Αβεβαιότητες και δυνατότητες...

Έκτακτος RodHig7, αποκλειστικά στο Diaries και λίγο μόλις πριν από το ντέρμπι, που συνηθίζει να φέρνει ανακατωσούρες και να ξεσηκώνει πάθη! Μάθε μπαλίτσα αγόρι μου (ναι, για τη σπυριάρα μιλάμε)...

                                 **************************************************

Στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκα, δεν έχει υπάρξει ομάδα που να ξεκίνησε τη χρονιά με έναν προπονητή, να την τελείωσε με άλλο και να κέρδισε τον τίτλο. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι το μέλλον για τον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου θα είναι υποχρεωτικά δυσοίωνο. Συχνά άλλωστε η ιστορική εξέλιξη περνάει μέσα από τομές. Το παρελθόν δε λέει ότι ο Ολυμπιακός είναι καταδικασμένος, αλλά ότι προπονητής και παίκτες έχουν μπροστά τους ένα πολύ δύσκολο έργο. Όλες οι ομάδες που κυνηγάνε τίτλους χρειάζονται χρόνο (ενίοτε η ιστορία γράφεται με κλισέ). Η δουλειά ενός προπονητή δεν φαίνεται από τη μια μέρα στην άλλη - όποιος κόβει δρόμο το χειμώνα βρίσκει μπροστά του άλυτα προβλήματα την άνοιξη.

Ο Σφαιρόπουλος είναι υποχρεώμενος ως ένα βαθμό να κόψει δρόμο. Οι προσθήκες στο παιχνίδι της ομάδας δεν είναι εύκολη υπόθεση όταν υπάρχουν δύο παιχνίδια την εβδομάδα. Εξίσου δύσκολη, όμως, είναι η εκτίμηση για την εικόνα του Ολυμπιακού στο τοπ-16. Οι αριθμοί δε βοηθάνε ιδιαίτερα. Όχι μόνο γιατί το δείγμα των επτά ευρωπαϊκών αγώνων είναι μικρό, αλλά και εξαιτίας των τραυματισμών. Αυτή τη στιγμή οι αριθμοί λένε ότι ο Ολυμπιακός έχει μια πολύ καλή άμυνα και μια μέτρια επίθεση. Χωρίς τον Πρίντεζη και τον Λοτζέσκι, όμως, είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις βάσει στατιστικών. Ειδικά όταν οι απουσίες τόσο σημαντικών παικτών συνδυάζονται με την προσπάθεια υιοθέτησης νέων αρχών στο παιχνίδι της ομάδας.

Οι ξεκάθαρες ιδέες - και στις δύο πλευρές του γηπέδου - δεν λείπουν. Περισσότερες επιθέσεις με σημείο αναφοράς τη ρακέτα, περισσότερο επιθετική άμυνα. Η αποτελεσματική εφαρμογή τους, όμως, έχει αποδειχτεί σε αρκετά ματς ιδιαίτερα περίπλοκη. Αυτή η πολυπλοκότητα δεν αποτυπώνεται πάντοτε στα αποτελέσματα ή τους αριθμούς. Για παράδειγμα, στην επιβλητική εντός έδρας νίκη επί της Γαλατασαράι, το παθητικό της ομάδας στην άμυνα ήταν ικανοποιητικό. Παρόλα αυτά, οι Τούρκοι είχαν αστοχήσει σε αρκετά ελεύθερα τρίποντα. Στη Βιτόρια, εναντίον της Λαμποράλ Κούτσα, είδαμε το ίδιο έργο από την ανάποδη. Η εικόνα του Ολυμπιακού στην επίθεση ήταν φρικτή, αλλά η αστοχία σε πολλά περιφερειακά σουτ υπό καλές προϋποθέσεις δε συνιστούσε λόγο για πανικό.

Αυτά τα δύο παραδείγματα δεν είναι τυχαία. Η συζήτηση για τα θέματα που πρέπει να λύσει ο Σφαιρόπουλος εν όψει top 16 έχει ως αφετηρία την περιφέρεια. Αμυντικά, ο Ολυμπιακός της κανονικής περιοδού προσπαθούσε να βγάλει τον αντίπαλο από το σύστημά του όσο το δυνατό γρηγορότερα. Η πίεση συχνά απλωνόταν σε όλο το γήπεδο, οι ψηλοί δοκίμαζαν πολλές δυναμικές εξόδους για να μην επιτρέψουν στο χειριστή της μπάλας να δει γήπεδο και οι αμυντικοί της αδύνατης πλευράς έφταναν μέχρι το κέντρο της ρακέτας προκειμένου να αποτρέψουν κοντινές πάσες προς τον σκρίνερ όταν ρόλαρε στο καλάθι.

Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Σφαιρόπουλος προσπαθεί να υποχρεώσει τον αντίπαλο σε πολλές μακρινές πάσες προς την αδύνατη πλευρά, αποτρέποντας τόσο τη διείσδυση, όσο και την άμεση συνεργασία ψηλού-κοντού. Αυτή η προσπάθεια δεν εγκαταλείπεται ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός αμύνεται με αλλαγές μαρκαρισμάτων, κάτι που συμβαίνει αρκετά συχνά, ειδικά στα τελευταία δευτερόλεπτα μιας κατοχής ή όταν στο πικ εν ρολ το σκριν στήνεται από το αντίπαλο τεσσάρι. Το ρίσκο αυτής της επιλογής είναι προφανές - αμαρκάριστα τρίποντα, αφού η άμυνα του Ολυμπιακού γέρνει προς την πλευρά της μπάλας, όπως συνέβη εναντίον της Νεπτούνας:

Στη συγκεκριμένη φάση ο Σλούκας ουσιαστικά αγνοεί τον παίκτη του, στην αριστερή γωνία, για να καλύψει την πλάτη του Χάντερ, ο οποίος κυνήγησε τον γκαρντ της Νεπτούνας κυριολεκτικά μέχρι τη σέντρα. Ο Πέτγουεϊ βρίσκεται ανάμεσα σε δύο αντιπάλους. Το βασικό πρόβλημα δεν είναι ότι ο σέντερ της Νεπτούνας έχει δύο εξαιρετικές επιλογές πάσας (ελεύθερο τρίποντο από το τεσσάρι στις 45 μοίρες ή λέι άπ από το δυάρι που κόβει προς το καλάθι). Αυτό που θα έπρεπε να ανησυχεί τον Σφαιρόπουλο είναι ότι ακόμη κι αν δεν πέρναγε η πάσα προς τον σκρίνερ, ο Πέτγουεϊ θα είχε ακριβώς το ίδιο δίλημμα, το οποίο συνήθως οδηγεί σε αμαρκάριστο τρίποντο - είτε από το τεσσάρι, μετά από πάσα του γκαρντ, είτε από τη γωνία.

Ο προπονητής του Ολυμπιακού φαίνεται να στοιχηματίζει ότι η πίεση στην μπάλα θα δώσει αρκετό χρόνο στον Πέτγουεϊ να κλείσει το πρώτο σουτ, στον Σλούκα να σταματήσει το δεύτερο και στον Χάντερ να επιστρέψει στον παίκτη του. Η αποτελεσματική προσωπική άμυνα των Μάντζαρη, Λαφαγιέτ και Κατσίβελη είναι λόγος αισιοδοξίας. Τα πολλά φάουλ με τα οποία φορτώνεται ο Χάντερ (συχνά πολύ μακριά από το καλάθι) και το μέτριο footwork του Ντάνστον είναι λόγοι προβληματισμού. Ένα δεύτερο θέμα είναι τα χαμένα ριμπάουντ, ωστόσο τα χαμηλά σχήματα που υποχρεώθηκε να χρησιμοποιήσει ο Σφαιρόπουλος λόγω τραυματισμών και το γενικότερο θέμα που έχει ο Ντάνστον σε αυτό τον τομέα δεν επιτρέπουν σοβαρά συμπεράσματα για την επίδραση της τακτικής σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Συνολικά δεν υπάρχει λόγος πανικού. Ο Ολυμπιακός υποχρεώνει τους αντιπάλους του σε πολλά λάθη και τους κρατάει σε χαμηλά ποσοστά. Στο top 16, όμως, όλες οι ομάδες θα είναι πιο έτοιμες για την αντιμετώπιση αυτής της άμυνας. Επομένως ίσως είναι υποχρεωτική η εφαρμογή μιας περισσότερο συντηρητικής τακτικής. Άλλωστε το παράδειγμα της Ζαλγκίρις του Πλάθα, η οποία είχε μια εξαιρετική άμυνα στην κανονική περίοδο του 2012-13 και μια μέτρια άμυνα στο top 16, όταν οι αντίπαλοι σταμάτησαν να ψαρώνουν από τα hedge out των ψηλών, είναι πολύ πρόσφατο.

Επιθετικά, η βασική προσαρμογή επί Σφαιρόπουλου δεν είναι τα περισσότερα συστήματα με επιλογή ποσταρίσματος, αλλά η αλλάγη στην εκτέλεση των πικ εν ρολ. Οι χειριστές περιμένουν περισσότερο τον σκρίνερ, προκειμένου ο τελευταίος να πάρει θέση κοντά στο καλάθι και ψάχνουν με μεγαλύτερη συχνότητα τις πάσες προς τη ρακέτα. Είναι κι αυτός ένας τρόπος ώστε η ομάδα να μη “ζει και πεθαίνει με τα τρίποντα” ΄(κι άλλο κλισέ). Το πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι επί Μπαρτζώκα η ομάδα όχι απλά ζούσε, αλλά έχαιρε άκρας υγείας με τα τρίποντα στην επίθεσή της.

Φυσικά ο Ολυμπιακός δεν έχει εγκαταλείψει το περιφερειακό σουτ - αν ο Λοτζέσκι δεν είχε χάσει τόσα ματς, αυτό θα φαινόταν περισσότερο, ενώ και τα εμφανώς πεσμένα ποσοστά της ομάδας θα ήταν καλύτερα. Υπάρχει, όμως, μια σαφής πρόθεση τέτοια σουτ να βγαίνουν αφού η μπάλα ακουμπήσει στο ποστ, κάτι που δεν προβλεπόταν στα περισσότερα συστήματα του Μπαρτζώκα. Είναι αμφίβολο αν οι ψηλοί του Ολυμπιακού μπορούν να πασάρουν αρκετά καλά για να λειτουργήσει αυτή η προσαρμογή, ενώ αρκετά συχνά η ρακέτα μοιάζει μποτιλιαρισμένη:

Από την άλλη, αν στην παραπάνω φάση τη θέση του Πέτγουεϊ έπαιρνε ο Πρίντεζης, ο Ολυμπιακός θα ήταν περισσότερο απειλητικός. Επίσης η αμυντική βελτίωση δίνει περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, επιτρέποντας στην ομάδα να παίξει σε ρυθμό που ταιριάζει στο ρόστερ της. Καλό θα ήταν όμως το πινακάκι του Μπαρτζώκα να μην πιάσει αράχνες. Άλλωστε η επθετική βελτίωση του Ολυμπιακού κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν αμφισβητείται.

‘Ενα ακόμα δυσοίωνο στατιστικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι καμία ομάδα δεν έχει κερδίσει την Ευρωλίγκα με πρωτοεμφανιζόμενο στη διοργάνωση προπονητή. Ο Σφαιρόπουλος, όμως, έχει τις παραστάσεις για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που αναλύθηκαν παραπάνω. Επίσης, σύντομα θα έχει και ένα πλήρες ρόστερ. Αβεβαιότητες υπάρχουν αρκετές, όπως συμβαινεί σε κάθε μεταβατική περίοδο. Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχουν και σημαντικές δυνατότητες.