Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019

I KNOW WHAT YOU DID ... THIS SUMMER!

Του Manolo77 (Nothing But Red) 

Μια καυτή off season, από όλες τις απόψεις για τον Ολυμπιακό, μια μεταγραφική περίοδος, που θα κρίνει πολλά για την ομάδα μας και τους στόχους της για τη νέα χρονιά…

Τα ανοιχτά μέτωπα πολλά, οι εκκρεμείς υποθέσεις ακόμη περισσότερες, σε ένα καλοκαίρι που δύσκολα θα ξεχάσουμε για πολλά χρόνια!
Σε προηγούμενες αναρτήσεις, προσπαθήσαμε στο RWBBD, να δώσουμε τη δική μας εκδοχή για την ομάδα της νέας σεζόν και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα μετά την … έκπληξη Rubit, να «παίζει» και το όνομα του N’Dour, παίκτες τους οποίους αμφότερους είχα συμπεριλάβει στη δική μου front line, όπως την ονειρευόμουν.
Ωστόσο, το νέο μεγάλο αγκάθι που έχει προκύψει, είναι αυτό της παραμονής ή όχι του Nicola Milutinov, μια εξέλιξη η οποία αναμένεται να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το σχεδιασμό του ρόστερ.
Χωρίς να ξέρουμε τι σκοπεύει να πράξει η Διοίκηση, με δεδομένο, ότι το συμβόλαιο του λήγει του χρόνου (δική μου επιθυμία είναι η πρόωρη επέκταση του με αυξημένες αποδοχής, ούτως ώστε να «χτιστεί» στις πλάτες του ο νέος Ολυμπιακός), θα κάνουμε ένα μίνι – απολογισμό των μέχρι τώρα κινήσεων της ομάδας, προσπαθώντας παράλληλα να εξακριβώσουμε τι λείπει, για να ολοκληρωθεί το περίφημο … puzzle της ερυθρόλευκης στελέχωσης!
Ξεκινώντας από τον εγκέφαλο μιας ομάδας, το back court, που είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο και το συντονισμό των ενεργειών μέσα στο παρκέ, μέχρι σήμερα έχουν γίνει δύο βοηθητικές προσθήκες, ο Κόνιαρης σε ρόλο 3ου (;) point guard και ο Kevin Punter, ως ένας αντί-Strelnieks, δηλαδή ο off guard με το καλό του σουτ, ο οποίος … πάντα και από παντού θα πυροβολεί κυρίως σε spot καταστάσεις!
Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει με το θέμα Μάντζαρη, αν μείνει ο Goss, αν ο Blatt θα πορευθεί με 6 ξένους και έχουν «κλείσει» οι θέσεις, ΔΕ ΝΟΕΙΤΑΙ να μην αποκτηθεί ένας point guard, υψηλού επιπέδου, με παραστάσεις από το υψηλό επίπεδο, ο οποίος θα σηκώσει το βάρος της οργάνωσης.
Όπως είχα γράψει στο Roster Diaries Vol. 3, στο ΥΓ, στο back up plan μου, το οποίο μίλαγε για απόκτηση του Brandon Paul, σε αυτή την περίπτωση δε θα χρειαζόταν άλλος ένας αθλητικός guard στο στυλ του Demetrius Jackson, αλλά ένας πιο ολοκληρωμένος play maker με έφεση στο σκοράρισμα, καλή τρίπλα, προσωπική φάση, αλλά και καλό μακρινό σουτ (ιδανικά και elite οργανωτικές ικανότητες)…
Η πρόταση μου ήταν ο Joe Young, ένας παίκτης με potential μεν, που αξίζει μια ευκαιρία στην Euroleague, χωρίς Ευρωπαϊκή εμπειρία δε, παράγοντας στον οποίο ο Blatt, φαίνεται τελικά ότι δίνει μεγάλη σημασία.
Αν υποθέσουμε ότι ο Goss παραμείνει, έχοντας στις πλάτες του την εμπειρία από μια χρονιά στην Euroleague και με το χαρακτηριστικό στο παιχνίδι του, ότι μπορεί να λειτουργήσει ως pass first play maker, με focus στην οργάνωση, ενώ και οι μεταγραφές Paul (τον οποίο πιο πολύ λογίζω ως G/F και θα τον δούμε αναλυτικά παρακάτω) και Punter, θα δώσουν ποιότητα σαν off guards, τότε η οπτική μου λέει ότι πρέπει να αποκτηθεί ένας combo guard, ο οποίος θα κουμπώνει ιδανικά με όλους αυτούς!
Θεωρώ ότι αν η ομάδα αναγκαστεί να πάει σε μια προσιτή οικονομικά λύση, δεν υπάρχει καταλληλότερος από το Norris Cole, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει ως game changer σε πιο fast tempo, αλλά και σε σετ παιχνίδι, καθώς έχει αξιόπιστο σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, ενώ είναι και μπουκαδόρος.
Αν ωστόσο, ισχύουν οι εξαγγελίες για δημιουργία μιας δυνατής και φιλόδοξης ομάδας, τότε απλά εδώ είναι η θέση στην οποία πρέπει να γίνει η οικονομική υπέρβαση! Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και ότι παίκτες όπως ο Delaney, έχουν δυσθεώρητο κασέ για τα δικά μας δεδομένα, τότε ίσως η πιο εφικτή περίπτωση να ακούει στο όνομα … Darius Adams!
Για τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά δεν έχω να πω πολλά, τον παίκτη τον γνωρίζουμε όλοι από τη θητεία του στην Μπασκόνια και παρά την τριετή του παραμονή στην Κίνα, θεωρώ ότι ακόμα μπορεί να κάνει τη διαφορά στην Ευρώπη, αν όχι «θόρυβο» αντίστοιχο με του Larkin, ένα «κλικ» πιο κάτω.
Ένας elite ball handler, που μπορεί να ζαλίσει κάθε αντίπαλο και να «σκοτώσει» κάθε άμυνα, είτε με drive, είτε με μακρινό σουτ. Ένας x-factor, ο οποίος, λόγω του στυλ παιχνιδιού του, θα πάρει την μπαγκέτα της ομάδας στα χέρια του και θα της δώσει το απρόβλεπτο στοιχείο…
ΟΚ δεν έχει το μέγεθος, δεν είναι καλός αμυντικός, αλλά δεν είναι αυτά που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή. Με κάλυψη στα μετόπισθεν από τον Paul, αλλά και από την «τρομακτική» front line που πάει να δημιουργηθεί (απλά σκεφθείτε δίδυμο Milutinov με N’Dour στη ρακέτα), ο Adams θα έχει την απαραίτητη «κάλυψη» για να μπορεί επιθετικά να αποτελέσει τον go-to-guy!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Καλές οι προσθήκες των Punter και Κόνιαρη, αλλά βοηθητικές. Η ομάδα θα χρειαστεί απαραίτητα ένεση με έναν ποιοτικό guard, που θα είναι το σημείο αναφοράς, τόσο οργανωτικά, όσο και εκτελεστικά… Αν κάπου δοθεί χοντρό πακέτο, δεν μπορεί παρά να είναι σε αυτή τη θέση.
Συνεχίζοντας στους swingmen - small forwards, οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν μεν ποιότητα στα πρόσωπα των Παπανικολάου και Paul, οι οποίοι θα δώσουν 3&D χαρακτήρα στην ομάδα, με defensive effort, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό και καλό μακρινό spot shooting, χωρίς ωστόσο να διαθέτει ποσότητα…
Τα χαρακτηριστικά που δίνουν είναι αυτά που θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός από αυτή τη θέση, όμως αφενός ο Paul δεν είναι αυθεντικός SF και θα πάρει αρκετό χρόνο στο 2, αφετέρου και ο Παπανικολάου δεν μπορεί για άλλη μια χρονιά να «τραβήξει όλο το κουπί».
Άλλη προσθήκη εδώ δε φαίνεται πιθανή και για οικονομικούς λόγους, αλλά και αναφορικά με το rotation. Στο μυαλό του Blatt, φαίνεται να υπάρχει ο Vezenkov με ρόλο αλά Ingles στη Μακάμπι, ένα 3 – 4άρι, που ανάλογα τις απαιτήσεις κάθε αγώνα, θα είναι ένας tweener στα forward.
Με αυτό το σκεπτικό (εκτός και αν τελικά προτιμηθεί κάποια λύση Kuzminskas), η γραμμή των SF φαίνεται ότι έχει κλείσει ικανοποιητικά, με τους τρεις αυτούς παίκτες να προσφέρουν διαφορετικά στοιχεία και με δύο εξ αυτών μάλιστα (Paul – Παπανικολάου ή Paul – Vezenkov) να μπορούν να συνυπάρξουν!
Αν έλεγα για ένα αρνητικό, θα ήταν ότι κανείς τους δε «βάζει» καλά την μπάλα στο παρκέ, ούτε έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το 1on1 παιχνίδι (το οποίο όμως μπορούμε να το βρούμε από τον τύπου Adams παίκτη στα guards πλέον)…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η θέση 3 φαίνεται καλυμμένη, με ένα καθαρόαιμο SF και δυο ενδιάμεσους παίκτες στη γενικότερη λογική του Blatt για διπλοθεσίτες, τον Paul ως 2 – 3 και το Vezenkov ως 3 – 4. Παρά την έλλειψη σε ball handling και προσωπική φάση, δεν είναι εδώ τόσο έντονη η ανάγκη για ενίσχυση, πάντα βάσει του διαθέσιμου budget.
Και πάμε στη front line, όπου μέχρι τώρα, παρά την «γκρίνια» και την αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα στις τάξεις των οπαδών, θεωρώ ότι ο σχεδιασμός κινείται στο σωστό πλαίσιο, με έμφαση στην απόκτηση συμπληρωματικών παικτών σε αυτούς που ήδη έχει η ομάδα.
Θα το ξαναγράψω, ότι δεν έχει σημασία αν ο Rubit είναι 4άρι ή 5άρι, σημασία έχει τι μπορεί να κάνει και η αλήθεια είναι ότι κάνει αρκετά σε ικανοποιητικό βαθμό!
Ο Rubit, λοιπόν, θα αποτελέσει άλλον έναν «όγκο» μέσα στη ρακέτα, έναν παίκτη που με τη δύναμη του θα σπρώξει και θα αποτελέσει σίγουρη επιλογή στα ριμπάουντ… Μπορεί να μην είναι ο αυθεντικός rim protector, αλλά θα κάνει τα κοψίματα του, ενώ και στις αλλαγές θα μαρκάρει κοντύτερους αντιπάλους.
Επιθετικά, κατά τη γνώμη μου έχει ολοκληρωμένο πακέτο. Μπορεί να μην είναι ο γρήγορος ψηλός, που θα τρέξει στο γήπεδο, αλλά σε set παιχνίδι, το ρεπερτόριο του είναι εξαιρετικά πλούσιο…
Έχει καλό mid range shot και αξιοπρεπές τρίποντο (αν τον παίξουν σε απόσταση οι αντίπαλοι θα τιμωρηθούν), ενώ στο post εκτός του ότι είναι δυνατός και μπαίνει μέχρι μέσα με πλάτη, είναι εξαιρετικός finisher κοντά στο καλάθι, είτε με lay up, είτε με κάρφωμα! Μπορεί ακόμα να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να παίξει ένας εναντίον ενός με αρκετή άνεση.
Καταλαβαίνω ότι το όνομα του δεν έκανε «γκελ», αλλά στα μάτια μου, αυτά που μπορεί να προσφέρει, σε συνδυασμό με τους παίκτες που ήδη έχουμε στη front line μας, είναι το πιο κατάλληλο συμπλήρωμα… Αν θα τον παραλλήλιζα με κάποιον παίκτη, θα ήταν με τον Jamel McLean, αλλά καλύτερος στην άμυνα, με μεγαλύτερο range στο σουτ του και με υψηλότερο effort στις δύο πλευρές του παρκέ.
Άρα, εφόσον τα αρνητικά του Rubit είναι ουσιαστικά το ύψος, η ταχύτητα και το μέτριο above the rim παιχνίδι, τι παίκτη χρειάζεται ο Ολυμπιακός στο πλάι του; Την απάντηση σας την είχα δώσει στο roster μου, έναν παίκτη σαν τον Έβανς μεν, καλύτερο project δε.
Χωρίς φυσικά να διεκδικώ το αλάθητο, ο N’Dour, ή έστω κάποιος μακρύς ψηλός, με έφεση στα κοψίματα, ταχύς στον αιφνιδιασμό και καλό face up παιχνίδι είναι, κατά τη γνώμη μου, το ιδανικό συμπλήρωμα του Rubit.
Ωστόσο, μπορεί να «κουμπώσει» και με τους άλλους ψηλούς μας, με τον Πρίντεζη, που θα βάζει το post game και αυτός θα τον καλύπτει στην άμυνα ψηλά, αλλά και με το Milutinov σε πιο βαριά σχήματα, έχοντας το ρόλο του stretch PF (μη βαράτε)!
Ο N’Dour, παρόλο που δεν είναι το κλασικό, τέτοιου τύπου, 4άρι, διαθέτει αρκετά καλό mid range shooting (σύμφωνοι το τρίποντο δεν είναι το δυνατό του σημείο) και μπορεί να παίξει με πρόσωπο στο καλάθι.
Για το Milutinov, ό,τι και να ειπωθεί δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα παραμείνει ή όχι. Ευχή όλων μας είναι να τον έχουμε στην ομάδα για πολλά χρόνια, αποτελώντας την κολώνα μας μέσα στη ρακέτα.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι η 4άδα Πρίντεζη, N’Dour, Milutinov, Rubit με κάλυψη ενός Έλληνα (Αγραβάνης, Σαρικόπουλος;) στο 5 και του Vezenkov στο 4 (με το καλό σουτ), είναι υπερπλήρης και υψηλού επιπέδου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η απόκτηση του Rubit έδειξε ποια πρέπει να είναι η επόμενη κίνηση, δηλαδή ένας ψηλός και μακρύς rim protector, που ιδανικά θα έχει καλό σουτ. Αν αυτός είναι ο N’Dour ή κάποιος άλλος παίκτης θα φανεί σύντομα, πάντως το σκεπτικό θεωρώ ότι είναι σωστό. Από εκεί και πέρα όλα θα κριθούν από την υπόθεση Milutinov… Ενδεχόμενη παραμονή του θα σημαίνει ότι η ρακέτα μας θα έχει θωρακιστεί, με μόνη ατέλεια το τρίποντο από τη front line. Αλλιώς, αν τελικά παραχωρηθεί, η ομάδα μας θα πρέπει άμεσα να βρει ισάξιο αντικαταστάτη του, κάτι πολύ δύσκολο τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Κλείνοντας έχω να πω, ότι ο σχεδιασμός μιας ομάδας το καλοκαίρι, είναι σα να πηγαίνεις στο super market να ψωνίσεις τα υλικά, για να μαγειρέψεις ένα δύσκολο φαγητό. Αν και άσχετος με τη μαγειρική, σίγουρα θα χρειαστεί να αγοράσεις τα βασικά συστατικά που απαιτούνται, θα πάρεις και κάποια συμπληρωματικά, αλλά όταν έρθει η στιγμή να τα βάλεις στο τσουκάλι, τότε θα μπει και η προσωπική πινελιά για να νοστιμίσει το φαγητό!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το αν τελικά το φαγητό «βγει» νόστιμο θα αποδειχθεί αφού φαγωθεί. Το ίδιο, λοιπόν, συμβαίνει και με τη στελέχωση! Δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν είναι καλή, αν δε δείξει τα διαπιστευτήρια της η ομάδα μέσα στο γήπεδο…
Συνεπώς, ας περιμένουμε να δούμε ολοκληρωμένο το ρόστερ και ας κάνουμε μετά τις όποιες αρνητικές ή θετικές κρίσεις. Όπως μου είπε πολύ εύστοχα ο Μάικ, τα δύσκολα καλοκαίρια, τα ακολουθούν όμορφοι χειμώνες!
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)