσουμε
παίκτες και για την Ευρωλίγκα και για τη σειρά των τελικών. Τι έχει αξία, το
πρόσκαιρο ή το αποτέλεσμα? Τεσπά, νομίζω ότι με το performance του, έχει δώσει απαντήσεις στην από πάνω
ερώτηση και δε χρειάζεται κάτι περεταίρω...
Δε περισσεύει
κανείς και πια είναι ορατό ακόμη και στον τελευταίο καλοπροαίρετο (αν είμαι εγώ
ο «κακοπροαίρετος»), από τους φίλους της ομάδας. Μάλλιασε η γλώσσα μου να γράφω
ή να λέω σε κατ' ιδίαν σε κουβέντες, ότι τέτοια εποχή ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι τόσο
καλό ή ΤΟΣΟ κακό. Στη συγκεκριμένη συγκυρία που γράφω αυτές τις αράδες, δείχνει
να με δικαιώνει η κατάσταση. Η τύχη και οι ικανότητες της ομάδας, ακόμη και
αποδεκατισμένης ή έστω σε κακό φεγγάρι, δείχνουν ότι όποιος κάνει το λάθος για
τρίτη συνεχόμενη χρονιά, να μας ξεγράφει θα βρεθεί για ακόμη μια φορά, προ
εκπλήξεων. Και αυτό πάει και για τους άπιστους Θωμάδες, εντός των τειχών...
Πρέπει όμως να βοηθηθεί και η ομάδα εκ των έσω. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια,
ο κόσμος δείχνει να στηρίζει έμπρακτα το στολίδι του Συνδέσμου. Χωρίς
παρεξήγηση και τάση διαχωρισμού (μακριά από μένα αυτά...), η ομάδα μπάσκετ
είναι ότι πιο σπουδαίο διαθέτουμε ως αθλητικός οργανισμός και είναι χρέος όλων,
να διαφυλαχθεί και προστατευθεί όπως της αρμόζει... Ελπίζω να το βλέπουν εκει
στην ΚΑΕ. Δε γίνεται δηλαδή να μη το βλέπουν... Δε θα είναι κρίμα και εκεί να
χύσουμε την καρδάρα με το γάλα?
Και κάτι
τελευταίο, που έχει να κάνει με τους απέναντι. Για ακόμη μια φορά, το σφιχτό rotation του Πεδουλάκη προσφέρει αυτή τη στιγμή
εμπιστοσύνη και νίκες για τους βάζελους. Αν είχε χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας,
θα έλεγα ότι ίσως να μπορεί να κάνει και εκπλήξεις, αλλά δε το βλέπω. Και δε το
βλέπω, όχι γιατί θέλω να κοιτάζω ότι μας συμφέρει (άσε που να εθελοτυφλείς, ΔΕ
σε συμφέρει), αλλά γιατί όπως και πέρυσι μάλλον θα «σκάσει» την ώρα που θα
πρέπει να φορτσάρει... Στον αντίποδα, εκεί βλέπω να είναι η δύναμη η δική μας
και συνάμα η όποια φοβία για όλους ανά την Ευρώπη (εκείνοι τουλάχιστον το
παραδέχονται και το λένε σε κάθε ευκαιρία). Μεγάλο και βαθύ ρόστερ μάγκες. Το
έχεις, είσαι ικανός για όλα. Δε το έχεις, απλά ελπίζεις σε θαύματα... Και όσο
και να θέλουν κάποιοι να μειώσουν την επιτυχία του τμήματος μπάσκετ του
Ολυμπιακού, απλά δε τους βγαίνει σε νούμερα. Σε 5 χρόνια, 4 final four, 3 τελικοί, 2 κατακτήσεις... Με τις υγείες σας...
ΥΓ: Δε ξέχασα την frontline. Απλά βλέπω καλά δείγματα με την επιστροφή Petway και την άνοδο Dunston. Ο Moon έκανε ένα πολύ ελπιδοφόρο ντεμπούτο, ακόμη και αν ήταν απέναντι στο Ηλυσιακό. Εκεί δείχνει να μπαλώνεται το πράγμα, να αποφορτίζεται ο Πρίντεζης και ο Πέρπε και να βγαίνει μια πιο υγιής λειτουργία πια... Δε μου αρέσουν πολλά ακόμη, όσον αφορά το performance σε άμυνα και επίθεση (και ας γράφουν ότι θέλουν οι κόλακες), αλλά είμαστε αν μη τι άλλο, σε καλό δρόμο. Θα επανέλθουμε...