Πέμπτη 11 Ιουλίου 2019

I KNOW WHAT YOU DID ... THIS SUMMER!

Του Manolo77 (Nothing But Red) 

Μια καυτή off season, από όλες τις απόψεις για τον Ολυμπιακό, μια μεταγραφική περίοδος, που θα κρίνει πολλά για την ομάδα μας και τους στόχους της για τη νέα χρονιά…

Τα ανοιχτά μέτωπα πολλά, οι εκκρεμείς υποθέσεις ακόμη περισσότερες, σε ένα καλοκαίρι που δύσκολα θα ξεχάσουμε για πολλά χρόνια!
Σε προηγούμενες αναρτήσεις, προσπαθήσαμε στο RWBBD, να δώσουμε τη δική μας εκδοχή για την ομάδα της νέας σεζόν και η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα μετά την … έκπληξη Rubit, να «παίζει» και το όνομα του N’Dour, παίκτες τους οποίους αμφότερους είχα συμπεριλάβει στη δική μου front line, όπως την ονειρευόμουν.
Ωστόσο, το νέο μεγάλο αγκάθι που έχει προκύψει, είναι αυτό της παραμονής ή όχι του Nicola Milutinov, μια εξέλιξη η οποία αναμένεται να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το σχεδιασμό του ρόστερ.
Χωρίς να ξέρουμε τι σκοπεύει να πράξει η Διοίκηση, με δεδομένο, ότι το συμβόλαιο του λήγει του χρόνου (δική μου επιθυμία είναι η πρόωρη επέκταση του με αυξημένες αποδοχής, ούτως ώστε να «χτιστεί» στις πλάτες του ο νέος Ολυμπιακός), θα κάνουμε ένα μίνι – απολογισμό των μέχρι τώρα κινήσεων της ομάδας, προσπαθώντας παράλληλα να εξακριβώσουμε τι λείπει, για να ολοκληρωθεί το περίφημο … puzzle της ερυθρόλευκης στελέχωσης!
Ξεκινώντας από τον εγκέφαλο μιας ομάδας, το back court, που είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο και το συντονισμό των ενεργειών μέσα στο παρκέ, μέχρι σήμερα έχουν γίνει δύο βοηθητικές προσθήκες, ο Κόνιαρης σε ρόλο 3ου (;) point guard και ο Kevin Punter, ως ένας αντί-Strelnieks, δηλαδή ο off guard με το καλό του σουτ, ο οποίος … πάντα και από παντού θα πυροβολεί κυρίως σε spot καταστάσεις!
Ανεξαρτήτως του τι θα γίνει με το θέμα Μάντζαρη, αν μείνει ο Goss, αν ο Blatt θα πορευθεί με 6 ξένους και έχουν «κλείσει» οι θέσεις, ΔΕ ΝΟΕΙΤΑΙ να μην αποκτηθεί ένας point guard, υψηλού επιπέδου, με παραστάσεις από το υψηλό επίπεδο, ο οποίος θα σηκώσει το βάρος της οργάνωσης.
Όπως είχα γράψει στο Roster Diaries Vol. 3, στο ΥΓ, στο back up plan μου, το οποίο μίλαγε για απόκτηση του Brandon Paul, σε αυτή την περίπτωση δε θα χρειαζόταν άλλος ένας αθλητικός guard στο στυλ του Demetrius Jackson, αλλά ένας πιο ολοκληρωμένος play maker με έφεση στο σκοράρισμα, καλή τρίπλα, προσωπική φάση, αλλά και καλό μακρινό σουτ (ιδανικά και elite οργανωτικές ικανότητες)…
Η πρόταση μου ήταν ο Joe Young, ένας παίκτης με potential μεν, που αξίζει μια ευκαιρία στην Euroleague, χωρίς Ευρωπαϊκή εμπειρία δε, παράγοντας στον οποίο ο Blatt, φαίνεται τελικά ότι δίνει μεγάλη σημασία.
Αν υποθέσουμε ότι ο Goss παραμείνει, έχοντας στις πλάτες του την εμπειρία από μια χρονιά στην Euroleague και με το χαρακτηριστικό στο παιχνίδι του, ότι μπορεί να λειτουργήσει ως pass first play maker, με focus στην οργάνωση, ενώ και οι μεταγραφές Paul (τον οποίο πιο πολύ λογίζω ως G/F και θα τον δούμε αναλυτικά παρακάτω) και Punter, θα δώσουν ποιότητα σαν off guards, τότε η οπτική μου λέει ότι πρέπει να αποκτηθεί ένας combo guard, ο οποίος θα κουμπώνει ιδανικά με όλους αυτούς!
Θεωρώ ότι αν η ομάδα αναγκαστεί να πάει σε μια προσιτή οικονομικά λύση, δεν υπάρχει καταλληλότερος από το Norris Cole, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει ως game changer σε πιο fast tempo, αλλά και σε σετ παιχνίδι, καθώς έχει αξιόπιστο σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, ενώ είναι και μπουκαδόρος.
Αν ωστόσο, ισχύουν οι εξαγγελίες για δημιουργία μιας δυνατής και φιλόδοξης ομάδας, τότε απλά εδώ είναι η θέση στην οποία πρέπει να γίνει η οικονομική υπέρβαση! Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές και ότι παίκτες όπως ο Delaney, έχουν δυσθεώρητο κασέ για τα δικά μας δεδομένα, τότε ίσως η πιο εφικτή περίπτωση να ακούει στο όνομα … Darius Adams!
Για τα αγωνιστικά του χαρακτηριστικά δεν έχω να πω πολλά, τον παίκτη τον γνωρίζουμε όλοι από τη θητεία του στην Μπασκόνια και παρά την τριετή του παραμονή στην Κίνα, θεωρώ ότι ακόμα μπορεί να κάνει τη διαφορά στην Ευρώπη, αν όχι «θόρυβο» αντίστοιχο με του Larkin, ένα «κλικ» πιο κάτω.
Ένας elite ball handler, που μπορεί να ζαλίσει κάθε αντίπαλο και να «σκοτώσει» κάθε άμυνα, είτε με drive, είτε με μακρινό σουτ. Ένας x-factor, ο οποίος, λόγω του στυλ παιχνιδιού του, θα πάρει την μπαγκέτα της ομάδας στα χέρια του και θα της δώσει το απρόβλεπτο στοιχείο…
ΟΚ δεν έχει το μέγεθος, δεν είναι καλός αμυντικός, αλλά δεν είναι αυτά που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή. Με κάλυψη στα μετόπισθεν από τον Paul, αλλά και από την «τρομακτική» front line που πάει να δημιουργηθεί (απλά σκεφθείτε δίδυμο Milutinov με N’Dour στη ρακέτα), ο Adams θα έχει την απαραίτητη «κάλυψη» για να μπορεί επιθετικά να αποτελέσει τον go-to-guy!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Καλές οι προσθήκες των Punter και Κόνιαρη, αλλά βοηθητικές. Η ομάδα θα χρειαστεί απαραίτητα ένεση με έναν ποιοτικό guard, που θα είναι το σημείο αναφοράς, τόσο οργανωτικά, όσο και εκτελεστικά… Αν κάπου δοθεί χοντρό πακέτο, δεν μπορεί παρά να είναι σε αυτή τη θέση.
Συνεχίζοντας στους swingmen - small forwards, οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν μεν ποιότητα στα πρόσωπα των Παπανικολάου και Paul, οι οποίοι θα δώσουν 3&D χαρακτήρα στην ομάδα, με defensive effort, τρέξιμο στον αιφνιδιασμό και καλό μακρινό spot shooting, χωρίς ωστόσο να διαθέτει ποσότητα…
Τα χαρακτηριστικά που δίνουν είναι αυτά που θα χρειαστεί ο Ολυμπιακός από αυτή τη θέση, όμως αφενός ο Paul δεν είναι αυθεντικός SF και θα πάρει αρκετό χρόνο στο 2, αφετέρου και ο Παπανικολάου δεν μπορεί για άλλη μια χρονιά να «τραβήξει όλο το κουπί».
Άλλη προσθήκη εδώ δε φαίνεται πιθανή και για οικονομικούς λόγους, αλλά και αναφορικά με το rotation. Στο μυαλό του Blatt, φαίνεται να υπάρχει ο Vezenkov με ρόλο αλά Ingles στη Μακάμπι, ένα 3 – 4άρι, που ανάλογα τις απαιτήσεις κάθε αγώνα, θα είναι ένας tweener στα forward.
Με αυτό το σκεπτικό (εκτός και αν τελικά προτιμηθεί κάποια λύση Kuzminskas), η γραμμή των SF φαίνεται ότι έχει κλείσει ικανοποιητικά, με τους τρεις αυτούς παίκτες να προσφέρουν διαφορετικά στοιχεία και με δύο εξ αυτών μάλιστα (Paul – Παπανικολάου ή Paul – Vezenkov) να μπορούν να συνυπάρξουν!
Αν έλεγα για ένα αρνητικό, θα ήταν ότι κανείς τους δε «βάζει» καλά την μπάλα στο παρκέ, ούτε έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το 1on1 παιχνίδι (το οποίο όμως μπορούμε να το βρούμε από τον τύπου Adams παίκτη στα guards πλέον)…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η θέση 3 φαίνεται καλυμμένη, με ένα καθαρόαιμο SF και δυο ενδιάμεσους παίκτες στη γενικότερη λογική του Blatt για διπλοθεσίτες, τον Paul ως 2 – 3 και το Vezenkov ως 3 – 4. Παρά την έλλειψη σε ball handling και προσωπική φάση, δεν είναι εδώ τόσο έντονη η ανάγκη για ενίσχυση, πάντα βάσει του διαθέσιμου budget.
Και πάμε στη front line, όπου μέχρι τώρα, παρά την «γκρίνια» και την αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα στις τάξεις των οπαδών, θεωρώ ότι ο σχεδιασμός κινείται στο σωστό πλαίσιο, με έμφαση στην απόκτηση συμπληρωματικών παικτών σε αυτούς που ήδη έχει η ομάδα.
Θα το ξαναγράψω, ότι δεν έχει σημασία αν ο Rubit είναι 4άρι ή 5άρι, σημασία έχει τι μπορεί να κάνει και η αλήθεια είναι ότι κάνει αρκετά σε ικανοποιητικό βαθμό!
Ο Rubit, λοιπόν, θα αποτελέσει άλλον έναν «όγκο» μέσα στη ρακέτα, έναν παίκτη που με τη δύναμη του θα σπρώξει και θα αποτελέσει σίγουρη επιλογή στα ριμπάουντ… Μπορεί να μην είναι ο αυθεντικός rim protector, αλλά θα κάνει τα κοψίματα του, ενώ και στις αλλαγές θα μαρκάρει κοντύτερους αντιπάλους.
Επιθετικά, κατά τη γνώμη μου έχει ολοκληρωμένο πακέτο. Μπορεί να μην είναι ο γρήγορος ψηλός, που θα τρέξει στο γήπεδο, αλλά σε set παιχνίδι, το ρεπερτόριο του είναι εξαιρετικά πλούσιο…
Έχει καλό mid range shot και αξιοπρεπές τρίποντο (αν τον παίξουν σε απόσταση οι αντίπαλοι θα τιμωρηθούν), ενώ στο post εκτός του ότι είναι δυνατός και μπαίνει μέχρι μέσα με πλάτη, είναι εξαιρετικός finisher κοντά στο καλάθι, είτε με lay up, είτε με κάρφωμα! Μπορεί ακόμα να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να παίξει ένας εναντίον ενός με αρκετή άνεση.
Καταλαβαίνω ότι το όνομα του δεν έκανε «γκελ», αλλά στα μάτια μου, αυτά που μπορεί να προσφέρει, σε συνδυασμό με τους παίκτες που ήδη έχουμε στη front line μας, είναι το πιο κατάλληλο συμπλήρωμα… Αν θα τον παραλλήλιζα με κάποιον παίκτη, θα ήταν με τον Jamel McLean, αλλά καλύτερος στην άμυνα, με μεγαλύτερο range στο σουτ του και με υψηλότερο effort στις δύο πλευρές του παρκέ.
Άρα, εφόσον τα αρνητικά του Rubit είναι ουσιαστικά το ύψος, η ταχύτητα και το μέτριο above the rim παιχνίδι, τι παίκτη χρειάζεται ο Ολυμπιακός στο πλάι του; Την απάντηση σας την είχα δώσει στο roster μου, έναν παίκτη σαν τον Έβανς μεν, καλύτερο project δε.
Χωρίς φυσικά να διεκδικώ το αλάθητο, ο N’Dour, ή έστω κάποιος μακρύς ψηλός, με έφεση στα κοψίματα, ταχύς στον αιφνιδιασμό και καλό face up παιχνίδι είναι, κατά τη γνώμη μου, το ιδανικό συμπλήρωμα του Rubit.
Ωστόσο, μπορεί να «κουμπώσει» και με τους άλλους ψηλούς μας, με τον Πρίντεζη, που θα βάζει το post game και αυτός θα τον καλύπτει στην άμυνα ψηλά, αλλά και με το Milutinov σε πιο βαριά σχήματα, έχοντας το ρόλο του stretch PF (μη βαράτε)!
Ο N’Dour, παρόλο που δεν είναι το κλασικό, τέτοιου τύπου, 4άρι, διαθέτει αρκετά καλό mid range shooting (σύμφωνοι το τρίποντο δεν είναι το δυνατό του σημείο) και μπορεί να παίξει με πρόσωπο στο καλάθι.
Για το Milutinov, ό,τι και να ειπωθεί δεν μπορούμε να ξέρουμε αν θα παραμείνει ή όχι. Ευχή όλων μας είναι να τον έχουμε στην ομάδα για πολλά χρόνια, αποτελώντας την κολώνα μας μέσα στη ρακέτα.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ ότι η 4άδα Πρίντεζη, N’Dour, Milutinov, Rubit με κάλυψη ενός Έλληνα (Αγραβάνης, Σαρικόπουλος;) στο 5 και του Vezenkov στο 4 (με το καλό σουτ), είναι υπερπλήρης και υψηλού επιπέδου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η απόκτηση του Rubit έδειξε ποια πρέπει να είναι η επόμενη κίνηση, δηλαδή ένας ψηλός και μακρύς rim protector, που ιδανικά θα έχει καλό σουτ. Αν αυτός είναι ο N’Dour ή κάποιος άλλος παίκτης θα φανεί σύντομα, πάντως το σκεπτικό θεωρώ ότι είναι σωστό. Από εκεί και πέρα όλα θα κριθούν από την υπόθεση Milutinov… Ενδεχόμενη παραμονή του θα σημαίνει ότι η ρακέτα μας θα έχει θωρακιστεί, με μόνη ατέλεια το τρίποντο από τη front line. Αλλιώς, αν τελικά παραχωρηθεί, η ομάδα μας θα πρέπει άμεσα να βρει ισάξιο αντικαταστάτη του, κάτι πολύ δύσκολο τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Κλείνοντας έχω να πω, ότι ο σχεδιασμός μιας ομάδας το καλοκαίρι, είναι σα να πηγαίνεις στο super market να ψωνίσεις τα υλικά, για να μαγειρέψεις ένα δύσκολο φαγητό. Αν και άσχετος με τη μαγειρική, σίγουρα θα χρειαστεί να αγοράσεις τα βασικά συστατικά που απαιτούνται, θα πάρεις και κάποια συμπληρωματικά, αλλά όταν έρθει η στιγμή να τα βάλεις στο τσουκάλι, τότε θα μπει και η προσωπική πινελιά για να νοστιμίσει το φαγητό!
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το αν τελικά το φαγητό «βγει» νόστιμο θα αποδειχθεί αφού φαγωθεί. Το ίδιο, λοιπόν, συμβαίνει και με τη στελέχωση! Δεν μπορεί κανείς να ξέρει αν είναι καλή, αν δε δείξει τα διαπιστευτήρια της η ομάδα μέσα στο γήπεδο…
Συνεπώς, ας περιμένουμε να δούμε ολοκληρωμένο το ρόστερ και ας κάνουμε μετά τις όποιες αρνητικές ή θετικές κρίσεις. Όπως μου είπε πολύ εύστοχα ο Μάικ, τα δύσκολα καλοκαίρια, τα ακολουθούν όμορφοι χειμώνες!
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τρίτη 2 Ιουλίου 2019

The Roster Diaries Vol. 3

Του Manolo77 (Nothing But Red) 


Χαιρετώ την παρέα του RWBBD, με την ελπίδα, αυτό το κείμενο να είναι σημαδιακό και να σηματοδοτήσει τη νέα εποχή αυτού του πρωτοποριακού χώρου, που έχει φιλοξενήσει τόσα χρόνια όλους εμάς, τους τρελαμένους με την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού (και όχι μόνο)!

Αφού, λοιπόν, ευχαριστήσω το Μιχάλη που μου δίνει το βήμα να γράψω για άλλη μια φορά σε αυτό το blog, ας περάσω στο … παρασύνθημα, δίνοντας τη δική μου οπτική για το πως ιδανικά πρέπει να δομηθεί το ρόστερ της νέας σεζόν, με δεδομένη την απόκτηση Πάντερ και το ευχάριστο γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον ο «βραχνάς» των 6 ξένων.

Η αλήθεια είναι ότι οι ομάδες που παρουσίασαν στα προηγούμενα άρθρα, τόσο ο Peris, όσο και ο Σπανούλαρος φαντάζουν ιδιαίτερα ανταγωνιστικές και για αυτό θα προσπαθήσω με τη δική μου πρόταση, να παρουσιάσω μια διαφορετική εκδοχή, αφενός για να υπάρχει ποικιλία και αφετέρου για να λειτουργήσει ως συμπληρωματική στις δικές τους…

Πριν προχωρήσω στο breakdown του ρόστερ ανά γραμμή, θα αναλύσω το σκεπτικό μου και όσον αφορά στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που θεωρώ ότι χρειάζεται η ομάδα, καθώς και όσον αφορά στο οικονομικό σκέλος, προκειμένου η πρόταση να εμπεριέχει και το στοιχείο του ρεαλισμού.
Ξεκινώντας ανάποδα, από όσα έχουν ακουστεί μέχρι τώρα, το μέγιστο διαθέσιμο ποσό για guard ανέρχεται σε €1,7 εκατ. (όσα δίνονταν σε Σλούκα δηλαδή ανά έτος), ενώ για τη γραμμή των ψηλών βάσει των προτάσεων σε Χάντερ και Έβανς (€800 χιλ. και €600 χιλ. αντίστοιχα), υπολογίζεται ένα ποσό κοντά στα €1,4 εκατ. 

Σε αυτό το μεταγραφικό budget, θα προσθέσω και το ποσό του συμβολαίου του Λεντέι (€200 χιλ.), στο οποίο θεωρώ πρέπει να γίνει opt out και να αναζητηθεί παίκτης διαφορετικών αγωνιστικών χαρακτηριστικών, διαμορφώνοντας το συνολικό ποσό για μεταγραφές στα €3,3 εκατ. 

Από εκεί και πέρα, μη λαμβάνοντας υπόψιν: α) τις όποιες διαπραγματεύσεις γίνουν με τους παίκτες που ήδη δεσμεύονται με συμβόλαιο για μείωση των αποδοχών τους, β) την πρόταση για νέο συμβόλαιο στο Σπανούλη, γ) τις πιθανές αποδεσμεύσεις (βλ. Μάντζαρη) ή αυξήσεις αποδοχών (βλ. Μιλουτίνοφ) με το κόστος που μπορεί να έχουν, καθώς και δ) το ύψος των συμβολαίων των παικτών, οι οποίοι έχουν ανακοινωθεί (Κόνιαρης, Πάντερ, Κακλαμανάκης), γεγονότα που λίγο ή πολύ αναμένεται να μεταβάλουν το τελικό πλαίσιο, θα κινηθώ με άξονα το παραπάνω ποσό ως παραδοχή, για να «κλείσω» τις τρύπες που έχει η ομάδα…

Ας ξεκινήσομε λοιπόν!

BACK COURT
Η πάλαι ποτέ, παραδοσιακά δυνατή, περιφέρεια του Ολυμπιακού έχει μετατραπεί σε μαύρη τρύπα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε τι και πως, αλλά αντίθετα να δούμε πως μπορεί να βελτιωθεί από εδώ και πέρα η κατάσταση και να παρουσιαστεί ξανά ένα back court, που θα εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται στο σύγχρονο μπάσκετ.

Μετά από ώριμη σκέψη και λαμβάνοντας υπόψιν ότι: α) δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ριζική αλλαγή κατά τα 4/5 στην πιο κομβική γραμμή της ομάδας (όπου η χημεία είναι απαραίτητη), καθώς και β) το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος παίκτης (με το υψηλό potential), αξίζει κατά τη γνώμη μου μια δεύτερη ευκαιρία με άλλο όμως ρόλο (και όχι αυτόν του go-to-guy, ο οποίος απότομα του δόθηκε), καταλήγω στην παραμονή του Γκος, καθώς διαθέτει στοιχεία (όπως court vision, ball handling, playmaking skills), τα οποία δύσκολα συναντάει κανείς σε αυτή την ηλικία και ειδικότερα σε Αμερικάνο παίκτη.
Εν συνεχεία, παίρνοντας ως δεδομένη την παραμονή του Σπανούλη, σε ένα ρόλο ωστόσο πιο δευτερεύοντα (15 – 20 ποιοτικά λεπτά ανά παιχνίδι για να είναι φρέσκος ειδικά στην crunch time) και την παρουσία του Κόνιαρη ως facilitator (κάτι σαν τον Κατσίβελη της ομάδας του back2back), έχουμε τα 3/5 συμπληρωμένα. Ο 4ος του back court είναι ο καθαρός shooting guard, Κέβιν Πάντερ, ο οποίος θα προσφέρει μακρινό σουτ, σκορ και ενέργεια…

Συνεπώς, αυτό που αντικειμενικά λείπει από την περιφέρεια μας είναι η αθλητικότητα, η καλή άμυνα, το drive και η δυνατότητα για έξτρα δημιουργία και προσωπική φάση. Όλα αυτά «φωτογραφίζουν» έναν παίκτη σαν το Γουοναμέικερ, ο οποίος μπορεί να τα προσφέρει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. 

Ωστόσο, επειδή ο χορός των εκατομμυρίων στην Euroleague … καλά κρατεί και πιθανή του απόκτηση θα ισοδυναμεί με θαύμα, αλλά και με δέσμευση μεγάλου μέρους του budget, θα επιλέξω ένα παίκτη, με παρόμοια χαρακτηριστικά και μεγάλες δυνατότητες, τον Ντεμέτριους Τζάκσον!
Ένα αρκετά γνωστό όνομα, το οποίο ακούστηκε και το χειμώνα για τον Ολυμπιακό, αλλά τότε είχε προτιμήσει την Κίνα. Ο Τζάκσον, λοιπόν, είναι ένας εκρηκτικός point guard (στο κολέγιο τον είχαν παρομοιάσει με το Γουέστμπρουκ), ύψους 1,86, ιδιαίτερα ταχύς και αλτικός, που μπορεί να σπρώξει την ομάδα στον αιφνιδιασμό και μέσα από την άμυνα (μέγας «κλέφτης), αλλά και μετά από ριμπάουντ.

Θεωρώ ότι είναι ο slasher που μας λείπει, ενώ και δημιουργικά είναι αξιοπρεπής, παίζοντας με άνεση το pick ‘n’ roll. Το μειονέκτημα του (πλην της έλλειψης Ευρωπαϊκής εμπειρίας, το οποίο σημαίνει ότι θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής), είναι το μη αξιόπιστο και ασταθές μακρινό του σουτ…
Όμως η παρουσία αφενός του Πάντερ και ενός ακόμη καλού σουτέρ στο 2 – 3, όπως θα δούμε παρακάτω, ευελπιστώ ότι θα «κρύψει» αυτή του την αδυναμία. Όσο για το ύψος του συμβολαίου του, με ένα ποσό κοντά στο €1 εκατ. ή λίγο παραπάνω, θεωρώ ότι θα συζητούσε τη μετακόμιση του στην Ευρώπη…

Συνεπώς η πρόταση μου για την περιφέρεια είναι Ντεμέτριους Τζάκσον, Γκος, Κόνιαρης στο 1 και Σπανούλης, Πάντερ με 3ο τον εξελίξιμο Αρσενόπουλο στο 2, ο οποίος θα μπορούσε να πάρει λεπτά στην Ελλάδα (σε όποιο πρωτάθλημα και με οποιοδήποτε status αγωνιστεί η ομάδα). 

SWINGMEN – SMALL FORWARDS
Ίσως με μια πρώτη ματιά, το back court να μην είναι τόσο φαντεζί και να φαίνεται φτωχό για το υψηλό επίπεδο της Euroleague. Ωστόσο το σκεπτικό μου, είναι ότι μετά από πολλά χρόνια, ο Ολυμπιακός χρειάζεται ένα swingman – killer, έναν παίκτη τύπου Σόνι Γουίμς, ο οποίος να μπορεί να σκοράρει με κάθε τρόπο, αποτελώντας το βασικό εκφραστή των επιθέσεων, είτε μέσω προσωπικής φάσης, είτε με «θανατηφόρο» spot shoot.

Στο άκουσμα, λοιπόν, της είδησης ότι ο Τζέιμς Νάναλι έμεινε ελεύθερος, δε θα μπορούσα παρά να αδράξω την ευκαιρία και να στήσω πάνω του την ομάδα της νέας σεζόν! Μιλάμε για ένα παίκτη pure scorer (εξάλλου με την Αβελίνο, όπου εκεί έκανε το ξεπέταγμα, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Ιταλικό πρωτάθλημα), ο οποίος σκοράρει μετά από τρίπλα και σε spot καταστάσεις, με drive ή μακρινό σουτ, ενώ παράλληλα, όπως έδειξε και η θητεία του στη Φενερμπαχτσέ, μπορεί να συνεισφέρει και αμυντικά…

Στα συν η πολυετής παρουσία του στην Ευρώπη, καθώς και η εμπειρία του από το υψηλό επίπεδο της Euroleague, όπου μάλιστα έχει στεφθεί και τροπαιούχος τη σεζόν 2016 – 17. Ο εν λόγω παίκτης, θεωρώ ότι είναι το ιδανικό συμπλήρωμα του Παπανικολαόυ, αγωνιζόμενος τόσο μόνος του στο 3, όσο και μαζί του στο 2 σε ψηλά σχήματα.

Το συμβόλαιο του κυμαίνεται γύρω στο €1 εκατ., οπότε θεωρώ ότι αν γίνει μια γρήγορη και δελεαστική προσέγγιση προς το πρόσωπο του, θα εξέταζε σοβαρά το ενδεχόμενο ένταξης του στον Ολυμπιακό, με ηγετικό ρόλο.

Συνεπώς η πρόταση μου στο 3 συμπεριλαμβάνει το δίδυμο Νάναλι, Παπανικολάου και ως 3η επιλογή, είτε κάποιον Έλληνα project με παραστάσεις (Χαραλαμπόπουλο;), είτε ρίξιμο του Ποκουσέφσκι στα βαθιά!

FRONT LINE
Έχοντας ξοδέψει €2 – €2,1 εκατ. χονδρικά στις θέσεις 1 – 3, το διαθέσιμο ποσό που απομένει για ψηλούς είναι κοντά στα €1,3 εκατ.

Το θετικό είναι ότι στη front line υπάρχει μια καλή μαγιά με την ύπαρξη του Μιλουτίνοφ, ενός από τους 5 κορυφαίους σέντερ στην Ευρώπη, καθώς και τους μπαρουτοκαπνισμένους, από παιχνίδια αυτού του επιπέδου, Πρίντεζη κυρίως αλλά και Βεζένκοφ (προσπερνάω τα σενάρια που τον «χρίζουν» ως 3άρι)…

Με το Μιλουτίνοφ, λοιπόν, να αποτελεί έναν ολοκληρωμένο ψηλό, που προσφέρει σε post παιχνίδι, ριμπάουντ, άμυνα ψηλά και χαμηλά, τον Πρίντεζη να είναι διαχρονικά μια σίγουρη επιλογή στο 4 με το πολύπλευρο επιθετικά παιχνίδι του (και οι δυο αυτοί λειτουργούν ως play maker ρακέτας) και το Βεζένκοφ ένα stretch PF με βασικό του όπλο το μακρινό σουτ, αυτό που λείπει από τη γραμμή των ψηλών, είναι ένα αθλητικό mobile 5άρι πίσω από το Μιλουτίνοφ και ένα 4άρι, τύπου Έβανς (δηλαδή να έχει face up παιχνίδι με αξιοπρεπές σουτ και να είναι καλός στην άμυνα ψηλά).

Ήδη για το back up του Μίλου, ακούγεται έντονα το όνομα του Ματίας Λεσόρ, ενός σκληρού και αθλητικού σέντερ, κάπως μονοδιάστατου επιθετικά, ο οποίος ωστόσο «δαγκώνει» στην άμυνα! Για τη θέση του 4αριου, η καθυστέρηση στην ανακοίνωση του Έβανς, ίσως μαρτυρά ότι τελικά η υπόθεση θα οδηγηθεί σε ναυάγιο…

Παρότι το εν λόγω δίδυμο (με ένα κόστος γύρω στο €1 – €1,1 εκατ.), θα μου άρεσε, ειδικά αν συνδυαζόταν με εξοικονόμηση να αποκτηθεί top guard, όπως ο Γουοναμέικερ, θα πάω ένα βήμα παραπέρα, προτείνοντας δύο παίκτες με παρόμοια χαρακτηριστικά μεν, περισσότερο πολυσύνθετους και ταλαντούχους δε!

Για τη θέση του PF, νομίζω ότι η περίπτωση του Μόρις Ν’Ντουρ δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ένα 4άρι ύψους 2,10, φόβητρο στην άμυνα με τα μακριά του χέρια, ο οποίος μπορεί να κινηθεί και ως περιφερειακός με την μπάλα στα χέρια λόγω της εξαιρετικής του τρίπλας και του καλού σουτ του. Κίνδυνος – θάνατος στο face up παιχνίδι σε slow tempo, αλλά ιδανικός και στο transition να τελειώνει αιφνιδιασμούς με καρφώματα.

Με ένα συμβόλαιο περίπου στα €800 - €900 χιλ. (παρά τον ανταγωνισμό από Βαλένθια και Μπασκόνια), θα ήταν το ιδανικό fit για τη front line του Ολυμπιακού, καθώς θα μπορούσε να αγωνιστεί σε κάθε σχήμα και ταυτόχρονα με οποιονδήποτε άλλον ψηλό της ομάδας (συμπεριλαμβανομένης και της επόμενης μου πρότασης)…

Για τη θέση του back up center, η αλήθεια είναι θα μου άρεσε ένα αθλητικό 5άρι, στυλ Οθέλο Χάντερ, εργατικού και τίμιου, που να τελειώνει τις pick ‘n’ roll φάσεις και να αποτελεί παράλληλα εγγύηση στην άμυνα. Όμως, ιδανικά θα προτιμούσα αυτά τα χαρακτηριστικά να συνδυάζονταν και με έναν πλουραλισμό στην επίθεση, δηλαδή ένας παίκτης τύπου Μακλιν, ο οποίος να είναι δυνατός, καλός ριμπάουντερ, να έχει face up παιχνίδι, να είναι πολύ καλός finisher κοντά στο καλάθι, αλλά να είναι και αξιοπρεπής rim protector, όντας σε θέση να προστατεύσει τη ρακέτα της ομάδας!

Πολύ δύσκολη η επιλογή, δεδομένων και των υπολειπόμενων διαθέσιμων χρημάτων ~€500 χιλ. Τέτοιοι παίκτες υπάρχουν αρκετοί στην άλλη όχθη του Ατλαντικού (Αιζάια Χικς των Νικς με 2-way contract), ωστόσο ειδικά όσον αφορά στις περιπτώσεις ψηλών, η προσαρμογή στο Ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού (τόσο επιθετικά, όσο και στο αμυντικό πλαίσιο) είναι συνήθως δύσκολη υπόθεση. Σε ένα παλιότερο μου άρθρο είχα αναφερθεί στο Χασάν Μάρτιν, ο οποίος όμως τις προηγούμενες μέρες «έκλεισε» στην Μπούντουτσνοστ…

Για αυτό το λόγο, νομίζω ότι ο ιδανικός παίκτης που «κουμπώνει» με την υπόλοιπη front line, όπως τη σκέφτομαι, είναι ένας παρόμοιος F/C, ο Ρούμπιτ. Ο ύψους 2,03, αλλά με μεγάλο wingspan, Ογκουστίν, ζήτησε και έμεινε πρόσφατα ελεύθερος από την Μπάμπεργκ. Μπορεί να συνθέσει ένα τέλειο δίδυμο και με τον Ν’Ντουρ (συμπληρώνοντας τον σε δύναμη και post παιχνίδι), αλλά και με όλους τους άλλους ψηλούς (και με Μιλουτίνοφ ακόμα ως 4άρι), καθώς διαθέτει καλό mid range σουτ, μυϊκή δύναμη να σπρώξει αντίπαλα σέντερ, αξιοπρεπές προς καλό, above the rim παιχνίδι, αμυντικά και επιθετικά. 

Ωστόσο το κυριότερο, όπως φαντάζομαι τη front line, είναι ότι διαθέτει τη δυνατότητα να τραβήξει έξω τους αντίπαλους ψηλούς (καθώς εκτός από το σουτ, μπορεί να πάρει με μεγάλη επιτυχία προσωπικές φάσεις, τελειώνοντας με drive όπως ο Μακλιν), ανοίγοντας χώρους για τους συμπαίκτες του στη ρακέτα… Ενώ παράλληλα και αμυντικά, μπορεί να υπηρετήσει τόσο άμυνα με αλλαγές, μαρκάροντας κοντύτερους αντιπάλους, αλλά και να αποτελέσει «λίρα εκατό» στην άμυνα ψηλά!

Ένα συμβόλαιο κοντά στις €500 χιλ. μαζί με το διαβατήριο να αγωνιστεί ξανά στην Euroleague θα αποτελούσαν λογικά μεγάλο δέλεαρ, για το Ρούμπιτ, να αποδεχθεί μια πρόταση από την ομάδα μας.
Συνεπώς, η γραμμή ψηλών στο δικό μου ρόστερ, θα διαμορφωνόταν με Πρίντεζη, Ν’Ντουρ και Βεζένκοφ στο 4 και Μιλουτίνοφ, Ρούμπιτ και το βοηθητικό Κακλαμανάκη στο 5, σε ένα ρόλο σύγχρονου Καββαδά (ας ελπίσουμε όχι με την ίδια εξέλιξη στην καριέρα του)…

Συνοψίζοντας η ομάδα του Ολυμπιακού για τη σεζόν 2019 – 20, σύμφωνα με τη δική μου φιλοσοφία θα είχε τους εξής παίκτες:

🏀 D. Jackson, Goss, Koniaris,
🏀🏀 Spanoulis, Panter, Arsenopoulos
🏀🏀🏀 Nunnally, Papanikolaou, Pokusevski
🏀🏀🏀🏀 Printezis, N’Dour, Vezenkov
🏀🏀🏀🏀🏀 Milutinov, Rubit, Kaklamanakis

Ένα κατά τη γνώμη μου, ρόστερ με πολλούς παίκτες πολυθεσίτες με αρκετά και πολυσύνθετα χαρακτηριστικά σε ατομικό επίπεδο, οι οποίοι μπορούν να υπηρετήσουν το σύγχρονο 3&D στυλ παιχνιδιού. Η πρόταση μου συμπερασματικά, στηρίζεται κυρίως στην απόκτηση 2-way παικτών, που να μπορούν να προσφέρουν, τόσο και αμυντικά, όσο και επιθετικά, αυξάνοντας τις επιλογές του προπονητή, στο να δοκιμάσει διαφορετικά σχήματα και ανακατεύοντας την τράπουλα.

Ας ελπίσουμε, ανεξαρτήτως ονομάτων, η ομάδα να κινηθεί σε αυτό το πλαίσιο, με γνώμονα να παρουσιάσει σε πρώτη φάση ωραίο θέαμα και σταδιακά να γίνει ανταγωνιστική, όσον αφορά στους αγωνιστικούς στόχους της…

ΥΓ1: Ας μην αφήσουμε τις όποιες προσωπικές αντιδικίες να μας χαλάνε ό,τι ωραίο γίνεται σε αυτούς τους χώρους. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι Ολυμπιακοί και τουλάχιστον σε αυτό το επίπεδο δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα παρά ίσως μερικές διαφωνίες πάνω σε αγωνιστικά θέματα της ομάδας, άντε και κανά πείραγμα, αφού ο χαβαλές, πάντα σε όμορφα και ανεκτά πλαίσια, είναι απαραίτητος!

ΥΓ2: Επειδή μου αρέσουν τα plan B, αν κάτι πήγαινε στραβά στην ομάδα όπως την προτείνω (π.χ. απώλεια κάποιου παίκτη) θα μου άρεσε εξίσου το δίδυμο Τζο Γιανγκ – Μπράντον Πολ στις θέσεις 1 – 3 αντί των Τζάκσον και Νάναλι, καθώς συνδυαστικά θα μπορούσαν να δώσουν ό,τι και αυτοί οι δύο.

ΥΓ3: Η επόμενη σεζόν στην Euroleague αναμένεται εξαιρετικά δύσκολη και ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα προέρχεται από μια δύσκολη χρονιά… Η δική μου συμβουλή είναι πίστη στο πλάνο, υπομονή και κυρίως ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ! 

Καλό μήνα και καλές μεταγραφές να έχουμε!!!

Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)