Το ξεκινώ το ποστ χωρίς ακόμη να χω αποφασίσει αν θα γράψω μόνο για τη δική μας σειρά ή όχι... Θα δείξει, ας ξεκινήσουμε με αυτά που μας κόφτουν και βλέπουμε και για τους άλλους, σωστά?
Πάντως σαν αρχικό γενικό σχόλιο, έχω να πω το εξής:
Είναι ΣΙΓΟΥΡΑ ό,τι πιο ανταγωνιστικό έχω δει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, το φετινό πρωτάθλημα της Ευρωλίγκα (αν όχι από καταβολής) και πέρα από τα κλασικά στοιχεία που πάντα παίζουν ρόλο (mentality ομάδων, τύχη, διαχείριση ειδικών καταστάσεων κτλ.), θα πρέπει να προσθέσουμε την καταπόνηση όλων των ομάδων που φέτος ήταν πρωτόγνωρη, τις απώλειες λόγω αυτής που αλλάζουν τις όποιες ισορροπίες και νομίζω ότι στη δική μας περίπτωση τουλάχιστον, αυτό που θα κυριαρχήσει ή καλύτερα ΘΑ πρέπει να κυριαρχήσει είναι ένα:
Το "μπαρουτοκάπνισμα", το μέταλλο και το τσαγανό που έχουμε αποκτήσει από πέρυσι και που σε σχέση με την Εφές, αλλά και όποιον άλλο φέτος το θυμηθήκαμε (έστω και αμυδρά), μας δίνει αυτό το extra και μας πήρε από το χεράκι και μας οδήγησε σε ασφαλέστερες διαδρομές.
"Κάτι μας είπες τώρα..!" πιθανόν και δίκαια ίσως να αναφωνήσουν οι μπασκετικοί nerds που θέλουν αναλύσεις επί χάρτου, πινακάκια και στατιστικά, αλλά λυπάμαι δε θα μπω (όσο μπορώ τέλος πάντων...) σε τέτοιες διαδικασίες. Και αυτό γιατί με ενοχλεί να "διαβάζω" το μέλλον με βάση τα στατιστικά - ειδικά σε φεγγάρια play-offs. ΟΚ, βεβαίως και τα "μελετώ" αλλά αυτό γίνεται πάντα με στόχο να βοηθάνε και όχι εξηγούνε..
Δε ξέρω τι γράφουν άλλα sites ή blogs, αλλά το δικό μας ζευγάρι μαζί με εκείνο της Ρεάλ με Μακάμπι, τα θεωρώ με διαφορά ως τα πιο "παράξενα". Μου δίνεται η αίσθηση (για να μη μιλήσω για διαίσθηση...) ότι το break εκατέρωθεν δεν είναι:
1. Κάτι που παραξενεύει ή δεν έχει πιθανότητες και μάλιστα ΜΕΓΑΛΕΣ.
2. Κάτι που δίνει σε αυτόν που πιθανόν να το κάνει, έστω το ψυχολογικό προβάδισμα μιας και το εν γένει match-up των ομάδων (και των 4αρων), στα δικά μου οπτικά αισθητήρια μοιάζει με αυτό που λένε οι Τούρκοι, "ταμάμ"!
Δε βλέπω κάτι που να δίνει extra αποστάσεις σε κάποιον από τους τέσσερις προαναφερθέντες μονομάχους και το εκνευριστικό κλισέ του "50-50", είναι και το μόνο που μπορώ από πλευράς μου να αποδώσω...
Εγώ παίδες, το βλέπω κυριολεκτικά ως "σειρά ισορροπιών". Είναι τόσο λεπτές δε, που θεωρώ ότι κάθε μάχη θα μας δίνει μεν μια παραπάνω οπτική, αλλά με τίποτα το κάτι παραπάνω για πιο ασφαλή συμπεράσματα. Και εκεί είναι που εκνευρίζομαι με τα πανηγύρια από πλευράς ΜΜΕ και ελαφρόμυαλων. Γιατί ΑΠΑΝΤΕΣ μες στην ομάδα ξέρουν τι πραγματικά "παίζει" και μια στραβή (που όπως προλόγισα, δε μου φαίνεται διόλου απίθανο να συμβεί), ίσως αποβεί σε βάρος. Βάρος που πετάχτηκε από τις πλάτες μας (μετά το παιχνίδι με την Κίμκι στο ΣΕΦ) και σε ομάδα και προπονητικό team και δε θα ήθελα στην καμία, να ξαναβρούμε στο διάβα μας.
Η αγωνιστική μας ετοιμότητα πρέπει να πάει (αν δεν είναι ήδη) στο 100%, για να μην πω και παραπάνω! Θα πρέπει να χτυπήσουμε την Εφές όσο πιο ωμά γίνεται και ει δυνατόν (γίνεται αυτό) να καθαρίζουμε τα ματς σχετικά ανώδυνα. Είμαστε και οι δυο ομάδες ρυθμού, με έφεση στο ανοιχτό γήπεδο και με εύθραυστη ψυχολογία. Θυμηθείτε τις δυο αναμετρήσεις που έχουν μπει στην ιστορία ήδη. Στο πρώτο παιχνίδι, τους βγήκαν τα σουτ, μας πετσοκόψανε με συνοπτικές διαδικασίες! Σε εκείνο του ΣΕΦ ήταν επανάληψη από την ανάποδη με μόνη διαφορά, ότι εκείνη τη φορά τους αναγκάσαμε ΕΜΕΙΣ με την σκληρή (φυσική) μας άμυνα να χάσουν τα αυγά και τα καλάθια, και το κατακρεούργημα να γίνεται (λογικά) η κατάληξη του αγώνα.
Εμείς προς το παρόν φαίνεται να βρισκόμαστε σε καλύτερο φεγγάρι σε σχέση με αυτούς, αλλά όλοι ξέρουμε καλά πως αυτά αλλάζουν για πλάκα. Έχουμε το credit του "έμπειρου" και του "δοκιμασμένου" σε τέτοιες φάσεις μεν, αλλά και οι Τούρκοι έχουν κάτι αντίστοιχο στο θέμα του προπονητή. Είναι και αυτός νέος και ελπιδοφόρος, αλλά με αρκετά πιο πολλές παραστάσεις από τον δικό μας που 'ναι πρωτάρης και δε σας κρύβω ότι και η εν λόγω μάχη που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Τζαμόν Γκόρντον και Φάρμαρ θα πρέπει να ξεχάσουν τη λέξη "δημιουργία" και όποιος πάει πάνω τους (πιθανολογώ ο Law με βοήθειες από Κατσίβελη - ας μη το ανοίξω το βρομόστομο μου εδώ τώρα...), μάλλον θα είναι και το starting key point για κάθε ροζαλία από τις τρεις που μας δίνουν το ticket για Heathrow. Δε βλέπω κάτι/κάποιον στη front line τους, που θα 'πρεπε να μας φοβίζει και αν τα πήγαμε καλά με εκείνους της Khimki (απείρως καλύτερη front court από τους Τούρκους, για να μη πω από τις καλύτερες γενικώς της φετινής διοργάνωσης), θα 'ναι αυτοκτονία να μη κάνουμε το ίδιο να την πάθουμε από εκεί!
Νομίζω ότι το πραγματικά ωραίο τρικ του coach με Hines/Powell, θα πρέπει να διανθισθεί με τον 7footer που ακούει στο όνομα Γκιόργκι Σερμαντίνι και που είναι ένα όπλο που και ταιριάζει στην σειρά των παιχνιδιών και δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα πρεπε, αλλά ποτέ δεν είναι αργά...
Αν από τις θέσεις '3' και '4' έχουμε καλό performance, ειδικά στο shooting, πιθανολογώ ότι θα γίνει η ζωή μας ευκολότερη. Ο Βούγιασιτς είναι και ο μόνος από το roster τους που εγώ "φοβάμαι", μιας και δείχνει να 'ναι και ο μόνος με ηγετικές ικανότητες και κάκαλα όταν η περίσταση το ζητά. Παρόλα αυτά με Σπαν περισσότερο εγκρατή και συγκεντρωμένο, όλα τα άλλα πάνε βόλτα. Είναι απορίας άξιον τι του έχει "χαλάσει" το μυαλό τον τελευταίο καιρό, μιας και (ευτυχώς) τώρα που έρχεται σκορ και από άλλους θα 'πρεπε να είναι αν μη τι άλλο, χαλαρότερος. Παίζει λες και έχει να αποδείξει κάτι ώρες-ώρες, που δε βοηθά ούτε αυτόν, ούτε την ομάδα. ΟΚ, είναι εγωιστής και αυτό είναι ένα βασικό γνώρισμα ΟΛΩΝ των μεγάλων παιχτών (ως θετικό το μετράω προσωπικά), αλλά με κάποιον τρόπο θα πρέπει να ξαναφτιάξει το μυαλό του. Στο κάτω-κάτω, έρχεται ο τρίτος κανακάρης (με το καλό ρε Μπιλ!) και όλοι θέλουμε να συνεχιστεί η (γνωστή) παράδοση..χεχε!
Θέλω να δω επιτέλους Πρίντ και Πέρο σε ανοδική πορεία (ο ένας είναι δικαιολογημένος, ο άλλος όχι και τόσο - ναι για σενα μιλάω ρε συμπάθεια!) και όχι με σκαμπανεβάσματα. Θέλω να πιστεύω ότι τώρα που είναι η ώρα, θα το δούμε και από τους δυο! Επίσης είδα τον Στράτο να βρίσκει πατήματα και περιμένω και τον Σλούκα που είναι σε περίοδο ντεφορμαρίσματος, να συγκεντρωθεί και να ανεβάσει στροφές.
Αν και ΠΙΣΤΕΥΩ την ομάδα όσο τίποτα, θα πρέπει το 2-0 να είναι αδιαπραγμάτευτο στην κούτρα μας. ΟΛΩΝ! Και αν για τους παίκτες το 'χω σιγουράκι, για τον κόσμο όχι και τόσο. Όποιος μπορεί να περάσει βόλτα από το ΣΕΦ και δε το 'χει ήδη κάνει, ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ! Για μουρμούρες και λοιπές μαλακίες, τα ακούω βερεσέ, δεν έχω ακούσει ούτε μια φορά γύρω μου αυτά που κατά κόρον γράφονται (για γιούχες κτλ), οπότε και δε τα πιστεύω! Όσο και να τα σκατώσαμε μέσα στη χρονιά, μη τα ξαναλέμε, παίζουμε την τιμή μας και τον τίτλο μας με κάποιους που ναι μεν είναι ποιοτική ομάδα, αλλά δεν υπολοιπόμαστε ΠΟΥΘΕΝΑ! Τώρα όλα ξεκινάνε από την αρχή...
Και κάποια (λίγα) λόγια για τα άλλα ζεύγη:
Ρεαλ Μαδρίτης Vs Μακάμπι Τελ Αβίβ:
Ήδη αναφέρθηκα. Σειρά με ίδια/κοινά στοιχεία και με λεπτές γραμμές επίσης. 50-50 hands down! Σε καλό mood οι Ισραηλινοί, με γατόνι coach και "φανέλα" από τη μια, ομάδα ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο η Ρεάλ, παραδοσιακή δύναμη επίσης (παρόλο που έχει δεκαετίες να μεσουρανήσει) από την άλλη και επικινδυνότητα που έχει να κάνει ακριβώς με αυτό του αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα της! Ενδιαφέρουσα σειρά αγώνων. ΠΟΛΥ!
Μπαρτσελόνα Vs Σιχαμένοι:
Κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, θεωρώ ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τον βάζελο! Καλή ομάδα, απελευθερωμένη πια από "πρέπει", με κόσμο που τη στηρίζει (δε τους έχει μείνει και κάτι άλλο...) και coach που έχει κερδίσει την Μπαρτσελόνα στο σπίτι της με το Περιστέρι κατά το παρελθόν (Οι Καταλανοί είχαν τότε Ναβάρο, Ρετζιά και...Οικονόμου), αλλά με όχι πιθανότητες πάνω από 30%. Δεν υποτιμώ επουδενί την φανέλα τους και την ιστορία τους, αλλά αναρωτιέμαι ακόμα και αυτή τη σοβαρά λαβωμένη Μπάρτσα, πως θα την κερδίσει 3 φορές? Λόρμπεκ, Τζαβάι και Τόμιτς θα τους βγάλουν πέρα οι Σόφο, Γκιστ και Λάσμε? ΟΚ... Τοντόροβιτς, Σάδα, Γιασικεβίτσιους και αν χρειαστεί Ναβάρο... Χώρια τον ρούκι Αμπρίνες που μας έδωσε τη 2η θέση... Λυπάμαι, δε μιλώ οπαδικά τώρα. Ειλικρινά ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ τι θα κάνουν, έχω πάψει από τα 17 μου να 'χω τέτοιες ροπές. Αλλά ας μου πει ένας τον τρόπο για να τους βάλω στο παιχνίδι, γιατί αλλιώς ειλικρινά ΔΕ ΤΟ ΒΛΕΠΩ! 70-30.
CSKA Vs Κάχα Λαμποράλ:
Εδώ θα τολμήσω να το πάω ακόμη πιο πολύ στα άκρα. Δίνω 80-20 παρόλο που δε θα έπρεπε να δίνω τέτοια ποσοστά σε play-offs! Και θα το κάνω για δυο λόγους ΒΑΣΙΚΟΥΣ. Ο ένας ακούει στο όνομα Έκτορας Μεσίνα! Ο άλλος στο Θοδωρής Παπαλουκάς (γαμώτο...). Ξέρετε τι του ΄χω σούρει και το love/hate έχω με την πάρτη του, αλλά δείχνει να βαδίζει με το ύφος του "παλιού" που ξέρει και θέλει να ευχαριστήσει την τύχη που του προσφέρει στο πιάτο ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ένα ακόμη F4 (ένατο ή έχασα το μέτρημα?) και γιατί όχι, ένα ακόμη τίτλο? Roster? Full! Αξία? Ανεκτίμητη. Άκρες? Πολλές και ενεργοποιημένες, από όσο διαβάζω, ύστερα και από το περσινό κάζο... Εξαιρετική δουλειά από τον (φοβερά υποτιμημένο ακόμη και τώρα) Τάμπακ, με Νοτσιόνι σεληνιασμένο και Λάμπε στα ίδια επίπεδα, αλλά ως εκεί... Δεν νομίζω ότι υπάρχει ελπίδα και εδώ για πάνω από μια νίκη. Μακάρι να εκπλαγώ, αλλά...
Για πάμε...