Σκόρπιες σκέψεις

Χαιρετώ!

Στον απόηχο του χθεσινού, στα προεόρτια του σημερινού και με κλεισμένες 3/4 θέσεις για Λονδίνο, είπα να ρίξω κάποιες σκόρπιες σκέψεις:

* Ακόμα υπάρχουν Ολυμπιακοί που φοβούνται την "αρμάδα του Πεδουλάκη"? Άλλο το ότι
καταφέρανε και φτιάξανε μια μαχητική ομάδα σε χρόνο dt, άλλο ότι αυτή είναι σε θέση να πάρει ευρωλίγκα... Το ελληνικό πρωτάθλημα δε το ανέφερα γιατί είναι "ειδικών συνθηκών" σειρά και το ξέρουμε ΚΑΛΑ, όλοι πια... Καλό θα είναι όμως να δούμε εάν και πόσο θα αντέξει αυτό το μικρό rotation, των 6-7 παικτών maximum? Γιατί η ψυχολογία είναι πολλές φορές τα πάντα στο basketball και αυτό είναι και που με φτιάχνει και που με φοβίζει...

* Δε τελειώσαμε τη σειρά όταν έπρεπε και εννοείται δε λέμε τυχαία ότι πιστεύουμε την ομάδα, αλλά αν κάποιος έχει το καλό mentality πριν από το σημερινό jump ball, αυτή είναι η Εφές, μη τρέφουμε αυταπάτες. Από το 2-0, βρέθηκε στο 2-2 και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο για αυτούς και τον χειρότερο για εμάς. Ένα comeback σου δίνει (πάντα) άλλο αέρα, αυτόν του "μπαίνω και όπου βγάλει" και δεν είναι "παίξε-γέλασε" η φάση το βραδινό... Αν δεν είχαμε σφυρηλατήσει την "do or die" πλευρά μας ΤΟΣΟ πολύ από την περσινή χρονιά, τώρα θα 'μουν ΦΟΒΕΡΑ ανήσυχος, αλλά προς το παρόν παραμένω σε μιας καλής έντασης ψύχρα...

* Σήμερα παίζουμε ίσως το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ματς της χρονιάς... Από αυτό θα εξαρτηθούν ΠΟΛΛΑ για τη συνέχεια και την όποια ομαλή λειτουργία του τμήματος. Αν κερδίσουμε (δε με νοιάζει η διαφορά), θεωρώ ότι κατά 90% καθαρίζουμε τον βάζελο από τώρα. ΟΚ, μπορεί να λέω και παπαριές τώρα, αλλά έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοια είναι που φτιάχνουν ή χαλάνε την ψυχολογία όλων, εντός και εκτός των τοιχών... Με τσεκάρισμα εισιτηρίου, κατακτούμε το σημαντικότερο από όλα (τη δεδομένη στιγμή): ΗΡΕΜΙΑ. Κανείς δε ζητάει κούπα ξανά, πάμε πάλι ως underdog, αυτή τη φορά αποδυναμωμένο μεν σε κάποιες θέσεις "κλειδιά", πιο έμπειρο όμως και "ψημένο" δε, σε καταστάσεις "δύσκολες". Θα βρεθεί χρόνος για ανασύνταξη δυνάμεων, χωρίς βιασμούς ή πιστόλια στον κρόταφο και το μόνο που θα μένει θα είναι να βάλουμε (αν μπορούμε πια, για μένα επιβάλλεται τουλάχιστον να προσπαθηθεί) και άλλους παίκτες στο rotation μας, που έστω μια άμυνα, ένα rebound, δυο πόντους, πέντε λεπτά ξεκούρασης να προσφέρουν, θα είναι ένα μεγάλο συν, όσο και αν αυτό πιθανόν να μη φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού τώρα...


* Έγινε τρελός χαμός με τα εισιτήρια και το ΣΕΦ σήμερα θα είναι φίσκα! SOLD OUT τη στιγμή που έπρεπε να γίνει. Μου είπαν, ότι τέτοια μούρλα για ένα εισιτήριο, μόνο σε αγώνες τελικής σειράς με τον ακατανόμαστο! Καιρός ήταν να γεμίσει το γήπεδο, καιρός είναι να παίξει η ομάδα για αυτόν και εύχομαι στο τέλος της βραδιά να ξεπροβοδίζουμε τα παιδιά με πανηγύρια και εικόνες σαν και αυτή που κοσμεί το σημερινό ποστ!


* Και να θες να μείνεις ήρεμος με τη δημοσιογραφική μασονία (κατά το κοινώς λεγόμενο, να τους "γράψεις" όπου εσύ αρέσκεσαι), δε μπορείς! Βλέπω μια άνευ προηγουμένου διάθεση στήριξης (ή προτροπής προς αυτή), για την ομάδα που "χτίζει" ο ΠΟΑ (με καλύτερο παίκτη τον Διαμαντίδη στη δύση του, τον Τσαρτσαρή σε αποσύνθεση και τον Σόφο... στα γνωστά του!). Δε πέφτω από τα σύννεφα, αλλά όχι και να πάει ασχολίαστο... Έλεος ρε λαμόγια! Τόσα χρόνια που ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να φτιάξει ομάδα, πέφτατε σα τα κοράκια πάνω από κάθε "αποτυχία" και κατασπαράζατε... Σε μια ομάδα που και F4 πήγαινε και σε τελικούς και που της ΚΛΕΨΑΝ δυο φορές τουλάχιστον, τους κόπους... Τότε όμως η καραμέλα έλεγε "στο basket κερδίζει πάντα ο καλύτερος!", αίφνης και διά μαγείας "φταίει η μαφία του Ρήγα"! Τα γραπτά μένουν και ο τροχός γυρίζει...

Καλή μας επιτυχία!

16 χρόνια από το πρώτο...

Πάμε ρε!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Ελπίζω να μας πάει καλά και να τελειώσει ακόμη καλύτερα αυτή που μόλις ξεκίνησε... Πάει καιρός
από την τελευταία φορά που τα είπαμε "επισήμως". Με κάποιο post δηλ, που να μιλάει εξολοκλήρου για έναν αγώνα. Υποσχέθηκα να αναρτήσω κάτι με το πέρας της σειράς, αλλά δε κρατιέμαι. Και αυτό γιατί οι «εσωτερικές διαμάχες» δίνουν και παίρνουν από την Παρασκευή το βράδυ λόγω της ηλιθιότητας στην οποία και υποπέσαμε.
Για να ξεκαθαρίζουμε κάτι εξαρχής: Η στήριξη σε αυτή την ομάδα, είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ. Επίσης ΔΕΔΟΜΕΝΗ θα πρέπει να θεωρείται και η κριτική. Το κάναμε πάντα και θα συνεχίσουμε όσο αναπνέουμε. Η λογική της "τυφλής υποστήριξης", είναι κάτι που ανέκαθεν με ενοχλούσε. Όσο με ενοχλούν αυτοί που γιουχάρουν παίκτες και προπονητές στο γήπεδο, άλλο τόσο με ενοχλούν και αυτοί που σε κάθε τι, στρουθοκαμηλίζουν και δικαιολογούν.
Δεν ανακαλύψαμε τον τροχό τώρα φυσικά. Πολλά από αυτά που “αίφνης” γίναν αντιληπτά από μερίδα κόσμου και δημοσιογραφίσκων, εμείς τα φωνάζουμε από τον Δεκέμβρη. Και όχι, δε το υπενθυμίζουμε για λόγους "αξιοπιστίας" (και καλά...), αλλά για λόγους καθαρού ρεαλισμού. Τα κάναμε ΣΚ@Τ@, είναι official πια. Από τη στιγμή που δεν ανανεώσαμε με τον Ντούντα, η πρώτη και σημαντικότερη στραβή είχε ήδη πάρει θέση στο φετινό πλάνο της ομάδας. "Με πορδές, δε βάφεις αυγά" λέει η γιαγιά μου και στην περίπτωσή μας αυτό συνέβη. Το ότι καταφέραμε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να κάνουμε ακόμη χειρότερες επιλογές με τις προσθαφαιρέσεις του roster και αυτή τη στιγμή να βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το F4, με δυο ΜΟΝΟ Αμερικανούς να παίζουν επί της ουσίας, συνιστά επίτευγμα και όχι, τώρα δεν είμαι ειρωνικός. Δε ξαναμπαίνω (επίσης) στη διαδικασία να πω αναλυτικά τι και πως. Όποιος μας διαβάζει πρώτη φορά, ας ανατρέξει σε κείμενα παλαιότερα και θα δει (ΔΥΣΤΥΧΩΣ) να επαληθευόμαστε για όλα αυτά που τώρα ζούμε. Το μόνο που απομένει ίσως για "φωνή" από πλευράς μας, είναι να μη πάει χαμένη/καμένη και η επιλογή του Πέρκινς, αλλά και ‘δω όμως δε θα κάνω το λάθος να μπω σε διαδικασία και να επαναλάβω τα αυτονόητα... Γιατί και εγώ κουράζομαι και εσάς κουράζω... Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως? Δε νομίζω...
Όπως στρώσαμε θα κοιμηθούμε λοιπόν, αλλά ρε γαμώτο, ας το κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε πια. Όλοι μας πάθαμε εγκεφαλικά με το 4ο ματς της σειράς απέναντι στην Εφές. Και η αλήθεια είναι ότι από τη μια σκέφτομαι: "ΟΚ, αν ήταν να μας ξεπληρώσει η τύχη τα του περσινού τελικού, καλύτερα που 'γινε τώρα και με αυτό το παιχνίδι", από την άλλη σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να ΄ναι σύμπτωση και με γεμίζει με φοβίες για το τι μέλλει γενέσθαι.
Και επειδή πολλά γράφτηκαν/ειπώθηκαν, από τις δυο κυρίαρχες τάσεις των φιλάθλων μας τούτες τις ημέρες, στο αν έφταιγε ο coach δηλ για το αποτέλεσμα ή όχι, θα πω μόνο τούτο (χωρίς βεβαίως να διεκδικώ το σωστό και το αλάθητο):
Με πάνω-κάτω 90 δεύτερα να απομένουν και 7 ολόκληρους πόντους μπροστά, η όλη διαχείριση δείχνει "τρικυμία εν κρανίω". Και ναι, είμαι από αυτούς που θέλουν τον coach εκεί να βάζει το χεράκι του και όχι τους παίκτες. Εννοώ, ότι ακόμα και ο Σπαν να έμπαινε, οι πιθανότητες να κάνει λάθος ή να το διαχειριστεί σωστά είναι εντελώς ψυχανέμισμα του καθενός μας. Αλλά δεν είναι να το πάρεις πάνω σου και να πεις στους παίκτες σου τι θα πρέπει να κάνουν και όχι να το φανταστούν, ακόμα και αν το θεωρείς αυτονόητο... Δε φτάναν οι κατοχές για να γυρίσουν ματς οι Τούρκοι και όμως το πήρανε... Έπρεπε να τα κάνουν όλα σωστά, εμείς όλα λάθος και "πετύχαμε διάνα". Η παθητικότητα που βγάζουμε στα τελευταία λεπτά και με εμάς προηγούμενους στο σκορ, έχοντας διαφορές ασφαλείας μάλιστα, είναι το λιγότερο εξοργιστική, πέρα για πέρα υπαρκτή και επουδενί τυχαία. Παραδείγματα? Πολλά, με πιο εύκολο αναφοράς εκείνο του παιχνιδιού με τη Σιένα στο ΣΕΦ. Άρα, οι πιθανότητες μιλάνε για δική μας αστοχία (μη πω κάτι άλλο) και όχι για τύχη από πλευράς Εφές. Δε ακουμπώ καν την εξίσωση για διαιτησία, γιατί παρόλο που ήταν οφθαλμοφανές ότι παίζαν έδρα, ο αγώνας χάθηκε ΞΕΚΑΘΑΡΑ από εμάς και μόνο. Όπως είπε και ο Πριντ (αν δεν κάνω λάθος), "Εμείς χάσαμε, δε κερδίσαν αυτοί"... Η δε δήλωση του Μπαρτζώκα περί "τυχερής Εφές”, είναι μια ακόμη ΑΚΥΡΗ που έρχεται να προστεθεί στις τόσες που έχει κάνει φέτος...
Ας είναι όμως, γιατί με όλα αυτά να συμβαίνουν, παραμένουμε μέσα στους βασικούς μας στόχους. Και βλέποντας τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε από δω και στο εξής (αν περάσουμε, που αν θέλετε τη γνώμη μου, ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ!) εκτός από το να ανεβάζω θερμοκρασία για την χαμένη ευκαιρία ενός repeat (δεν αποκλείω τίποτα μετά τα περσινά, αλλά κάτι τέτοιο φέτος θα είναι θαύμα μεγαλύτερο αυτού της Πόλης, μη γελιόμαστε), βλέπω ακόμη φως! Γιατί όποτε θυμόμαστε το DNA μας και δε παίζουμε μαλθακά, με όσα χίλια-μύρια επίκτητα μειονεκτήματα και αν έχουμε, είμαστε μέσα στο παιχνίδι ρε γαμώτο! Στο κάτω-κάτω και έτσι πως το βλέπω εγώ, τρία παιχνίδια απομένουν... Γιατί όσο και να βάζουν το παρεάκι του Παπαλουκά και του Τεόντοσιτς στο πάρτι από Ευρωλίγκα μεριά ετσιθελικά, γιατί όσο και να διαμαρτύρεται για αδικίες ο ΠΟΑ και ο επικεφαλής του, μια ομάδα δε θέλει κανείς εκεί (μαντέψτε πια...)! Ο Τσατσένκο, βγήκε και το ‘πε φόρα παρτίδα και αν ψάχνουν τα παιδιά για παράσημο, ας ξεκινήσουν από εκεί! Όσο και να θέλουν οι "αντικειμενικοί" να περάσουν "άλλα" στην κοινή γνώμη, η αλήθεια μιλάει από μόνη της και ο Ολυμπιακός παραμένει η πιο refuse to lose team, για τους αντιπάλους της... Δεν είναι μαλ@%@ να το ξεχνάμε εμείς οι ίδιοι και να μας το θυμίζουν αυτοί? Ας μη τους κάνουμε τη χάρη, ας πάρουμε την τελευταία και πιο γερή σφαλιάρα ως μάθημα (επιτέλους) και ας πάμε να κάνουμε αυτό που μπορούμε, όπως μπορούμε και όσο μπορούμε. Ας πατήσουμε στο κεφάλι την Εφές αρχής γενομένης και με τρόπο εξόχως πανηγυρικό όπως και πέρυσι, ας ξεπροβοδίσουμε τα παιδιά με την ευχή για ότι καλύτερο μπορούν.
Όπως λέει το moto στη φωτό, “This team is incredible..”. Πάμε ρε!

OLBC Vs Siena, 30/03/2012

Check In...

Καλημέρα στην φράξια!
Αρχικά να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση νέας ανάρτησης, αλλά κάτι η πολλή δουλειά, κάτι
που οι σειρές (ΟΛΕΣ!) έχουν γίνει "μύλος", είπα να το κάνω μια και καλή με το πέρας τουλάχιστον της δικής μας κι αυτό και θα πράξω. Ελπίζω αυτό να γίνει σήμερα και να μη μπούμε σε αγχωτικές διαδικασίες για επαναφορά της σειράς, στο ΣΕΦ. Και αυτό όχι γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη στην ομάδα (παρόλες τις αδικαιολόγητες μεταπτώσεις ψυχολογίας), αλλά γιατί άλλη μια φορά αποδεικνύεται τι σόι @@ριές γράφουν οι "επαγγελματίες" του είδους και ΠΟΣΟ αποπροσανατολίζουν τον κόσμο, ειδικά αυτόν που δεν ασχολείται και ιδιαίτερα με το άθλημα του basketball...
Βγάλαν κάποιοι "έξυπνοι" λοιπόν προς τα έξω, ότι η Εφές είναι "ασκέρι", "όχι ομάδα" και "λίγη για F4" (μεταξύ άλλων τέτοιων "ωραίων") και λίγο-πολύ θέλουν να παρουσιάσουν ως αποτυχία την όποια τυχόν στραβή μπορεί να τύχει... Ενώ ο "εξάφαπος" έτσι? Ομαδάρα που πάει κόντρα σε "Θεούς και Δαίμονες"... Και το χειρότερο είναι ότι "τσιμπάνε" και κάποιοι δικοί μας για την "υπερομάδα" του ΠΟΑ... Λοιπόν, εμείς από αυτό εδώ το βήμα, ευθύς-εξαρχής είχαμε τονίσει ότι ο βάζελος θα είναι ανταγωνιστικός και ο ότι ο Πεδουλάκης είναι μια χαρά προπονητής. Ο Γιαννακόπουλος jr, γνήσιος και καλός συνεχιστής των οικογενειακών παραδόσεων και η γνωστή Μασονία, στις επάλξεις! Ποτέ δεν τον υποτιμήσαμε και για αυτό και δε τον φοβόμαστε (καλά, γενικώς δε φοβόμαστε τον ΠΟΑ, αλλά λέμε τώρα...). Μαγκιά του για ότι έχει καταφέρει μέχρι τώρα (αλήθεια, η διαιτησία συνεχίζει να είναι "κακή" και η Ευρωλίγκα εμπαθής...?), αλλά εμείς ΠΑΡΑΚΑΛΑΓΑΜΕ να ανταμωθούμε, μη ξεχνιόμαστε... Ευτυχώς τα γραπτά μένουν! Αλλά καλά να 'μαστε, θα ΄ρθει και αυτή η ώρα...
Στα δικά μας, ανοίγω το ποστ γιατί το προηγούμενο "μπούκωσε" από τα comments και χάθηκε λίγο ο μπούσουλας με το τι γράφει ποιος... Οπότε πάμε να ξεκινήσουμε και να καταθέτουμε εδώ μέσα σκέψεις και ό,τι άλλο μας κάτσει ως pre-game και εύχομαι να "αναγκαστώ" να με πάρει το πρωί, με ένα καινούργιο ποστ ανακεφαλαίωσης του τι είδαμε σε όλες τις μάχες. Έχω την αίσθηση ότι σήμερα θα παρακολουθήσουμε ένα παιχνίδι που θα κριθεί αν όχι στο τελευταίο σουτ, σίγουρα στα τελευταία λεπτά. Οψόμεθα, αλλά η λογική λέει ότι δε γίνεται να κατέβουμε ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ ξανά και μάλιστα μέσα σε δυο μόνο μέρες, πάει πολύ...
Κάτι τελευταίο, να χαιρετήσω όλα τα νέα παιδιά που έρχονται στην παρέα μας μέρα με τη μέρα και μιας και πλέον μου είναι λίγο δύσκολο να απαντώ σε όλους, θα ήθελα να τονίσω ότι διαβάζω τα πάντα όταν βρίσκω λίγο χρόνο (συνήθως αργά το βράδυ όταν και έχουν κοιμηθεί οι σπόροι μου) και απαντώ επίσης όπου νομίζω ότι έχω κάτι να προσθέσω. Μη το πάρετε ως "σνομπισμό" αυτό! Πολύ χαίρομαι πάντως που η παρέα μεγαλώνει και κυρίως, που δε φιλοξενεί "καφριλίκια". Σας ευχαριστώ όλους που δείχνουμε επί του πρακτέου ότι "οι μπασκετικοί έχουμε άλλο αέρα" και ας ακούγεται ελιτίστικο!

ΥΓ: Αν είναι εύκολο, τώρα που πληθαίνουμε, ας έχουμε διαφορετικά avatar δίπλα από το nickname, μιας και βοηθά ΠΟΛΥ το μάτι για την όλη κουβέντα.

Πότε έχει πτήση για Heathrow, είπαμε?!

Εμείς και οι άλλοι...

Χαιρετώ την ομάδα!

Το ξεκινώ το ποστ χωρίς ακόμη να χω αποφασίσει αν θα γράψω μόνο για τη δική μας σειρά ή όχι... Θα δείξει, ας ξεκινήσουμε με αυτά που μας κόφτουν και βλέπουμε και για τους άλλους, σωστά?
Πάντως σαν αρχικό γενικό σχόλιο, έχω να πω το εξής:

Είναι ΣΙΓΟΥΡΑ ό,τι πιο ανταγωνιστικό έχω δει σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, το φετινό πρωτάθλημα της Ευρωλίγκα (αν όχι από καταβολής) και πέρα από τα κλασικά στοιχεία που πάντα παίζουν ρόλο (mentality ομάδων, τύχη, διαχείριση ειδικών καταστάσεων κτλ.), θα πρέπει να προσθέσουμε την καταπόνηση όλων των ομάδων που φέτος ήταν πρωτόγνωρη, τις απώλειες λόγω αυτής που αλλάζουν τις όποιες ισορροπίες και νομίζω ότι στη δική μας περίπτωση τουλάχιστον, αυτό που θα κυριαρχήσει ή καλύτερα ΘΑ πρέπει να κυριαρχήσει είναι ένα:

Το "μπαρουτοκάπνισμα", το μέταλλο και το τσαγανό που έχουμε αποκτήσει από πέρυσι και που σε σχέση με την Εφές, αλλά και όποιον άλλο φέτος το θυμηθήκαμε (έστω και αμυδρά), μας δίνει αυτό το extra και μας πήρε από το χεράκι και μας οδήγησε σε ασφαλέστερες διαδρομές.

"Κάτι μας είπες τώρα..!" πιθανόν και δίκαια ίσως να αναφωνήσουν οι μπασκετικοί nerds που θέλουν αναλύσεις επί χάρτου, πινακάκια και στατιστικά, αλλά λυπάμαι δε θα μπω (όσο μπορώ τέλος πάντων...) σε τέτοιες διαδικασίες. Και αυτό γιατί με ενοχλεί να "διαβάζω" το μέλλον με βάση τα στατιστικά - ειδικά σε φεγγάρια play-offs. ΟΚ, βεβαίως και τα "μελετώ" αλλά αυτό γίνεται πάντα με στόχο να βοηθάνε και όχι εξηγούνε..

Δε ξέρω τι γράφουν άλλα sites ή blogs, αλλά το δικό μας ζευγάρι μαζί με εκείνο της Ρεάλ με Μακάμπι, τα θεωρώ με διαφορά ως τα πιο "παράξενα". Μου δίνεται η αίσθηση (για να μη μιλήσω για διαίσθηση...) ότι το break εκατέρωθεν δεν είναι:

1. Κάτι που παραξενεύει ή δεν έχει πιθανότητες και μάλιστα ΜΕΓΑΛΕΣ.
2. Κάτι που δίνει σε αυτόν που πιθανόν να το κάνει, έστω το ψυχολογικό προβάδισμα μιας και το εν γένει match-up των ομάδων (και των 4αρων), στα δικά μου οπτικά αισθητήρια μοιάζει με αυτό που λένε οι Τούρκοι, "ταμάμ"!

Δε βλέπω κάτι που να δίνει extra αποστάσεις σε κάποιον από τους τέσσερις προαναφερθέντες μονομάχους και το εκνευριστικό κλισέ του "50-50", είναι και το μόνο που μπορώ από πλευράς μου να αποδώσω...

Εγώ παίδες, το βλέπω κυριολεκτικά ως "σειρά ισορροπιών". Είναι τόσο λεπτές δε, που θεωρώ ότι κάθε μάχη θα μας δίνει μεν μια παραπάνω οπτική, αλλά με τίποτα το κάτι παραπάνω για πιο ασφαλή συμπεράσματα. Και εκεί είναι που εκνευρίζομαι με τα πανηγύρια από πλευράς ΜΜΕ και ελαφρόμυαλων. Γιατί ΑΠΑΝΤΕΣ μες στην ομάδα ξέρουν τι πραγματικά "παίζει" και μια στραβή (που όπως προλόγισα, δε μου φαίνεται διόλου απίθανο να συμβεί), ίσως αποβεί σε βάρος. Βάρος που πετάχτηκε από τις πλάτες μας (μετά το παιχνίδι με την Κίμκι στο ΣΕΦ) και σε ομάδα και προπονητικό team και δε θα ήθελα στην καμία, να ξαναβρούμε στο διάβα μας.

Η αγωνιστική μας ετοιμότητα πρέπει να πάει (αν δεν είναι ήδη) στο 100%, για να μην πω και παραπάνω! Θα πρέπει να χτυπήσουμε την Εφές όσο πιο ωμά γίνεται και ει δυνατόν (γίνεται αυτό) να καθαρίζουμε τα ματς σχετικά ανώδυνα. Είμαστε και οι δυο ομάδες ρυθμού, με έφεση στο ανοιχτό γήπεδο και με εύθραυστη ψυχολογία. Θυμηθείτε τις δυο αναμετρήσεις που έχουν μπει στην ιστορία ήδη. Στο πρώτο παιχνίδι, τους βγήκαν τα σουτ, μας πετσοκόψανε με συνοπτικές διαδικασίες! Σε εκείνο του ΣΕΦ ήταν επανάληψη από την ανάποδη με μόνη διαφορά, ότι εκείνη τη φορά τους αναγκάσαμε ΕΜΕΙΣ με την σκληρή (φυσική) μας άμυνα να χάσουν τα αυγά και τα καλάθια, και το κατακρεούργημα να γίνεται (λογικά) η κατάληξη του αγώνα.

Εμείς προς το παρόν φαίνεται να βρισκόμαστε σε καλύτερο φεγγάρι σε σχέση με αυτούς, αλλά όλοι ξέρουμε καλά πως αυτά αλλάζουν για πλάκα. Έχουμε το credit του "έμπειρου" και του "δοκιμασμένου" σε τέτοιες φάσεις μεν, αλλά και οι Τούρκοι έχουν κάτι αντίστοιχο στο θέμα του προπονητή. Είναι και αυτός νέος και ελπιδοφόρος, αλλά με αρκετά πιο πολλές παραστάσεις από τον δικό μας που 'ναι πρωτάρης και δε σας κρύβω ότι και η εν λόγω μάχη που προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον!

Τζαμόν Γκόρντον και Φάρμαρ θα πρέπει να ξεχάσουν τη λέξη "δημιουργία" και όποιος πάει πάνω τους (πιθανολογώ ο Law με βοήθειες από Κατσίβελη - ας μη το ανοίξω το βρομόστομο μου εδώ τώρα...), μάλλον θα είναι και το starting key point για κάθε ροζαλία από τις τρεις που μας δίνουν το ticket για Heathrow. Δε βλέπω κάτι/κάποιον στη front line τους, που θα 'πρεπε να μας φοβίζει και αν τα πήγαμε καλά με εκείνους της Khimki (απείρως καλύτερη front court από τους Τούρκους, για να μη πω από τις καλύτερες γενικώς της φετινής διοργάνωσης), θα 'ναι αυτοκτονία να μη κάνουμε το ίδιο να την πάθουμε από εκεί!

Νομίζω ότι το πραγματικά ωραίο τρικ του coach με Hines/Powell, θα πρέπει να διανθισθεί με τον 7footer που ακούει στο όνομα Γκιόργκι Σερμαντίνι και που είναι ένα όπλο που και ταιριάζει στην σειρά των παιχνιδιών και δεν έχει αξιοποιηθεί όσο θα πρεπε, αλλά ποτέ δεν είναι αργά...

Αν από τις θέσεις '3' και '4' έχουμε καλό performance, ειδικά στο shooting, πιθανολογώ ότι θα γίνει η ζωή μας ευκολότερη. Ο Βούγιασιτς είναι και ο μόνος από το roster τους που εγώ "φοβάμαι", μιας και δείχνει να 'ναι και ο μόνος με ηγετικές ικανότητες και κάκαλα όταν η περίσταση το ζητά. Παρόλα αυτά με Σπαν περισσότερο εγκρατή και συγκεντρωμένο, όλα τα άλλα πάνε βόλτα. Είναι απορίας άξιον τι του έχει "χαλάσει" το μυαλό τον τελευταίο καιρό, μιας και (ευτυχώς) τώρα που έρχεται σκορ και από άλλους θα 'πρεπε να είναι αν μη τι άλλο, χαλαρότερος. Παίζει λες και έχει να αποδείξει κάτι ώρες-ώρες, που δε βοηθά ούτε αυτόν, ούτε την ομάδα. ΟΚ, είναι εγωιστής και αυτό είναι ένα βασικό γνώρισμα ΟΛΩΝ των μεγάλων παιχτών (ως θετικό το μετράω προσωπικά), αλλά με κάποιον τρόπο θα πρέπει να ξαναφτιάξει το μυαλό του. Στο κάτω-κάτω, έρχεται ο τρίτος κανακάρης (με το καλό ρε Μπιλ!) και όλοι θέλουμε να συνεχιστεί η (γνωστή) παράδοση..χεχε!

Θέλω να δω επιτέλους Πρίντ και Πέρο σε ανοδική πορεία (ο ένας είναι δικαιολογημένος, ο άλλος όχι και τόσο - ναι για σενα μιλάω ρε συμπάθεια!) και όχι με σκαμπανεβάσματα. Θέλω να πιστεύω ότι τώρα που είναι η ώρα, θα το δούμε και από τους δυο! Επίσης είδα τον Στράτο να βρίσκει πατήματα και περιμένω και τον Σλούκα που είναι σε περίοδο ντεφορμαρίσματος, να συγκεντρωθεί και να ανεβάσει στροφές.

Αν και ΠΙΣΤΕΥΩ την ομάδα όσο τίποτα, θα πρέπει το 2-0 να είναι αδιαπραγμάτευτο στην κούτρα μας. ΟΛΩΝ! Και αν για τους παίκτες το 'χω σιγουράκι, για τον κόσμο όχι και τόσο. Όποιος μπορεί να περάσει βόλτα από το ΣΕΦ και δε το 'χει ήδη κάνει, ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ! Για μουρμούρες και λοιπές μαλακίες, τα ακούω βερεσέ, δεν έχω ακούσει ούτε μια φορά γύρω μου αυτά που κατά κόρον γράφονται (για γιούχες κτλ), οπότε και δε τα πιστεύω! Όσο και να τα σκατώσαμε μέσα στη χρονιά, μη τα ξαναλέμε, παίζουμε την τιμή μας και τον τίτλο μας με κάποιους που ναι μεν είναι ποιοτική ομάδα, αλλά δεν υπολοιπόμαστε ΠΟΥΘΕΝΑ! Τώρα όλα ξεκινάνε από την αρχή...

Και κάποια (λίγα) λόγια για τα άλλα ζεύγη:

Ρεαλ Μαδρίτης Vs Μακάμπι Τελ Αβίβ:

Ήδη αναφέρθηκα. Σειρά με ίδια/κοινά στοιχεία και με λεπτές γραμμές επίσης. 50-50 hands down! Σε καλό mood οι Ισραηλινοί, με γατόνι coach και "φανέλα" από τη μια, ομάδα ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο η Ρεάλ, παραδοσιακή δύναμη επίσης (παρόλο που έχει δεκαετίες να μεσουρανήσει) από την άλλη και επικινδυνότητα που έχει να κάνει ακριβώς με αυτό του αλλοπρόσαλλου χαρακτήρα της! Ενδιαφέρουσα σειρά αγώνων. ΠΟΛΥ!

Μπαρτσελόνα Vs Σιχαμένοι:

Κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, θεωρώ ότι δεν υπάρχει ελπίδα για τον βάζελο! Καλή ομάδα, απελευθερωμένη πια από "πρέπει", με κόσμο που τη στηρίζει (δε τους έχει μείνει και κάτι άλλο...) και coach που έχει κερδίσει την Μπαρτσελόνα στο σπίτι της με το Περιστέρι κατά το παρελθόν (Οι Καταλανοί είχαν τότε Ναβάρο, Ρετζιά και...Οικονόμου), αλλά με όχι πιθανότητες πάνω από 30%. Δεν υποτιμώ επουδενί την φανέλα τους και την ιστορία τους, αλλά αναρωτιέμαι ακόμα και αυτή τη σοβαρά λαβωμένη Μπάρτσα, πως θα την κερδίσει 3 φορές? Λόρμπεκ, Τζαβάι και Τόμιτς θα τους βγάλουν πέρα οι Σόφο, Γκιστ και Λάσμε? ΟΚ... Τοντόροβιτς, Σάδα, Γιασικεβίτσιους και αν χρειαστεί Ναβάρο... Χώρια τον ρούκι Αμπρίνες που μας έδωσε τη 2η θέση... Λυπάμαι, δε μιλώ οπαδικά τώρα. Ειλικρινά ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ τι θα κάνουν, έχω πάψει από τα 17 μου να 'χω τέτοιες ροπές. Αλλά ας μου πει ένας τον τρόπο για να τους βάλω στο παιχνίδι, γιατί αλλιώς ειλικρινά ΔΕ ΤΟ ΒΛΕΠΩ! 70-30.

CSKA Vs Κάχα Λαμποράλ:

Εδώ θα τολμήσω να το πάω ακόμη πιο πολύ στα άκρα. Δίνω 80-20 παρόλο που δε θα έπρεπε να δίνω τέτοια ποσοστά σε play-offs! Και θα το κάνω για δυο λόγους ΒΑΣΙΚΟΥΣ. Ο ένας ακούει στο όνομα Έκτορας Μεσίνα! Ο άλλος στο Θοδωρής Παπαλουκάς (γαμώτο...). Ξέρετε τι του ΄χω σούρει και το love/hate έχω με την πάρτη του, αλλά δείχνει να βαδίζει με το ύφος του "παλιού" που ξέρει και θέλει να ευχαριστήσει την τύχη που του προσφέρει στο πιάτο ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ένα ακόμη F4 (ένατο ή έχασα το μέτρημα?) και γιατί όχι, ένα ακόμη τίτλο? Roster? Full! Αξία? Ανεκτίμητη. Άκρες? Πολλές και ενεργοποιημένες, από όσο διαβάζω, ύστερα και από το περσινό κάζο... Εξαιρετική δουλειά από τον (φοβερά υποτιμημένο ακόμη και τώρα) Τάμπακ, με Νοτσιόνι σεληνιασμένο και Λάμπε στα ίδια επίπεδα, αλλά ως εκεί... Δεν νομίζω ότι υπάρχει ελπίδα και εδώ για πάνω από μια νίκη. Μακάρι να εκπλαγώ, αλλά...

Για πάμε...

Ολυμπιακός - Kίμκι (79-70)

Επιτέλους!
Η μεγαλύτερη μαγκιά μας χθες
(και αυτό το "μας", περιλαμβάνει άπαντες, προπονητές-παίκτες-
κόσμο) ήταν ότι την κρίσιμη στιγμή, κοιτάξαμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη! Είδαμε την αλήθεια κατάματα, με όσα καλά και κακά και αν είχε αυτή και θυμηθήκαμε αυτό για το οποίο είχε μαλλιάσει η γλώσσα πολλών εξ ημών καιρό τώρα... Το DNA μας!
Θυμηθήκαμε ότι είμαστε λέρες, λιμανήσιοι και αλήτες και όχι νερόβραστοι τρέντηδες (φλώροι κατά το κοινώς λεγόμενο). Θυμηθήκαμε ότι εκπροσωπούμε το «νταηλίκι» και τον τσαμπουκά και όχι την (κακώς εννοούμενη) ευγένεια για την οποία είναι «γνωστοί» οι οπαδοί της ομάδας των αστών και των Αθηνών. Και ΚΥΡΙΩΣ, κοιτάξαμε έστω και την τελευταία στιγμή προς την αυτονόητη κατεύθυνση... Τις ρίζες μας!
Μπήκαμε για πρώτη φορά από τον περασμένο Νοέμβριο (ναι, τόσο πίσω πάει το πράγμα), από το πρώτο jumpball στο ματς και όχι στα τελευταία λεπτά της 4ης περιόδου, με το μαχαίρι κυριολεκτικά στα δόντια (όπως έπρεπε)και αν ήμουν για κάτι σίγουρος από τις πρώτες στιγμές του αγώνα, ήταν ότι αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχει περίπτωση να το χάσουμε! Ακόμα και όταν αφήσαμε να κατέβει η διαφορά ασφαλείας στα τέλη του πρώτου ημιχρόνου, δείχναμε ολοφάνερα νεύρα με την πάρτη μας και όχι τον ωχ-αδερφισμό που μας διέκρινε εδώ και μήνες!

ΝΑΙ, ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!

Δε πιάσαμε ταβάνι βεβαίως και είχαμε πολλά και χθες που θα μπορούσαμε να μαρκάρουμε ως ‘θολά’ στο παιχνίδι μας, αλλά ποιος τα χ#ζει τώρα όλα αυτά? Και δε το λέω γιατί δε με νοιάζει, αλλά γιατί αν σήμερα είμαι για κάτι πολύ χαρούμενος, είναι ότι φαίνεται την ύστατη στιγμή κυριολεκτικά, να ΞΥΠΝΑΜΕ (σκεφτείτε μόνο που θα βρισκόμαστε τώρα, σε αντίθετο αποτέλεσμα)!
Ναι, πιθανόν να έρθουν και μέρες που ο Παπ δε θα είναι ΤΟΣΟ "καυτός" για παράδειγμα, αλλά με τα βασικά και απλά του χαρακτήρα μας που επιτέλους δείχνει να ξαναβγαίνει στην επιφάνεια, δε μπορούμε να χάσουμε εύκολα και από κανέναν! Γιατί εμένα δε με νοιάζει να χάσουμε, με νοιάζει να πέσουμε σαν αυτό που είμαστε, ο Ολυμπιακός Πειραιώς και οι απερχόμενοι (θα δούμε...) Πρωταθλητές Ευρώπης! Γιατί αν με Σλούκα στα μέτριά του, Πέρο και Πριντ στα ίδια σταθμά, με Σερμαντίνι να παρακολουθεί από τον πάγκο και τον Πέρκινς εκτός αποστολής πάμε έτσι, προσωπικά μιλώντας, μου φτάνει και μου περισσεύει (με βάση τις κινήσεις μας και τους τραυματισμούς). Τον Σπαν δε τον αναφέρω καν, γιατί όσο «κακός» και να είναι, προσφέρει ΠΑΝΤΑ μέσα στο παιχνίδι, είτε σκοράροντας, είτε μοιράζοντας, είτε απλά με την παρουσία του στο court και να τον κοιτάνε οι αντίπαλοι!
Από το street basketball του περασμένου και κουραστικού χειμώνα πήγαμε στην street νοοτροπία, που ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ και είναι κύριο χαρακτηριστικό της ύπαρξής μας. Το ένα φέρνει τ’ άλλο σε αυτές τις καταστάσεις. Ο τσαμπουκάς, τον κόσμο που πιθανόν να ξενέρωσε. Ο κόσμος, την ηρεμία που χρειαζόταν να βρεθεί και όλοι μαζί, τις θύμησες ενός όχι και τόσο μακρινού παρελθόντος.
Δεν έχω καμιά όρεξη να γράψω κάτι παραπάνω. Σήμερα το απολαμβάνω. Όχι γιατί προκριθήκαμε στο Top 8 (πράγμα διόλου εύκολο ή ευκαταφρόνητο). Ούτε γιατί μαζί με την Μπάρτσα είμαστε ΟΙ ΜΟΝΕΣ ομάδες με 8ετή συνεχή παρουσία! Αλλά γιατί είδα ξανά μάτι να γυαλίζει και την ομάδα έτοιμη ξανά να «τις παίξει», με οποιονδήποτε αντίπαλο και οπουδήποτε.

Για τη σειρά με την ομάδα του Γκόρντον, του Φάρμαρ και του Μαχμουτί , θα τα πούμε λίαν συντόμως. Κρατήστε όμως αυτό :
Μην αφήσετε να σας παραμυθιάσουν ξανά, αυτοί που σας έλεγαν ότι «η Μακάμπι είναι πεθαμένη» και «ο βάζελος είναι αρμάδα»!

ΥΓ: Γούσταρα πολύ το δίδυμο Χάινς-Πάουελ , ο πρώτος έκρυβε τα πολλά αμυντικά κενά που έχει αποδεδειγμένα ο δεύτερος, δίνοντάς του την ευκαιρία για το κάτι παραπάνω. Γιατί δεν ήταν μόνο οι 8 πόντοι, αλλά και τα 7 rebounds και η όλη διάθεση για άμυνα που έδειξε, έχοντας πίσω αυτήν την νταβραντισμένη backup-ιέρα! Και από την άλλη ο Κάιλ, αποφορτίστηκε αρκετά, πήρε βοήθειες στο χαμαλίκι και βρήκε τους χώρους που έψαχνε και μπορεί αποδεδειγμένα να εκμεταλλευθεί!

ΥΓ2: Κε Μινούτσι, δε σας χάλασε φαντάζομαι, ε?! Τα χαιρετίσματά μου στους φίλους σας σε CAS και νομικό τμήμα Ευρωλίγκας...

ΥΓ3: Δημητράκη, αλήθεια τώρα πες, μεταξύ μας είμαστε ρε «φίλε», μια χαρά δε σου κάθισε η Μπάρτσα?! Αν αποκλειστείς (το φυσιολογικότερο) όλοι θα λένε «μπράβο στην ομαδάρα και κοίτα που έφτασε», που να έμπλεκες τώρα με Λιμάνια, Γαύρους, Σπανούληδες και «Εξοχικά»..?! Εκεί δε θα είχες ούτε ΚΕΔ να καθαρίσει τη μπουγάδα, να σου ρίχνει και κάνα «συγγνώμη» που και που, άσε που θα κάθονταν και βαρύ το menu εν όψει τελικών (έχεις και Πυλαία μη ξεχνάς...), καλά δε τα λέω
 

Ολυμπιακός - Κίμκι (Pre-game Post)

Χαιρετώ τη γιάφκα!
Λοιπόν, επειδή από χθες είμαι σε "αναμμένα κάρβουνα" πρώτιστα για το δικό μας do or die παιχνίδι και μετέπειτα για όλα τα υπόλοιπα (λίγο - πολύ όλα μας επηρεάζουν, χώρια το γεγονός ότι παραμένουμε αθεράπευτα "σπυριάρηδες" και σήμερα βρισκόμαστε στην ωραία φάση, να παίζονται πολλά την ίδια ώρα!), σκέφτηκα να εγκαινιάσω την ιδέα του "ανοιχτού post". Και αυτό γιατί ένα πρόβλημα της τελευταίας στιγμής, με αναγκάζει να παρακολουθήσω τη μάχη από την TV (δεν έχετε ιδέα ΠΟΣΑ μπινελίκια έχω κατεβάσει...). Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως, γιατί μπορεί να χάνω σήμερα την όλη μυρωδιά μπαρουτιού που θα φτάνει από το ΣΕΦ - στο μπαλκόνι μου, αλλά θα έχω την άνεση να είμαι κυριολεκτικά καλωδιωμένος!
Λεφτά καλά-καλά δεν υπάρχουν για πιο σοβαρά πράγματα, οπότε που λόγος για Nova?!
Άρα? Άρα από τη μια Θρύλος στη 42άρα, από την άλλη laptop και όσα (κυριολεκτικά) streams μπορεί να "σηκώσει" η γραμμή, για να έχουμε και εικόνα του τι γίνεται στο υπόλοιπο χωριό της λίγκας!
Που κολλάνε όλα αυτά με το "ανοιχτό post"? Θα σας πώ:

1. Για όσους το θέλουν, θα ξεκινάει η pre-game κουβέντα σε thread που αφορά καθαρά το ματς, χωρίς να αναγκαζόμαστε να ψάχνουμε δεξιά και αριστερά σε παλαιότερα ποστ, αν έγραψε κάποιος - κάτι.
2. Όχι ότι δεν ίσχυε και πριν, το ξέρετε ότι αυτός ο χώρος ανήκει σε όλους μας, αλλά τώρα λέω να το πάω "αλλιώς". Μπορείτε να βάλετε όποιο πιθανό και μη προβληματισμό, σκάλωμα, προαίσθημα (ο,τιδήποτε εσείς κάνετε κέφι) στο τραπέζι για κουβέντα ή ακόμα καλύτερα, τη δική σας blog τύπου σκέψη-χωρίς περιορισμούς, για το πως θα πάει το ματς ή πως θα πρέπει να πάμε το ματς κτλ. 
3. Για όσους θα βρισκόμαστε (δυστυχώς) σπίτι, θα υπάρχει η "άνεση" ξεχαρμανιάσματος με την παρέα που ξέρει και καταλαβαίνει και...
4. Μετά το το παιχνίδι, δε θα χρειάζεται να περιμένετε το πότε θα ποστάρω εγώ για να πείτε/γράψετε όσα θέλετε.

Νομίζω ότι με αυτή τη "φάση" θα έχουμε κοντά ένα 24ωρο πλήρους ενασχόλησης με την "αρρώστια" μας και δε θα χρειάζεται και 'γω να έχω το άγχος του να γράψω κάτι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. 

Ας το δοκιμάσουμε σήμερα και αν αρέσει στη συμμορία, το καθιερώνουμε!

Άντε και καλή μας πρόκριση!

Scenarios... Μη τα κάψεις, τα χρειάζεσαι!

Καλημέρα στην παρέα.
Αυτή η αλλαγή ώρας (μεταξύ άλλων) μου 'χει αλλάξει  τα φώτα. Έχω και κάποια νευράκια (για την
ακρίβεια, ΠΟΛΛΑ!) από το παιχνίδι ποδοσφαίρου με τον μπουγατσοκιμά (το πως έχουμε καταφέρει να κάνουμε μάγκες όλους τους πουθενάδες φέτος, είναι για ανάλυση πανεπιστημιακής εργασίας...) και αν δεν ήταν ο Νιώνιος και η φάπα που έριξε στην ομάδα του "καλού παιδιού", του Έλληνα υπερπαίκτη (μα κανένας σεβασμός ρε Λιανέ, θα σου δείξουν αυτοί το καλοκαίρι!), για όσους δε κατάλαβαν - βεβαίως και αναφέρομαι στον μέγιστο Μητσογκάλη, θα ήταν μια πλήρως ξενέρωτη Κυριακή...
Το ότι έπεσαν κάποιες πρώτες "ψιλές" στην υπερομάδα του Πεδουλάκη (μας τα κάνατε τσουρέκια ρε "αντικειμενικοί", αλλά δε σας βλέπω λαλίστατους σήμερα και περάσαν και κάποιες ώρες από τότε, ακόμα να συνέλθετε..?) σαφώς και για όσους μας διαβάζουν εδώ και κάποιον καιρό, δεν αποτελεί έκπληξη. Το φωνάζουμε και το διαλαλούμε εδώ και τουλάχιστο ένα μήνα! Ο Άρτζι απέχει πολύ από να τον χαρακτηρίσεις "άσχετο" όμως. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, θυμάμαι τον εαυτό μου να ποστάρει δεξιά και αριστερά στα ερυθρόλευκα sites αυτό και να μην πέσουμε στην παγίδα- που τελικά πέσαμε. Εννοείται ότι απέχει από το να τον πεις "προπονητάρα" αλλά άλλο τόσο απέχει από το να τον ξεγράψεις με τέτοιους ηλίθιους αφορισμούς. Να σας πω την αλήθεια, μου είναι συμπαθής (στα μέτρα που ένας βάζελος μπορεί να μου είναι...) γιατί έχει φάει τις αλάνες με το κουτάλι, τα σκατά με τον κουβά, δουλευταράς είναι επίσης και ότι μπορεί να προσφέρει, το προσφέρει όπου και αν έχει δουλέψει. Τουλάχιστον αυτός, έγινε κυματοθραύστης για την ομάδα του, αδιαφορώντας για το τι του σούρνανε οι δικοί του, μας μάτσαρε στις θέσεις μία προς μία και έχει παρουσιάσει ένα αξιόμαχο σύνολο (χώρια την κούπα). Ο δικός μας? Ας μην αρχίσω πάλι πρωινιάτικα... Ας ελπίσουμε να "του κόψει" έστω και την ύστατη στιγμή, να γυρίσει στην πεπατημένη που είχαμε από πέρυσι και που αποδεδειγμένα μπορύμε να παίξουμε, αλλιώς...
Και εδώ λοιπόν θέλω να καταλήξω. Γιατί καλά εμείς κάνουμε και θέλουμε τον ζελέ για σταύρωμα (πάρτε το όπως θέλετε το τελευταίο), αλλά έτσι πως τα κάναμε (είπαμε, φέτος είμαστε σαν σύσσωμος Ολυμπιακός, για επιστημονική μελέτη...) προέχει να περάσουμε. Και επειδή βλέπω ότι όλοι το αποφεύγουν, είπα να ψάξω και να βρω δεξιά και αριστερά τα σενάρια που όλοι ξαφνικά θέλουν να κάψουν, να τα συγκρίνω όσο μπορώ με το περασμένο της ώρας και λίγο κρασάκι για essence (ώστε να μην είμαστε και λάθος - ελπίζω δηλαδή) και να ποστάρω το ρεζουμέ. Γιατί για να μη ξεχνιόμαστε, ΕΜΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ....

Πάμε (για την ιστορία η τελευταία αγωνιστική έχει εμάς με Κίμκι, Μπάρτσα με Μακάμπι και Κάχα με Σιένα):

*Με νίκη δική μας επί της Κίμκι, προκρινόμαστε μεν αλλά περιμένουμε τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων, γιατί είμαστε ΤΟΣΟ LARGE που χάσαμε (ή δε καλύψαμε) τις διαφορές και είπαμε να το δυσκολέψουμε το φετινό, γιατί μας βγήκε πολύ εύκολο από νωρίς...

*Με νίκη της Μακάμπι μέσα στο Μπλαουγκράνα, χάνουμε σίγουρα τη 2η θέση και την καπαρώνουν αυτοί (ναι ξέρω, οι "τελειωμένοι" όπως μας λέγανε αυτοί που συνεχίζουν να μας ταϊζουν ότι όλα βαίνουν καλώς με το κλίμα της ομάδας...)

*Την σκαπουλάρουμε με  ήττα εως 4 πόντους, αλλά καλύτερα αυτό να μη φανεί καν στον ορίζοντα στις 4 Απριλίου...

Για όσους θέλουν περισσότερη αριθμολαγνεία ας ρίξουν μια ματιά εδώ ή εδώ, για όσους θέλουν ένα ρεζουμέ πιο αναλυτικό από το δικό μας, ας κοιτάξουν εδώ και αν δε ζαλιστούν, ας μου τρυπήσουν τη μύτη (να 'μαι ασορτί με το piercing της γυναίκας μου!).

Άντε και καλή βδομάδα να 'χουμε..!