Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Να ρίξει μια ματιά στον καθρέφτη του

Του Mad Prophet
 
Έχουν περάσει αρκετές ώρες μετά την 4η συνεχόμενη ήττα μας από τον Παναθηναϊκό κι ακόμα δεν έχω ηρεμήσει, θα κάνω όμως μια προσπάθεια να αποτυπώσω και να συγκεντρώσω εδώ όλες τις σκέψεις μου για την ομάδα. Δεν πρόκειται να κάνω κάποια μπασκετική ανάλυση, υπάρχουν παιδιά στο blog που γνωρίζουν καλύτερα από εμένα το άθλημα και τα έχουν γράψει στα σχόλια τους. Απλά σαν οπαδός της ομάδας θα τονίσω μερικά από τα κακώς κείμενα που θεωρώ πως υπάρχουν και πρέπει να τα δουν διαφορετικά μέσα στην ομάδα. Σαφώς και υπάρχουν άλλοθι, υπάρχουν προβλήματα και δεν αγωνιζόμαστε μόνοι μας αλλά δεν γίνεται να αναφερόμαστε μόνο σ’ αυτά και να κρύβουμε τα θέματα μας κάτω από το χαλάκι.

Αγγελόπουλοι: Το έχω γράψει και θα το γράφω συνέχεια, τους θεωρώ τους κορυφαίους προέδρους στην ιστορία του συλλόγου απ’ όσους έχω ζήσει ανεξαιρέτως τμήματος, μόνο και μόνο που μας πήραν από την μιζέρια του Κορυδαλλού και έκαναν τα όνειρα μας αληθινά, τους κριτικάρω όμως σκληρά γιατί έτσι λειτουργώ με τους ανθρώπους που αγαπώ και κουμάντο δεν θα κάνω στο πορτοφόλι τους.

Είμαι σίγουρος ότι χθες πόνεσαν και στεναχωρήθηκαν όσο εμείς κι ακόμα περισσότερο, τους θέλω όμως να βγαίνουν μπροστά πάντα, με ενοχλεί που εμφανίζονται να μιλήσουν μόνο μετά από νίκες. Χάσαμε το πρωτάθλημα τον Ιούνιο κι η επόμενη δημόσια εμφάνιση τους ήταν τον Σεπτέμβριο για την συνέντευξη τύπου του Ίβκοβιτς, δεν με νοιάζουν οι χαμένοι τίτλοι ούτε οι ήττες, με νοιάζει όμως που δεν βγαίνουν να μιλήσουν και να κάνουν την ψυχή μου να ηρεμήσει. Δεν μου λένε τίποτα οι άψυχες ανακοινώσεις και οι ατελείωτες καταγγελίες για τον Γιαννακόπουλο, δε γίνεται έτσι να συσπειρωθεί ο κόσμος. Ας βγουν και τώρα να δώσουν το έναυσμα για την ανατροπή της κατάστασης, να τους νιώσω με κάποιον τρόπο δίπλα στο πλευρό μου και όχι αποξενωμένους.

Επιπλέον κάθε χρόνο κάνουν μια τεράστια οικονομικά υπέρβαση, αλλά όπως είναι λογικό σε ένα ζωντανό οργανισμό που αποτελείται από τόσα άτομα το σχέδιο δεν θα πάει κατά γράμμα και θα έρθουν αναποδιές, το θέμα πως θα προστατεύσεις την επένδυση σου και πόσο γρήγορα είναι τα αντανακλαστικά σου, αυτό το πράγμα μετά το 12 δεν νομίζω πως το έχουμε δει μέσα στην χρονιά.

Επίσης, αναγνωρίζω πως είναι δύσκολη η κατάσταση στην χώρα αλλά δεν αντέχεται άλλο αυτό το πράγμα με το Σεφ, πρέπει να βρεθεί μια λύση το συντομότερο. Εγώ μαζί τους είμαι αλλά πρέπει να νιώσουν λίγο τον παλμό του κόσμου και να αφήσουν κάπως στην άκρη το σε «όποιον αρέσει».

Σφαιρόπουλος: Κύριος με κάπα κεφαλαίο, δεν πούλησε ποτέ του Ολυμπιακοφροσύνη, ανέλαβε σε μια δύσκολη περίοδο, έβαλε το κεφάλι κάτω και δούλεψε σκληρά. Δεν τον πίστεψε κανείς και αυτός μας διέψευσε. Μας χάρισε υπέροχες στιγμές και αυτές δεν πρόκειται να ξεχαστούν ότι και να γίνει στο μέλλον.

Μέσα μου όμως τελείωσε από τον Ιούνιο και για μένα έπρεπε να αποχωρήσει από τότε, θεωρώ πως τρύπησε το προσωπικό του ταβάνι και δεν πάει άλλο. Από ένα σημείο και μετά το θέαμα που προσφέρει η ομάδα με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι πολύ κακό, κανένα εναλλακτικό πλάνο στα δύσκολα και σε κάθε κρίσιμο ματς νιώθω πως ζω την μέρα της μαρμότας, μια ομάδα που ματώνει να σκοράρει και αδυνατεί να φτάσει τον αντίπαλο της.

Όμως κάθε φορά που πατάω στο γήπεδο τον χειροκροτώ και τον στηρίζω όσο είναι προπονητής μας, δεν του αξίζουν οι αποδοκιμασίες και ελπίζω να μην γίνει κάτι τέτοιο. Δεν γνωρίζω αν θα καταφέρει να βγάλει την χρονιά και να μας διαψεύσει ξανά όλους, στο χέρι του είναι να κερδίσει πάλι τους παίκτες, να τους κάνει να παίξουν γι’ αυτόν ξανά, να μας οδηγήσει στους τίτλους και να μείνει για χρόνια εδώ. Την δεδομένη στιγμή το συγκεκριμένο σενάριο μπορεί να μοιάζει ουτοπικό για πολλούς μαζί με μένα, θα περιμένω όμως να δω τι μέλλει γενέσθαι μέσα από τα επόμενα παιχνίδια.

Παίκτες: Συγκεκριμένα πράγματα θέλω από όσους φορούν την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο, τα οποία είναι να γυαλίζει το μάτι τους, να σκυλιάζουν, να μασάνε σίδερα, να μην τα παρατάνε ποτέ σε καμία φάση και ειλικρινά δεν με απασχολεί το αποτέλεσμα. Αντιθέτως και ειδικά στα τελευταία ντέρμπι βλέπω κάτι άτολμους και άνευρους παίκτες να μην μπορούν να κοντράρουν τους λεγόμενους «μισθοφόρους» του Παο. Ειδικά οι Έλληνες που γνωρίζουν τι σημαίνουν αυτά τα ματς θέλω να μπαίνουν με το μαχαίρι στα δόντια και να μην φοβούνται τίποτα.

Ιδιαίτερη αναφορά θα κάνω στον Παπανικολάου γιατί θεωρώ πως είναι αυτός που θα ηγηθεί στην μετά Σπανούλη και Πρίντεζη εποχή, δεν γίνεται να αντιδρά έτσι σε κάθε ντέρμπι, να χάνει την συγκέντρωση του και να χτυπιέται σε κάθε φάση. Πρέπει να ηρεμήσει ο Κώστας και να αντιμετωπίζει διαφορετικά αυτά τα ματς.

Πάντα μέσα από μια αρνητική κατάσταση ψάχνω να βρω τα θετικά και η ομάδα μας έχει πολλά, το ρόστερ μας είναι καλό και τα μειονεκτήματα μας μπορούν να δουλευτούν, ακόμα είμαστε στα μέσα του Νοέμβρη που δεν κρίνεται τίποτα. Στην Ευρωλίγκα το 4-2 είναι μια καλή αρχή και στο Πρωτάθλημα το πλεονέκτημα δεν έχει κριθεί. Καλύτερα που αυτή η ήττα ήρθε τώρα παρά τον Μάιο, είναι πολλά τα παραδείγματα ομάδων που άργησαν να πάρουν μπρος. Πάρα τις αμφιβολίες μου δεν χάνω την πίστη μου, έχουμε ακόμα να δώσουμε πολλές μάχες και όλοι μαζί πρέπει να παλέψουμε ενωμένοι. Θα δικαιολογήσω για πρώτη φορά το nickname μου και θα πω πως αυτή η χρονιά θα τελειώσει με τον καλύτερο τρόπο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου