Σε συνέχεια των (μίνι) παρουσιάσεων που κάνει ο Basketball Guru εδώ και λίγες μέρες στο προσωπικό του blog, καταθέτει πρώτα και αποκλειστικά για το Diaries, τις σκέψεις του για τον Ολυμπιακό της νέας χρονιάς...
Γενικά.
Από τις καλοκαιρινές κινήσεις ένα είναι το προφανές: o Oλυμπιακός πάει για δεύτερη συνεχή χρονιά να αναδειχθεί στην αμυντική υπερδύναμη της ηπείρου. Για τον Σφαιρόπουλο η άμυνα είναι σίγουρα το Α, για όλους τους καλούς προπονητές σίγουρα δεν είναι "το Α και το Ω". Τα παιχνίδια κερδίζονται από την ισορροπία και στις δυο πλευρές του παρκέ, και συνήθως κερδίζει αυτός που σουτάρει καλύτερα.
Τούτου δοθέντος οι προκλήσεις για τον Ολυμπιακού διαφαίνονται στην αρχή της χρονιάς κυρίως ως επιθετικές. Την περυσινή σεζόν η ομάδα διέπρεψε σε ένα μπάσκετ χαμηλού σχετικά ρυθμού, το οποίο έδωσε έμφαση κυρίως στις τοποθετήσεις μετά από κεντρικό πικ εν ρολ, και λιγότερο στην κίνηση μακριά από τη μπάλα ή στην εκδήλωση γρήγορου επιθετικού transition. Ο προπονητής έκανε αυτή την επιλογή με βάση ένα ρόστερ που βρήκε και δεν μπορούσε να αλλάξει. Φέτος άλλαξε.
Υπέρ.
Η χημεία μεταξύ των μονάδων - πυλώνων είναι αδιαμφισβήτητη. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Χάντερ, Λοτζεσκι είναι για μία ακόμη χρονιά μαζί και ξέρουν καλά ο ένας το παιχνίδι του άλλου.
Οι αμυντικές δυνατότητες είναι περίπου ανεξάντλητες , ανεξαρτήτως τακτικής ή θέσης. Όλοι μαρκάρουν, ακόμη και εκείνοι που η άμυνα δεν είναι το φόρτε τους.
Η προσθήκη του Χάκετ δεν επιτρέπει σε κανέναν αντίπαλο κοντό να ποστάρει (όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη και επί Λο), εκείνη του Στρόμπερι δίνει έξτρα ώθηση σε βοήθειες και περιστροφές. Σημαντική επίσης και η προσθήκη του Γιανγκ, πάλι στον ίδιο τομέα, καθώς ο νέος ψηλός των ερυθρόλευκων είναι δύναμη ψηλά και στο μέσον της απόστασης. Ο Ολυμπιακός θα κάνει τους αντιπάλους να ματώσουν πριν βάλουν καλάθι, και αφού έχουμε επίσημο δείγμα τότε θα αναλύσουμε και τους τρόπους με τους οποίους επιλέγει να αμυνθεί. Το σίγουρο είναι πως, όπως και πέρυσι, οι Πειραιώτες θα απλώσουν την πίεση τους στην περίμετρο με όσους περισσότερους παίκτες γίνεται, κοντούς και ψηλούς. Τανάλια.
Επίσης, η ομάδα διαθέτει φέτος έναν ψηλό διαφορετικού τύπου που δίνει έξτρα επιλογές στην επίθεση, καθώς και (επιτέλους!!!) έναν αθλητικό ψηλό που συνδυάζει τα προσόντα του με το απαραίτητο ύψος (Γιάνγκ). Η ομάδα ψήλωσε χωρίς να χάσει δύναμη, ταχύτητα και άλμα.
Ακόμη, υπάρχουν πλέον 3 γκάρντ που πάνε ως το καλάθι. Πέρυσι υπήρχε ο γνωστός ένας...
Τέλος, και μην το υποτιμούμε αυτό, ο Σφαιρόπουλος ταιριάζει στον Σπανούλη και βγάζει από εκείνον το καλύτερο δυνατό.
Αντί για 'κατά'... οι δημοφιλείς προβληματισμοί και μια πιθανή θέση απέναντι τους.
Τα "κατά" θα φανούν αργότερα, ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσει η ομάδα. Ο Ολυμπιακός, χάνοντας τον Σλούκα, φαινομενικά χάνει σε δημιουργία και κυρίως σε μυαλό στις κρίσιμες στιγμές. Θυμηθείτε πόσο καλά κινήθηκε απέναντι στη Μπάρτσα πριν βγάλει την μεγάλη εκείνη ασίστ στον Πρίντεζη. Επίσης, με την φυγή του, ο Ολυμπιακός χάνει σε περιφερειακό σουτ.
Η... έτσι λένε πολλοί
Αν πάμε τη θεώρηση αυτή λίγο βαθύτερα, θα δείτε ότι κινείται λίγο στη σφαίρα του παραλόγου. Δηλαδή, έφυγε ένας παίκτης, ήρθαν οι Χάκετ και Στρόμπερι, και ξαφνικά ο Ολυμπιακός δεν έχει περιφερειακό σουτ? Ας είμαστε σοβαροί και ας κοιτάξουμε λιγο τα ποσοστα του... Βαγγέλη Μάντζαρη. 37,5% στα τρίποντα στην καριέρα του στην ευρωλίγκα, πάνω από 43% τη χρονιά της απόλυτης κυριαρχίας στο φαιναλ φορ, το 2013. Εκεινη τη σεζόν, όπως και περυσι, ο Μάντζαρης σουταρε καλύτερα απ' τον Σλούκα και ο λόγος είναι απλός: σουτάρει συνήθως ελευθερος.
Το ζητούμενο λοιπόν για τον φετινό Ολυμπιακό δεν είναι τόσο η στελέχωση της περιφέρειας αυτή καθ'εαυτη, όσο οι μηχανισμοί που θα επιτρέπουν την παραγωγή ελεύθερων σουτ για τους σωστούς παίκτες στη γραμμή των γκαρντ ή των forward (εκεί όπου μπορεί να δείτε τον Στρομπερι***). Ο Χάκετ ίσως δεν είναι ένας από αυτούς, όμως οι υπόλοιποι τα ελευθέρα σουτ θα τα βάλουν. Εξάλλου, όπως αναφέραμε και λίγο παραπάνω, η ικανότητα διάφορων γκαρντ στο drive, μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές προϋποθέσεις με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι πέρυσι.
Αντιλαμβάνεστε πως το βάρος πέφτει στον προπονητή, ο οποίος θα κληθεί να τραβήξει μια ξεκάθαρη ευθεία γραμμή μεταξύ του ρόστερ και του τρόπου παιχνιδιού. Στο μυαλό του αυτή είμαι σίγουρος πως ήδη υπάρχει, αλλά για εμάς τους 'απ'εξω', μοιάζει απαραίτητο να προστεθούν δυο έξτρα στοιχεία στο επιθετικό παιχνίδι. Πρώτον, η επίτευξη ευκαιρών για καλά σουτ μέσω του αιφνιδιασμού (κάτι που έλειψε πέρυσι) και δεύτερον ταχύτερη κυκλοφορία της μπάλας και εναλλαγή των θέσεων στην επίθεση. Με τη φετινή στελέχωση, η περυσινή συνταγή μοιάζει δυσκολότερη στην εφαρμογή της. Ο Ολυμπιακός ίσως πρέπει να γίνει ένα (όχι δυο, ούτε τρία) κλικ γρηγορότερος και να τολμήσει να μοιράσει τους οργανωτικούς ρόλους. Ο Σπανούλης μεγαλώνει και έχει ένα ευρωμπάσκετ στην πλάτη. Την ίδια στιγμή, το παιχνίδι γίνεται ολοένα και πιο γρήγορο και οι 3 τελευταίες πρωταθλήτριες Ευρώπης πιστοποιούν την εξέλιξη αυτή.
Πάμε παρακάτω...
Οι ενστάσεις πολλών φίλων της ομάδας έχουν να κάνουν με τη σύνθεση στις θέσεις 3 και τα 4, εκεί όπου Παπαπέτρου και Αγραβάνης δείχνουν πως θα αναλάβουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο. Και αν για τον πρώτο οι φωνές λιγοστεύουν στη θέα του αμιγώς μπασκετικού ταλέντου του, για τον δεύτερο οι αμφιβολίες εκφράζονται ολοένα και πιο δυνατά. Οι αναφορές των κριτικών αφορούν δύο σκέλη: τον χαρακτήρα του και το επιθετικό του παιχνίδι (για την άμυνα στο 4 δεν συζητά κανείς). Για το πρώτο δεν μπορώ δυστυχώς να σας μιλήσω, γιατί δεν είμαι μέσα στην ομάδα και δεν ξέρω. Είναι προφανώς τρομερά σημαντικό, αλλά από εδώ η δυνατότητα που υπάρχει είναι να γίνει αναφορά στα καθαρά αγωνιστικά, εκεί που για να αξιολογήσει κανείς την επιλογή, πρέπει να ξέρει και λίγο ιστορία.
Είναι χρήσιμη η ιστορία, διότι λέει πως το 2012 η πορεία προς την κορυφή χτίστηκε εν πολλοίς επάνω σε τρία παιδαρέλια, σε έναν σέντερ κάτω από τα 2 μέτρα και σε έναν ακόμη που το τελευταιο που ήξερε ήταν να κάνει το βασικότερο πράγμα στο άθλημα: να βάζει καλάθι. Επιπλέον, στο αλησμόνητο παιχνίδι απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, το τρίποντο που σάλπισε την οριστική αντεπίθεση το έβαλε ο... Κέσελ. Εν τέλει, ο Ολυμπιακός έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου διότι είχε πλάνο, το οποίο εμφανίστηκε στην ολότητα του στη σειρά με τη Σιένα.
Ο Αγραβάνης είναι ένα στοίχημα προς ανάλογη κατεύθυνση. Αν εξυπηρετήσει το πλάνο του προπονητή και αν εξυπηρετηθεί από αυτό, τότε ο Ολυμπιακός θα έχει κερδίσει τον επόμενο πάουερ φόργουορντ του για τα χρόνια που έρχονται και (μαζί με τον Παπαπέτρου) άλλον έναν παίκτη σκληρού κορμού. Τι λέτε? Δεν αξίζει το ρίσκο? Ο νεαρός έχει άλλωστε τις δυνατότητες: μπορεί να σουτάρει καλά όταν είναι ελεύθερος - θυμηθείτε τι λέγαμε πριν - , μπορεί να σουτάρει ακόμη καλύτερα αν δουλέψει επάνω σε αυτό, μπορεί να σπρώξει, να τελειώσει φάσεις κάτω από το καλάθι, να κερδίσει χαμένες μπάλες. Κάπως έτσι κερδίζονται οι παίκτες που μακροημερεύουν , δεν έρχονται ουρανοκατέβατοι.
Ο Σφαιρόπουλος έχει μπροστά του μια ολόκληρη πρώτη φάση και κάμποσα ματς πρωταθλήματος για να κάνει το σχέδιο του να δουλέψει και για να εντάξει στην ομάδα δυο νεαρούς με προοπτική. Σε αυτή του την απόφαση με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, κάτι που για εκείνον προφανώς δεν έχει την παραμικρή σημασία. Από εκεί και πέρα, η πορεία της ομάδας θα φανερώσει αν τελικά χρειαστούν διορθώσεις και αν η εκτίμηση για τον ρόλο των νεαρών ήταν σωστή η λανθασμένη.
Προσωπικά, και για να το κλείσουμε, ο κύριος προβληματισμός μου έχει να κάνει με το κατά πόσο οι ερυθρόλευκοι θα τολμήσουν να αλλάξουν επιθετική ρότα και, χωρίς να απαλλαχθούν από το κεντρικό πικ εν ρολ, να προσθέσουν στο παιχνίδι τους νέα πράγματα: ταχύτητα, παιχνίδι με πλάτη από τους σέντερ, δουλειά σε off-ball screens και άλλα τα οποία θα έχουμε χρόνο να αναλύουμε καθώς περνάει ο καιρός και σχηματοποιείται η εικόνα.
Για την ιστορία και τη συνέπεια με τα κείμενα των προηγούμενων ομάδων...
Καλύτερη μεταγραφή: Μάλλον ο Πάτρικ Γιάνγκ
Στο τέλος MVP θα είναι ο... Γιώργος Πρίντεζης
Θα αναδειχθεί ο .... Ιωάννης Παπαπέτρου.
Πολύ πρώιμη πρόβλεψη.... Ώχου μωρέ τώρα
***Ο Στρόμπερι μάλιστα, θα σουτάρει αξιοπρεπώς και μετά από τρίπλα, ένα στοιχειό που είχε ο Κώστας Σλούκας, του οποίου το όνομα σωστά θα μνημονεύεται μέχρι οι ερυθρόλευκοι να βρουν τον 2ο γκαρντ (πλην Σπανούλη) που θα τραβάει στα δύσκολα.
Από τις καλοκαιρινές κινήσεις ένα είναι το προφανές: o Oλυμπιακός πάει για δεύτερη συνεχή χρονιά να αναδειχθεί στην αμυντική υπερδύναμη της ηπείρου. Για τον Σφαιρόπουλο η άμυνα είναι σίγουρα το Α, για όλους τους καλούς προπονητές σίγουρα δεν είναι "το Α και το Ω". Τα παιχνίδια κερδίζονται από την ισορροπία και στις δυο πλευρές του παρκέ, και συνήθως κερδίζει αυτός που σουτάρει καλύτερα.
Τούτου δοθέντος οι προκλήσεις για τον Ολυμπιακού διαφαίνονται στην αρχή της χρονιάς κυρίως ως επιθετικές. Την περυσινή σεζόν η ομάδα διέπρεψε σε ένα μπάσκετ χαμηλού σχετικά ρυθμού, το οποίο έδωσε έμφαση κυρίως στις τοποθετήσεις μετά από κεντρικό πικ εν ρολ, και λιγότερο στην κίνηση μακριά από τη μπάλα ή στην εκδήλωση γρήγορου επιθετικού transition. Ο προπονητής έκανε αυτή την επιλογή με βάση ένα ρόστερ που βρήκε και δεν μπορούσε να αλλάξει. Φέτος άλλαξε.
Υπέρ.
Η χημεία μεταξύ των μονάδων - πυλώνων είναι αδιαμφισβήτητη. Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Χάντερ, Λοτζεσκι είναι για μία ακόμη χρονιά μαζί και ξέρουν καλά ο ένας το παιχνίδι του άλλου.
Οι αμυντικές δυνατότητες είναι περίπου ανεξάντλητες , ανεξαρτήτως τακτικής ή θέσης. Όλοι μαρκάρουν, ακόμη και εκείνοι που η άμυνα δεν είναι το φόρτε τους.
Η προσθήκη του Χάκετ δεν επιτρέπει σε κανέναν αντίπαλο κοντό να ποστάρει (όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη και επί Λο), εκείνη του Στρόμπερι δίνει έξτρα ώθηση σε βοήθειες και περιστροφές. Σημαντική επίσης και η προσθήκη του Γιανγκ, πάλι στον ίδιο τομέα, καθώς ο νέος ψηλός των ερυθρόλευκων είναι δύναμη ψηλά και στο μέσον της απόστασης. Ο Ολυμπιακός θα κάνει τους αντιπάλους να ματώσουν πριν βάλουν καλάθι, και αφού έχουμε επίσημο δείγμα τότε θα αναλύσουμε και τους τρόπους με τους οποίους επιλέγει να αμυνθεί. Το σίγουρο είναι πως, όπως και πέρυσι, οι Πειραιώτες θα απλώσουν την πίεση τους στην περίμετρο με όσους περισσότερους παίκτες γίνεται, κοντούς και ψηλούς. Τανάλια.
Επίσης, η ομάδα διαθέτει φέτος έναν ψηλό διαφορετικού τύπου που δίνει έξτρα επιλογές στην επίθεση, καθώς και (επιτέλους!!!) έναν αθλητικό ψηλό που συνδυάζει τα προσόντα του με το απαραίτητο ύψος (Γιάνγκ). Η ομάδα ψήλωσε χωρίς να χάσει δύναμη, ταχύτητα και άλμα.
Ακόμη, υπάρχουν πλέον 3 γκάρντ που πάνε ως το καλάθι. Πέρυσι υπήρχε ο γνωστός ένας...
Τέλος, και μην το υποτιμούμε αυτό, ο Σφαιρόπουλος ταιριάζει στον Σπανούλη και βγάζει από εκείνον το καλύτερο δυνατό.
Αντί για 'κατά'... οι δημοφιλείς προβληματισμοί και μια πιθανή θέση απέναντι τους.
Τα "κατά" θα φανούν αργότερα, ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσει η ομάδα. Ο Ολυμπιακός, χάνοντας τον Σλούκα, φαινομενικά χάνει σε δημιουργία και κυρίως σε μυαλό στις κρίσιμες στιγμές. Θυμηθείτε πόσο καλά κινήθηκε απέναντι στη Μπάρτσα πριν βγάλει την μεγάλη εκείνη ασίστ στον Πρίντεζη. Επίσης, με την φυγή του, ο Ολυμπιακός χάνει σε περιφερειακό σουτ.
Η... έτσι λένε πολλοί
Αν πάμε τη θεώρηση αυτή λίγο βαθύτερα, θα δείτε ότι κινείται λίγο στη σφαίρα του παραλόγου. Δηλαδή, έφυγε ένας παίκτης, ήρθαν οι Χάκετ και Στρόμπερι, και ξαφνικά ο Ολυμπιακός δεν έχει περιφερειακό σουτ? Ας είμαστε σοβαροί και ας κοιτάξουμε λιγο τα ποσοστα του... Βαγγέλη Μάντζαρη. 37,5% στα τρίποντα στην καριέρα του στην ευρωλίγκα, πάνω από 43% τη χρονιά της απόλυτης κυριαρχίας στο φαιναλ φορ, το 2013. Εκεινη τη σεζόν, όπως και περυσι, ο Μάντζαρης σουταρε καλύτερα απ' τον Σλούκα και ο λόγος είναι απλός: σουτάρει συνήθως ελευθερος.
Το ζητούμενο λοιπόν για τον φετινό Ολυμπιακό δεν είναι τόσο η στελέχωση της περιφέρειας αυτή καθ'εαυτη, όσο οι μηχανισμοί που θα επιτρέπουν την παραγωγή ελεύθερων σουτ για τους σωστούς παίκτες στη γραμμή των γκαρντ ή των forward (εκεί όπου μπορεί να δείτε τον Στρομπερι***). Ο Χάκετ ίσως δεν είναι ένας από αυτούς, όμως οι υπόλοιποι τα ελευθέρα σουτ θα τα βάλουν. Εξάλλου, όπως αναφέραμε και λίγο παραπάνω, η ικανότητα διάφορων γκαρντ στο drive, μπορεί να δημιουργήσει ευνοϊκές προϋποθέσεις με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι πέρυσι.
Αντιλαμβάνεστε πως το βάρος πέφτει στον προπονητή, ο οποίος θα κληθεί να τραβήξει μια ξεκάθαρη ευθεία γραμμή μεταξύ του ρόστερ και του τρόπου παιχνιδιού. Στο μυαλό του αυτή είμαι σίγουρος πως ήδη υπάρχει, αλλά για εμάς τους 'απ'εξω', μοιάζει απαραίτητο να προστεθούν δυο έξτρα στοιχεία στο επιθετικό παιχνίδι. Πρώτον, η επίτευξη ευκαιρών για καλά σουτ μέσω του αιφνιδιασμού (κάτι που έλειψε πέρυσι) και δεύτερον ταχύτερη κυκλοφορία της μπάλας και εναλλαγή των θέσεων στην επίθεση. Με τη φετινή στελέχωση, η περυσινή συνταγή μοιάζει δυσκολότερη στην εφαρμογή της. Ο Ολυμπιακός ίσως πρέπει να γίνει ένα (όχι δυο, ούτε τρία) κλικ γρηγορότερος και να τολμήσει να μοιράσει τους οργανωτικούς ρόλους. Ο Σπανούλης μεγαλώνει και έχει ένα ευρωμπάσκετ στην πλάτη. Την ίδια στιγμή, το παιχνίδι γίνεται ολοένα και πιο γρήγορο και οι 3 τελευταίες πρωταθλήτριες Ευρώπης πιστοποιούν την εξέλιξη αυτή.
Πάμε παρακάτω...
Οι ενστάσεις πολλών φίλων της ομάδας έχουν να κάνουν με τη σύνθεση στις θέσεις 3 και τα 4, εκεί όπου Παπαπέτρου και Αγραβάνης δείχνουν πως θα αναλάβουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο. Και αν για τον πρώτο οι φωνές λιγοστεύουν στη θέα του αμιγώς μπασκετικού ταλέντου του, για τον δεύτερο οι αμφιβολίες εκφράζονται ολοένα και πιο δυνατά. Οι αναφορές των κριτικών αφορούν δύο σκέλη: τον χαρακτήρα του και το επιθετικό του παιχνίδι (για την άμυνα στο 4 δεν συζητά κανείς). Για το πρώτο δεν μπορώ δυστυχώς να σας μιλήσω, γιατί δεν είμαι μέσα στην ομάδα και δεν ξέρω. Είναι προφανώς τρομερά σημαντικό, αλλά από εδώ η δυνατότητα που υπάρχει είναι να γίνει αναφορά στα καθαρά αγωνιστικά, εκεί που για να αξιολογήσει κανείς την επιλογή, πρέπει να ξέρει και λίγο ιστορία.
Είναι χρήσιμη η ιστορία, διότι λέει πως το 2012 η πορεία προς την κορυφή χτίστηκε εν πολλοίς επάνω σε τρία παιδαρέλια, σε έναν σέντερ κάτω από τα 2 μέτρα και σε έναν ακόμη που το τελευταιο που ήξερε ήταν να κάνει το βασικότερο πράγμα στο άθλημα: να βάζει καλάθι. Επιπλέον, στο αλησμόνητο παιχνίδι απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, το τρίποντο που σάλπισε την οριστική αντεπίθεση το έβαλε ο... Κέσελ. Εν τέλει, ο Ολυμπιακός έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου διότι είχε πλάνο, το οποίο εμφανίστηκε στην ολότητα του στη σειρά με τη Σιένα.
Ο Αγραβάνης είναι ένα στοίχημα προς ανάλογη κατεύθυνση. Αν εξυπηρετήσει το πλάνο του προπονητή και αν εξυπηρετηθεί από αυτό, τότε ο Ολυμπιακός θα έχει κερδίσει τον επόμενο πάουερ φόργουορντ του για τα χρόνια που έρχονται και (μαζί με τον Παπαπέτρου) άλλον έναν παίκτη σκληρού κορμού. Τι λέτε? Δεν αξίζει το ρίσκο? Ο νεαρός έχει άλλωστε τις δυνατότητες: μπορεί να σουτάρει καλά όταν είναι ελεύθερος - θυμηθείτε τι λέγαμε πριν - , μπορεί να σουτάρει ακόμη καλύτερα αν δουλέψει επάνω σε αυτό, μπορεί να σπρώξει, να τελειώσει φάσεις κάτω από το καλάθι, να κερδίσει χαμένες μπάλες. Κάπως έτσι κερδίζονται οι παίκτες που μακροημερεύουν , δεν έρχονται ουρανοκατέβατοι.
Ο Σφαιρόπουλος έχει μπροστά του μια ολόκληρη πρώτη φάση και κάμποσα ματς πρωταθλήματος για να κάνει το σχέδιο του να δουλέψει και για να εντάξει στην ομάδα δυο νεαρούς με προοπτική. Σε αυτή του την απόφαση με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, κάτι που για εκείνον προφανώς δεν έχει την παραμικρή σημασία. Από εκεί και πέρα, η πορεία της ομάδας θα φανερώσει αν τελικά χρειαστούν διορθώσεις και αν η εκτίμηση για τον ρόλο των νεαρών ήταν σωστή η λανθασμένη.
Προσωπικά, και για να το κλείσουμε, ο κύριος προβληματισμός μου έχει να κάνει με το κατά πόσο οι ερυθρόλευκοι θα τολμήσουν να αλλάξουν επιθετική ρότα και, χωρίς να απαλλαχθούν από το κεντρικό πικ εν ρολ, να προσθέσουν στο παιχνίδι τους νέα πράγματα: ταχύτητα, παιχνίδι με πλάτη από τους σέντερ, δουλειά σε off-ball screens και άλλα τα οποία θα έχουμε χρόνο να αναλύουμε καθώς περνάει ο καιρός και σχηματοποιείται η εικόνα.
Για την ιστορία και τη συνέπεια με τα κείμενα των προηγούμενων ομάδων...
Καλύτερη μεταγραφή: Μάλλον ο Πάτρικ Γιάνγκ
Στο τέλος MVP θα είναι ο... Γιώργος Πρίντεζης
Θα αναδειχθεί ο .... Ιωάννης Παπαπέτρου.
Πολύ πρώιμη πρόβλεψη.... Ώχου μωρέ τώρα
***Ο Στρόμπερι μάλιστα, θα σουτάρει αξιοπρεπώς και μετά από τρίπλα, ένα στοιχειό που είχε ο Κώστας Σλούκας, του οποίου το όνομα σωστά θα μνημονεύεται μέχρι οι ερυθρόλευκοι να βρουν τον 2ο γκαρντ (πλην Σπανούλη) που θα τραβάει στα δύσκολα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου