Καλημέρα στο παρεάκι του Diaries.

Έλεγα από γούρι να συνεχίσω να μη γράφω post (μου 'χει καθήσει ότι όταν τα χώνω σε Μπαρτζώκα και ΚΑΕ, πάει καλά το πράμα!), αλλά δε γίνεται.

Τα δέοντα αρχικά στον Μπαρτζώκα που δείχνει να ηρεμεί. Δε ξέρω αν είναι δικαιολογημένος ή όχι (για μένα το δεύτερο, αν και δε φοβάμαι να ξαναπώ ότι ΝΑΙ, είχε κάποιες καλές δικαιολογίες να πει - και δυστυχώς τις είπε), ξέρω όμως ότι μέσα από τον κυριολεκτικά, πόλεμο, της φάσης του Top 16 της Ευρωλίγκα (kudos to Jordi), τα κατάφερε και κέρδισε τους "τελικούς" που έπρεπε η ομάδα να πάρει, παρόλες τις απουσίες των Σπαν, Πρίντεζη και Περπέρογλου. Και όπως πιστώνεται τα βατόμουρα, θα πιστώνεται και τις δάφνες.

Όχι σκεφτείτε το ξανά, με ηρεμία τώρα που μπορούμε να την έχουμε. Ειλικρινά, δε ξέρω πόσες ομάδες top επιπέδου, θα κατάφερναν κάτι τέτοιο! Εδώ δεν έλειπε ο ηγέτης σου απλά. Έλειπε ο Νο1 παίκτης εκτός ΝΒΑ... Η Μπάρτσα που πήγαινε τρένο πριν από λίγα χρόνια και έδειχνε ή ήταν βασικά ασταμάτητη, έχασε τον Μάικλ και έχασε και τον κόσμο κάτω από τα πόδια της... Και σα να μην έφτανε αυτό - με το που γυρνά, χάνεις και αυτούς που σε κρατάγανε όρθιο εν τη απουσία του... Δηλαδή έλεος, δε ξέρω αν πρέπει στο Φάληρο να τα βάζουν (βασικά, βάζουμε) με την τύχη τους/μας, αλλά δε νομίζω ότι είναι θέμα μόνο, ατελείωτης γκαντεμιάς...

Και εκεί κρύβεται η ένσταση ενός μεγάλου συνόλου μελών του Diaries (αν όχι όλων). Σαφέστατα και ξέραμε τι συμβαίνει, αν είναι δυνατόν, είμαστε κάθε μέρα δίπλα στην ομάδα και φαίνεται. Ζούμε και αναπνέουμε με αυτήν σα να μην υπάρχουν άλλα προβλήματα και σκοτούρες στη ζωή μας, αλλά οι δικαιολογίες είναι για καφενειακού επιπέδου συζητήσεις (σα τις δικές μας) και όχι για το staff που έχει θέση οδηγού, στην ομάδα. Με το που μπήκε η πλάτη στον τοίχο για τα καλά και τα δύσκολα και οι ατυχίες σε χτυπάγαν από παντού, σταματήσαν οι δικαιολογίες σε media και κόσμο και στρώσαμε κώλο. Ευτυχώς. Και ήρθαν τα αποτελέσματα... και η ηρεμία... και η σιγουριά ότι άλλοι θα έχουν το πρόβλημα τώρα, όχι εμείς...

ΟΚ, επέστρεψε και ο Σπαν, αλλά αλήθεια χρειάζεται να αναφέρουμε τα αυτονόητα? Χμμμμ, τελικά μάλλον χρειάζεται... Η επίδραση του Λαρισαίου στην ομάδα είναι πολλαπλή και σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιστικά και ψυχολογικά, ανεβαίνουν οι συμπαίκτες του και σε αντίθετους δρόμους κινούνται τα συναισθήματα και οι κινήσεις στο court των αντιπάλων. Μπορώ να δεχτώ κριτική πάνω του (ναι και σκληρή, είπαμε κλισέ μεν - αλήθεια δε, κανείς πάνω από τον Ολυμπιακό όμως!), αλλά υποθέσεις του ύφους "δώσαμε πάλι πολλά, έπρεπε να αφήναμε τον Σπαν και να τσιμπάγαμε με τα λεφτά του, άλλους", sorry, αλλά εκ του αποτελέσματοις κρίνονται ανεπαρκείς και όχι ρηξικέλευθες. Ο Βασίλης, είτε αρέσει είτε όχι, είναι το σύμβολο αλλαγής πορείας του τμήματος στα νεότερα χρόνια, η κίνηση που άλλαξε την ιστορία στο ελληνικό και ευρωπαϊκό χάρτη και ο λόγος που ο Ολυμπιακός σα trademark ξανανέβασε μετοχές...  Επειδή έχω την τύχη να μιλάω με πολλά παιδιά ανά την Ευρώπη, δε πάει το μυαλό σας μάγκες τι λένε και πως αναφέρονται για τον Spanoulis. Δεν είναι τα βιντεάκια με πιτσιρικάδες Ισπανούς με jerseys του Ολυμπιακού, δεν είναι τα standing ovations, δεν είναι μόνο αυτά... Γιατί "αυτά" είναι εκείνα που φαίνονται... Εκείνα που δε φαίνονται, είναι η "ζήλεια" ή η ζήλεια (για τους καλοπροαίρετους τα εισαγωγικά, για τους κακοπροαίρετους το άλλο), που ο Μούσιας όπως έχουμε μάθει να λέμε εδώ μέσα, φέρνει σε αυτούς που τον βλέπουν στα ερυθρόλευκα... Αν θα πρέπει να ευγνωμονούμε για κάτι τους Αγγελόπουλους (ΟΚ, είναι πολλά αυτά) αλλά πρέπει να αναφέρουμε μόνο ένα, η ψήφος μου πάει στην έλευση Σπανούλη στο λιμάνι. Nuff Said.

Δε θα πιάσω το παιχνίδι με τον βάζελο καθόλου και δε θα αναφερθώ επίσης, στους πιθανούς αντιπάλους μας. Το πρώτο είναι win win situation για πολλούς λόγους και έρχεται σε συγκοιρία εξαιρετική (καλή ψυχολογία, όχι πίεση) για να (ξε)πληρώσουμε και με το ίδιο νόμισμα κάποια γραμμάτια... Για το δεύτερο έχω μια ιδέα που ελπίζω να έχει γρήγορες απαντήσεις, αν δε το καταφέρω τώρα λόγω χρονικής πίεσης, θα γίνει αργότερα, η σημασία δε θα χαθεί... Θα ζητήσω και ελπίζω να τα 'χω λοιπόν, μέχρι την άλλη εβδομάδα, γραπτώς, γνώμες ξένων οπαδών και δημοσιογράφων για το τελικό ζευγάρωμα της ομάδας. Σας λέω εκ των προτέρων όμως και όχι για λόγους οπαδικού βαυκαλίσματος, ότι αν είναι να έχει κάποιος το πρόβλημα πλέον, αυτοί ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα είμαστε εμείς...

Όπως πάντα, αφήστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση.

ΥΓ: ΠΟΛΛΑ μπράβο στου 250-300 μάγκες που βρέθηκαν στην Πόλη! "Όπου πας εσύ, θα 'μαι πάντα εγώ, να σου τραγουδώ!"