Χαιρετώ την παρέα.
Το diaries πιστό στο καλύτερο recruiting, εδώ και χρόνια, στην blog-όσφαιρα, ζήτησε από μερικές μούρες (κάποιες ήδη γνωστές, κάποιες πάλι όχι τόσο, αλλά έτοιμες να κάνουν το παραπάνω step - αυτό που περιμένουμε όλοι από τον Goss εδώ και ένα χρόνο - κακιούλα), την άποψή τους, για το πως θα ήθελαν να δουν τον Ολυμπιακό την επόμενη σεζόν. Την αρχή, την κάνει ο Πέρης από το MindTheBasket και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό! Δυστυχώς δε πρόλαβε να φτιάξει το βίντεο που ήθελε, υπό την πίεση του χρόνου και των πιθανών ανακοινώσεων που θα έθεταν το πόνημά του, υπό ακύρωση, αλλά πάντα θα υπάρχει χώρος για τις απόψεις του στη γωνιά μας.
Του Peris
Γεια σε όλους, χαιρετώ την ερυθρόλευκη παρέα και ευχαριστώ θερμά τον Mike που με κάλεσε να αναλύσω τον στοχασμό μου για τη δόμηση του ρόστερ, και όχι μόνο, της ομάδας του Ολυμπιακού ενόψει της ερχόμενης σεζόν.
Α) Εισαγωγή και διευκρινίσεις
Πριν λοιπόν μπω στην κουβέντα περί του ρόστερ, θα ήθελα να κάνω πρώτα μερικές γενικές επισημάνσεις. Εφόσον είναι και αγαπημένο χόμπι η υιοθέτηση του GMιλικίου και των 12άδων, θέλω να πω πως για μένα δε νοείται τέτοια κουβέντα χωρίς πρώτα να στοιχειοθετηθούν τα ζητούμενα γύρω από τους αγωνιστικούς στόχους της ομάδας και την φιλοσοφία της. Και μιλάω για το αγωνιστικό στυλ και την χάραξη μιας λογικής με την οποία αυτή προσμένουμε να παίξει. Ο προσδιορισμός της φυσικά δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει με τις καταβολές και την αγωνιστική ταυτότητα που συνήθως φέρει ο προπονητής της, τις ήδη υπάρχουσες νόρμες της από την απερχόμενη σεζόν και φυσικά το έμψυχο υλικό που αυτή διαθέτει.
Συγκεκριμένα λοιπόν, με τη γνώση οτι ο David Blatt μένει στον πάγκο της ομάδας για τη νέα χρονιά, ας κάνουμε ένα φρεσκάρισμα στα δυνατά σημεία της ομάδας πάνω στα οποία θα "πατήσουμε" σαν λογική και το ποιοι πρόκειται να παραμείνουν και σε ποιο ρόλο. Η ομάδα τη φετινή σεζόν χτίστηκε στο βωμό της φρεσκάδας, της ενίσχυσης του αθλητικού της προφίλ και του συνδυασμού μιας καλής αμυντικής εικόνας με ένα efficient επιθετικό πρόσωπο.
Στο καλό της διάστημα λοιπόν και αυτό που ψάχναμε να δούμε μες στη χρονιά ήταν μια ομάδα με πολύ έξυπνη αμυντική τακτική, χτισμένη γύρω από τον πύργο Μιλουτίνοφ και την εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ. Ολίγον παθητική αλλά στοχευμένα πρόθυμη να δώσει συγκεκριμένα σουτ που θέλει (πόνεσε από καλούς midrange-shot γκαρντ) και να οδηγήσει σε καλή άμυνα θέσης χωρίς uncontested shots. Που επιθετικά μπορούσε ανά διαστήματα να εκμεταλλευτεί την κατά μέτωπο επίθεση κυρίως των forward και των ψηλών της στο τρανζίσιον, να βάλει τη μπάλα με καλές προυποθέσεις στο ποστ σε καλούς παίκτες εκεί-ιδιαίτερα ικανούς να πασάρουν από το low ή το high post και να βρει σωστά σουτ χωρίς επιπόλαιες επιλογές με αρωγό τα εγκεφαλικά γκαρντ της.
Βέβαια, αποδείχτηκε οτι είχε χοντρό θέμα στο να πιέσει σε πρώτο χρόνο τις αντίπαλες επιθέσεις, είχε έλλειψη στην άμυνα στο μισό γήπεδο περιφερειακά χωρίς μέγεθος απέναντι στους χειριστές, καθώς και μια τεράστια τρύπα πίσω από τον Μίλου στο 5. Ενώ μπροστά, ο τρόμος του να κατέβει το κέντρο εμφανιζόταν συχνά πυκνά, η έλλειψη συνεπούς ρήγματος και διείσδυσης και του leading περιφερειακού ήταν σαφής τη στιγμή που έλειπε επίσης η ποσότητα στο backcourt και τα skills παικτών να παίξουν με τη μπάλα από τα φτερά, κάτι που σταδιακά έφερε τη στατικότητα στην επίθεση που δεν είχε προυποθέσεις να εκμεταλλευτεί τα cut στο καλάθι και τους καλούς σουτέρ της.
Η συνέχεια όμως είναι σημαντική όταν προσπαθείς να χτίσεις πάνω σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ένα αποδοτικό σύνολο. Θεωρώ οτι ένας καλός αντικειμενικός στόχος είναι να παρουσιαστεί η ομάδα εξίσου καλή στα κομμάτια που αναφέρθηκα και να μειώσει την ζημιά που της προκάλεσαν τα μείον της, παίζοντας μια ταχύτητα πάνω και κάνοντας ταυτόχρονα ένα άνοιγμα σε πρόσωπα που έχουν προοπτική να μείνουν για καιρό στην ομάδα.
Β) Διατήρηση κορμού-Περί Σλούκα
Θεωρώ πως η ομάδα λοιπόν καλείται να συνεχίσει με τους: Σπανούλη (ουδέν σχόλιο), Γκος (να επενδύσει ακόμα και πάνω στην μερική αποτυχία στην οποία κατέληξε αναμενόμενα μαζί με την ομάδα ο παίκτης), Παπανικολάου (σε βασικό ρόλο με στρωμένες προτεραιότητες μπροστά του ώστε να εκμεταλλευτεί τα καλά του στοιχεία), Πρίντεζη (στηρίζοντας παίκτες δίπλα του στη θέση,αλλά και αυτούς που παίζουν μαζί του-δηλαδή παρτενέρ στο 5), Βεζένκοφ (δεύτερη ευκαιρία μετά από κακή σεζόν), Λεντέι*, Μιλουτίνοφ (βασικός πυλώνας στο παιχνίδι της ομάδας-ηγετική φιγούρα). Οι Μάντζαρης, Στρέλνιεκς, Τουπάν,Τίμα, Αγραβάνης και Μπόγρης ο καθένας για διαφορετικούς λόγους θεωρώ πως δε χωράνε στην κουβέντα και δεν αξίζει να μακρηγορήσω περαιτέρω γύρω από τις υποθέσεις τους.
Η αλήθεια είναι οτι ανέμενα την εξέλιξη γύρω από την υπόθεση Σλούκα για να ολοκληρώσω το άρθρο. Εκεί είχα προχωρήσει σε επιλογή συγκεκριμένων προσώπων που θεωρούσα πως μπορούν να επιλεγούν γύρω από τον παίκτη. Το ρόστερ είναι ένα παζλ που συγκεντρώνει δεξιότητες παικτών και το κάθε κομμάτι είναι αλληλένδετο με το άλλο. Επειδή το τοπίο μεταγραφικά από μέρα σε μέρα αλλάζει και πραγματικά κάθε παίκτης έχει μια χρησιμότητα και ορισμένες ικανότητες που μπορεί να τον συνοδεύουν στο παρκέ, θα προσπαθήσω να αποφύγω λίγο την αυστηρή λογική των προσώπων στο ρόστερ (θα το κάνω βέβαια) αλλά να προσδιοριστούν λίγο τα θέλω γύρω από τους παίκτες και τα χαρακτηριστικά τους που περιμένουμε,και κυρίως το γιατί σε σχέση με τις παραπάνω επιλογές, ώστε να είναι πιο εποικοδομητική η κουβέντα χωρίς να μένει πεζή.
Tην απώλεια του Κώστα Σλούκα τη θεωρώ πολύ σημαντική. Πέρα από όλα τα επίπεδα που θα ωφελούσε το κλαμπ η παρουσία του, αμιγώς αγωνιστικά πρόκειται για έναν παίκτη ο οποίος θα αποτελούσε το Α και το Ω στο κουμάντο της ομάδας και μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις παικτών στο ευρωπαϊκό μπάσκετ που ταυτόχρονα με τις αρμοδιότητες floor general που εμπεριέχουν τον έλεγχο του ρυθμού του παιχνιδιού και την ομαλή επιθετική ανάπτυξη και εμπλοκή των συμπαικτών του σε αυτή, θα αποτελούσε παράλληλα και ο ίδιος go-to guy και βασικό εκτελεστικό εκφραστή της ομάδας. Για την ιστορία ένα παράδειγμα πλαισίωσης γύρω από τον Σλούκι ήταν μαζί με τους προαναφερθέντες οι Α.Κόνιαρης, D.Hilliard, G.Clavell, M.Bramos, Kακλαμανάκης,{J.Evans,J.Reynolds}/{Leday,Eric}.
Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και όχι πάντα ελεγχόμενη. Θεωρώ πως στην ομάδα άπαντες είχαν γνώση του τι μπορεί να φέρει ο Σλούκας και πόσο σημαντική θα ήταν μια τέτοια κίνηση και μιλώντας σε βάθος χρόνου μια μορφή ασφαλείας όσον αφορά το στρατηγικό πλάνο. Γι'αυτό και φαίνεται πως υπήρχε στα σκαριά μια μίνι οικονομική υπέρβαση έστω προσωρινή στον πρώτο χρόνο ώστε να χωρέσει στο μπάτζετ, μιας και γύρω από αυτόν θα μπορούσε να στηριχτεί ο σχεδιασμός της ομάδας σε βάθος τουλάχιστον τριετίας με το σκεπτικό της πλαισίωσης από οικονομικές επιλογές και ρίσκα.
Είμαι κατά της κατεύθυνσης του να δοθεί το ποσό που υπήρχε στο τραπέζι για τον Σλούκα για άλλο παίκτη. Παρότι είμαι υπέρ της λογικής των "ηγετών" και πως το ταβάνι μιας ομάδας συνήθως ορίζεται από την βέλτιστη εκμετάλλευση του καλύτερου της παίκτη, δε θεωρώ πως ο Ολυμπιακός πρέπει να επενδύσει ένα τέτοιο οικονομικό πακέτο σε αυτούς που ακούγονται. Όχι πως ήμουν ιδιαίτερα αισιόδοξος οτι με τον Σλούκα αυτή η στρατηγική θα ευδοκιμήσει (το μοντέλο "Σπανούλη" και αργοπεθαίνει γενικώς και είναι too much για τον Κώστα) αλλά περίμενα πως μπορεί γύρω από μια σωστή υποστήριξη που θα εμπλέκει και άλλα όπλα στο παιχνίδι,έστω και με χαμηλού κόστους επιλογές να είναι ορθολογικό.
Ο λόγος είναι γιατί το ηγετο-πρότυπο στις ομάδες,όσο καλό μπορεί να αποδειχθεί,άλλο τόσο μπορεί να είναι καταστροφικό. Πόσο μπορείς αλήθεια να βασίσεις ένα μακρόπνοο και efficient πολυφωνικό πλάνο ομάδας στον Wanamaker γύρω από τέτοιο "ευρωπαϊκό" ρόστερ? Τι αντοχή και διάρκεια μπορεί να δείξει ο Milos σε τέτοια σεζόν? Πόσο μπορείς να εμπιστευτείς απόλυτα τις ορέξεις του Delaney και μάλιστα σε ένα τόσο διαφορετικό καθεστώς από εκείνο το ..loco του Μπαρτζώκα?
Γ) Απαιτήσεις και Ονόματα
(οι επιλογές έχουν γίνει “στρογγυλεμένα” πάνω-κάτω στα πλαίσια του περσινού μπάτζετ)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Θα ξεκινήσω από την περίπτωση του παίκτη που θα διατηρήσω από τους προηγούμενους του plan-A ως πρόταση μιας και τον θεωρώ εξαιρετικά ελπιδοφόρο προς βελτίωση και είναι προσιτή επιλογή,τον Χίλιαρντ. Παρότι τον υπολόγιζα περισσότερο για τη θέση 2 Σλούκα παρόντος, η κατάσταση που περιέγραψα όσον αφορά το ηγετοκεντρικό μοντέλο με κατευθύνει στη σκέψη μιας ομάδας η οποία θα έχει πολλούς καλούς χειριστές που μπορούν να προσφέρουν στη δημιουργία και την εκτέλεση της. Έτσι λοιπόν βρίσκω πιο θελκτικό το ενδεχόμενο η ομάδα να μπορεί συχνά να παρατάξει σχήμα όπου υπάρχει ιδανικά και 3ος πόλος ανάπτυξης και απειλής με τη μπάλα στα χέρια. Παραθέτω αυτούσιο το σκεπτικό μου για την “με-Σλούκα” πιθανότητα,εφόσον ήταν η έτερη επιλογή μου.
“Αυτή λοιπόν η περιφερειακή γραμμή που σχηματίζεται θεωρώ πως έχει αρκετά καλή μίξη playmaking και οργανωτικής ικανότητας για να οδηγήσει την ομάδα,συνάμα με εκτελεστικά χαρακτηριστικά.Αυτό που μοιάζει να της λείπει-αμυντικά είναι η καλή ικανότητα να σπάνε screens μαζί με μέγεθος και τραχύτητα(μόνο ο Κόνιαρης είναι τέτοιας κατεύθυνσης-καλό για να βοηθηθεί να πάρει ευκαιρίες- που είναι χαμηλής προτεραιότητας λύση)-επιθετικά μοιάζουν να της λείπουν ορισμένα αγνά ένστικτα σκοραρίσματος αλλά και η αθλητικότητα-η αμεσότητα του slashing.(φυσικά ο Σλούκας έχει αυτή την ικανότητα,όμως πολύ επιβαρυντικό να είναι ο μόνος που μπορεί να πυροδοτήσει δράσεις επιτιθέμενος στην αντίπαλη άμυνα)
Η πρόταση μου πάνω σε αυτή την κατεύθυνση είναι ο Darrun Hilliard: Ο Αμερικανός αποτελεί την προσωπική μου επιλογή που έχω κυκλώσει σε αυτή την offseason ως ιδανικό value for money στόχο στο επίπεδο της Ευρωλίγκας. Ο παίκτης αγωνίστηκε φέτος στην Μπασκόνια και παρότι το διάστημα προσαρμογής του δεν ήταν το γρηγορότερο δυνατό,έδειξε μέσα στη σεζόν μεγάλο μέρος του potential του. Πρόκειται για έναν αθλητικό πλάγιο με πολλά αγωνιστικά στοιχεία καθαρού γκαρντ στα πρότυπα του Cory Higgins. Διαθέτει παιχνίδι με τη μπάλα στα χέρια και τον συνδυασμό πρώτου βήματος και καλού body balance για να τελειώσει διεισδύσεις. Έχει εξαιρετικό αθλητικό προφίλ, όντας ταχύς και αλτικός ενώ ανεβαίνοντας στη θέση των γκαρντ προσθέτει σημαντικό bonus στο κομμάτι της άμυνας για να βγει στην πρώτη γραμμή.
Όντας ένας παίκτης που μπορεί να αγωνιστεί στο 2 και το 3 συγκεντρώνει αυτά τα επιθυμητά χαρακτηριστικά:
-του παίκτη που μπορεί αμυνόμενος σε βασικό ατού της αντίπαλης επίθεσης να τον κάνει να τον νιώσει.Δεν είναι εξολοθρευτής γιατί "ζει" από την επίθεση,όμως έχει δυνατά πόδια και μέγεθος για τη θέση περιφερειακού.
-μπορεί να αποτελέσει 2ο πόλο επιθετικής έκφρασης στο περιφερειακό κομμάτι για μια ομάδα με την αυτόφωτη ικανότητα του να δημιουργεί σουτ και ευκαιρίες διείσδυσης,δίνοντας απαραίτητα ψήγματα προσωπικής φάσης.
-σε ένα σχήμα που θα αποτελούσε τον 3ο περιφερειακό,θα έδινε διαφορετική νότα στην επίθεση της ομάδας.“
Με βάση λοιπόν τα διαφορετικά δεδομένα,στέκομαι κατά βάση στο τρίτο άνωθεν σημείο και τον κρατώ ως επιλογή για τη θέση 3 (στα πρότυπα του Σιμόν στην Εφές,που βέβαια είναι ανώτερος τεχνικά και σε decision making αντίστοιχα).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από την ομάδα περιφερειακά έλειψαν πέρσι(ακόμα και στην καλή της εκδοχή γιατί η εκδοχή με τους τραυματισμούς ας μη συζητηθεί καν) 2 βασικές εκφάνσεις στο τιμόνι της. Ο έλεγχος της μπάλας στο "κεφάλι" επιθετικά και αμυντικά.Επιθετικά το διαπιστώσαμε πολλές φορές που είδαμε να μην υπάρχει ασφάλεια καν στη μεταφορά της,αλλά και η ομάδα να πνίγεται στη μεταβίβαση ακόμα και σε απόσταση μιας πάσας (δεν είναι τυχαίο οτι η ομάδα έμοιαζε μετά από ένα σημείο να επιχειρεί απελπιστικά να ακουμπάει τη μπάλα στο ποστ,δείγμα αυτής της ανασφάλειας ώστε να "αναπνεύσει" και να σιγουρέψει την κατοχή της), ενώ και αμυντικά δεν υπήρχαν τα πόδια και το κορμί που θα βγει πρώτο στον αντίπαλο πιέζοντας.
Ο Σλούκας σίγουρα θα αποτελούσε ασφαλή καθοδηγητή στο επιθετικό κομμάτι και συνάμα βασική λύση ενός έτερου προβλήματος,της αφετηρίας καταστάσεων και δημιουργίας όντας ικανός να δημιουργήσει ρήγμα αλλά και να το εκμεταλλευτεί κατάλληλα προβαίνοντας σε σωστές αποφάσεις.
Αμυντικά φυσικά δεν αποτελεί κάτι ανάλογο και είναι εξαιρετικά σπάνιο να βρεις σε επάρκεια και τα 2 αυτά στοιχεία μαζί,όμως είναι και 2 αλληλένδετες καταστάσεις,καθεμιάς οποίας η σωστή εκτέλεση μειώνει τους κινδύνους της άλλης. (ασφάλεια της μπάλας μπροστά μειώνει τα λάθη και τους αιφνιδιασμούς που θα δεχθείς-αντίστοιχος έλεγχος της μπάλας πίσω με ομαδική συνοχή δημιουργεί προυποθέσεις για γρήγορη και πιο συντονισμένη ανάπτυξη)
Μπαίνοντας στο ψητό, προσανατολίζομαι σε μια περίπτωση που θα έλυνε εξίσου αυτό το πρόβλημα και θα αποτελούσε επίσης βασικό σημείο αναφοράς στην απόπειρα διάσπασης της αντίπαλης άμυνας όντας ικανός να αποτελέσει τον παίκτη που θα έχει τις κύριες αρμοδιότητες στον έλεγχο της μπάλας επιθετικά και παράλληλα να διεισδύσει και να συμβάλει στο σκοράρισμα και την εύρεση ελεύθερων σουτ. Αυτός είναι ο Pierre Jackson.
O πρώην γκαρντ της Μακάμπι πέρασε τη φετινή σεζόν στην Κίνα στην αναμονή της εύρεσης της πολυπόθητης ευκαιρίας στο NBA,όμως το όνειρο αυτό μοιάζει δύσκολο και θεωρώ πως μια καλή πρόταση από ευρωπαϊκή ομάδα θα μπορούσε να τον φέρει πίσω. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν baller, με φοβερές ικανότητες στο handling και την επαφή με το καλάθι. Ναι, το πρώτο που ξεχωρίζεις πάνω του είναι το μικρό του ύψος, μόλις 1,80. Προφανώς αυτό του δημιουργεί αρκετούς περιορισμούς στην άμυνα (δεν πρόκειται για ζιζάνιο στη μπάλα όπως ο Ντίξον και ο Καμπάτσο), όμως ο κορμός του είναι αρκετά δυνατός και δεν παραχωρεί εύκολα τη θέση του και εκατοστά όταν πρέπει. Καλούμενος να αμυνθεί πίσω από σκριν έχει προβλήματα,όμως καταβάλλει ένα σημαντικό effort γύρω από αυτό. Έχει απίστευτες ικανότητες με τη μπάλα στα χέρια και το σημαντικό είναι οτι πρόκειται για παίκτη με efficient επιθετικό προφίλ,δεν είναι ball hog. Πρόθυμος να πασάρει, ικανός να ζυγίσει τις κινήσεις του και να βρει ελεύθερους παίκτες σε 2ο χρόνο αφού περάσει ένα βήμα προς τα μέσα, πολύ καλύτερο courtvision και αντίληψη πχ. από τον πρώην συμπαίκτη του, Norris Cole. Διαθέτει πολύ καλό σουτ και καλή επαφή σε τελειώματα στο καλάθι βρίσκοντας συχνά ιδιαίτερους τρόπους να τελειώσει μέχρι μέσα,έστω και αν δεν έχει φοβερή ανθεκτικότητα στην επαφή.
Κάνω ένα mini άλμα και πάω στη θέση 5, εξετάζοντας τις ανάγκες πίσω από τον Σέρβο γίγαντα λαμβάνοντας υπόψιν και τους παίκτες που βρίσκονται στο υπόλοιπο ρόστερ.
Πρώτα απ’όλα θεωρώ πως είναι νευραλγική η θέση και δεν επιτρέπεται ανάλογη τρύπα με την περσινή,καθώς η ένταση και η εκτέλεση των βασικών στην άμυνα δεν μπορεί να μη διαρκεί για 40 λεπτά.
Η σκέψη μου αφορά 2 βασικά χαρακτηριστικά.
-Ο παίκτης να καλύπτει επαρκώς τα αμυντικά θέλω πίσω από τον Μιλουτίνοφ όντας “κανονικός” center,και τηρώντας επίσης κάποια minimum στο θέμα του ριμπάουντ και την άμυνα στη ρακέτα.Βάσει της επιλογής της ομάδας τακτικά είναι εξίσου σημαντικό να το έχει και ο 2ος,περισσότερο από το να είναι καλός για παράδειγμα στις αλλαγές.
-Ο παίκτης να αποτελεί ένα καλό παρτενέρ του Πρίντεζη.Ο Γιώργος,καλώς ή κακώς θα συνεχίσει να αποτελεί το βασικό 4άρι της ομάδας και πλέον η περιφερειακή του δραστηριότητα έχει περιοριστεί.Πρέπει η ομάδα να προστατεύσει και να ντύσει όσο το δυνατόν καλύτερα το post παιχνίδι του με ένα παίκτη που μπορεί να σταθεί στο high post και να μην είναι επιθετικά “κούτσουρο”.Αυτό προυποθέτει μια καλή δραστηριότητα γύρω από την ακτίνα των 4-5 μέτρων δηλαδή midrange σουτάκι,ικανότητα να επιτεθεί με τρίπλα,αντίληψη στην πάσα.
Αυτές οι 2 προυποθέσεις μοιάζει δύσκολο να καλυφθούν από ένα παίκτη σε χαμηλή τιμή. Εφόσον απομακρύναμε την περίπτωση του βαριού 1.5m+ συμβολαίου από το ρόστερ, θα προέκρινα τον Othello Hunter. Ο Αμερικανός αποτελεί ασφάλεια σε ένα βαθμό στα παραπάνω τη στιγμή που αποτελεί σημαντική προσωπικότητα στα αποδυτήρια και είναι πολύ καλός επαγγελματίας. Προσθέτω το γεγονός οτι μπορεί να αποτελέσει x-factor με μερικά αμυντικά του στοιχεία (πχ το hedge out του) κρύβοντας μια μίνι έλλειψη μεγέθους στην περιφέρεια,και οτι η δυνατότητα του να κινηθεί στο high post (high pick and roll,σκαλοπάτι στη μεταβίβαση της μπάλας ψηλά ανάμεσα σε περιφερειακούς) αποτελεί πολύ σημαντικό κριτήριο αναφορικά με την παρουσία των Πρίντεζη-Λεντέι στο 4 και τη λογική των διαφορετικών δημιουργών και γωνιών επίθεσης από τη θέση 1 εώς 3.
Πάμε στο κλείσιμο της περιφερειακής γραμμής όπου θα ψάξω έναν ακόμη παίκτη με δημιουργικές περγαμηνές,που να διαθέτει σουτ και ιδανικά να προσθέτει ύψος και αμυντική ικανότητα μιας και τοποθετώντας τον Τζάκσον δίπλα και τον Χίλιαρντ στο 3,υπάρχει μια σχετική ένδεια. Μια εξαιρετική λοιπόν basic επιλογή θεωρώ τον Michael Roll.Ο Αμερικάνος που έχει αγωνιστεί με τα χρώματα της Τυνησίας έχει παίξει για αρκετά χρόνια ακόμα και στη θέση 1,έχει αμυντική φιλοπονία,διαθέτει πολύ καλό σουτ και αντίληψη στο να φτιάξει φάσεις,ενώ θεωρώ πως το κοντρολαρισμένο παιχνίδι του κολλάει πολύ καλά δίπλα στα aggressive χαρακτηριστικά των άλλων προτάσεων. Η Μακάμπι μοιάζει να μην έχει ως προτεραιότητα να τον κρατήσει και μάλιστα πρόσφατα απέκτησε τον Nate Wolters.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αυτές λοιπόν ήταν οι βασικές μου επιλογές. Θα καλύψω ποσοτικά τις υπόλοιπες θέσεις με τον Κόνιαρη που διαθέτει καλά στοιχεία,αλλά ακόμα είναι πολύ φοβικός στο παιχνίδι του και δε μπορώ παρά να τον κατατάσσω πίσω στις θέσεις του rotation, τον Κακλαμανάκη ως 3η επιλογή στους σέντερ πίσω από 2 πλήρεις παίκτες, ενώ ένα απαραίτητο βάθος θα δοκίμαζα να δώσω με τον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς στο 3 δεδομένου οτι έχει παραστάσεις,εμφανίστηκε βελτιωμένος και σε καλή κατάσταση φέτος και αποτελεί καλό χαρακτήρα με ανταγωνιστικότητα και κίνητρο μέσα του. Δε θα ήθελα άλλωστε να προσθέσω κι άλλον ξένο γιατί ήδη είναι 7-άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις.
*Ο Ζach Leday πραγματικά άφησε μερικές πολύ καλές εντυπώσεις στην πρώτη του χρονιά βγάζοντας εγωισμό και φτάνοντας σε σκοράρισμα με underground επιθετικότητα σε μια ζορισμένη επίθεση. Είχε δύσκολη αποστολή και σαν 5 δε μπορούσε να σταθεί,τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της καριέρας του.
Προβλημάτισε με τη μειωμένη του αντίληψη-πρόθεση να συνεργαστεί και ορισμένη επιπολαιότητα στην άμυνα.Eίναι από τα στοιχεία που δύσκολα μπορείς να ανεχτείς σε ένα παίκτη σε αυτό το επίπεδο και μου είναι δύσκολο να αποφασίσω τι θα διάλεγα. Νομίζω οτι το οικονομικό του πακέτο επιβάλλει μια δεύτερη ευκαιρία. Αν για οποιοδήποτε λόγο αυτή δεν δοθεί, δε θα ήθελα μια πολυτέλεια-τύπου σπατάλη σαν τον Έβανς (θα προτιμούσα να θωρακίσω το 5 ξεκάθαρα) αλλά ίσως μια επένδυση σε νεαρό παίκτη με αθλητικότητα και φοβερά προσόντα όπως ο Amine Noua,έστω κι αν θέλει πολλή δουλειά σε fundamentals.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
🏀Jackson, Goss, Κόνιαρης
🏀🏀Σπανούλης, Roll
🏀🏀🏀Ηilliard, Παπανικολάου, Γιάνκοβιτς
🏀🏀🏀🏀Πρίντεζης, Leday, Βεζένκοφ
🏀🏀🏀🏀🏀Μilutinov, Hunter, Κακλαμανάκης
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου