Willie Reed: In Depth

Του Manolo77 (Nothing But Red)

Ως φανατικός Knickerbocker, στο άκουσμα του ονόματος Willie Reed πριν 3 περίπου χρόνια, συνειρμικά μου ήρθε στο μυαλό ο θρύλος της ΝΥ, ο Willis Reed. Για να μην πολυλογούμε, ο παίκτης αυτός ήταν ο center της ομάδας, που χάρις στην αυταπάρνηση του και αγωνιζόμενος κυριολεκτικά στον 7^ο τελικό του NBA κουτσαίνοντας, αποτέλεσε την έμπνευση για όλους τους συμπαίκτες του, οδηγώντας τους Knicks, στο δεύτερο και τελευταίο, μέχρι σήμερα, τίτλο τους πολύ προτού γεννηθώ…

Βλέποντας, λοιπόν, στα ρόστερ των ομάδων του NBA, αλλά και στο 2Κ17 (στο οποίο μέχρι και πέρυσι αφιέρωνα αρκετό χρόνο) κάποιον σχεδόν συνονόματο του, άρχιζα να ψάχνω για την περίπτωση του!

Για τις προσωπικές πτυχές της πολυτάραχης ζωής του (κατηγορία για βιασμό στα κολεγιακά του χρόνια, ξυλοδαρμός της συζύγου του αργότερα), έχουν γραφτεί αρκετά (και από εμένα) σε blog και sites. Σε αυτό εδώ το κείμενο, νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε περισσότερο με το αγωνιστικό profile του παίκτη και το κατά πόσο μπορεί να προσφέρει άμεσα στην ομάδα μας, η οποία φαίνεται αρκετά αποδυναμωμένη μέσα στη ρακέτα, όταν είναι εκτός 5άδας ο Μιλουτίνοφ.

Ο Reed είναι ο παίκτης που επιλέχθηκε, λοιπόν, για να αποτελέσει το rim protector, το center που μετά τη σεζόν 2016 – 17 και τον Kem Birch, θα είναι ο pick ‘n’ roll man στην επίθεση και ο «κέρβερος» στην άμυνα ψηλά, στα πρότυπα που δίδαξε ο Ολυμπιακός τα προηγούμενα χρόνια…

Ωστόσο στην περίπτωση του, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι. Μιλάμε για ένα καθαρό center, ένα σχεδόν mobile …. 7-footer, καθώς με ύψος 2,10 και wingspan 2,21, σε συνδυασμό με τα πλούσια αθλητικά προσόντα του, μπορεί αν έχει το κίνητρο και τη διάθεση, να γίνει ο defensive anchor μέσα στη ρακέτα, που τόσο χρειάζεται ο Ολυμπιακός!   

Ξεκινώντας ανάποδα, να σημειώσουμε ότι την περασμένη σεζόν (μέχρι τον Ιανουάριο που τραυματίστηκε) ο Reed ήταν από τους top performers (και νο1 στο αντίστοιχο draft) στην G League, με τη θυγατρική των Jazz. Παρόλο που στα video, φαίνεται να έχει χάσει ένα μέρος της αθλητικότητας του, στο Summer League έδειξε να μην έχει επηρεαστεί από τον αρκετά σοβαρό τραυματισμό του στον ώμο, με αποτέλεσμα λογικά να τον περιμένουμε σε ανεκτά επίπεδα φυσικής κατάστασης.

Νωρίτερα, τις δύο προηγούμενες περιόδους (2016 – 18) υπήρξε ο back up center σε Heat και Clippers αντίστοιχα, κάνοντας δύο breakthrough seasons και «χτίζοντας» ένα καλό όνομα στο NBA. Ωστόσο οι προσωπικοί του δαίμονες, ήταν αυτοί που δεν του επέτρεψαν να είναι εκεί που ανήκει και έτσι πλέον θα πρέπει να αποδείξει αν αξίζει άλλη μια ευκαιρία στο ΝΒΑ, μέσω του Ολυμπιακού…

Βγάζοντας, λοιπόν, από την εξίσωση το ατομικό κίνητρο και φιλοδοξίες (που ελπίζω να έχει), καθώς και τον προβληματικό του χαρακτήρα, θα επικεντρωθούμε στον αγωνιστικό τομέα και τι στοιχεία μπορεί να δώσει στους ερυθρόλευκους.

ΕΠΙΘΕΣΗ:

Ξεκινώντας από την επίθεση, είναι ο κλασικός pick ‘n’ roll center, αυτός που θα δώσει στον guard της ομάδας το screen και θα βυθιστεί στη ρακέτα. Παρόλο που το τακτικό κομμάτι δεν είναι το φόρτε του, καθώς αγωνίζεται με τα αθλητικά του προσόντα και την έκρηξη, όσον αφορά σε αυτή τη συνεργασία είναι ιδανικός.

Παίρνει τα βήματα και κάνει το roll, χωρίς δισταγμό και με κατάλληλο timing, τελειώνοντας τις φάσεις κυρίως με καρφώματα. Πολύ θεαματικός και αλτικός, θεωρώ ότι μπορεί να γίνει το alter ego του Σπανούλη (και του Rochestie), δεδομένου ότι κατά πως φαίνεται, το pick ‘n’ roll θα μπει ξανά για τα καλά στη ζωή μας!

Παράλληλα, έχει σε ικανοποιητικό βαθμό και ανεπτυγμένο post game, κάπως μονοκόμματα μεν δίχως μεγάλη γκάμα κινήσεων, αρκετά αποτελεσματικό δε, είτε με baby hook, είτε με fade away jumpers. Κρατήστε το τελευταίο, γιατί στη διετία του σε Miami και LA είχε βάλει στο ρεπερτόριο του και ένα συμπαθητικό mid range shot, το οποίο πάντως δεν περιμένω να το δούμε στο playbook του Κεμζούρα…

Ωστόσο, ο τομέας που με βάση την εικόνα που έχω κυρίως από την καριέρα του στο NBA, θα μπορεί να διαπρέψει είναι το transition, καθώς για ψηλός «τρέχει» πολύ καλά στο ανοιχτό γήπεδο και μπορεί να υπηρετήσει ένα πιο fast tempo, το οποίο μας έχει λείψει τις τελευταίες χρονιές.

Καλά θα μου πείτε ότι εδώ πετύχαμε λαβράκι! Πως και αυτός ο παίκτης ήρθε στα μέρη μας;

Ακόμα και στις κορυφαίες του σεζόν όμως, ο Reed ήταν ένας ακατέργαστος παίκτης που στην ηλικία των 29 δείχνει να μη διαθέτει βασικά στοιχεία που χρειάζεται ένας ολοκληρωμένος ψηλός, όπως πάσα (θα δυσκολευτεί όταν του κάνουν double team), καλό ποσοστό από τη γραμμή του φάουλ και αντίληψη του παιχνιδιού… 

Αν βάλουμε αυτά στο mixer μαζί με το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο, έχουμε ένα κοκτέιλ, το οποίο μπορεί να «κρεμάσει» μια ομάδα στην crunch time και σε set επιθέσεις.

ΑΜΥΝΑ:

Εδώ έχουμε άλλον έναν τομέα, όπου προφανώς στηρίχτηκε η επιλογή του Ολυμπιακού. Στα μέχρι τώρα παιχνίδια του Ολυμπιακού, όσο ο Μιλουτίνοφ ήταν στον πάγκο φαινόταν καθαρά η «γύμνια» των ερυθρόλευκων στη ρακέτα, τόσο στην άμυνα above the rim, όσο και στο θέμα των ριμπάουντ.

Ο Rubit δεν μπορεί να αγωνιστεί ως center, αν δεν έχει δίπλα του ένα παίκτη όπως ο N’Dour που λέγαμε το καλοκαίρι, που θα τον καλύπτει ψηλά. Στα δίδυμα με Πρίντεζη και Kuzminskas η αμυντική συμπεριφορά της ομάδας ήταν μετριότατη… Από την άλλη ο Happ είναι άλλου τύπου παίκτης,  τον οποίο και το γεγονός ότι δεν έχει παραστάσεις από αυτό το επίπεδο, δεν τον βοηθάει να δείξει και τα θετικά χαρακτηριστικά που διαθέτει…

Συνεπώς, ο Reed μπορεί να δώσει αυτά που δεν μπορούν οι υπόλοιποι στη front line, δηλαδή καλή άμυνα ψηλά (πολύ καλός στα block) και σιγουριά στο αμυντικό ριμπάουντ, τόσο λόγω φυσικών προσόντων (ύψος, δύναμη), όσο και λόγω των καλών τοποθετήσεων του (box out).

Μην ξεχνάτε ότι τον βοηθάει πολύ το υψηλό επιτόπιο άλμα του και τα μακριά χέρια του, όπως θα διαπιστώσετε αν δείτε μερικά video, ακόμα και από την περσινή θητεία του στην G League.

Εδώ βέβαια σταματάνε τα καλά νέα, καθώς ο Reed δεν έχει το μπασκετικό IQ, ούτε και τα τόσο γρήγορα πλάγια βήματα, για να παίξει αποτελεσματικά άμυνα με αλλαγές. Συνεπώς δε θα το δούμε τόσο στους ρόλους που είχαν οι Hines, Dunston, Hunter και Birch, αλλά πιο πολύ να προστατεύει τη ρακέτα…

Γενικά, πιστεύω ότι θα χρειαστεί χρόνος για να μπει στο πνεύμα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και να βρεθεί σε καλό επίπεδο, χωρίς να «χάνεται» στις αλληλοκαλύψεις. Και πλέον αυτό, το οποίο δεν έχει καθόλου ο Ολυμπιακός είναι … χρόνος και υπομονή!

Εν κατακλείδι αυτή τη στιγμή η ομάδα μας παίρνει ένα μεγάλο εξωαγωνιστικό ρίσκο. Ωστόσο, «αγοράζει» χαρακτηριστικά και ένα skillset, το οποίο το έχει μεγάλη ανάγκη. Ο συνδυασμός των αγωνιστικών στοιχείων του Reed και του αθλητικού του πακέτου, είναι ο κατάλληλος για τον ψηλό που ψάχνει.

Φθάνω στο σημείο να πω ότι η απόκτηση του Rochestie είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή του Reed, καθώς θα μπορούν να αποτελέσουν δίδυμο συνεργασίας μέσω pick ‘n’ roll, ενώ ο ένας θα μακιγιάρει τις αδυναμίες του άλλου (π.χ. ο Reed θα προσφέρει κάλυψη στην άμυνα σε σχήματα μαζί π.χ. με τον Πολ και τον Παπανικολάου στο 2 και 3)… Ταυτόχρονα, με αυτόν στο παρκέ, θα «κρύβεται» και η αμυντική αδυναμία του Kuzminskas, ο οποίος για την ώρα δοκιμάζεται ως stretch PF κυρίως.

Το θετικό είναι ότι ο Reed μπορεί εξίσου καλά, να αποτελέσει δίδυμο με το Σπανούλη και με το σωστό «τάισμα» από τον αρχηγό, να πάρει μπρος και ψυχολογικά!

Άρα αυτό που βλέπω, είναι ότι η απόκτηση του αγωνιστικά θα δώσει αμυντική σιγουριά, ενώ και στην επίθεση θα αποτελέσει το … βούτυρο στο ψωμί των Σπανούλη και Rochestie!

Ευχή μου είναι να τα έχει βρει με τον εαυτό του, να έχει αφήσει πίσω τα αρνητικά και να είναι έτοιμος και διψασμένος για μια νέα αρχή. Αλλιώς, αν οι δαίμονες του κάνουν και πάλι την εμφάνιση τους, δε θέλω να φανταστώ τι άλλο μπορεί να ζήσουμε φέτος στον Ολυμπιακό.

WATCH FOR YOURSELF: