The Roster Diaries Vol. 3

Του Manolo77 (Nothing But Red) 

Χαιρετώ την παρέα του RWBBD, με την ελπίδα, αυτό το κείμενο να είναι σημαδιακό και να σηματοδοτήσει τη νέα εποχή αυτού του πρωτοποριακού χώρου, που έχει φιλοξενήσει τόσα χρόνια όλους εμάς, τους τρελαμένους με την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού (και όχι μόνο)!

Αφού, λοιπόν, ευχαριστήσω το Μιχάλη που μου δίνει το βήμα να γράψω για άλλη μια φορά σε αυτό το blog, ας περάσω στο … παρασύνθημα, δίνοντας τη δική μου οπτική για το πως ιδανικά πρέπει να δομηθεί το ρόστερ της νέας σεζόν, με δεδομένη την απόκτηση Πάντερ και το ευχάριστο γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον ο «βραχνάς» των 6 ξένων.

Η αλήθεια είναι ότι οι ομάδες που παρουσίασαν στα προηγούμενα άρθρα, τόσο ο Peris, όσο και ο Σπανούλαρος φαντάζουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικές και για αυτό θα προσπαθήσω με τη δική μου πρόταση, να παρουσιάσω μια διαφορετική εκδοχή, αφενός για να υπάρχει ποικιλία και αφετέρου για να λειτουργήσει ως συμπληρωματική στις δικές τους…

Πριν προχωρήσω στο breakdown του ρόστερ ανά γραμμή, θα αναλύσω το σκεπτικό μου και όσον αφορά στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που θεωρώ ότι χρειάζεται η ομάδα, καθώς και όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος, προκειμένου η πρόταση να εμπεριέχει και το στοιχείο του ρεαλισμού.

Ξεκινώντας ανάποδα, από όσα έχουν ακουστεί μέχρι τώρα, το μέγιστο διαθέσιμο ποσό για guard ανέρχεται σε €1,7 εκατ. (όσα δίνονταν σε Σλούκα δηλαδή ανά έτος), ενώ για τη γραμμή των ψηλών βάσει των προτάσεων σε Χάντερ και Έβανς (€800 χιλ. και €600 χιλ. αντίστοιχα), υπολογίζεται ένα ποσό κοντά στα €1,4 εκατ. 

Σε αυτό το μεταγραφικό budget, θα προσθέσω και το ποσό του συμβολαίου του Λεντέι (€200 χιλ.), στο οποίο θεωρώ πρέπει να γίνει opt out και να αναζητηθεί παίκτης διαφορετικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών, διαμορφώνοντας το συνολικό ποσό για μεταγραφές στα €3,3 εκατ. 

Από εκεί και πέρα, μη λαμβάνοντας υπόψιν: α) τις όποιες διαπραγματεύσεις γίνουν με τους παίκτες που ήδη δεσμεύονται με συμβόλαιο για μείωση των αποδοχών τους, β) την πρόταση για νέο συμβόλαιο στο Σπανούλη, γ) τις πιθανές αποδεσμεύσεις (βλ. Μάντζαρη) ή αυξήσεις αποδοχών (βλ. Μιλουτίνοφ) με το κόστος που μπορεί να έχουν, καθώς και δ) το ύψος των συμβολαίων των παικτών, οι οποίοι έχουν ανακοινωθεί (Κόνιαρης, Πάντερ, Κακλαμανάκης), γεγονότα που λίγο ή πολύ αναμένεται να μεταβάλουν το τελικό πλαίσιο, θα κινηθώ με άξονα το παραπάνω ποσό ως παραδοχή, για να «κλείσω» τις τρύπες που έχει η ομάδα…

Ας ξεκινήσομε λοιπόν!

BACK COURT

Η πάλαι ποτέ, παραδοσιακά δυνατή, περιφέρεια του Ολυμπιακού έχει μετατραπεί σε μαύρη τρύπα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε τι και πως, αλλά αντίθετα να δούμε πως μπορεί να βελτιωθεί από εδώ και πέρα η κατάσταση και να παρουσιαστεί ξανά ένα back court, που θα εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται στο σύγχρονο μπάσκετ.

Μετά από ώριμη σκέψη και λαμβάνοντας υπόψιν ότι: α) δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ριζική αλλαγή κατά τα 4/5 στην πιο κομβική γραμμή της ομάδας (όπου η χημεία είναι απαραίτητη), καθώς και β) το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος παίκτης (με το υψηλό potential), αξίζει κατά τη γνώμη μου μια δεύτερη ευκαιρία με άλλο όμως ρόλο (και όχι αυτόν του go-to-guy, ο οποίος απότομα του δόθηκε), καταλήγω στην παραμονή του Γκος, καθώς διαθέτει στοιχεία (όπως court vision, ball handling, playmaking skills), τα οποία δύσκολα συναντάει κανείς σε αυτή την ηλικία και ειδικότερα σε Αμερικάνο παίκτη.

Εν συνεχεία, παίρνοντας ως δεδομένη την παραμονή του Σπανούλη, σε ένα ρόλο ωστόσο πιο δευτερεύοντα (15 – 20 ποιοτικά λεπτά ανά παιχνίδι για να είναι φρέσκος ειδικά στην crunch time) και την παρουσία του Κόνιαρη ως facilitator (κάτι σαν τον Κατσίβελη της ομάδας του back2back), έχουμε τα 3/5 συμπληρωμένα. Ο 4^ος του back court είναι ο καθαρός shooting guard, Κέβιν Πάντερ, ο οποίος θα προσφέρει μακρινό σουτ, σκορ και ενέργεια…

Συνεπώς, αυτό που αντικειμενικά λείπει από την περιφέρεια μας είναι η αθλητικότητα, η καλή άμυνα, το drive και η δυνατότητα για έξτρα δημιουργία και προσωπική φάση. Όλα αυτά «φωτογραφίζουν» έναν παίκτη σαν το Γουοναμέικερ, ο οποίος μπορεί να τα προσφέρει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. 

Ωστόσο, επειδή ο χορός των εκατομμυρίων στην Euroleague … καλά κρατεί και πιθανή του απόκτηση θα ισοδυναμεί με θαύμα, αλλά και με δέσμευση μεγάλου μέρους του budget, θα επιλέξω ένα παίκτη, με παρόμοια χαρακτηριστικά και μεγάλες δυνατότητες, τον Ντεμέτριους Τζάκσον!

Ένα αρκετά γνωστό όνομα, το οποίο ακούστηκε και το χειμώνα για τον Ολυμπιακό, αλλά τότε είχε προτιμήσει την Κίνα. Ο Τζάκσον, λοιπόν, είναι ένας εκρηκτικός point guard (στο κολέγιο τον είχαν παρομοιάσει με το Γουέστμπρουκ), ύψους 1,86, ιδιαίτερα ταχύς και αλτικός, που μπορεί να σπρώξει την ομάδα στον αιφνιδιασμό και μέσα από την άμυνα (μέγας «κλέφτης), αλλά και μετά από ριμπάουντ.

Θεωρώ ότι είναι ο slasher που μας λείπει, ενώ και δημιουργικά είναι αξιοπρεπής, παίζοντας με άνεση το pick ‘n’ roll. Το μειονέκτημα του (πλην της έλλειψης Ευρωπαϊκής εμπειρίας, το οποίο σημαίνει ότι θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής), είναι το μη αξιόπιστο και ασταθές μακρινό του σουτ…

Όμως η παρουσία αφενός του Πάντερ και ενός ακόμη καλού σουτέρ στο 2 – 3, όπως θα δούμε παρακάτω, ευελπιστώ ότι θα «κρύψει» αυτή του την αδυναμία. Όσο για το ύψος του συμβολαίου του, με ένα ποσό κοντά στο €1 εκατ. ή λίγο παραπάνω, θεωρώ ότι θα συζητούσε τη μετακόμιση του στην Ευρώπη…

Συνεπώς η πρόταση μου για την περιφέρεια είναι Ντεμέτριους Τζάκσον, Γκος, Κόνιαρης στο 1 και Σπανούλης, Πάντερ με 3^ο τον εξελίξιμο Αρσενόπουλο στο 2, ο οποίος θα μπορούσε να πάρει λεπτά στην Ελλάδα (σε όποιο πρωτάθλημα και με οποιοδήποτε status αγωνιστεί η ομάδα). 

SWINGMEN – SMALL FORWARDS

Ίσως με μια πρώτη ματιά, το back court να μην είναι τόσο φαντεζί και να φαίνεται φτωχό για το υψηλό επίπεδο της Euroleague. Ωστόσο το σκεπτικό μου, είναι ότι μετά από πολλά χρόνια, ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα swingman – killer, έναν παίκτη τύπου Σόνι Γουίμς, ο οποίος να μπορεί να σκοράρει με κάθε τρόπο, αποτελώντας το βασικό εκφραστή των επιθέσεων, είτε μέσω προσωπικής φάσης, είτε με «θανατηφόρο» spot shoot.

Στο άκουσμα, λοιπόν, της είδησης ότι ο Τζέιμς Νάναλι έμεινε ελεύθερος, δε θα μπορούσα παρά να αδράξω την ευκαιρία και να στήσω πάνω του την ομάδα της νέας σεζόν! Μιλάμε για ένα παίκτη pure scorer (εξάλλου με την Αβελίνο, όπου εκεί έκανε το ξεπέταγμα, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Ιταλικό πρωτάθλημα), ο οποίος σκοράρει μετά από τρίπλα και σε spot καταστάσεις, με drive ή μακρινό σουτ, ενώ παράλληλα, όπως έδειξε και η θητεία του στη Φενερμπαχτσέ, μπορεί να συνεισφέρει και αμυντικά…

Στα συν η πολυετής παρουσία του στην Ευρώπη, καθώς και η εμπειρία του από το υψηλό επίπεδο της Euroleague, όπου μάλιστα έχει στεφθεί και τροπαιούχος τη σεζόν 2016 – 17. Ο εν λόγω παίκτης, θεωρώ ότι είναι το ιδανικό συμπλήρωμα του Παπανικολαόυ, αγωνιζόμενος τόσο μόνος του στο 3, όσο και μαζί του στο 2 σε ψηλά σχήματα.

Το συμβόλαιο του κυμαίνεται γύρω στο €1 εκατ., οπότε θεωρώ ότι αν γίνει μια γρήγορη και δελεαστική προσέγγιση προς το πρόσωπο του, θα εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο ένταξης του στον Ολυμπιακό, με ηγετικό ρόλο.

Συνεπώς η πρόταση μου στο 3 συμπεριλαμβάνει το δίδυμο Νάναλι, Παπανικολάου και ως 3^η επιλογή, είτε κάποιον Έλληνα project με παραστάσεις (Χαραλαμπόπουλο;), είτε ρίξιμο του Ποκουσέφσκι στα βαθιά!

FRONT LINE

Έχοντας ξοδέψει €2 – €2,1 εκατ. χονδρικά στις θέσεις 1 – 3, το διαθέσιμο ποσό που απομένει για ψηλούς είναι κοντά στα €1,3 εκατ.

Το θετικό είναι ότι στη front line υπάρχει μια καλή μαγιά με την ύπαρξη του Μιλουτίνοφ, ενός από τους 5 κορυφαίους σέντερ στην Ευρώπη, καθώς και τους μπαρουτοκαπνισμένους, από παιχνίδια αυτού του επιπέδου, Πρίντεζη κυρίως αλλά και Βεζένκοφ (προσπερνάω τα σενάρια που τον «χρίζουν» ως 3άρι)…

Με το Μιλουτίνοφ, λοιπόν, να αποτελεί έναν ολοκληρωμένο ψηλό, που προσφέρει σε post παιχνίδι, ριμπάουντ, άμυνα ψηλά και χαμηλά, τον Πρίντεζη να είναι διαχρονικά μια σίγουρη επιλογή στο 4 με το πολύπλευρο επιθετικά παιχνίδι του (και οι δυο αυτοί λειτουργούν ως play maker ρακέτας) και το Βεζένκοφ ένα stretch PF με βασικό του όπλο το μακρινό σουτ, αυτό που λείπει από τη γραμμή των ψηλών, είναι ένα αθλητικό mobile 5άρι πίσω από το Μιλουτίνοφ και ένα 4άρι, τύπου Έβανς (δηλαδή να έχει face up παιχνίδι με αξιοπρεπές σουτ και να είναι καλός στην άμυνα ψηλά).

Ήδη για το back up του Μίλου, ακούγεται έντονα το όνομα του Ματίας Λεσόρ, ενός σκληρού και αθλητικού σέντερ, κάπως μονοδιάστατου επιθετικά, ο οποίος ωστόσο «δαγκώνει» στην άμυνα! Για τη θέση του 4αριου, η καθυστέρηση στην ανακοίνωση του Έβανς, ίσως μαρτυρά ότι τελικά η υπόθεση θα οδηγηθεί σε ναυάγιο…

Παρότι το εν λόγω δίδυμο (με ένα κόστος γύρω στο €1 – €1,1 εκατ.), θα μου άρεσε, ειδικά αν συνδυαζόταν με εξοικονόμηση να αποκτηθεί top guard, όπως ο Γουοναμέικερ, θα πάω ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας δύο παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά μεν, περισσότερο πολυσύνθετους και ταλαντούχους δε!

Για τη θέση του PF, νομίζω ότι η περίπτωση του Μόρις Ν’Ντουρ δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ένα 4άρι ύψους 2,10, φόβητρο στην άμυνα με τα μακριά του χέρια, ο οποίος μπορεί να κινηθεί και ως περιφερειακός με την μπάλα στα χέρια λόγω της εξαιρετικής του τρίπλας και του καλού σουτ του. Κίνδυνος – θάνατος στο face up παιχνίδι σε slow tempo, αλλά ιδανικός και στο transition να τελειώνει αιφνιδιασμούς με καρφώματα.

Με ένα συμβόλαιο περίπου στα €800 - €900 χιλ. (παρά τον ανταγωνισμό από Βαλένθια και Μπασκόνια), θα ήταν το ιδανικό fit για τη front line του Ολυμπιακού, καθώς θα μπορούσε να αγωνιστεί σε κάθε σχήμα και ταυτόχρονα με οποιονδήποτε άλλον ψηλό της ομάδας (συμπεριλαμβανομένης και της επόμενης μου πρότασης)…

Για τη θέση του back up center, η αλήθεια είναι θα μου άρεσε ένα αθλητικό 5άρι, στυλ Οθέλο Χάντερ, εργατικού και τίμιου, που να τελειώνει τις pick ‘n’ roll φάσεις και να αποτελεί παράλληλα εγγύηση στην άμυνα. Όμως, ιδανικά θα προτιμούσα αυτά τα χαρακτηριστικά να συνδυάζονταν και με έναν πλουραλισμό στην επίθεση, δηλαδή ένας παίκτης τύπου Μακλιν, ο οποίος να είναι δυνατός, καλός ριμπάουντερ, να έχει face up παιχνίδι, να είναι πολύ καλός finisher κοντά στο καλάθι, αλλά να είναι και αξιοπρεπής rim protector, όντας σε θέση να προστατεύσει τη ρακέτα της ομάδας!

Πολύ δύσκολη η επιλογή, δεδομένων και των υπολειπόμενων διαθέσιμων χρημάτων ~€500 χιλ. Τέτοιοι παίκτες υπάρχουν αρκετοί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού (Αιζάια Χικς των Νικς με 2-way contract), ωστόσο ειδικά όσον αφορά στις περιπτώσεις ψηλών, η προσαρμογή στο Ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού (τόσο επιθετικά, όσο και στο αμυντικό πλαίσιο) είναι συνήθως δύσκολη υπόθεση. Σε ένα παλιότερο μου άρθρο είχα αναφερθεί στο Χασάν Μάρτιν, ο οποίος όμως τις προηγούμενες μέρες «έκλεισε» στην Μπούντουτσνοστ…

Για αυτό το λόγο, νομίζω ότι ο ιδανικός παίκτης που «κουμπώνει» με την υπόλοιπη front line, όπως τη σκέφτομαι, είναι ένας παρόμοιος F/C, ο Ρούμπιτ. Ο ύψους 2,03, αλλά με μεγάλο wingspan, Ογκουστίν, ζήτησε και έμεινε πρόσφατα ελεύθερος από την Μπάμπεργκ. Μπορεί να συνθέσει ένα τέλειο δίδυμο και με τον Ν’Ντουρ (συμπληρώνοντας τον σε δύναμη και post παιχνίδι), αλλά και με όλους τους άλλους ψηλούς (και με Μιλουτίνοφ ακόμα ως 4άρι), καθώς διαθέτει καλό mid range σουτ, μυϊκή δύναμη να σπρώξει αντίπαλα σέντερ, αξιοπρεπές προς καλό, above the rim παιχνίδι, αμυντικά και επιθετικά. 

Ωστόσο το κυριότερο, όπως φαντάζομαι τη front line, είναι ότι διαθέτει τη δυνατότητα να τραβήξει έξω τους αντίπαλους ψηλούς (καθώς εκτός από το σουτ, μπορεί να πάρει με μεγάλη επιτυχία προσωπικές φάσεις, τελειώνοντας με drive όπως ο Μακλιν), ανοίγοντας χώρους για τους συμπαίκτες του στη ρακέτα… Ενώ παράλληλα και αμυντικά, μπορεί να υπηρετήσει τόσο άμυνα με αλλαγές, μαρκάροντας κοντύτερους αντιπάλους, αλλά και να αποτελέσει «λίρα εκατό» στην άμυνα ψηλά!

Ένα συμβόλαιο κοντά στις €500 χιλ. μαζί με το διαβατήριο να αγωνιστεί ξανά στην Euroleague θα αποτελούσαν λογικά μεγάλο δέλεαρ, για το Ρούμπιτ, να αποδεχθεί μια πρόταση από την ομάδα μας.

Συνεπώς, η γραμμή ψηλών στο δικό μου ρόστερ, θα διαμορφωνόταν με Πρίντεζη, Ν’Ντουρ και Βεζένκοφ στο 4 και Μιλουτίνοφ, Ρούμπιτ και το βοηθητικό Κακλαμανάκη στο 5, σε ένα ρόλο σύγχρονου Καββαδά (ας ελπίσουμε όχι με την ίδια εξέλιξη στην καριέρα του)…

Συνοψίζοντας η ομάδα του Ολυμπιακού για τη σεζόν 2019 – 20, σύμφωνα με τη δική μου φιλοσοφία θα είχε τους εξής παίκτες:

🏀 D. Jackson, Goss, Koniaris,

🏀🏀 Spanoulis, Panter, Arsenopoulos

🏀🏀🏀 Nunnally, Papanikolaou, Pokusevski
🏀🏀🏀🏀 Printezis, N’Dour, Vezenkov
🏀🏀🏀🏀🏀 Milutinov, Rubit, Kaklamanakis

Ένα κατά τη γνώμη μου, ρόστερ με πολλούς παίκτες πολυθεσίτες με αρκετά και πολυσύνθετα χαρακτηριστικά σε ατομικό επίπεδο, οι οποίοι μπορούν να υπηρετήσουν το σύγχρονο 3&D στυλ παιχνιδιού. Η πρόταση μου συμπερασματικά, στηρίζεται κυρίως στην απόκτηση 2-way παικτών, που να μπορούν να προσφέρουν, τόσο και αμυντικά, όσο και επιθετικά, αυξάνοντας τις επιλογές του προπονητή, στο να δοκιμάσει διαφορετικά σχήματα και ανακατεύοντας την τράπουλα.

Ας ελπίσουμε, ανεξαρτήτως ονομάτων, η ομάδα να κινηθεί σε αυτό το πλαίσιο, με γνώμονα να παρουσιάσει σε πρώτη φάση ωραίο θέαμα και σταδιακά να γίνει ανταγωνιστική, όσον αφορά στους αγωνιστικούς στόχους της…

ΥΓ1: Ας μην αφήσουμε τις όποιες προσωπικές αντιδικίες να μας χαλάνε ό,τι ωραίο γίνεται σε αυτούς τους χώρους. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι Ολυμπιακοί και τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα παρά ίσως μερικές διαφωνίες πάνω σε αγωνιστικά θέματα της ομάδας, άντε και κανά πείραγμα, αφού ο χαβαλές, πάντα σε όμορφα και ανεκτά πλαίσια, είναι απαραίτητος!

ΥΓ2: Επειδή μου αρέσουν τα plan B, αν κάτι πήγαινε στραβά στην ομάδα όπως την προτείνω (π.χ. απώλεια κάποιου παίκτη) θα μου άρεσε εξίσου το δίδυμο Τζο Γιανγκ – Μπράντον Πολ στις θέσεις 1 – 3 αντί των Τζάκσον και Νάναλι, καθώς συνδυαστικά θα μπορούσαν να δώσουν ό,τι και αυτοί οι δύο.

ΥΓ3: Η επόμενη σεζόν στην Euroleague αναμένεται εξαιρετικά δύσκολη και ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα προέρχεται από μια δύσκολη χρονιά… Η δική μου συμβουλή είναι πίστη στο πλάνο, υπομονή και κυρίως ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ! 

Καλό μήνα και καλές μεταγραφές να έχουμε!!!