Ολυμπιακός - Μπεσίκτας (77-64)

Καλημέρες!

Καταρχήν να πω ότι ευχαριστήθηκα ΠΡΩΤΑ απ'όλα την παρουσία του κόσμου. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Θέλω να ελπίζω ότι αυτό θα συνεχιστεί, και από τώρα και στο εξής το ΣΕΦ θα είναι τουλάχιστο έτσι. Δηλαδή δε το χωνεύει το μυαλό μου, αυτή η ΟΜΑΔΑ, αυτά τα παιδιά και με αυτά τα διαπιστευτήρια, σχεδόν να εκλιπαρούν για την παρουσία κοινού. Για λόγους που δεν είναι της παρούσης, εγώ έλειψα. Δε με πάει με τίποτα τον τελευταίο καιρό. Από τότε που έβαλα αυτό το banner-άκι για το κλειστό Π. Φαλήρου (αν δεν παινέσεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει...), μου έρχονται όλα ΤΟΣΟ ανάποδα, που την Ευρωλίγκα την βλέπω από stream (που λεφτά για Νόβα). Ευτυχώς μέχρι στιγμής, βρίσκω links που πάνε τζάμι.
Πως το 'δα το ματσάκι? Χαλαρά. Η Μπεσίκτας δικαιώνει τον τίτλο της πιο αδύναμης ομάδας του ομίλου 100%. Δε λες ότι δεν είχαμε ρυθμό, αλλά δε λες ότι πηγαίναμε και "σφαίρα". Λογικό. Δε με χαλάει καθόλου μιας και είμαστε μάλλον σε κατάσταση "κράτει" αυτό τον καιρό. Θα ανησυχούσα αν συνεχίζαμε τα υπερηχητικά του προηγούμενου μήνα. Δείξαμε χαρακτήρα Πρωταθλητή Ευρώπης, κάναμε rotation, ο Σλούκυ έκανε παιχνιδάρα και ανέβηκε (πολύ) ψυχολογικά και το δεύτερο βήμα ήταν όπως έπρεπε. Συνεχίζω να θεωρώ αχρείαστη την ήττα στη Βιτόρια, παρόλο που η Κάχα δείχνει αν μη τι άλλο, χαρακτήρα και μάλλον κάνει την έκπληξη μέχρι στιγμής. Για την Κίμκι δε, όπως τα φοβόμουνα. Κωλο-ομάδα. Δε ξέρεις τι να περιμένεις. ΟΚ, δεν την έχω χαζέψει αρκετά, αλλά μάλλον η Μπάρτσα την έπαθε όπως εμείς στην πρώτη φάση, μετά το ντέρμπι. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν είναι στην καλύτερη της χρονιά (δες ρεκόρ μέχρι στιγμής στην ACB), αλλά όχι και έτσι! Η Σιένα δικαιώνει τον Μελάγιες που του δίνω credit, με είχε πονηρέψει εδώ και καιρό όταν πολλοί άλλοι "μπασκετικοί" την θεωρούσαν τελειωμένη (ο Bobby Brown τα έκανε πουταναριό όλα - μήπως να κοιτάζαμε προς τα 'κει αν "την κάνει" ο Bill-αρος το καλοκαίρι?) και έχουμε έναν όμιλο ψιλομπουρδελάκι για αρχή, έτσι για να τρίβει τα χέρια της η διοργανώτρια αρχή για το προϊόν της. Σπαν εκεί που πρέπει σήμερα, Πριντ σε ανέβασμα φάση (άντε ντέεεε!), Σλούκυ Λουκ - μάλλον MVP, Πέρο θετικός, Χάινς στα ρηχά για την κλάση του, Λώ - τα ίδια και Πάπ και Πέρπε σε κακή μέρα. Ο Στράτος έχει καιρό να κάνει καλό ματς, αλλά δε τον φοβάμαι. Θα στρώσει λογικά εκεί που πρέπει.
Στο δια ταύτα, κρατάμε αυτό που πρέπει (εύκολη νίκη, καλή εμφάνιση από Σλούκα, σχεδόν γεμάτο ΣΕΦ) και συνεχίζουμε με κάτι που όλη η μπασκετική Ευρώπη θα κάνει αμάν να έρθει την άλλη εβδομάδα. Μπαρτσελόνα - Ολυμπιακός και πάρε να 'χεις! Συμφωνώ με την δήλωση Μπαρτζώ "Νικάμε τον οποιοδήποτε", αρκεί να το δείχνουμε και να μη μαλακιζόμαστε (αναφέρομαι στο τρίτο δεκάλεπτο με Κάχα, στο στομάχι μου 'χει κάτσει - για να μην πω και για την ηλιθιωδώς χαμένη απόσταση που είχαμε στα τέλη του πρώτου ημιχρόνου στην Βιτόρια...). Θα μπει σχετικά εύκολα θεωρώ ο Σερμαντίνι στο κλίμα της ομάδας, ο Πάουελ θέλω να πιστεύω ότι θα βρει τα πατήματά του, γιατί ακόμα δεν, αν και έχει ελαφρυντικά ακόμη αρκετά και χωρίς να είναι αρνητικός (βασικό), ο δε Μαυροειδής όπως φάνηκε σήμερα, είναι "αντίο ζωή" φάση και μόνο για Α1 πλέον. Μάλλον δεν ήταν της στιγμής η χριστοπαναγία του coach!
Η σούμα? Μια χαρά βραδιά, άλλο ένα "υποχρεωτικό" ροζ φύλλο αγώνα στην τσέπη και έχουμε δρόμο ακόμα...πολύ.

ΥΓ: Ένα τελευταίο αντίο στο Νίκο Σαμαρά, τον πλέον κορυφαίο διαγώνιο που έχουν δει τα μάτια μου στο ελληνικό volley ball, που με άφησε με την πίκρα ότι ποτέ δε φόρεσε την ερυθρόλευκη. Περαστικοί είμαστε όλοι ρε πούστη μου. Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας, ας χαρούμε όσα μας έρχονται και να πα' να αυτωθούνε όλοι όσοι μας φέρανε σε αυτή την κατάσταση...